SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Protokolant: Sekretarz sądowy Anna Jaworska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi J. D. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia […] r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej:

• uchyla zaskarżoną interpretację;
• zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
  UZASADNIENIE

Zaskarżoną interpretacją Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że stanowisko J. D. (dalej także: „wnioskodawcy”) przedstawione we wniosku z 24 maja 2018 r., uzupełnionym pismem z 20 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej, jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca nakreślił następujący stan sprawy.

J. D. był wspólnikiem spółki jawnej działającej pod firmą A z siedzibą w R. W dniu 31 maja 2016 r. wypowiedział umowę spółki ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2016 r. Tego dnia zawarł z pozostałymi wspólnikami, tj. G. K. i Z. K. porozumienie w sprawie spłaty występującego wspólnika. Zgodnie z porozumieniem ustalono, że na 31 grudnia 2016 r. J. D. przysługuje spłata z tytułu wystąpienia ze spółki w wysokości 3 078 333 zł., płatna w 12 ratach, z których pierwsza była płatna do 31 marca 2017 r., a ostatnia jest wymagalna w terminie do 31 grudnia 2019 r.

Wnioskodawca ponadto oświadczył, że podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a z tytułu uczestnictwa w spółce A w 2016 r. opodatkowany był podatkiem dochodowym liniowym w wysokości 19 %. Ponadto wskazał, że wraz ze wspólnikami utworzył spółkę cywilną, do której wspólnicy wnieśli wkład w formie rzeczowej – żurawia, służącego do wykonywania usług, a następnie w 2004 r. przekształcili spółkę cywilną w spółkę jawną, do której, jako wspólnicy (3 wspólników) wnieśli wkłady pieniężne po 1 500 zł. Wartość spłaty przypadająca na wnioskodawcę została wyliczona według wartości spółki jawnej, która na 31 grudnia 2016 r. wyniosła 9 235 000 zł. Wartość udziału wnioskodawcy w spółce nie była oznaczona na podstawie osobnego bilansu, ponieważ spółka takich bilansów nie sporządza. Po wystąpieniu ze spółki wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

W tak zakreślonym stanie sprawy, wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Jak należy określić koszty uzyskania przychodu po stronie wnioskodawcy w przypadku otrzymania wynagrodzenia z tytułu wystąpienia ze spółki?
2. Czy kosztem uzyskania przychodu będą wydatki poniesione przez spółkę na nabycie środków trwałych?
3. Czy przychód ten powinien być pomniejszony o wypłaty dokonane z tytułu udziału w spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów?
4. Czy w celu dokonania obliczenia dochodu z tego tytułu u ustępującego wspólnika bierze się pod uwagę cały okres, w którym wspólnik występujący prowadził działalność gospodarczą w formie tej spółki?
5. Czy w przypadku, gdy w momencie uzyskania środków pieniężnych z tytułu spłaty udziału kapitałowego wnioskodawca nie prowadzi już działalności gospodarczej, powinien rozliczyć podatek według metody opodatkowania stosowanej w roku podatkowym, w którym wystąpił ze spółki?

Zdaniem wnioskodawcy, w przypadku wystąpienia ze spółki za wynagrodzeniem w postaci środków pieniężnych, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zapasów, towarów i produktów, należności – środków pieniężnych oraz wydatków na środki trwałe w budowie oraz zaliczki na środki trwałe, bez uwzględniania zobowiązań.

Jego zdaniem, w przychodzie nie uwzględnia się kwoty, która odpowiada uzyskanej przez wspólnika przed jego wystąpieniem ze spółki nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi proporcjonalnie do jego prawa do udziału, pomniejszonej o wpłaty dokonane z udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W celu dokonania tych wyliczeń należy brać za podstawę cały okres, w którym wspólnik występujący ze spółki prowadził działalność gospodarczą w formie spółki. Obliczenie dochodu uzyskanego przez wspólnika występującego ze spółki obejmuje również okres wykraczający poza ustawowe terminy przechowywania dokumentacji podatkowej. W przypadku, gdy wspólnik nie prowadzi już działalności gospodarczej, powinien rozliczyć podatek według metody opodatkowania stosowanej w roku podatkowym, w którym wystąpił ze spółki.

Po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku, opisaną na wstępie interpretacją organ uznał, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu sprawy jest nieprawidłowe.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ na wstępie wskazał, że spółka jawna, jako osobowa spółka prawa handlowego, na gruncie podatków dochodowych nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka.

Organ wyjaśnił, że sposób opodatkowania dochodu z tytułu udziału w spółce jawnej, uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zastosowanie znajdują przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, dalej w skrócie „u.p.d.f.”).

Organ wskazał, że zgodnie z art. 5b ust. 2 u.p.d.f., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, za przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 tej ustawy, uznaje się przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza). Organ podkreślił, że zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się je z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.f. W przypadku braku przeciwnego dowodu, przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 tego przepisu stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.d.f.).

Organ podkreślił, że w myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c u.p.d.f. oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołując się na brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 16 oraz z art. 14 ust. 3 pkt 11 u.p.d.f. organ wskazał, że środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki osobowej niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, stanowią przychód z działalności gospodarczej. W związku z wystąpieniem wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną ustalana jest wartość zbywcza jej majątku, czyli wartość jaką wspólnicy uzyskaliby, sprzedając na wolnym rynku całe swoje przedsiębiorstwo (spółkę), która następnie jest dzielona w taki sposób, aby ustalić część przypadającą na występującego wspólnika.

W opinii organu, na część należną występującemu wspólnikowi składa się:

wkład wniesiony przez tego wspólnika w chwili przystąpienia do spółki,
nadwyżka wartości rynkowej majątku nad jego wartością podatkową,
pozostawione przez wspólnika zyski, wcześniej na bieżąco przez niego opodatkowane, które zostały reinwestowane (np. w środki trwałe).
Aby ustalić wysokość dochodu wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu, należy zdaniem organu najpierw ustalić łączną nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 u.p.d.f., a następnie pomniejszyć tę kwotę o dokonane z tytułu udziału w spółce jawnej wypłaty oraz o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Tak ustalona wartość podlega zdaniem organu wyłączeniu z przychodów podlegających opodatkowaniu. Jeżeli kwota otrzymana przez wnioskodawcę z tytułu wystąpienia ze spółki jawnej jest równa lub niższa od określonej w ten sposób wartości, to kwota ta nie jest zaliczana do przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku gdy kwota ta jest większa, do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć tylko nadwyżkę. Ustalony w ten sposób przychód, pomniejszony o wydatki na nabycie lub objęcie prawa do udziału w spółce jawnej, stanowi dochód podatkowy wnioskodawcy, o którym mowa w art. 24 ust. 3c u.p.d.f., podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie wypłaty tych środków, w sposób właściwy dla źródła, jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza i stosownie do wybranej przez wnioskodawcę formy opodatkowania. Dodatkowo organ wskazał, że obliczając dochód w związku z wystąpieniem ze spółki jawnej wnioskodawca zobowiązany jest uwzględnić cały okres, w którym prowadził działalność gospodarczą w formie tej spółki.

Zdaniem organu, w świetle przepisów u.p.d.f. za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy uznać konkretne, wymierne, definitywne, co najmniej wymagalne przysporzenie majątkowe związane z prowadzoną działalnością, w związku z którym po stronie podatnika pojawia się pewna wartość majątkowa. W analizowanym przypadku za przychód należy zatem uznać środki pieniężne otrzymane przez wnioskodawcę w związku z wystąpieniem ze spółki jawnej, w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę odpowiadającą uzyskanej przed wystąpieniem przez niego nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 u.p.d.f., pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce. Zdaniem organu, z otrzymanej kwoty należy wyłączyć tę część, która została już opodatkowana podatkiem dochodowym, a nie została wcześniej przez niego otrzymana. Za „wydatki na nabycie lub objęcie prawa do udziałów”, o których mowa w art. 24 ust. 3c u.p.d.f., należy w analizowanym przypadku należy uznać faktycznie poniesione przez podatnika wydatki (fizycznie wydatkowane środki., tzw. wydatki historyczne), poniesione w związku z objęciem tego prawa, a zatem wydatki poniesione przez wnioskodawcę na nabycie składnika majątku – żurawia oraz wartość wkładu pieniężnego.

Na powyższe rozstrzygniecie pełnomocnik J. D. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, wnosząc o jego uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych. Zaskarżonej interpretacji zarzucił naruszenie art. 14 ust.2 pkt. 16 u.p.d.f. w zw. z art. 24 ust. 3c u.p.d.f. poprzez ich błędną interpretację, w wyniku której uznano, że w przedstawionym stanie faktycznym jedynie wydatki poniesione na nabycie składnika majątku – żurawia, oraz wartość wkładu pieniężnego stanowią dla wnioskodawcy wydatki w rozumieniu art. 24 ust 3c u.p.d.f. W uzasadnieniu skargi pełnomocnik podniósł, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu, jakoby dochodem spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych, jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art.14 u.p.d.f., a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w spółce, za które organ uznał jedynie wkład pieniężny oraz wydatki poniesione na nabycie żurawia.

Ponadto, w ocenie skarżącego, opodatkowaniu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 16 u.p.d.f. nie podlegają przychody uzyskane przez występującego wspólnika z tytułu udziału w spółce w okresie poprzedzającym jego wystąpienie (art.14 ust. 3 pkt. 11 u.p.d.f.). Przychodem podatkowym są zatem jedynie środki pieniężne, które wspólnik występujący ze spółki nie mającej osobowości prawnej otrzymał ponad należną mu wypłatę z zysku spółki. W przypadku otrzymania środków pieniężnych, w związku z wystąpieniem ze spółki, opodatkowaniu podlega tylko nadwyżka otrzymanych środków przewyższająca wielkość wskazaną w ustawie. Opodatkowaniu nie podlega natomiast ta część otrzymanych środków, która odpowiada wydatkom na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce i uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania z tytułu udziału w zysku w spółce.

Zdaniem skarżącego, w sytuacji, gdy majątek spółki wzrastał sukcesywnie i sukcesywnie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a wzrost majątku spółki w kolejnych latach prowadzenia działalności gospodarczej był opodatkowany osobno u każdego wspólnika, to w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki, uzyskany przez niego przychód z tytułu zwrotu przypadającego proporcjonalnie do udziału w zyskach i stratach majątku spółki, nie skutkuje u niego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tych dochodów. Powołując się na wybrane przykłady z orzecznictwa sądów administracyjnych wnioskodawca ponadto wskazał, że zwolnienie zawarte w 21 ust. 1 pkt 50 u.p.d.f. obejmuje nie tylko wkład kapitałowy, lecz także pozostawiony przez wspólnika w spółce zysk po opodatkowaniu, podwyższający wartość wniesionego przez wspólnika wkładu kapitałowego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji. W ocenie organu podatkowego, zarzut dotyczący naruszenia art. 14 ust. 2 pkt 16 w zw. z art. 24 ust. 3c u.p.d.f. jest niezasadny, a zaskarżona interpretacja nie narusza obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Odnosząc się do powołanych w skardze orzeczeń sądów administracyjnych, organ wskazał, że dotyczyły one konkretnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i nie ma możliwości zastosowania ich wprost w przedstawionym stanie sprawy. Dodatkowo organ zwrócił uwagę, że powołane przez skarżącego wyroki odnoszą się do art. 21 ust. 1 pkt 50 u.p.d.f., który nie był przedmiotem wykładni dokonanej przez organ w zaskarżonej interpretacji.

Sąd zważył, co następuje.

Skarga jest uzasadniona, chociaż nie w pełnym zakresie. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zgodnie zaś z art. 14c § 1 i 2 tej ustawy interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Z powyższych przepisów wynika, że wydana przez organ interpretacja indywidualna odnosi się ściśle do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz do przedstawionej przez wnioskodawcę własnej oceny tego, które przepisy prawa znajdą zastosowanie do przedstawionej we wniosku sytuacji i w jaki sposób te przepisy powinny być rozumiane. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sporządzany jest tak, że wnioskodawca opisuje w pierwszej kolejności stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, a następnie własne wątpliwości w zakresie możliwości zastosowania lub niestosowania określonych przepisów do opisanego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawia w formie konkretnych pytań, przedstawiając jednocześnie własne propozycje odpowiedzi na te pytania. Jeżeli wnioskodawca domaga się oceny kompleksowej przedstawionej sytuacji, wymagającej udzielenia odpowiedzi na kilka pytań, to interpretacja indywidualna powinna odnosić się do wszystkich pytań. Jeżeli organ stwierdza, jak w sprawie niniejszej, że uznaje za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego, to oznacza, że uznaje to stanowisko w całości za błędne i powinien zatem konkretnie i jasno wskazać na czym polega błąd wnioskodawcy, jaka jest prawidłowa ocena tego stanu faktycznego i dlaczego.

Z treści zaskarżonej interpretacji wynika, że organ uznał własne stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe w całości. Wszak nie stwierdził, że w części podziela stanowisko wnioskodawcy. Jednocześnie z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że wnioskodawca chciałby uzyskać kompleksową interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczących skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej i otrzymania z tego tytułu określonych środków pieniężnych. Pytania zawarte we wniosku dotyczą bowiem sposobu określenia kosztów uzyskania przychodu w takiej sytuacji, w szczególności wyjaśnienia, czy takim kosztem będą wydatki poniesione przez spółkę na nabycie środków trwałych, ponadto sposobu obliczania przychodu i dochodu, w tym czasokresu, który powinien być brany pod uwagę dla takich obliczeń oraz przyjętej metody opodatkowania, gdy wnioskodawca w chwili uzyskania środków pieniężnych nie prowadzi już działalności gospodarczej.

Organ interpretacyjny przedstawił dość dokładnie i systematycznie zasady działania spółki jawnej, podatkowego rozliczania wspólników takiej spółki, w tym podatkowego rozliczania środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika takiej spółki w związku z wystąpieniem z niej. Jednakże takie systematyczne przedstawienie treści różnych przepisów Kodeksu spółek handlowych, a przede wszystkim różnych przepisów u.p.d.f., nie oznacza, że organ w wydanej interpretacji przedstawił całościowo ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny w rozumieniu art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Przecież wnioskodawcy nie chodziło o wskazanie treści poszczególnych przepisów prawa podatkowego, ale o wyjaśnienie, czy własne stanowisko wnioskodawcy w zakresie rozliczenia podatkowego środków pieniężnych otrzymanych od spółki w związku z wystąpieniem z niej jest prawidłowe, a jeżeli nie jest prawidłowe, to jaka powinna być prawidłowa ocena opisanej sytuacji i dlaczego.

Poza sporem jest to, że środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki są zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że przedstawiając własne stanowisko w zakresie odpowiedzi na pytania 3 i 4 wniosku (chodzi o rzeczywistą kolejność pytań, bowiem we wniosku omyłkowo po pytaniu nr 3 umieszczono pytanie nr 5), a więc na pytania dotyczące ustalania przychodu, wnioskodawca stwierdził, że w przychodzie nie uwzględnia się kwoty, która odpowiada uzyskanej przez wspólnika przed jego wystąpieniem ze spółki nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi proporcjonalnie do jego prawa do udziału, pomniejszonej o wpłaty dokonane z udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, a w celu dokonania tych wyliczeń należy brać za podstawę cały okres, w którym wspólnik występujący ze spółki prowadził działalność gospodarczą w formie spółki, a więc obliczenie dochodu uzyskanego przez wspólnika występującego ze spółki obejmuje również okres wykraczający poza ustawowe terminy przechowywania dokumentacji podatkowej. W tym zakresie stanowisko organu nie jest inne, skoro w interpretacji stwierdzono na str. 4, że zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 11 u.p.d.f do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, a dalej na str. 6 stwierdzono, że obliczając dochód w związku z wystąpieniem ze spółki jawnej wnioskodawca zobowiązany jest uwzględnić cały okres, w którym prowadził działalność gospodarczą w formie spółki.

A zatem, w zakresie ustalenia przychodu z działalności gospodarczej w związku z wystąpieniem wnioskodawcy ze spółki jawnej, uzyskanego w formie środków pieniężnych, stanowisko organu nie jest różne od własnego stanowiska wnioskodawcy, co oznacza, że nie było podstawy do stwierdzenia, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe w całości. W wydanej interpretacji indywidualnej organ nie wyjaśnił na czym miałaby polegać nieprawidłowość stanowiska wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na te dwa pytania.

Stanowiska wnioskodawcy i organu różnią się natomiast w zakresie ustalenia dochodu z działalności gospodarczej w opisanej sytuacji, a konkretnie w zakresie kosztów uzyskania przychodu, bowiem ten element rozliczenia podatku dochodowego, czyli koszty, liczony różnie, będzie miał wpływ na wysokość dochodu. Według własnego stanowiska skarżącego przedstawionego we wniosku kosztem uzyskania przychodów będzie cyt. „wartość środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych; zapasów, towarów i produktów; należności – środków pieniężnych oraz wydatków na środki trwałe, bez uwzględnienia zobowiązań”. Natomiast według organu w przedstawionym stanie faktycznym wydatki poniesione na nabycie składnika majątku – żurawia (tzw. wydatki historyczne) oraz wartość wkładu pieniężnego stanowią dla wnioskodawcy wydatki w rozumieniu art. 24 ust. 3c u.p.d.f.

W powyższym zakresie stanowisko organu jest prawidłowe. Wskazany wyżej przepis wyraźnie określa, że dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce. Jeżeli zatem wspólnik wniósł do spółki wkład pieniężny, to wówczas ta właśnie kwota będzie kosztem uzyskania przychodów. Jeżeli do spółki wniesiono wkład niepieniężny, to wówczas kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa tego przedmiotu wkładu. A zatem stanowisko organu, a nie własne stanowisko wnioskodawcy, w zakresie odpowiedzi na pytania nr 1 i 2 wniosku jest prawidłowe.

Stanowisko prezentowane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika z obawy wnioskodawcy, że będzie podwójnie opodatkowany, po raz pierwszy – sukcesywnie w latach prowadzenia działalności gospodarczej w spółce w związku z uzyskiwaniem nadwyżki przychodów na kosztami uzyskania przychodów, a po raz drugi – z chwilą otrzymania środków pieniężnych w związku z wystąpieniem ze spółki, które to środki pieniężne obejmują także udział wspólnika w majątku spółki, który przez lata wzrastał. Jednakże ustawodawca rozwiązał ten problem poprzez określenie, że nie cała kwota pieniężna uzyskiwana przez wspólnika w związku z wystąpieniem ze spółki jest jego przychodem. Przychodem jest bowiem ta część kwoty wypłaconej, która do tej pory nie była opodatkowana podatkiem dochodowym jako dochód wspólnika z tytułu udziału w spółce. Kwota wypłacona jest bowiem pomniejszana o dotychczasowy dochód podatkowy wspólnika ze spółki, dotychczas mu niewypłacony.

W związku z powyższym, jakkolwiek stanowisko organu zawarte w zaskarżonej interpretacji w części dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe, to organ wadliwie uznał, że stanowisko wnioskodawcy w całości jest nieprawidłowe.

Z uwagi na powyższe należało uchylić zaskarżoną interpretację na podstawie art. 146 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302). O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 i 205 § 2 tej ustawy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 23 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 670/18