Profil działalności Wnioskodawcy wiąże się z częstymi spotkaniami z inwestorami i indywidualnymi klientami, a to wiąże się z adekwatnym do spotkań i petenta ubiorem. Czy garnitury, koszule, krawaty i buty Wnioskodawca może zaliczyć w koszty prowadzonej przez niego działalności gospodarczej czyli zaksięgować faktury VAT za te artykuły?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na zakupu garnituru, koszul, krawatów i butów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na zakupu garnituru, koszul, krawatów i butów.

W wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada jednoosobową działalność gospodarczą. Wiodącym PKD w tej działalności jest PKD 71.12.Z „ Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne”. Profil działalności wiąże się z częstymi spotkaniami z inwestorami i indywidualnymi klientami, a to wiąże się z adekwatnym do spotkań i petenta ubiorem. W przypadku Wnioskodawcy jest to często garnitur i związane z nim dodatki typu buty, koszula, krawat. Wnioskodawca świadczy usługi inspektorskie, koordynacyjne, konsultingowe, pomiarowe, projektowe itp. Czy można zaksięgować fakturę VAT na zakup: 3 garniturów i 3 krawatów (koszt zakupu to około 1 000 zł), 3 koszul (koszt około 90 zł), 1 kpl. półbutów męskich do garnituru (koszt około 130 zł.) Ceny są cenami brutto. Ilość ww. części garderoby wynika, m.in. z tego, że statystycznie Wnioskodawca spotyka się 2-3 razy z potencjalnym usługobiorcą i nie wskazane jest zakładanie jednego garnituru kilka razy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy garnitury, koszule, krawaty i buty Wnioskodawca może zaliczyć w koszty prowadzonej przez niego działalności gospodarczej czyli zaksięgować faktury VAT za te artykuły?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 1 „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23” – można traktować, że zakup ww. artykułów jest potrzebny by zwiększyć wiarygodność i zaufanie w kontaktach z klientami, a tym samym zwiększyć prawdopodobieństwo zwiększenia obrotów i przychodów firmy.

Z kolei art. 23 tejże ustawy, gdzie wyszczególniono czego nie uważa się za koszty uzyskania przychodu nie traktuje w żaden sposób ww. asortymentów, tym samym wg. Wnioskodawcy uznać można, że zaksięgowanie faktur za zakup wymienionych garniturów, koszul, krawatów i butów jest właściwe i zgodne z obowiązującymi przepisami szczególnie, że profil działalności (doradztwo technicznej) również na to wskazuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przy czym zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że aby wydatki na zakup odzieży tj. garnituru, koszul, krawatów i obuwia można było uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ubiór musi utracić charakter osobisty, np. poprzez trwałe opatrzenie zakupionej odzieży cechami charakterystycznymi logo reprezentowanej przez Wnioskodawcę firmy.

Zakupy odzieży tj. garnituru, koszul, krawatów i obuwia pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy więc oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży czy też obuwia a rzeczy te utraciły charakter osobisty na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.

Obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach np. nauczyciele, urzędnicy, prawnicy itp.

Niewątpliwie w wykonywanym przez Wnioskodawcę zawodzie dbałość o wygląd zewnętrzny jest bardzo istotna jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Wydatki związane z odpowiednim strojem mają charakter wydatków osobistych związanych z poprawą wizerunku i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą.

Wprawdzie wydatki te nie zostały ujęte w katalogu wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na zakup garnituru, koszuli, krawatu i obuwia nie mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, gdyż wydatki te mają charakter wydatków osobistych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 sierpnia 2014 r., sygn. IPPB1/415-763/14-2/AM