INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 5 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 20 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

Ww. wniosek został przekazany do tutejszego Biura przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi za pismem z 9 grudnia 2016 r. Znak: 1061-IPTPB2.4511.878.2016.1.SR, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 6 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1116.2016.1.MZA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 20 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2014 r. zgodnie z aktem notarialnym Wnioskodawca nabył nieruchomość z budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym, który jeszcze nie został oddany do użytku.

W dniu 3 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca otrzymał Decyzję Starosty o przeniesieniu na rzecz Wnioskodawcy pozwolenia na budowę domu mieszkalnego o powierzchni 153 m2 , budynku gospodarczego oraz zjazdu z drogi gruntowej na działce o nr 325/5.

W dniu 21 lipca 2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zezwolił Wnioskodawcy na rozpoczęcie użytkowania ww. obiektu. Obecnie Wnioskodawca chciałby już zamieszkać w ww. domu, a tym samym zakończyć inwestowanie w niego. W związku z powyższą okolicznością Wnioskodawca chciałby uzyskać zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od 1 maja 2014 r. Końcowo Wnioskodawca wskazał, że faktury są wydane w okresie od 2014 r. do 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• nieruchomość o powierzchni 0,40 ha z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego zakupił od poprzedniego właściciela, który 28 listopada 2008 r. otrzymał pozwolenie na jego budowę,
• w 2014 r. Wnioskodawca kupił ½ część nieruchomości oraz budynku i Nadzór Budowlany zmienił pozwolenie na budowę budynku na obecnych współwłaścicieli,
• Wnioskodawca jest współwłaścicielem ½ części budynku mieszkalnego o całkowitej powierzchni użytkowej 153 m2 , tzn. jego część to 76,16 m2 ,
• w chwili zakupu Wnioskodawca był kawalerem urodzonym 30 października 1983 r.,
• dom, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem nie wchodzi w skład majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską,
• w chwili obecnej Wnioskodawca nie jest w związku małżeńskim, nie jest i nigdy nie był właścicielem lub współwłaścicielem innego lokalu lub budynku mieszkalnego oprócz budynku wybudowanego na podstawie wydanej decyzji na budowę w 2014 r.,
• w grudniu 2016 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Urzędu Skarbowego o zwrot wydatków na budowę domu mieszkalnego.

Końcowo Wnioskodawca dodał, że jest właścicielem pierwszego własnego lokalu mieszkalnego, poczynił bardzo duże nakłady finansowe, otrzymał na tę inwestycję kredyt bankowy i chciałby otrzymać pomoc państwa, aby zamieszkać w swoim pierwszym mieszkaniu.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku Wnioskodawcy poniesione wydatki kwalifikują go do ww. zwrotu?
2. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca poniósł wydatki na cele jego pierwszego domu mieszkalnego mógłby uzyskać zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od 1 maja 2014 r. do 2016 r. zgodnie z wnioskiem VZM-1?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on współwłaścicielem domu mieszkalnego, który nabył w 2014 r. w stanie surowym zamkniętym. Od tamtej pory, aby ww. nieruchomość nadawała się do zamieszkania Wnioskodawca poczynił sporo nakładów finansowych. W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on warunki, aby skorzystać ze zwrotu podatku zgodnie z wnioskiem VZM-1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1865 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

Ponadto – zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   1. budową domu jednorodzinnego albo
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   1. 75 m2 i 100 m2 ,
   2. 85 m2 i 110 m2 – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy nie ukończyła 36 lat;
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

   – z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 20 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy. Z regulacji tego przepisu jednoznacznie wynika, że przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, a więc m.in. budowa domu jednorodzinnego, ma być realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. Odnosząc się do powyższego wyjaśnienia i nawiązując do sytuacji Wnioskodawcy należy wskazać, że przepisy ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zabraniają skorzystania ze zwrotu poniesionych wydatków w przypadku, gdy nie zostanie spełniony – mimo spełnienia innych warunków – warunek zawarty w art. 20 ust. 3 pkt 2 tej ustawy. Z taką zaś sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. O zwrot wydatków na nowych zasadach mogą ubiegać się jedynie te osoby, które realizowały budowę domu jednorodzinnego na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po 1 stycznia 2014 r. Tymczasem Wnioskodawca warunku takiego nie spełnia.

Kwestie związane z budową obiektów budowlanych reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 12 ww. ustawy -ilekroć w ustawie jest mowa o pozwoleniu na budowę – należy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego. Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. ustawy – roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

W myśl art. 16 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) – decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w Kodeksie lub ustawach szczególnych.

Stosownie do treści art. 40 ust. 1 Prawa budowlanego − organ, który wydał decyzję określoną w art. 28, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2.

Przywołany powyżej przepis prawa budowlanego reguluje instytucję przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot. Podkreślenia wymaga fakt, że cesja pozwolenia na budowę odnosi się wyłącznie do decyzji ostatecznych. Pogląd ten potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 grudnia 2003 r. sygn. akt II SA/KA 2901/01 twierdząc, że wprawdzie ustawodawca w treści art. 40 Prawa budowlanego nie użył słowa „ostateczna”, to jednak skoro z przepisu tego wynika, że nowy inwestor przejmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji, o której mowa w art. 28 Prawa Budowlanego, zaś z tego ostatnio powołanego przepisu wynika, że rozpoczęcie robót budowlanych może nastąpić jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, to oczywiste jest, że decyzja przenosząca pozwolenie na budowę musi nosić cechy ostateczności. Również NSA – Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, w wyroku z 13 maja 1986 r. sygn. akt SA/Wr 166/86 wyraził pogląd, że − strona nabywa uprawnienie z chwilą, gdy określona decyzja stanie się ostateczna. Decyzja o pozwoleniu na budowę może zostać przeniesiona w każdym momencie i na każdym etapie robót budowlanych. Można zatem przenieść taką decyzję zarówno wtedy, gdy budowa budynku w ogóle nie została jeszcze rozpoczęta jak również taką, która dotyczy budynku już zakończonego, ale nie oddanego jeszcze do użytkowania zgodnie z przepisami. Norma prawna z art. 40 Prawa budowlanego stanowi materialnoprawną podstawę do wydania decyzji administracyjnej o przeniesieniu albo odmowie przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę. Jak podkreśla się w doktrynie istotą decyzji wydanej na podstawie art. 40 Prawa budowlanego jest jedynie zmiana adresata decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych. Decyzja o przeniesieniu decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi decyzję związaną, co oznacza, że gdy osoba uprawniona z decyzji będącej przedmiotem przeniesienia wyrazi wolę przeniesienia uprawnień wynikających z tej decyzji na inny podmiot, a ten przyjmuje wszystkie warunki zawarte w tej decyzji i złoży oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, to organ zobligowany jest wydać pozytywną decyzję o przeniesieniu pozwolenia na budowę (Prawo budowlane. Komentarz. pod red. Zygmunta Niewiadomskiego, 2015, C.H. Beck, Wydanie 6). Podczas postępowania administracyjnego mającego na celu przeniesienie pozwolenia na budowę organ nie dokonuje ponownej oceny projektu budowlanego. Nie ma zatem możliwości, żeby to postępowanie zakończyło się wzruszeniem decyzji udzielającej pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu do zmiany adresata decyzji. Dlatego też stronami w tym postępowaniu są tylko Wnioskodawca i podmiot, na rzecz którego decyzja ma zostać przeniesiona.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę jest instrumentem dokonywania zmian podmiotowych po stronie adresata określonej istniejącej (a więc wydanej wcześniej) decyzji. Zatem w przypadku przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot − na podstawie art. 40 Prawa budowlanego − nie ma miejsca wydanie nowej decyzji, ale zmiana osoby, do której kierowana jest decyzja o pozwoleniu na budowę z zachowaniem wszystkich pozostałych warunków pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu zatem do zmiany adresata decyzji. Mając na względzie powyższe wyjaśnienia podkreślić należy, że zmiana adresata (cesja) pozwolenia na budowę nie może być traktowana jako nowe pozwolenie na budowę, gdyż pozwolenie nie straciło mocy wiążącej, wiąże nadal tyle, że inny podmiot. Pozwolenie na budowę po przeniesieniu na inną osobę nie zostaje przez zmianę podmiotową cofnięte. Jako że pierwotne pozwolenie na budowę jest decyzją ostateczną, to do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. W niniejszej sprawie przeniesienie pozwolenia na budowę spowodowało jedynie zmianę podmiotową w pozwoleniu już wydanym. Należy zatem uznać, że wydana 28 listopada 2008 r. decyzja o pozwoleniu na budowę była decyzją ostateczną, której zmiana nie spowodowała konsekwencji w postaci utraty przez nią mocy obowiązującej, a jedynie doprowadziła do jej przeniesienia z poprzedniego właściciela/inwestora na Wnioskodawcę.

Zatem do otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych Wnioskodawca nie ma prawa. Skoro bowiem poprzedni właściciel (sprzedający) rozpoczął budowę budynku mieszkalnego, na co uzyskał pozwolenie w 2008 r., a nie po 1 stycznia 2014 r., a w 2014 r. pozwolenie zostało jedynie przeniesione na Wnioskodawcę w trybie art. 40 Prawa budowlanego, to nie został spełniony tym samym jeden z podstawowych warunków do ubiegania się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania, tj. warunku zawartego w art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest uprawiony do skutecznego ubiegania się o zwrot części wydatków w przypadku ich poniesienia po 1 stycznia 2014 r. Uprawnienie do skorzystania z prawa do zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym nabywają podatnicy spełniający wszystkie warunki określone ustawą. Tym samym niespełnienie jednego z wymaganych przepisami prawa warunków, pozbawia podatnika możliwości ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych w związku z budową domu.

Wskazać w tym miejscu również należy, że poza niespełnieniem ww. warunku wynikającego z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi Wnioskodawca nie spełnia także warunku określonego w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ponieważ Wnioskodawca wskazał, że jest współwłaścicielem ½ części budynku mieszkalnego o całkowitej powierzchni użytkowej 153 m2 i jak twierdzi jego część to 76,16 m2. W tym miejscu należy wyjaśnić, że okoliczność, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem ½ części budynku mieszkalnego nie zmienia faktu, że budynek ten ma całkowitą powierzchnię użytkową 153 m2. Tym samym Wnioskodawca – jak błędnie uważa – nie posiada 76,16 m2 budynku mieszkalnego, lecz jest w posiadaniu udziału ½ w budynku mieszkalnym, którego całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 153 m2. Wnioskodawca będąc współwłaścicielem budynku mieszkalnego w udziale wynoszącym ½ nie jest właścicielem 76,16 m2 tego budynku lecz jest współwłaścicielem w udziale ½ każdego metra kwadratowego tego budynku. Natomiast z treści art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a) ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi jasno wynika, że powierzchnia użytkowa domu jednorodzinnego, w związku z budową którego zostały poniesione wydatki w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, nie może przekroczyć 100 m2. Z tego względu Wnioskodawca nie spełnienia drugiego z wymaganych przepisami prawa warunków dotyczących możliwości ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych w związku z budową domu jednorodzinnego.

Osobną kwestią wymagającą rozważenia jest okoliczność, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem wybudowanego domu w udziale ½.

Zauważyć należy, że w art. 20 ust. 3 pkt 5 lit. c) ww. ustawy została wyrażona wola ustawodawcy, aby finansowego wsparcia nie otrzymywały osoby, które są wyłącznymi właścicielami budynku albo ich udział w takim budynku pozwala im, w przypadku zniesienia współwłasności, otrzymać na wyłączność co najmniej jeden lokal mieszkalny. Rozumienie w ten sposób tego przepisu determinuje również wykładnię całego pkt 5. Skoro decyzją ustawodawcy jest aby osoba mając wyłączne prawo do budynku albo mająca odpowiednio duży w nim udział nie otrzymały wsparcia, z uwagi na przysługiwanie im prawa na wyłączność, to również sytuacje opisane w lit. a) i b) należy również odczytywać w ten sposób, że przepisy te odnoszą się tylko do wypadku wyłącznego przysługiwania beneficjentowi prawa własności albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. W tej kwestii należy wykładać te przepisy w sposób zapewniający równość podmiotom, których one dotyczą.

Powyższy sposób rozumienia katalogu wyłączeń wpływa również na sposób określenia tytułu prawnego jaki ma przysługiwać beneficjentowi wsparcia do nowo wybudowanego obiektu. Wyprowadzić wniosek w tym zakresie należy w połączeniu z użytym w tytule rozdziału określeniu, że wsparcie związane jest z budową pierwszego własnego mieszkania. Zwrot „własne” należy tu rozumieć potocznie, a więc jako coś co jest danej osoby, przysługuje jej, i to przysługuje jej z wyłączeniem innych osób. Nie chodzi więc tu o przysługiwanie na własność udziału w prawie do rzeczy, ale przysługiwanie całej rzeczy (całości praw do tej rzeczy). Jest to zgodne ze wskazanym rozumieniem negatywnych przesłanek określonych w art. 20 ust. 3 pkt 5 ustawy ¬- wsparcie nie dotyczy osób, które mają już daną rzecz lub prawo na wyłączność (tylko ta osoba jest uprawniona do danego prawa).

W ocenie Organu, finansowe wsparcie przysługiwać może osobie, która jest wyłącznym właścicielem m.in. domu jednorodzinnego; do wybudowanego domu – przynajmniej na moment udzielania wsparcia – nie może przysługiwać prawo większej ilości osób. Wyjątek w tym zakresie należy uczynić na rzecz współmałżonków (z istoty małżeńskiego ustroju majątkowego oraz wyraźnego uregulowania w ustawie kwestii składania wniosku o zwrot wydatków przez współmałżonków).

W świetle powyższych wyjaśnień w omawianej sprawie nie został spełniony również powyższy warunek bowiem Wnioskodawca nie jest wyłącznym właścicielem wybudowanego domu ale wyłącznie współwłaścicielem w udziale wynoszącym ½.

Podsumowując, Wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, zatem nie jest uprawiony do skutecznego ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych po 1 stycznia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna z 27 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-2-2.4511.1116.2016.3.MZA – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach