Czy jako właściciel firmy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wartość diet z tytułu odbywanych podróży służbowych na terenie Polski i poza jej granicami?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2014 r. (data wpływu 26 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podroży służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej diet z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pilotowania przejazdów autokarowych. Sam wykonuje zlecone prace na rzecz jednego podmiotu gospodarczego. Świadczenie tych usług wiąże się z odbywaniem częstych podróży służbowych poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy. Są to wyjazdy wielodniowe, przeważnie poza granicę kraju. W związku z wyjazdami wiążą się zwiększone wydatki na utrzymanie. Zdarzenia ewidencjonowane są w podatkowej książce przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Adres głównego miejsca wykonywania działalności jest tożsamy z adresem zamieszkania Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako właściciel firmy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wartość diet z tytułu odbywanych podróży służbowych na terenie Polski i poza jej granicami?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Z art. 23 ust. 1 pkt 52 wynika, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Zdaniem Wnioskodawcy ma On prawo jako przedsiębiorca do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wartości diet. Przepisy nie precyzują definicji podróży służbowej w odniesieniu do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą tym samym Wnioskodawca uznaje, że każdy wyjazd, pozostający w związku z usługami, stanowiącymi przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej, poza siedzibę firmy zarówno w kraju jak i za granicą wykonywany w celu jej prowadzenia i mający na celu osiągnięcie przychodu jest podróżą służbową. Art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia celu wyjazdu służbowego. Co za tym idzie, zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po analizie przepisów Wnioskodawca uważa, że każdemu przedsiębiorcy przysługuje prawo zaliczenia w koszty prowadzonej działalności diety z tytułu podróży służbowych, wobec powyższego Wnioskodawca również posiada takie prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

Regulacje prawne dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących zawarte zostały w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra

Odrębne przepisy, o których mowa wyżej zawiera obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Na podstawie powołanych przepisów stwierdzić należy, że aby osoba prowadząca działalność gospodarczą mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych, podróż musi:

być związana z prowadzoną działalnością gospodarczą,
służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów,
a wysokość diety musi mieścić się w granicach limitu określonego w odrębnych przepisach.
W przepisach prawa podatkowego pojęcie podróży służbowej nie zostało zdefiniowane. Definicja podróży służbowej pracownika została natomiast zawarta w art. 775 § 1 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem za podróż służbową uznaje się wykonywanie na podstawie polecenia pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Podkreślić jednak należy odmienny charakter regulacji w przypadku pracownika i osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Pracownikowi cel podróży służbowej określa pracodawca w poleceniu odbycia podróży służbowej, natomiast w odniesieniu do przedsiębiorcy, istotnym kryterium dla uznania wyjazdu za podróż służbową winno być ustalenie czy wyjazd ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uznać zatem należy, że odesłanie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy, do pojęcia pracownika może mieć zastosowanie jedynie w kontekście ograniczenia wysokości diety z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, nie zaś samej zasady dopuszczalności zastosowania tego przepisu do wymienionych w nim podmiotów.

Z powyższej regulacji prawnej wynika konieczność wyłączenia z kosztów podatkowych wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Oznacza to, że osobom tym przysługuje prawo uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tj. do wysokości diet przysługujących pracownikom.

Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmując swoją dyspozycją sytuacje odbywania podróży służbowych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, nie przewidują do tej kategorii podatników żadnych wyłączeń o charakterze przedmiotowym lub podmiotowym, wobec tego nieuprawnione jest różnicowanie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą według rodzaju tej działalności.

Jednocześnie podkreślić należy, że problematyka dotycząca podróży służbowych, odbywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znalazła odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Orzecznictwo ukształtowało w tym zakresie jednolitą linię rozstrzygnięć wskazując, iż nie znajduje uzasadnienia stanowisko, że jedynie podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi podróży służbowych, natomiast realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności nie wchodzi w zakres podróży służbowych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług pilotowania przejazdów autokarowych wykonuje zlecone prace na rzecz jednego podmiotu gospodarczego. Świadczenie usług wiąże się z odbywaniem częstych podróży służbowych poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy. Są to wyjazdy wielodniowe, przeważnie poza granicę kraju. W związku z wyjazdami wiążą się zwiększone wydatki na utrzymanie. Zdarzenia ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Adres głównego miejsca wykonywania działalności jest tożsamy z adresem zamieszkania Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diet z tytułu podróży służbowych, związanych ze świadczeniem usług transportowych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Przy tym podkreślić należy, że interpretację indywidualną wydaje się wyłącznie w oparciu o stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast dopiero w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ podatkowy może dokonać ustalenia okoliczności stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), które rzeczywiście zaistniały.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 września 2014 r., nr ITPB1/415-702/14/AK