INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14.02.2013 r. (data wpływu 18.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego wspólnikowi spółki jawnej na podstawie umowy o pracę – jest prawidłowe.

 

UZASADNIENIE

W dniu 18.02.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego wspólnikowi spółki jawnej na podstawie umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownik spółki jawnej której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zatrudniony na umowę o pracę na stanowisku dyrektora marketingu, został współudziałowcem tejże spółki. Jego wkład do spółki nie obejmuje świadczenia pracy, a zakres wykonywanych obowiązków w ramach umowy o pracę nie obejmuje prowadzenia spraw spółki.

 

Wobec tego wspólnicy spółki chcą aby ten nowy wspólnik nadal był zatrudniony na umowę o pracę i wykonywał swoje dotychczasowe obowiązki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle zapisów art. 8 ust. 1 i 2 oraz art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wynagrodzenia nowego wspólnika z tytułu umowy o pracę, nie dotyczącej prowadzenia spraw spółki, wyłącznie dla tego wspólnika w proporcji do jego udziału w zyskach i stratach, czy też dla wszystkich wspólników…

 

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z 14.01.1993 roku, sygn. II UZP 21/92 wspólnik spółki osobowej może zawrzeć ze spółką umowę o pracę, której przedmiotem nie jest prowadzenie spraw spółki. Wobec tego dotychczasowa umowa o pracę dotycząca nowego wspólnika naszej spółki jest nadal ważna i może być kontynuowana. Problem polega wyłącznie na zaliczeniu wynagrodzenia z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 updof przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego udziału w zysku. Zgodnie z art. 8 ust. 2 zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

 

Oznacza to, że dla każdego wspólnika spółki jawnej odrębnie rozlicza się przychody i koszty ich uzyskania w proporcji do jego udziału w zysku.

Odnosząc to na grunt art. 23 ust. 1 pkt 10 updof – przepis ten odnosi się do każdego podatnika, a więc wspólnika spółki jawnej odrębnie. Z przepisu tego wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dla konkretnego wspólnika/podatnika/ -wartości jego własnej pracy, wartości pracy jego małżonka i małoletnich dzieci, a także wartości pracy małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z treści tego przepisu nie wynika aby odnosił się on do wartości pracy pozostałych wspólników. Dlatego też, zdaniem wspólników spółki jawnej, w przypadku opisanym w pytaniu wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę nowego wspólnika nie będzie dla niego kosztem uzyskania, natomiast będzie kosztem uzyskania dla pozostałych wspólników w proporcji wynikającej z udziału w zyskach.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest uchwała 7 sędziów NSA z 27.11.1998 roku, sygn. FPS 15/98, a także treść licznych interpretacji podatkowych, m.in. Dyrektora IS w Bydgoszczy z 21.10.2010 roku, sygn. ITPB1/415-751/10/TK

 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. 

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Powyższy przepis nie uzależnia prawa do zaliczenia danych kosztów do kosztów uzyskania przychodu od formy w jakiej wykonywana jest dana praca (umowa o pracę, umowa zlecenia, bezumownie).

Analiza powyższych uregulowań prawnych wskazuje, że wynagrodzenie wspólnika z tytułu wykonywania czynności na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką, nie będzie stanowić dla tego wspólnika kosztu uzyskania przychodów. Wynagrodzenie to będzie jednak stanowiło koszt uzyskania przychodów dla innych wspólników spółki, a jego wysokość powinna być ustalona zgodnie z zasadą opisaną w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zatem wynagrodzenie wypłacone wspólnikowi spółki jawnej, zatrudnionemu w tej spółce na umowę o pracę, nie stanowi dla tego wspólnika kosztu uzyskania przychodów, jest zaś kosztem uzyskania przychodów dla pozostałych wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zysku spółki.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. 

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze wspólników spółki, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego wobec pozostałych. 

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dn. 17.04.2013 r., sygn. akt IPPB1/415-206/13-2/MT