Prace interwencyjne i roboty publiczne – definicje ustawowe

Prace interwencyjne – w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 26 ustawy z dn. 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, pracami interwencyjnymi jest zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie osób bezrobotnych. W poprzednim stanie prawnym – sprzed 27.05.2014 r., czyli dnia, kiedy weszła w życie nowelizacja do ustawy o promocji zatrudnienia (uchwalona dnia 14.03.2014 r., Dz.U. poz. 598) – w ramach prac interwencyjnych mogły być zatrudnione wyłącznie osoby będące w szczególnej sytuacji na rynku pracy (art. 49 cyt. ustawy).

Obecnie wspomniane ograniczenie podmiotowe już nie ma zastosowania. Prace interwencyjne nie mogą być organizowane w powiatowych i wojewódzkich urzędach pracy (art. 59a ustawy o promocji zatrudnienia).

Roboty publiczne – to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac organizowanych przez powiaty – z wyłączeniem prac organizowanych w urzędach pracy – gminy, organizacje pozarządowe statutowo zajmujące się problematyką: ochrony środowiska, kultury, oświaty, kultury fizycznej i turystyki, opieki zdrowotnej, bezrobocia oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych, organizacji pozarządowych, spółek wodnych i ich związków (art. 2 ust. 1 pkt 32 ustawy o promocji zatrudnienia).

Dopuszczalność organizowania przez pracodawców prac interwencyjnych oraz robót publicznych

Postępowanie w zakresie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych uregulowano w przepisach rozp. MPiPS z dn. 24.06.2014 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. 864).
Zgodnie z § 2 wymienionego rozp. refundacja części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne, dokonywana w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, oraz jednorazowa refundacja kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne poniesionych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego stanowi pomoc de minimis spełniającą warunki określone w rozp. Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18.12.2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), rozp. Komisji (UE) nr 1408/2013 z dn. 18.12.2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. L 352 z 24.12.2013, str. 9) lub we właściwych przepisach prawa UE dotyczących pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury.

Organizator robót publicznych może wskazać pracodawcę, u którego będą wykonywane roboty publiczne. W powyższym przypadku beneficjentem pomocy, o której mowa w § 2 cyt. rozp., jest wskazany pracodawca, jeżeli będzie uzyskiwał refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne za skierowanych bezrobotnych.

 
Treść wniosku o organizację prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz tryb jego złożenia
i rozpatrzenia

Zarówno wniosek o organizowanie prac interwencyjnych, jak i wniosek o organizowanie robót publicznych powinien spełniać te same wymogi formalne. Oznacza to zatem, że wniosek, o którym mowa, powinien zawierać:

• nazwę pracodawcy ubiegającego się o organizowanie prac interwen-cyjnych lub organizatora robót publicznych, adres siedziby i miejsce prowadzenia działalności,
• numer identyfikacji nadany w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON,
• numer NIP, jeżeli został nadany,
• oznaczenie formy organizacyjno-prawnej prowadzonej działalności,
• liczbę bezrobotnych proponowanych do zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz okres ich zatrudnienia,
• miejsce i rodzaj prac, które mają być wykonywane przez skierowanych bezrobotnych, niezbędne lub pożądane kwalifikacje,
• wysokość proponowanego wynagrodzenia dla skierowanych bezrobotnych oraz wnioskowaną wysokość refundowanych kosztów poniesionych na wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych,
• w przypadku gdy organizator robót publicznych nie będzie jednocześnie pracodawcą dla skierowanych bezrobotnych – wskazanie pracodawcy oraz adresu siedziby i miejsca prowadzenia działalności.

Do wniosków o organizowanie prac interwencyjnych lub robót publicznych dołącza się oświadczenie o niezaleganiu w dniu ich złożenia z zapłatą wynagrodzeń pracownikom, należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, FP, FGŚP oraz innych danin publicznych. Ponadto pracodawca organizujący prace interwencyjne albo organizator robót publicznych będący beneficjentem pomocy
w rozumieniu ustawy z dn. 30.04.2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.) do omawianych wniosków dołącza informacje, zaświadczenia lub oświadczenia w zakresie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i 2 tej ustawy. Powyższy przepis stosuje się odpowiednio do wskazanego przez organizatora robót publicznych pracodawcy.
Pracodawca składa wniosek o organizowanie prac interwencyjnych do wybranego PUP, natomiast organizator robót publicznych składa wniosek o ich organizowanie do PUP właściwego ze względu na miejsce wykonywania tych robót.

Starosta w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku zawierającego powyżej wymienione elementy wraz z wymaganymi oświadczeniami powiadamia wnioskodawcę o rozpatrzeniu wniosku i podjętej decyzji.

W przypadku gdy wspomniane wnioski są nieprawidłowo wypełnione lub niekompletne, starosta wyznacza wnioskodawcy co najmniej 7-dniowy termin na ich uzupełnienie. Wnioski nieuzupełnione we wskazanym terminie pozostawia się bez rozpatrzenia.

Umowa o organizację prac interwencyjnych lub robót publicznych

Jak wynika z brzmienia § 5 ust. 1 cyt. rozp., w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosków o organizowanie prac interwencyjnych lub robót publicznych starosta zawiera z pracodawcą organizującym prace interwencyjne lub organizatorem robót publicznych, bądź wskazanym przez organizatora robót publicznych pracodawcą, umowę określającą w szczególności:

• liczbę bezrobotnych oraz okres, na jaki zostaną zatrudnieni,
• rodzaj i miejsce wykonywanych prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje bezrobotnych,
• terminy i wysokość refundowanych z Funduszu Pracy przez starostę kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne,
• obowiązek informowania starosty o każdym przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym oraz o zmianach w zawartej z bezrobotnym umowie o pracę,
• obowiązek utrzymania zatrudnienia skierowanego bezrobotnego przez okres wymagany ustawą o promocji zatrudnienia (patrz: dalsza część tego punktu),
• obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy na warunkach określonych w ustawie o promocji zatrudnienia – w przypadku nieutrzymania zatrudnienia skierowanego bezrobotnego przez wymagany okres.

W przypadku gdy organizatorowi robót publicznych zostanie przyznana zaliczka ze środków FP na poczet wypłat wynagrodzeń oraz opłacenia składek ubezpieczeniowych – umowa powinna określić termin przekazania zaliczki, nie wcześniejszy jednak niż 5 dni przed terminem płatności, na które jest przyznana, umożliwiający terminową wypłatę wynagrodzeń skierowanym bezrobotnym i opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne oraz sposób rozliczenia tej zaliczki. Kwota zaliczki, o której mowa, nie może przekroczyć należnej organizatorowi robót publicznych kwoty kosztów podlegających refundacji za dany miesiąc wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych.
Zgodnie z § 5 ust. 3 cyt. rozp. umowa o organizowanie prac interwencyjnych albo robót publicznych zawiera zobowiązanie do zwrotu otrzymanej refundacji części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne, wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości kwoty udzielonej pomocy od dnia wypłaty pierwszej kwoty udostępnionych środków – w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty – w przypadku złożenia niezgodnych z prawdą informacji, zaświadczeń lub oświadczeń w zakresie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i 2 ustawy z dn. 30.04.2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
Umowa o organizowanie prac interwencyjnych może ponadto zawierać zobowiązanie starosty do przyznania pracodawcy jednorazowej refundacji wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego
w dniu spełnienia warunku zatrudniania przez pracodawcę bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej 6 miesięcy skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych 6 miesięcy i po upływie tego okresu zatrudniania go nadal w pełnym wymiarze czasu pracy. Wysokość jednorazowej refundacji ustala się w umowie. Starosta przyznaje pracodawcy tę refundację po spełnieniu warunków uprawniających do jej uzyskania.

Pracodawca, u którego skierowani przez starostę bezrobotni będą wykonywać prace interwencyjne oraz organizator robót publicznych lub wskazany przez niego pracodawca, u którego będą wykonywane roboty publiczne – zawierają z bezrobotnymi umowy o pracę.

Refundowanie pracodawcy części kosztów zatrudnienia bezrobotnych skierowanych do prac interwencyjnych

Zgodnie z treścią art. 51 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn:

• liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz
• kwoty zasiłku dla bezrobotnych w wysokości obowiązującej w okresie pierwszych 3 miesięcy posiadania prawa do zasiłku (art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia) – obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.

Jeżeli pracodawca zatrudnił w ramach prac interwencyjnych – co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy na okres do 6 miesięcy – skierowanych bezrobotnych, to refundacja kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki ubezpieczeniowe należna jest w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdą osobę bezrobotną.
W razie gdy refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc zatrudnienia w okresie 12 miesięcy zatrudnienia skierowanych bezrobotnych, starosta może dokonać refundacji w zakresie i na zasadach określonych w art. 51 ust. 1 cyt. ustawy; wysokość zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów powinna być uprzednio uzgodniona – nie może ona jednak przekraczać minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego.

Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych 6 miesięcy i po upływie tego czasu dalej go zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy – starosta może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio ustalonej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku (art. 51 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia).

Starosta, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio wykonywanej pracy.

Pracodawca jest obowiązany, stosownie do zawartej umowy, do utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres 3 miesięcy po zakończeniu refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne (art. 51 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia).

Niewywiązanie się z warunku, o którym wyżej mowa w art. 51 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia, lub naruszenie innych warunków umowy powoduje obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty (art. 51 ust. 7 cyt. ustawy).
W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 k.p. lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego w trakcie okresu objętego refundacją albo przed upływem okresu 3 miesięcy, o którym mowa w art. 51 ust. 6 cyt. ustawy, starosta kieruje na zwolnione stanowisko pracy innego bezrobotnego. W razie odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca – stosownie do postanowień art. 51 ust. 9 ustawy o promocji zatrudnienia – zwraca uzyskaną pomoc w całości wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty. W przypadku braku możliwości skierowania bezrobotnego przez urząd pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca nie zwraca uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny pozostawał w zatrudnieniu.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia okres dokonywania refundacji z tytułu zatrudniania przez pracodawcę w ramach prac interwencyjnych skierowanych bezrobotnych może ulec wydłużeniu do roku lub półtora roku. W takich okolicznościach starosta może dokonywać z FP zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego kosztów wypłaconego wynagrodzenia, nagród oraz opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne:

• przez okres do 12 miesięcy,
• przez okres do 18 miesięcy, w przypadku gdy zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc.

Zwrot następuje w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak:

• kwoty zasiłku dla bezrobotnych, w wysokości przysługującej za okres pierwszych 3 miesięcy posiadania prawa do zasiłku (art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia) obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia – w odniesieniu do zwrotu dokonywanego w okresie do 12 miesięcy,
• minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia – w odniesieniu do refundacji za okres do 18 miesięcy (czyli obejmującej zwrot kosztów poniesionych przez starostę za co drugi miesiąc).

Pracodawca jest obowiązany, stosownie do zawartej umowy, do utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres objęty refundacją wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne oraz okres 6 miesięcy po zakończeniu tej refundacji. Niewywiązywanie się z tego warunku lub naruszenie innych warunków zawartej umowy powoduje obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty (art. 56 ust. 3 i 4 ustawy o promocji zatrudnienia).

W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 k.p. lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego w trakcie okresu objętego refundacją albo przez upływem okresu zatrudnienia tego bezrobotnego po zakończeniu refundacji (patrz: art. 56 ust. 3 cyt. ustawy), starosta kieruje na zwolnione stanowisko pracy innego bezrobotnego. W razie odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca zwraca uzyskaną pomoc w całości wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty. Jeżeli brak jest możliwości skierowania bezrobotnego przez urząd pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca nie zwraca uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny pozostawał w zatrudnieniu (art. 56 ust. 5 i 6 ustawy o promocji zatrudnienia).

Szczególne zasady kierowania do prac interwencyjnych bezrobotnych powyżej 50 roku życia

Odmienne od dotychczas przedstawionych zasady obowiązują w zakresie organizowania prac interwencyjnych z udziałem bezrobotnych powyżej 50 roku życia.
Zgodnie z treścią zawartą w art. 59 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia starosta może skierować tych bezrobotnych do wykonywania prac w ramach prac interwencyjnych przez okres:

• do 24 miesięcy oraz dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne,
• do 4 lat i dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc zatrudnienia bezrobotnych.

Wysokość refundacji uwarunkowana jest tym, czy skierowani bezrobotni w wieku powyżej 50 lat spełniają warunki konieczne do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego, czy też nie. W odniesieniu do pierwszej sytuacji refundacja jest przyznawana w wysokości do 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia, w drugim przypadku
refundacja wynosi do 50% ww. składników.
W odniesieniu do zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych bezrobotnych powyżej 40 roku życia stosuje się odpowiednio przepisy art. 56 ust. 3–6 ustawy o promocji zatrudnienia, określające m.in. obowiązek utrzymania w zatrudnieniu skierowanych bezrobotnych przez wskazany czas oraz skutki niewywiązywania się przez pracodawcę z tego warunku, jak również konsekwencje wynikające z naruszenia innych warunków zawartej umowy. Wspomniane przepisy zostały przywołane na poprzedniej stronie niniejszego punktu.

Zwrot organizatorowi robót publicznych części kosztów zatrudnienia skierowanych bezrobotnych

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia starosta zwraca organizatorowi robót publicznych, który zatrudniał – przez okres do 6 miesięcy – skierowanych bezrobotnych, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne bezrobotnych. Wysokość refundacji powinna być uprzednio uzgodniona, z tym że nie może przekraczać kwoty ustalonej jako iloczyn:

• liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz
• 50% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.

W zakresie i na ww. zasadach starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów z tytułu zatrudnienia przez okres do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. Wysokość refundacji – uprzednio uzgodniona – nie powinna przekraczać przeciętnego wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego.
Naruszenie warunków umowy w zakresie zatrudniania skierowanego bezrobotnego przez okres trwania robót publicznych powoduje obowiązek zwrotu uzyskanych refundacji wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości otrzymanych refundacji od dnia uzyskania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty. Przepisy art. 51 ust. 8 i 9 ustawy o promocji zatrudnienia, omówione na poprzednich stronach tego punktu, stosuje się odpowiednio.

Na wniosek organizatora robót publicznych starosta może przyznawać zaliczki ze środków FP na poczet wypłat wynagrodzeń oraz opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne.

Skierowanie bezrobotnych do wykonywania pracy na zasadach dotyczących robót publicznych

Bezrobotni będący dłużnikami alimentacyjnymi w rozumieniu przepisów o pomocy osobom uprawnionym do alimentów mogą zostać skierowani przez starostę, na zasadach dotyczących robót publicznych, do wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy niezwiązanej z wyuczonym zawodem, w wymiarze nieprzekraczającym połowy wymiaru czasu pracy, w instytucjach użyteczności publicznej oraz
organizacjach zajmujących się problematyką kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej lub pomocy społecznej.
Pracodawca, który zatrudnił skierowanych bezrobotnych przy wykonywaniu prac na zasadach dotyczących robót publicznych może liczyć ze strony starosty na zwrot części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne. Wysokość nin. refundacji powinna być uprzednio uzgodniona – nie może ona jednak przekraczać kwoty ustalonej jako iloczyn:

• liczby zatrudnionych bezrobotnych oraz
• połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca, łącznie ze składką na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.

Ograniczenia wynikające z przepisów o pomocy publicznej

Jak wynika z brzmienia art. 59c ustawy o promocji zatrudnienia – pomoc udzielana pracodawcom i przedsiębiorcom w ramach prac interwencyjnych, robót publicznych lub skierowania na zasadach robót publicznych jest udzielana zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Maciej Ofierski