Na podstawę opodatkowania składa się suma dochodów uzyskanych ze wszystkich źródeł opodatkowanych według skali podatkowej, w tym ze stosunku pracy. Osiągnięcie rocznego dochodu (podstawy opodatkowania) przekraczającej 127 000 zł nie musi wiązać się z pracą na wielu etatach. Niezależnie jednak od tego, czy podatnik pracował na jednym, czy kilku etatach, dla możliwości zastosowania kwoty zmniejszającej podatek przekładającej się na kwotę wolną od podatku, istotne znaczenie ma jedynie wysokość uzyskanego dochodu (podstawy opodatkowania). W konsekwencji, podstawa opodatkowania przewyższająca 127 000 zł uniemożliwia zastosowanie kwoty wolnej od podatku – wyjaśniło Ministerstwo Finansów.

Od 1 stycznia 2017 r. kwota wolna od podatku jest uzależniona od wysokości uzyskanego dochodu. Osoby osiągające przychody w 2017 roku do 6,6 tys. zł rocznie nie zapłaciły podatku w ogóle. W 2018 roku kwota wolna od podatku wzrośnie do 8 tys. zł rocznie.

Osobom zarabiającym więcej (przy dochodzie powyżej 127 tys. zł) kwota wolna od podatku nie przysługuje w ogóle. Opodatkowaniu wynagrodzenia za pracę osoby fizycznej podlega suma przychodów osiągniętych z kilku zakładów pracy bez względu na rodzaj umowy (o pracę, zlecenia itp.). W ten sposób pracownik zatrudniony na kilku etatach płaci nieproporcjonalnie większy podatek dochodowy aniżeli pracownik zatrudniony tylko w jednym miejscu pracy.

W związku z powyższym skierowano interpelację (nr 26742) do ministra finansów w sprawie kwoty wolnej od podatku i opodatkowania osób fizycznych pracujących na kilku etatach. Sformułowano w niej pytanie czy rząd RP projektuje zmiany w systemie obliczania kwoty wolnej od podatku i opodatkowania osób fizycznych pracujących na kilku etatach?

Odpowiedź na interpelację w sprawie kwoty wolnej od podatku i opodatkowania osób fizycznych pracujących na kilku etatach udzielił Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Filip Świtała.

Podkreślił on, że od 2017 r. zmieniono wysokość i zasady stosowania kwoty zmniejszającej podatek, która odpowiada „kwocie wolnej od podatku”. Po wielu latach utrzymywania kwoty wolnej od podatku na tym samym poziomie (3 089 zł dla wszystkich podatników), podwyższono tę kwotę dla najniżej uposażonych podatników. Ustawodawca uzależnił wysokość tej kwoty od poziomu dochodu uzyskanego przez podatnika.

Stąd też podatnicy, którzy w 2017 r. uzyskali dochód (podstawę opodatkowania) nieprzekraczający 6 600 zł, w ogóle nie zapłacili podatku. Niższy niż w latach poprzednich podatek zapłacili ci, których podstawa opodatkowania mieściła się w granicach od 6 600 zł do 11 000 zł. Kwotę wolną na tym samym co w 2016 r. poziomie zastosowali w rozliczeniu rocznym podatnicy, których podstawa opodatkowania przekroczyła 11 000 zł, lecz nie przewyższyła 85 528 zł. Niższa kwota wolna niż w latach poprzednich przysługiwała natomiast podatnikom, których podstawa opodatkowania mieściła się w granicach 85 528 zł – 127 000 zł. Z kolei podatnicy, których dochody przekroczyły w 2017 r. 127 000 zł, w ogóle nie zastosowali kwoty wolnej.

Jak podkreślił przedstawiciel resortu finansów rok 2018 r. przyniósł w tym zakresie dalsze, korzystne zmiany. Rozszerzono krąg podatników, którzy nie zapłacą podatku, poprzez podwyższenie kwoty wolnej z 6 600 zł do 8 000 zł. Niższy niż w 2017 r. podatek zapłacą podatnicy, których podstawa opodatkowania będzie mieścić się w przedziale pomiędzy 8 000 zł a 13 000 zł. Nie ulegnie natomiast zmianie dotychczasowa kwota wolna dla podatników, których podstawa opodatkowania przekroczy 13 000 zł a nie przewyższy 85 528 zł. Dla dochodów przekraczających 85 528 zł, zasady ustalania kwoty wolnej pozostają takie, jak w 2017 r. Zatem podatnicy, opodatkowujący dochody według skali podatkowej, których podstawa opodatkowania przekroczy 127 000 zł, nie zastosują kwoty zmniejszającej podatek, co oznacza, że kwota wolna od podatku u tych osób nie wystąpi.

Natomiast przy poborze zaliczek na podatek kwota zmniejszająca podatek począwszy od 2017 r. jest stosowana wyłącznie dla dochodów nieprzekraczających pierwszego przedziału skali podatkowej (85 528 zł) i wynosi 556,02 zł rocznie (46,33 zł miesięcznie). Należy wskazać, że podatnik dokonuje wyboru płatnika, którego upoważnia do stosowania 1/12 kwoty zmniejszającej podatek. Jest to sposób na zapobieżenie sytuacji, w której każdy z płatników pobierałby 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, a podatnik w trakcie roku korzystałby z kilku kwot wolnych od podatku, co skutkowałoby dla niego koniecznością „zwrotu” w rozliczeniu rocznym nadmiarowych kwot zmniejszających podatek.

W interpelacji stwierdzono, że „pracownik zatrudniony na kilku etatach płaci nieproporcjonalnie większy podatek dochodowy aniżeli pracownik zatrudniony tylko w jednym miejscu pracy.” Zdaniem przedstawiciela resortu finansów teza ta nie znajduje jednak potwierdzenia w przepisach.

Na podstawę opodatkowania składa się suma dochodów uzyskanych ze wszystkich źródeł opodatkowanych według skali podatkowej, w tym ze stosunku pracy. Osiągnięcie rocznego dochodu (podstawy opodatkowania) przekraczającej 127 000 zł nie musi wiązać się z pracą na wielu etatach. Niezależnie jednak od tego, czy podatnik pracował na jednym, czy kilku etatach, dla możliwości zastosowania kwoty zmniejszającej podatek przekładającej się na kwotę wolną od podatku, istotne znaczenie ma jedynie wysokość uzyskanego dochodu (podstawy opodatkowania). W konsekwencji, podstawa opodatkowania przewyższająca 127 000 zł uniemożliwia zastosowanie kwoty wolnej od podatku.

Jednocześnie przedstawiciel resortu poinformował, że obecnie nie są prowadzone prace legislacyjne w kierunku wprowadzenia zmian w dotychczasowym sposobie stosowania kwoty wolnej od podatku i opodatkowania osób fizycznych pracujących na kilku etatach.

sejm.gov.pl