INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wskazanych we wniosku usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą biuro rachunkowe … Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.
W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy następujące usługi: kompleksowe usługi księgowe (polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg rachunkowych, podatkowych, rejestrów sprzedaży i zakupu VAT i innych ewidencji do celów podatkowych), kadrowo-płacowe (naliczanie wynagrodzeń pracowników, składek ZUS, zaliczki na podatek dochodowy, prowadzenie akt osobowych) oraz sporządzanie deklaracji do ZUS. Usługi świadczone są na rzecz klientów prowadzących działalność gospodarczą oraz rolników będących czynnymi podatnikami podatku VAT, w ramach zawartych umów na obsługę świadczoną przez biuro rachunkowe. Okazjonalnie są również świadczone usługi polegające na sporządzeniu zeznania rocznego PIT-37 lub PIT-36 dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Świadczone przeze Wnioskodawcę usługi zostały sklasyfikowane pod symbolem: PKWiU: 69.20.2, PKD: 6920Z.

W ramach zawartych umów Wnioskodawca posiada pełnomocnictwa do składania dokumentów w imieniu klienta (UPL-1) do Urzędu Skarbowego oraz do składania dokumentów do ZUS. Wnioskodawca posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada uprawnień do zawodowego wykonywania czynności doradztwa podatkowego, nie zatrudnia również osób posiadających uprawnienia doradcy podatkowego. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca udziela podatnikom i płatnikom wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, nie udziela natomiast na ich zlecenie lub na ich rzecz porad ani opinii. W ramach świadczonych usług nie reprezentuje podatników, płatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Wnioskodawca nie świadczy usług doradztwa podatkowego.

Wnioskodawca nie przekroczył dotychczas w żadnym z lat podatkowych kwoty 20.000 zł sprzedaży na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych. Usługi te są bowiem świadczone okazjonalnie i nie stanowią głównego źródła przychodu.

W związku ze zmianą rozporządzenia Ministra Finansów na lata 2015-2016 dotyczącego rozszerzenia katalogu usług, które nie mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy fiskalnej powstał problem dotyczący interpretacji „usług doradczych”. Na początku 2015 roku Ministerstwo Finansów wyjaśniało, że do usług doradczych, które muszą być obowiązkowo ewidencjonowane w kasie rejestrującej, należy zaliczyć także „typowe” usługi świadczone przez biura rachunkowe (w tym także wypełnianie zeznań i deklaracji). Następnie Ministerstwo Finansów wycofało się z tego stanowiska, wydając interpretację ogólną z dnia 9 kwietnia 2015 r. Nr PT3.8101.2.2015.AEW.16. Z interpretacji tej wynika, że czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych ze swej istoty są bliskie działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym. Czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają zaś w znacznej mierze charakter techniczny. W związku z tym czynności te nie stanowią usług doradczych.

Stosując się do błędnej wykładni przepisów obowiązujących w 2015 roku Wnioskodawca zakupił dwie sztuki kas fiskalnych, które zostały poddane fiskalizacji dnia 26 lutego 2015 roku. Od dnia 1 marca 2015 roku Wnioskodawca prowadził ewidencję sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zrezygnować z prowadzenia ewidencji z zastosowaniem kas fiskalnych, zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2015 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On zrezygnować ze stosowania kas fiskalnych, ponieważ usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią doradztwa, o którym mowa w § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy) oraz w żadnym roku nie przekroczył limitu 20.000 zł sprzedaży na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jednakże, na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników zawarte są obecnie w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454) zwane dalej „rozporządzeniem”.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Niektóre usługi zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów. Szczegółowo zostały one określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. wyłączeniem ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej objęte zostały usługi doradztwa podatkowego (§ 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia z 4 listopada 2014 r.). Zaznaczyć należy, że wyłączenia te dotyczą czynności, a nie przedstawicieli zawodu.

Termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Zauważenia wymaga, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo — ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 377, z późn. zm.), dalej „ustawa o doradztwie podatkowym”. Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego – zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym – dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu § 4 pkt 2 lit. h ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r., definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu § 4 pkt 2 lit. h ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r., za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego).

Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w § 4 pkt 2 lit. h ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy). Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze oraz prawnicze od księgowych (art. 28l pkt 3).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą – biuro rachunkowe.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy następujące usługi: kompleksowe usługi księgowe (polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg rachunkowych, podatkowych, rejestrów sprzedaży i zakupu VAT i innych ewidencji do celów podatkowych), kadrowo-płacowe (naliczanie wynagrodzeń pracowników, składek ZUS, zaliczki na podatek dochodowy, prowadzenie akt osobowych) oraz sporządzanie deklaracji do ZUS. Usługi świadczone są na rzecz klientów prowadzących działalność gospodarczą oraz rolników będących czynnymi podatnikami podatku VAT, w ramach zawartych umów na obsługę świadczoną przez biuro rachunkowe. Okazjonalnie są również świadczone usługi polegające na sporządzeniu zeznania rocznego PIT-37 lub PIT-36 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Świadczone przeze Wnioskodawcę usługi zostały sklasyfikowane pod symbolem: PKWiU: 69.20.2, PKD: 6920Z.

W ramach zawartych umów Wnioskodawca posiada pełnomocnictwa do składania dokumentów w imieniu klienta (UPL-1) do Urzędu Skarbowego oraz do składania dokumentów do ZUS. Wnioskodawca posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada uprawnień do zawodowego wykonywania czynności doradztwa podatkowego, nie zatrudnia również osób posiadających uprawnienia doradcy podatkowego. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca udziela podatnikom i płatnikom wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, nie udziela natomiast na ich zlecenie lub na ich rzecz porad ani opinii. W ramach świadczonych usług nie reprezentuje podatników, płatników w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Wnioskodawca nie świadczy usług doradztwa podatkowego.

Wnioskodawca nie przekroczył dotychczas w żadnym z lat podatkowych kwoty 20 000 zł sprzedaży na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych. Usługi te są bowiem świadczone okazjonalnie i nie stanowią głównego źródła przychodu.

Stosując się do błędnej wykładni przepisów obowiązujących w 2015 roku Wnioskodawca zakupił dwie sztuki kas fiskalnych, które zostały poddane fiskalizacji dnia 26 lutego 2015 roku. Od dnia 1 marca 2015 roku Wnioskodawca prowadził ewidencję sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rezygnacji z prowadzenia ewidencji z zastosowaniem kas fiskalnych, zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2015 roku.

Biorąc pod uwagę opis sprawy, w ocenie Organu przepis § 4 pkt 2 lit. g i h ww. rozporządzenia nie będzie miał zastosowania do świadczonych przez Wnioskodawcę kompleksowych usług księgowych (polegających na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych) oraz kadrowo-płacowych. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że udziela podatnikom i płatnikom wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych (jeśli zachodzi taka potrzeba), nie udziela na ich zlecenie lub na ich rzecz porad ani opinii. Wnioskodawca prowadzi w imieniu i na rzecz podatników, płatników księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie.

W konsekwencji Wnioskodawcę świadczącego kompleksowe usługi księgowe (polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych) oraz kadrowo-płacowe nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może on korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wskazanych usług ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 20 000 zł.

Tym samym stwierdzić należy, że Wnioskodawca może w dowolnym miesiącu zrezygnować z ewidencjonowania tej sprzedaży przy pomocy kasy rejestrującej.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 20.09.2018 r. – sygn. 0114-KDIP1-3.4012.418.2018.1.ISK