INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zasądzonej wyrokiem sądu renty socjalnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 lipca 2017 r. Sąd Apelacyjny wydał wyrok przyznający Wnioskodawcy rentę socjalną za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2017 r.

W dniu 14 września 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją przyznał Wnioskodawcy rentę socjalną, od której w dniu 19 października 2017 r. Wnioskodawca złożył odwołanie do Sądu Okręgowego.

Na podstawie stosownych decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej dokonały rozliczenia w wypłacanym Wnioskodawcy zasiłku stałym i zasiłku okresowym.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wpłacił zaliczkę na podatek dochodowy od całości jednorazowo wypłaconej Wnioskodawcy we wrześniu renty oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

Od października do grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacał Wnioskodawcy rentę z potrąceniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie społeczne.

Od 1 stycznia 2018 r. powstanie u Wnioskodawcy obowiązek rozliczenia się z podatku za otrzymaną rentę za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2017 r., która wypłacona została w okresie wrzesień-grudzień 2017 r.

Z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wnioskodawca otrzyma rozliczenie jakby renta została mu przyznana za okres od 1 września do 31 grudnia 2017 r., i od całości renty naliczony zostanie podatek, składka zdrowotna i uwzględniona będzie tylko jedna kwota wolna od podatku.

Według Wnioskodawcy dojdzie do rażącego złamania Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, ustaw – w tym ustawy z dnia 3 grudnia 2017 r. o równym traktowaniu, gdyż każdy obywatel miał prawo do ulg oraz kwot wolnych od podatku w latach 2013-2016. Natomiast Wnioskodawca, choć otrzymał rentę za te lata, zostanie pozbawiony tych praw. Ponadto, za okres od 1 stycznia 2013 r. do 1 września 2017 r. zostanie pobrana składka na ubezpieczenie zdrowotne z naruszeniem zasady prawa – lex retro non agit – w sytuacji, gdy za ten okres odmawiano Wnioskodawcy udzielania pomocy lekarskiej, gdyż nie był ubezpieczony.

W dodatku, w rozliczeniu z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych opodatkował najpierw i rozliczył składkę zdrowotną od całości renty, i od tej kwoty zwrócił pieniądze na zasiłki wypłacane przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, gdy zasiłki te nie są ani opodatkowane, ani „ozusowane”, w związku z tym Wnioskodawca zapłaci podatek od zasiłku 0 zł w wysokości 2.686,59 zł oraz składkę zdrowotną. Dojdzie zatem do podwójnego opłacenia składki zdrowotnej za niektóre miesiące – przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej i przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który zwrócił składkę za te miesiące Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z otrzymaniem renty na 5 lat przysługuje Wnioskodawcy łączna kwota wolna od podatku za te 5 lat oraz prawo łączne do ulg za te 5 lat?
2. Czy można opłacać składkę zdrowotną wstecz za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 sierpnia 2017 r. w sytuacji, gdy odmawiano Wnioskodawcy w dniu 25 grudnia 2016 r. w szpitalu HPC w Poznaniu prawa do opieki zdrowotnej nawet w sytuacji objawów zawału serca, oraz czy składkę zdrowotną Zakład Ubezpieczeń Społecznych może odliczyć od renty tylko w sytuacji faktycznego pozostawania pod opieką zdrowotną, tj. za okres od 21 września 2017 r. do 31 grudnia 2017 r.?
3. Czy można podwójnie opłacać składkę zdrowotną, tj. za miesiąc jej opłacania przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, a następnie za te same miesiące przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych?
4. Czy można najpierw „ozusować” i opodatkować rentę, a potem od tak obliczanej renty netto zwrócić wypłacane Wnioskodawcy składki na zasiłek stały i zasiłek okresowy z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 i 4 w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. skutków podatkowych wypłaty zasądzonej wyrokiem sądu renty socjalnej. W pozostałej części, tj. w zakresie pytania oznaczonego nr 2, 3 oraz 4 (w części nie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych) – wydano odrębne pismo.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – związku z tym, że rentę przyznano mu na 5 lat – od dnia 1 stycznia 2013 r., nie ma znaczenia, kiedy renta została wypłacona, bo inaczej renta musiałaby być przyznana na 5 lat wprzód od zapadnięcia prawomocnego wyroku. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że ma prawo do kwoty wolnej od podatku łącznie za 5 lat oraz do ulg i wszelkich praw łącznie za 5 lat, gdyż inaczej dojdzie do rażącej dyskryminacji i naruszenia norm Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i praw człowieka oraz zasad prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 4 – nie można tak postąpić, gdyż dochodzi do sytuacji, że od zasiłku opodatkowanego w wysokości 0 zł i nie „ozusowanego” składką zdrowotną musi zapłacić podatek dochodowy i zapłacić składkę na ubezpieczenie społeczne. Jest to rażąca dyskryminacja i jest to sprzeczne z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej, prawami człowieka i zasadami prawa.

Wnioskodawca wskazuje również, że pierwszeństwo przed szczegółowymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy, na mocy której pobiera się składki na ubezpieczenie społeczne mają normy Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka – w tym w szczególności zakaz dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność osoby oraz zasada prawa jak ta, iż prawo nie działa wstecz. Wobec tego, nawet gdyby z ustaw wynikało co innego, to pierwszeństwo w stosowaniu prawa mają normy Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Inaczej w luce prawnej istniejącej w polskim systemie prawnym dochodzi do rażącej dyskryminacji osób niepełnosprawnych ze względu na ich niepełnosprawność, przewlekłość postępowania – co jest winą państwa, co narusza przepis art. 2a Ordynacji podatkowej i podatnik będący osobą niepełnosprawną ma gorszą sytuację niż zwykły obywatel, jest przez państwo dyskryminowany, jego sytuację prawną i podatkową rozstrzyga się na jego niekorzyść i staje się obywatelem gorszego sortu dla państwa polskiego.

Wnioskodawca wskazuje, że decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 września 2017 r. w sprawie renty i zasiłków uchylające decyzje o ich zwrocie są nieprawomocne, ale pokazują zbieg nieprawidłowości w ustalaniu prawa do renty. Wszelkie działania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w sprawie Wnioskodawcy są niezgodne z prawem – także ustalenia podatków, zaliczek i składek zdrowotnych.

Wnioskodawca podnosi, że w przypadku kontynuowania dyskryminacji podatkowej, po wyczerpaniu wszelkiej drogi prawnej będzie zmuszony do wystąpienia do instytucji międzynarodowych broniących praw człowieka oraz przeciwdziałających dyskryminacji osób, których pozbawiono prawa do życia za pomocą czynu ludobójstwa – nie podawania płynu … po wybuchu w C. oraz dodatkowego napromieniowania w R.. w B. w celu dopełnienia tej zbrodni i wywołaniu niedoczynności tarczycy, przez co przez 1,5 roku Wnioskodawca pozostawał bez składników na zakup hormonów tarczycy i umierał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl zasady powszechności opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 tej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
• inne źródła.

Przez emeryturę lub rentę – na podstawie art. 12 ust. 7 ww. ustawy – rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie natomiast z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Wobec powyższego świadczenia z pomocy społecznej o charakterze pieniężnym w postaci zasiłku stałego i zasiłku okresowego są zwolnione od opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według ustalonej skali podatkowej, obowiązującej w danym roku podatkowym.

W myśl art. 27 ust. 1a tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2017 r. – kwota zmniejszająca podatek, o której mowa w ust. 1, odliczana w rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 albo art. 37 ust. 1 lub w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, wynosi:

1. 1.188 zł – dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 6.600 zł;
2. 1.188 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru: 631 zł 98 gr x (podstawa obliczenia podatku – 6.600 zł) ÷ 4 400 zł, dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 6.600 zł i nieprzekraczającej kwoty 11.000 zł;
3. 556 zł 02 gr – dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 11.000 zł i nieprzekraczającej kwoty 85.528 zł;
4. 556 zł 02 gr pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru: 556 zł 02 gr x (podstawa obliczenia podatku – 85.528 zł) ÷ 41.472 zł, dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 85.528 zł i nieprzekraczającej kwoty 127.000 zł.

Stosownie do treści art. 27 ust. 1b ww. ustawy przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy:

1. w przypadku podatników, których dochody nie przekroczą kwoty stanowiącej górnej granicy pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – kwota zmniejszająca podatek, o której mowa w ust. 1, wynosi 556 zł 02 gr rocznie;
2. w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – zaliczki nie pomniejsza się o kwotę zmniejszającą podatek, o której mowa w pkt 1.

Z treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawą obliczenia podatku – o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy – z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot, które w dalszej kolejności wymienione są enumeratywnie w tym przepisie.

Na mocy art. 34 ust. 1 ww. ustawy organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

Zgodnie z art. 34 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych i nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania; obowiązek ten nie dotyczy podatników:

1. w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek;
2. którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4;
3. w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy;
4. którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przypadku gdy organ rentowy nie jest obowiązany do dokonania rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 7, sporządza w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, imienną informację o wysokości uzyskanego dochodu, według ustalonego wzoru, i w tym samym terminie przekazuje podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, organ rentowy sporządza również w przypadku, gdy dokonuje wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2, 75 i 100 (art. 34 ust. 8 ww. ustawy).

Z treści art. 43 ust. 10a i 10b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku przyznania podatnikowi prawa do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, renty rodzinnej, renty strukturalnej lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego, za okres, za który podatnik pobierał świadczenie z innego organu rentowego w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek i składkę na ubezpieczenie zdrowotne – organ rentowy odejmuje te kwoty od przyznanego świadczenia przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu podatku, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje. Natomiast w przypadku przyznania podatnikowi prawa do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, zasiłków z ubezpieczenia społecznego lub renty rodzinnej, za okres, za który podatnik pobierał zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium albo inne świadczenie pieniężne z tytułu pozostawania bez pracy, nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne, pobrane z tego tytułu kwoty w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek i składkę na ubezpieczenie zdrowotne – organ rentowy odejmuje od przyznanego świadczenia przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu podatku, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Z wniosku wynika, że w dniu 11 lipca 2017 r. Sąd Apelacyjny wydał wyrok przyznający Wnioskodawcy rentę socjalną za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 14 września 2017 r. przyznał Wnioskodawcy rentę socjalną, od której w dniu 19 października 2017 r. Wnioskodawca złożył odwołanie do Sądu Okręgowego. Na podstawie stosownych decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej dokonały rozliczenia w wypłacanym Wnioskodawcy zasiłku stałym i zasiłku okresowym. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wpłacił zaliczkę na podatek dochodowy od całości jednorazowo wypłaconej Wnioskodawcy we wrześniu renty oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Od października do grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacał Wnioskodawcy rentę z potrąceniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie społeczne. Od 1 stycznia 2018 r. powstanie u Wnioskodawcy obowiązek rozliczenia się z podatku za otrzymaną rentę za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2017 r., która wypłacona została w okresie wrzesień-grudzień 2017 r.

Z powołanych regulacji prawnych wynika, że na mocy art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze z tytułu renty. Ponadto językowa wykładnia przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodu jest moment jego uzyskania, tj. chwila kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) wartości pieniężne, albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenie. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne. Przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że regulacja zawarta w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala by przychód z tytułu wypłaconej Wnioskodawcy w okresie wrzesień-grudzień 2017 r., na podstawie wyroku sądowego, renty socjalnej uznać za przychód osiągnięty w latach, za które przyznano to świadczenie, tj. od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2017 r. Regulacja ta nakazuje bowiem świadczenie rentowe uznać za przychód uzyskany w roku, w którym zostało Wnioskodawcy postawione do dyspozycji i wypłacone – po dokonaniu stosownych rozliczeń przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, czyli w 2017 r. Oznacza to, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty wolnej od podatku wyłącznie za 2017 r. zgodnie z powołanym art. 27 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwość skorzystania z przysługujących mu za 2017 r. ulg i odliczeń zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Z wniosku wynika również, że w analizowanym okresie Wnioskodawcy wypłacane były przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej zasiłek stały i zasiłek okresowy. Zasiłki te nie były ani opodatkowane, ani „ozusowane”. Ponadto w rozliczeniu z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych opodatkował najpierw i rozliczył składkę zdrowotną od całości renty, i od tej kwoty zwrócił pieniądze na zasiłki wypłacane przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. W związku z tym, że Wnioskodawca zapłacił podatek od zasiłku 0 zł w wysokości 2.686,59 zł oraz składkę zdrowotną, to – według Wnioskodawcy – dojdzie do podwójnego opłacenia składki zdrowotnej za niektóre miesiące – przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej i przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który zwrócił składkę za te miesiące Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie wyroku sądowego renta socjalna podlega opodatkowaniu na wskazanych powyżej zasadach. Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwalają przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu podatku na uwzględnianie zwolnionych od opodatkowania zasiłków okresowych i stałych. Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wypłacone zasiłki podlegały opodatkowaniu, bowiem zaliczka była pobrana wyłącznie od podlegającej opodatkowaniu renty socjalnej. Organ rentowy dokonał natomiast potrącenia od renty socjalnej nienależnie – w jego ocenie pobranych prze Wnioskodawcę świadczeń.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 01.03.2018 r. – sygn. 0115-KDIT2-2.4011.1.2018.1.HD