INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 6 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całkowitego kosztu zakupu/wytworzenia towaru, który Spółka sprzedaje klientom za 1 grosz (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całkowitego kosztu zakupu/wytworzenia towaru, który Spółka sprzedaje klientom za 1 grosz. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 24 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPP2.4512.15.2017.1.ICz, 2461-IBPB-1-2.4510.11.2017.1.ANK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 6 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest producentem wyrobów papierowych. Spółka sprzedaje swoje wyroby innym podmiotom zarówno prowadzącym jak i nieprowadzącym działalności gospodarczej (dalej: „Klienci”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności prowadzi działania o charakterze promocyjnym. Jednym z takich działań jest sprzedaż towarów ze znacznym rabatem, po uwzględnieniu którego promocyjna cena sprzedaży danego towaru wynosi 1 grosz netto. Towary oferowane za 1 grosz netto stanowią zarówno produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę, jaki i inne produkty nabywane przez Wnioskodawcę np. koc, poduszka, pościel.

Klient Wnioskodawcy zyskuje prawo do nabycia określonego towaru za 1 grosz netto, pod warunkiem spełnienia określonego warunku, np.:

1. dokonania zakupu określonego wolumenu towarów objętych promocją (przykład: przy zakupie dziesięciu opakowań po 10 zł netto każde, jedenaste opakowanie jest sprzedawane za 1 grosz netto),
2. dokonania zakupu określonego wolumenu innych towarów, niż towar objęty ceną promocyjną (przykład: przy zakupie dziesięciu opakowań papieru, można nabyć koc za 1 grosz netto),
3. dokonania zakupu produktów Wnioskodawcy o określonej wartości (przykład: przy zakupie za kwotę powyżej 1000 zł netto, kolejne opakowanie papieru lub np. pościel są sprzedawane za 1 grosz),
4. przekroczenia określonego czasu współpracy z tym Klientem (przykład: promocja dla stałych klientów, czyli takich którzy są kontrahentami Wnioskodawcy dłużej niż 1 rok),
5. zakupu nowych, wprowadzanych na rynek produktów (przykład: przy zamówieniu nowego rodzaju papieru, można nabyć poduszkę za 1 grosz).

Sprzedaż towarów za cenę 1 grosz netto jest wykazywana na fakturze, którą dokumentowana jest również sprzedaż przez Wnioskodawcę innych towarów temu samemu dostawcy.
Akcje promocyjne obejmujące sprzedaż towarów za 1 groszy netto prowadzone są w celu zwiększenia obrotów z danym Klientem, pozyskania nowych Klientów, oraz zwiększenia satysfakcji oraz lojalności dotychczasowych Klientów.
Towary za 1 grosz są sprzedawane do podmiotów, które nie są powiązane z Wnioskodawcą, w rozumieniu art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych całkowitego kosztu zakupu/wyprodukowania towaru, które sprzedaje klientom za 1 grosz? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych całkowitego kosztu zakupu/wytworzenia towaru, który sprzedaje klientom za 1 grosz.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Konsekwentnie, wydatek jest traktowany jako koszt podatkowy jeżeli:

1. pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem podatkowym,
2. nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca, ponosi koszty zakupu lub wyprodukowania towarów, które są następnie sprzedawanych przez Spółkę za 1 grosz.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że wskazane powyżej koszty zakupu lub wyprodukowania towarów są ponoszone w celu osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodem.

Prowadzone akcje promocyjne realizowane są wyłącznie w celu zwiększenia, zintensyfikowania sprzedaży produkowanych towarów poprzez zapewnienie jak najlepszej współpracy z dotychczasowymi Klientami oraz zachęcenie do współpracy nowych, potencjalnych Klientów. A zatem wydatki te bez wątpienia są ponoszone w celu uzyskanie przychodu oraz zabezpieczenia jego źródła.

Ponadto, ustawa o CIT nie przewiduje ograniczeń możliwości uznania poniesionych kosztów za koszty uzyskania przychodów z tej przyczyny, że podatnik uzyskuje przychody ze sprzedaży promocyjnej.

Konsekwentnie, Wnioskodawcy przysługuje prawo do traktowania wydatków związanych ze sprzedażą promocyjną, jako kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych. W konsekwencji, Wnioskodawca może uznać za koszty podatkowe wszystkie opisane powyżej wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie towarów sprzedawanych promocyjnie za 1 grosz, (z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie rozliczania kosztów uzyskania przychodu znajduje potwierdzenie w następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

• Znak: ILPB3/423-81/09-3/MC z 8 kwietnia 2009 r.,
• Znak: ILPB3/423-79/09-2/KS z 8 kwietnia 2009 r.,
• Znak: ILPB3/423-132/09-4/EK z 29 kwietnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Z opisu sprawy wnika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podejmuje działania o charakterze promocyjnym, które polegają na sprzedaży towarów, zarówno wytworzonych jak i nabytych przez Spółkę, ze znacznym rabatem po uwzględnieniu którego promocyjna cena towaru wynosi 1 grosz netto. Klient Wnioskodawcy ma prawo do nabycia towaru w promocyjnej cenie pod warunkiem spełnienia określonego warunku wskazanego w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Akcje promocyjne obejmujące sprzedaż za 1 grosz netto Spółka prowadzi w celu zwiększenia obrotów z danym klientem, pozyskiwania nowych klientów oraz zwiększenia satysfakcji oraz lojalności dotychczasowych klientów. Sprzedaż towarów za cenę 1 grosz netto jest wykazywana na fakturze, którą dokumentowana jest sprzedaż również innych towarów temu samemu odbiorcy.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że kosztami uzyskania przychodów, są również koszty ponoszone w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. W słowniku języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/slowniki/) wyrażenie „zabezpieczyć” oznacza zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym lub uczynić bezpiecznym albo zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie. Natomiast pojęcie „zachować” oznacza m.in. pozostać w posiadaniu czegoś.

Zgodzić należy się zatem z Wnioskodawcą, że promocyjna sprzedaż towarów wytworzonych jak i nabytych przez Spółkę służy zabezpieczaniu i zachowaniu źródła przychodu jakim jest sprzedaż wyrobów papierowych. W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup/wytworzenie towaru przekazanego następnie kontrahentom w ramach prowadzonej strategii marketingowej za 1 grosz stanowią koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna z 15 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.106.2017.1.ANK – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej