Ostatnia zmiana: Dz.U. 2024.433

---

Ustawa

z dnia 11 maja 2001 r.

o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2024 r. poz. 433

Ostatnie zmiany (Dz.U. z 2023 r. poz. 877), zaznaczone w tekście na czerwono — weszły w życie dnia 01.07.2024 r. — dotyczą art.: 3b, 40a.

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

1. Ustawa określa:

1) obowiązki przedsiębiorców wprowadzających do obrotu produkty,

2) zasady postępowania z odpadami powstałymi z produktów,

3) zasady ustalania i pobierania opłaty produktowej,

4) środki służące ochronie środowiska i ochronie życia ludzi przez zapobieganie niekorzystnemu wpływowi niektórych produktów z tworzyw sztucznych, w szczególności na środowisko wodne i zdrowie człowieka, oraz zmniejszanie tego wpływu

— w celu zapobiegania powstawaniu odpadów powstałych z produktów, ograniczenia ich negatywnego oddziaływania na środowisko oraz zapewnienia wysokiego poziomu odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów.

2. W sprawach dotyczących postępowania z odpadami powstałymi z produktów w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy o odpadach.

3. Przepisy ustawy nie naruszają postanowień działu II w tytule I ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54).

Art. 2.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) (uchylony)

2) eksporcie produktów — rozumie się przez to wywóz produktów z terytorium kraju na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;

3) imporcie produktów — rozumie się przez to przywóz produktów z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej w celu wprowadzenia do obrotu;

3a) (uchylony)

4) Narodowym Funduszu — rozumie się przez to Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska;

4a) narzędziach połowowych — rozumie się przez to sprzęt wykorzystywany w rybołówstwie lub akwakulturze w celu lokalizowania, chwytania lub hodowli żywych zasobów morza oraz sprzęt pływający na powierzchni morza i stosowany do wabienia i chwytania lub hodowli żywych zasobów morza;

4b) narzędziach połowowych stanowiących odpady — rozumie się przez to narzędzia połowowe, które stały się odpadami w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2023 r. poz. 1587, 1597, 1688, 1852 i 2029), w tym wszelkie oddzielne elementy, substancje lub materiały, które w momencie porzucenia lub utraty takich narzędzi połowowych stanowiły ich część lub były do nich przymocowane;

5)–6) (uchylone)

7) odzysku — rozumie się przez to inny niż recykling proces odzysku;

7a)–8) (uchylone)

8a) oksydegradowalnym tworzywie sztucznym — rozumie się przez to materiały z tworzyw sztucznych zawierające dodatki, które pod wpływem utleniania prowadzą do rozpadu tych materiałów na mikrofragmenty lub do ich rozkładu chemicznego;

8b) opakowaniu — rozumie się przez to opakowanie w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1658 i 1852);

9) opłacie produktowej — rozumie się przez to opłatę obliczaną i wpłacaną w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu;

9a) posiadaczu odpadów — rozumie się przez to posiadacza odpadów w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

9b) przedsiębiorcy — rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 221, 641 i 803), który importuje produkty, dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów lub wytwarza produkty i wprowadza je do obrotu, z wyłączeniem przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne i prowadzącego działalność połowową w rozumieniu art. 4 pkt 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz. Urz. UE L 354 z 28.12.2013, str. 22, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1380/2013”, w tym wprowadzającego do obrotu produkty pod własnym oznaczeniem rozumianym jako znak towarowy, o którym mowa w art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 324, z 2022 r. poz. 2185 oraz z 2023 r. poz. 588), lub pod własnym imieniem i nazwiskiem lub nazwą, których to produktów wytworzenie zlecił innemu przedsiębiorcy;

9c) produktach — rozumie się przez to:

a) produkty zaliczone do rodzajów produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy, w tym te z nich, które stanowią część składową lub przynależność produktów stanowiących przedmiot importu produktów lub wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów,

b) produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załącznikach nr 6–10 do ustawy,

c) narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne;

9d) producencie — rozumie się przez to:

a) osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej oraz osobę prawną mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, które zajmują się zawodowo sprzedażą produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne na terytorium kraju bez względu na wykorzystywaną technikę sprzedaży, w tym za pomocą umów zawieranych na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 304 z 22.11.2011, str. 64, z późn. zm.),

b) osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej oraz osobę prawną mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju, które zajmują się zawodowo w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej sprzedażą bezpośrednio prywatnym gospodarstwom domowym lub użytkownikom niebędącym prywatnymi gospodarstwami domowymi, za pomocą umów zawieranych na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, napełnionych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne, niebędące osobą prowadzącą działalność połowową w rozumieniu art. 4 pkt 28 rozporządzenia nr 1380/2013;

9e) produkcie jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych — rozumie się przez to produkt, który jest w całości lub części wykonany z tworzyw sztucznych i który nie został przeznaczony, zaprojektowany ani wprowadzony do obrotu, tak aby osiągnąć w ramach jego cyklu życia wielokrotne użycie przez zwrócenie go w celu powtórnego napełnienia lub ponownego użycia do tego samego celu, do którego był pierwotnie przeznaczony;

10) recyklingu — rozumie się przez to recykling w rozumieniu przepisów o odpadach;

11) regeneracji olejów odpadowych — rozumie się przez to regenerację w rozumieniu art. 91 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

11a) terytorium kraju — rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

11aa) tworzywie sztucznym — rozumie się przez to materiał składający się z polimeru w rozumieniu art. 3 pkt 5 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. Urz. UE L 396 z 30.12.2006, str. 1, z późn. zm.), do którego mogły zostać dodane dodatki lub inne substancje i który może funkcjonować jako główny składnik strukturalny produktów końcowych, z wyjątkiem polimerów naturalnych, które nie zostały chemicznie zmodyfikowane;

11ab) tworzywie sztucznym ulegającym biodegradacji — rozumie się przez to tworzywo sztuczne zdolne do fizycznego lub biologicznego rozkładu prowadzącego ostatecznie do jego rozkładu na dwutlenek węgla (CO₂), biomasę i wodę, które zgodnie z normami zharmonizowanymi, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniającego dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylającego decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz. Urz. UE L 316 z 14.11.2012, str. 12, z późn. zm.), dotyczącymi opakowań nadaje się do odzysku przez kompostowanie i fermentację beztlenową;

11ac) użytkowniku końcowym — rozumie się przez to podmiot nabywający produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, opakowania jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub napoje lub żywność w opakowaniach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych w celu ich wykorzystania na potrzeby własne, bez dalszej odsprzedaży;

11b)–11d) (uchylone)

11e) wewnątrzwspólnotowej dostawie produktów — rozumie się przez to wywóz produktów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

11f) wewnątrzwspólnotowym nabyciu produktów — rozumie się przez to przywóz produktów z terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wprowadzenia do obrotu;

11g) (uchylony)

12) wojewódzkich funduszach — rozumie się przez to wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska;

12a) wprowadzaniu do obrotu — rozumie się przez to pierwsze dostarczenie produktu na terytorium kraju w ramach działalności gospodarczej, odpłatne albo nieodpłatne, do celów dystrybucji, konsumpcji, stosowania lub użytkowania, w tym na potrzeby własne;

12b) wyrobach tytoniowych — rozumie się przez to wyroby tytoniowe w rozumieniu art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 700).

13) (uchylony)

Art. 2a.

1. Wprowadzenie do obrotu następuje w dniu:

1) wydania produktu z magazynu albo przekazania go osobie trzeciej — w przypadku produktu wytworzonego na terytorium kraju;

2) wystawienia faktury potwierdzającej przywóz produktu na terytorium kraju z terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo dokumentu celnego potwierdzającego przywóz produktu na terytorium kraju z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;

3) przywozu produktu na terytorium kraju w celu wprowadzenia do obrotu.

2. Jeżeli terminy, o których mowa w ust. 1, nie są zbieżne, za dzień wprowadzenia do obrotu uważa się dzień, w którym wprowadzenie do obrotu nastąpiło wcześniej.

3. Ciężar udowodnienia, że wprowadzenie do obrotu nie nastąpiło albo nastąpiło w dniu innym niż określony w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy wprowadzającym do obrotu produkty.

Rozdział 2

Obowiązki przedsiębiorców

Art. 3.

1. Przedsiębiorca jest obowiązany do zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu, odpadów takiego samego rodzaju jak odpady powstałe z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy wprowadzonych przez niego do obrotu.

2. Przedsiębiorca jest obowiązany osiągnąć poziom odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów co najmniej w wysokości określonej w załączniku nr 4a do ustawy.

2a. (uchylony)

2b. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, wprowadzający na terytorium kraju produkty wymienione w załączniku nr 4a w poz. 2, jest obowiązany osiągnąć do dnia 31 grudnia 2020 r. poziom odzysku i recyklingu odpadów powstałych z tego rodzaju produktów co najmniej w wysokości określonej w załączniku nr 4a do ustawy.

3. Poziom odzysku i recyklingu odpadów powstałych w danym roku kalendarzowym z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy stanowi wyrażona w procentach wartość ilorazu masy odpadów powstałych z tych produktów poddanych odpowiednio odzyskowi lub recyklingowi w tym roku kalendarzowym oraz masy tych produktów wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku kalendarzowym, a w przypadku przedsiębiorcy, który w poprzednim roku kalendarzowym nie wprowadzał do obrotu produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy — w stosunku do masy tych produktów wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym.

3a.–3b. (uchylone)

4. Masę produktów wprowadzonych do obrotu ustala się na podstawie dodatkowej ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 11.

5.–7. (uchylone)

8. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, roczne poziomy odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów wymienionych w poz. 2 w załączniku nr 4a do ustawy, w poszczególnych latach do końca 2020 r., kierując się:

1) potrzebą stopniowego tworzenia krajowego systemu odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów oraz zwiększania jego efektywności;

2) działaniem na rzecz konkurencyjności polskiej gospodarki.

9. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów odzysku przez danego przedsiębiorcę do masy odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy poddanych odzyskowi dodaje się masę:

1) opon zebranych i zregenerowanych (bieżnikowanych) na terytorium kraju;

2) olejów bazowych pochodzących z regeneracji zebranych na terytorium kraju olejów odpadowych zużytych do wytworzenia wprowadzonych do obrotu olejów smarowych, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w ust. 12 oraz przepisach wydanych na podstawie ust. 13.

9a. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów odzysku odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy do odzysku zalicza się procesy R1–R9 i R13 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

9b. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów recyklingu odpadów powstałych z produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy do recyklingu zalicza się procesy R2–R9 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

10. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów recyklingu przez danego przedsiębiorcę do masy olejów odpadowych poddanych recyklingowi dodaje się masę olejów bazowych pochodzących z regeneracji zebranych na terytorium kraju olejów odpadowych zużytych do wytworzenia wprowadzonych do obrotu olejów smarowych, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w ust. 12 oraz w przepisach wydanych na podstawie ust. 13.

11. Przy obliczaniu poziomu odzysku i recyklingu nie uwzględnia się produktów, które są częściami składowymi lub przynależnościami towarów wyeksportowanych lub wywiezionych z terytorium kraju w drodze wewnątrzwspólnotowej dostawy.

11a. Przy obliczaniu poziomu odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów do masy wprowadzonych do obrotu produktów nie wlicza się produktów, które zostały wywiezione z terytorium kraju w drodze eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy dokonanych przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca wprowadzający do obrotu te produkty, na podstawie dokumentów potwierdzających eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę tych produktów.

11b. Do rzeczywiście osiągniętego poziomu odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów nie wlicza się importu oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia odpadów powstałych z produktów, które poddaje się odzyskowi i recyklingowi na terytorium kraju.

11c. Przy obliczaniu poziomu recyklingu olejów odpadowych wlicza się wyłącznie masę olejów odpadowych poddanych regeneracji w instalacjach wpisanych do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, zwanej dalej „BDO”.

11d. Przy obliczaniu poziomu odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów do masy wprowadzonych do obrotu produktów nie wlicza się produktów, które przedsiębiorca w danym roku kalendarzowym wprowadził do obrotu w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia, a następnie w tym samym roku kalendarzowym wywiózł z kraju w drodze eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy, na podstawie dokumentów potwierdzających eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę tych produktów.

12. Przedsiębiorca produkujący w kraju oleje smarowe z udziałem wytworzonych w kraju olejów bazowych pochodzących z regeneracji może je włączyć do rzeczywiście uzyskanego poziomu recyklingu, jeżeli:

1) posiada specjalistyczną instalację umożliwiającą prowadzenie procesu regeneracji;

2) posiada zezwolenie wymagane przepisami o ochronie środowiska;

3) uzyskane produkty spełniają normy określone w przepisach odrębnych.

13. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakie powinien spełnić przedsiębiorca produkujący w kraju oleje smarowe z udziałem wytworzonych w kraju olejów bazowych pochodzących z regeneracji, w celu włączenia ich do rzeczywiście uzyskanego poziomu recyklingu, uwzględniając w nim:

1) potrzebę bezpiecznego dla środowiska wykorzystania olejów odpadowych;

2) wymagane instalacje służące regeneracji olejów odpadowych;

3) spełnienie wymagań wynikających z przepisów o odpadach.

Art. 3a.

(uchylony)

Art. 3b.

1. Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach, zwanej dalej „opłatą”.

2. Do pobrania opłaty jest również obowiązany przedsiębiorca pakujący i oferujący — za pomocą urządzenia vendingowego, w tym umieszczonego także w miejscach innych niż jednostki handlu detalicznego, jednostki handlu hurtowego lub jednostki gastronomiczne — napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami.

3. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do zapewnienia dostępności opakowań alternatywnych do produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami, wytworzonych z materiałów innych niż tworzywa sztuczne, w tym innych niż tworzywa sztuczne ulegające biodegradacji, lub dostępności opakowań wielokrotnego użytku.

4. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ust. 1–3 sprawuje Inspekcja Handlowa na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2024 r. poz. 312).

Art. 3c.

1. Maksymalna stawka opłaty za sztukę produktu jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionego w załączniku nr 6 do ustawy będącego opakowaniem wynosi 1 zł.

2. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłaty za sztukę produktu jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionego w załączniku nr 6 do ustawy będącego opakowaniem, kierując się koniecznością trwałego zmniejszenia zużycia tych produktów oraz mając na uwadze negatywny wpływ tworzyw sztucznych na środowisko, a także akceptowalny społecznie poziom stawki opłaty.

Art. 3d.

Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, wnoszą pobraną opłatę na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana.

Art. 3e.

1. W przypadku gdy przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, nie wnieśli opłaty albo wnieśli opłatę niższą od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu tej opłaty, stosując stawkę opłaty z roku kalendarzowego, w którym dany przedsiębiorca był obowiązany do pobrania opłaty.

2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, marszałek województwa ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewniesionej opłaty.

3. Termin uiszczenia zaległości, o której mowa w ust. 1, i termin uiszczenia dodatkowej opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzje ustalające ich wysokość stały się ostateczne.

Art. 3f.

1. Marszałek województwa prowadzi odrębny rachunek bankowy w celu gromadzenia i przekazywania wpływów z tytułu opłaty, opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 1, oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 2.

2. Wpływy z tytułu opłaty, opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 1, oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 2, powiększone o przychody z oprocentowania rachunku bankowego i pomniejszone o dochody, o których mowa w ust. 3, marszałek województwa przekazuje na rachunek bankowy Narodowego Funduszu w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału.

3. Wpływy z tytułu opłaty, opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 1, oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 2, stanowią w wysokości 5% dochody budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu tych opłat i obsługę administracyjną systemu ich poboru.

Art. 3g.

W sprawach dotyczących opłaty, opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 1, oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3e ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

Art. 3h.

1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, są obowiązani do prowadzenia, w postaci papierowej albo elektronicznej, ewidencji liczby nabytych i wydanych użytkownikom końcowym produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami w danym roku kalendarzowym przez danego przedsiębiorcę.

2. Przedsiębiorca prowadzący więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, o których mowa w art. 3b ust. 1, prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, oddzielnie dla poszczególnych jednostek.

3. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, składają sprawozdania zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 3a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

4. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, są obowiązani do przechowywania informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 1, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego informacje dotyczą.

Art. 3i.

Zakazuje się wprowadzania do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 7 do ustawy oraz wyrobów wykonanych z oksydegradowalnych tworzyw sztucznych. 

Art. 3j.

Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 8 do ustawy jest obowiązany do zapewnienia umieszczenia na opakowaniach tych produktów lub na samych produktach oznakowania na zasadach określonych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2020/2151 z dnia 17 grudnia 2020 r. ustanawiającym zasady dotyczące zharmonizowanych specyfikacji w odniesieniu do oznakowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w części D załącznika do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (Dz. Urz. UE L 428 z 18.12.2020, str. 57, z późn. zm.) i zgodnie ze wzorami określonymi w tym rozporządzeniu.

Art. 3k.

1. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w sekcjach I i III załącznika nr 9 do ustawy jest obowiązany do ponoszenia corocznej opłaty na pokrycie kosztów:

1) zbierania odpadów powstałych z produktów tego samego rodzaju, które wprowadził do obrotu, pozostawionych w publicznych systemach zbierania odpadów, w tym na pokrycie kosztów utworzenia i utrzymania tych systemów, transportu tych odpadów i ich przetwarzania;

2) uprzątania oraz transportu i przetwarzania odpadów powstałych z produktów tego samego rodzaju jak odpady powstałe z produktów, które wprowadził do obrotu.

<

2. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w sekcji II załącznika nr 9 do ustawy jest obowiązany do ponoszenia corocznej opłaty na pokrycie kosztów uprzątania oraz transportu i przetwarzania odpadów powstałych z produktów tego samego rodzaju jak odpady powstałe z produktów, które wprowadził do obrotu.

3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, oblicza się jako iloczyn stawki opłaty określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 3l ust. 2 oraz odpowiednio masy albo liczby wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym przez danego przedsiębiorcę produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy.

4. W przypadku produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w sekcjach II i III załącznika nr 9 do ustawy za produkty jednostkowe uznaje się produkty umieszczone łącznie w opakowaniach jednostkowych, w których te produkty są oferowane użytkownikom końcowym.

Art. 3l.

1. Maksymalne stawki opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2, wynoszą:

1) 0,20 zł za 1 kg — oddzielnie dla każdego rodzaju wprowadzonego do obrotu produktu jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionego w sekcji I załącznika nr 9 do ustawy;

2) 0,03 zł za sztukę — oddzielnie dla każdego rodzaju wprowadzonego do obrotu produktu jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionego w sekcjach II i III załącznika nr 9 do ustawy.

2. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2, dla każdego rodzaju produktu jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionego w załączniku nr 9 do ustawy, kierując się rodzajami produktów objętych opłatą, koniecznością pokrycia, w niezbędnym zakresie, kosztów zagospodarowania odpadów powstałych z tych produktów oraz utworzenia i utrzymania publicznych systemów zbierania, a także proporcjonalnością stawki opłaty do kosztów, o których mowa w art. 3k ust. 1 i 2.

3. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w:

1) sekcjach I i III załącznika nr 9 do ustawy albo

2) sekcji II załącznika nr 9 do ustawy

— wnosi opłatę, o której mowa odpowiednio w art. 3k ust. 1 albo 2, na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego ta opłata dotyczy.

Art. 3m.

1. W przypadku gdy przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 9 do ustawy nie wniósł opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 lub 2, albo wniósł opłatę niższą od należnej, marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu tej opłaty, stosując stawkę opłaty z roku kalendarzowego, za który ten przedsiębiorca był obowiązany do wniesienia tej opłaty.

2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, marszałek województwa ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewniesionej opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 lub 2.

3. Termin uiszczenia opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca ich wysokość stała się ostateczna.

Art. 3n.

1. Marszałek województwa prowadzi odrębny rachunek bankowy w celu gromadzenia i przekazywania wpływów z tytułu opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2 oraz art. 3m ust. 1, a także dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3m ust. 2.

2. Wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2 oraz art. 3m ust. 1, a także dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3m ust. 2, powiększone o przychody z oprocentowania rachunku bankowego i pomniejszone o dochody, o których mowa w ust. 3, marszałek województwa przekazuje na rachunek bankowy Narodowego Funduszu w terminie 30 dni po upływie kwartału, w którym wpłynęły, z przeznaczeniem na finansowanie:

1) zbierania odpadów powstałych z produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w sekcjach I i III załącznika nr 9 do ustawy pozostawionych w publicznych systemach zbierania odpadów, w tym na finansowanie kosztów utworzenia i utrzymania tych systemów, transportu tych odpadów i ich przetwarzania;

2) uprzątania oraz transportu i przetwarzania odpadów powstałych z produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy.

3. Wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2 oraz art. 3m ust. 1, oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3m ust. 2, stanowią w wysokości 5% dochody budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu tych opłat i obsługę administracyjną systemu ich poboru.

4. W sprawach dotyczących opłaty, o której mowa w art. 3k ust. 1 i 2 oraz art. 3m ust. 1, oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 3m ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

Art. 3o.

1. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 9 do ustawy prowadzi, w postaci papierowej albo elektronicznej, ewidencję produktów wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym zawierającą w zależności od rodzaju tych produktów odpowiednio ich masę albo liczbę.

2. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w pkt 1 i 4 sekcji I załącznika nr 9 do ustawy prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, zgodnie z formatem danych określonym w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2022/162 z dnia 4 lutego 2022 r. ustanawiającej zasady stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w odniesieniu do obliczania, weryfikacji i zgłaszania zmniejszenia stosowania niektórych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych i środków wprowadzanych przez państwa członkowskie w celu osiągnięcia takiego zmniejszenia (Dz. Urz. UE L 26 z 07.02.2022, str. 19).

3. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 9 do ustawy jest obowiązany do przechowywania informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 1, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego informacje dotyczą.

4. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 9 do ustawy składa sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 4.

1. Obowiązek, o którym mowa w art. 3 ust. 1, może być realizowany przez przedsiębiorcę:

1) samodzielnie albo

2) za pośrednictwem organizacji odzysku, zwanej dalej „organizacją”.

1a.–1b. (uchylone)

2. Organizacja przejmuje od przedsiębiorcy obciążające go obowiązki na podstawie umowy.

3. Przedsiębiorca lub organizacja może zlecić wykonanie poszczególnych czynności związanych z odzyskiem i recyklingiem posiadaczowi odpadów spełniającemu wymagania określone w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

4. W przypadku otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości organizacji odzysku, przejęty przez nią obowiązek ponownie staje się, z dniem otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości, obowiązkiem wprowadzającego produkty, od którego został on przejęty, w odniesieniu do masy produktów wprowadzonych przez niego do obrotu od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości organizacji odzysku.

5. (uchylony)

Art. 5.

1. Organizacja może prowadzić działalność wyłącznie w formie spółki akcyjnej.

2. Przedmiotem działania organizacji może być wyłącznie działalność związana z organizowaniem, zarządzaniem lub prowadzeniem przedsięwzięć związanych z odzyskiem, a w szczególności z recyklingiem odpadów, a także edukacja ekologiczna.

3. Firma organizacji zawiera oznaczenie „organizacja odzysku”.

4. Do używania oznaczenia wskazanego w ust. 3 są uprawnione wyłącznie organizacje utworzone zgodnie z niniejszą ustawą.

Art. 6.

1. Kapitał zakładowy organizacji powinien wynosić co najmniej 1 000 000 złotych, a ponadto nie może być zebrany w drodze publicznej subskrypcji, z zastrzeżeniem art. 43.

2. Kapitał zakładowy organizacji powinien być pokryty w całości wkładem pieniężnym i wpłacony w całości przed złożeniem wniosku o zarejestrowanie organizacji.

3. Kapitał zakładowy organizacji nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu ani być obciążony w jakikolwiek sposób.

4. Organizacja ma obowiązek utrzymywania kapitałów własnych w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego określonego w ust. 1.

4a. Organizacja odzysku jest obowiązana, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, przedstawić marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę tej organizacji, zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek bankowy tej organizacji stwierdzające, że w ciągu całego poprzedniego roku kalendarzowego utrzymywała na odrębnym rachunku bankowym kapitał własny w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 1.

5. Akcje organizacji mogą być wyłącznie akcjami imiennymi i nie mogą być zamienione na akcje na okaziciela.

6. Organizacja nie może wydawać akcji o szczególnych uprawnieniach.

Art. 7.

Organizacja jest obowiązana złożyć marszałkowi województwa, w terminie dwóch tygodni od dnia jej zarejestrowania, odpis statutu i zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do rejestru sądowego oraz w tym samym terminie odpis wszelkich zmian dokonanych w statucie lub zaświadczenie albo oświadczenie o zmianach w rejestrze sądowym.

Art. 7a.

Oświadczenia, o których mowa w art. 7, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Art. 8.

Organizacja jest zobowiązana do zachowania w tajemnicy wszelkich danych przekazanych jej przez przedsiębiorców. Obowiązek zachowania tajemnicy nie dotyczy obowiązków informacyjnych wynikających z niniejszej ustawy oraz przypadków, w których przepisy prawa nakazują ujawnienie tajemnicy.

Art. 8a.

1. Producent, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. a, może wyznaczyć swojego autoryzowanego przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonywanie na terytorium kraju obowiązków określonych w ustawie dla przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne w odniesieniu do wprowadzonych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne pochodzących od tego producenta.

2. Wyznaczenie autoryzowanego przedstawiciela następuje w drodze umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

3. Autoryzowanym przedstawicielem może być osoba fizyczna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej lub osoba prawna mające odpowiednio miejsce zamieszkania albo siedzibę na terytorium kraju.

4. W przypadku wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela producent, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. a, działa wyłącznie za pośrednictwem autoryzowanego przedstawiciela, do którego stosuje się przepisy ustawy dotyczące przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne.

5. Autoryzowany przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz producenta, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. a, i ponosi odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków określonych w ustawie dla przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne.

Art. 8b.

1. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne pochodzące od producenta, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. a, nie jest obowiązany do wykonywania obowiązków nałożonych na niego ustawą, o ile:

1) producent ten wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 8a ust. 1, i ten autoryzowany przedstawiciel jest wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

2) przedsiębiorca ten przekazał autoryzowanemu przedstawicielowi, o którym mowa w art. 8a ust. 1, dane niezbędne do wykonywania przez autoryzowanego przedstawiciela obowiązków w odniesieniu do wprowadzonych do obrotu przez tego przedsiębiorcę w danym roku kalendarzowym produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne pochodzących od producenta, który wyznaczył tego autoryzowanego przedstawiciela.

2. W przypadku nieprzekazania autoryzowanemu przedstawicielowi, o którym mowa w art. 8a ust. 1, danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne pochodzące od producenta, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. a, jest obowiązany do wykonywania obowiązków nałożonych na niego ustawą w odniesieniu do tych produktów, które wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym i o których nie poinformował autoryzowanego przedstawiciela.

3. Autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1, prowadzi wykaz przedsiębiorców wprowadzających do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych lub narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne pochodzące od producenta, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. a, którzy korzystają z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1.

Art. 8c.

1. Producent, o którym mowa w art. 2 pkt 9d lit. b, jest obowiązany do wyznaczenia w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej upoważnionego przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonywanie na terytorium tego państwa obowiązków określonych w przepisach krajowych tego państwa wynikających z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko (Dz. Urz. UE L 155 z 12.06.2019, str. 1).

2. Wyznaczenie upoważnionego przedstawiciela następuje w drodze umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Art. 8d.

1. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne jest obowiązany do finansowania kosztów selektywnego zbierania narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne, które zostały dostarczone do przedsiębiorców prowadzących portowe urządzenia do odbioru odpadów zgodnie z przepisami o portowych urządzeniach do odbioru odpadów ze statków lub do przedsiębiorców prowadzących inne równoważne systemy zbierania, oraz finansowania kosztów ich transportu i przetwarzania.

2. Koszty, o których mowa w ust. 1, nie mogą przekraczać kosztów niezbędnych do świadczenia usług gospodarowania odpadami w sposób efektywny kosztowo. Koszty te są ustalane między przedsiębiorcą wprowadzającym do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne a przedsiębiorcą prowadzącym portowe urządzenia do odbioru odpadów lub przedsiębiorcą prowadzącym inne równoważne systemy zbierania.

3. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne jest obowiązany do osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania do celów recyklingu narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne w wysokości co najmniej:

1) 5% wagowo — za rok 2024;

2) 10% wagowo — za rok 2025;

3) 15% wagowo — za rok 2026;

4) 20% wagowo — za rok 2027;

5) 25% wagowo — za rok 2028;

6) 27% wagowo — za rok 2029;

7) 30% wagowo — za rok 2030 i za każdy kolejny rok.

4. Minimalny roczny poziom zbierania w danym roku kalendarzowym jest obliczany jako stosunek masy zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne do masy wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku kalendarzowym narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne, a w przypadku przedsiębiorcy, który w poprzednim roku kalendarzowym nie wprowadził do obrotu narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne — do masy produktów wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym.

5. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne jest obowiązany do prowadzenia, w postaci papierowej albo elektronicznej, ewidencji zawierającej informacje o masie wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne oraz o masie zebranych w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne, zgodnie z formatem zgłaszania danych określonym w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/958 z dnia 31 maja 2021 r. ustanawiającej format zgłaszania danych i informacji dotyczących wprowadzonych do obrotu narzędzi połowowych oraz zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady w państwach członkowskich i format sprawozdania z kontroli jakości zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. d i art. 13 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 (Dz. Urz. UE L 211 z 15.06.2021, str. 51, z późn. zm.).

6. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne jest obowiązany do przechowywania informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 5, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego informacje dotyczą.

7. W przypadku braku ewidencji, o której mowa w ust. 5, lub prowadzenia jej w sposób nierzetelny masę wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne określa marszałek województwa w drodze oszacowania.

8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7, oszacowanie masy wprowadzonych do obrotu narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne następuje metodą porównawczą:

1) wewnętrzną — polegającą na porównaniu masy wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne przez przedsiębiorcę wprowadzającego do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne w poprzednich latach kalendarzowych, dla których jest znana wielkość tej masy;

2) zewnętrzną — polegającą na porównaniu masy wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne, który prowadzi działalność gospodarczą o podobnej skali.

9. Masę zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne ustala się na podstawie zaświadczenia, do którego sporządzenia jest obowiązany przedsiębiorca prowadzący portowe urządzenia do odbioru odpadów lub przedsiębiorca prowadzący inne równoważne systemy zbierania. Zaświadczenie jest sporządzane na wniosek przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne.

10. Wniosek, o którym mowa w ust. 9, za poprzedni rok kalendarzowy składa się do końca lutego roku następującego po tym roku kalendarzowym.

11. Zaświadczenie oraz wniosek, o których mowa w ust. 9, sporządza się za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO.

12. Przedsiębiorca prowadzący portowe urządzenia do odbioru odpadów lub przedsiębiorca prowadzący inne równoważne systemy zbierania udostępniają zaświadczenie, o którym mowa w ust. 9, za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO, marszałkowi województwa właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia działalności przez tych przedsiębiorców oraz przedsiębiorcy wprowadzającemu do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne w terminie 7 dni od dnia wpłynięcia wniosku, o którym mowa w ust. 9.

13. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 9, zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby przedsiębiorcy prowadzącego portowe urządzenia do odbioru odpadów lub przedsiębiorcy prowadzącego inne równoważne systemy zbierania, wystawiających zaświadczenie;

2) imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, przedsiębiorcy, dla którego jest sporządzane zaświadczenie;

3) informacje o masie zebranych w danym roku kalendarzowym narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne, zgodnie z formatem zgłaszania danych określonym w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/958 z dnia 31 maja 2021 r. ustanawiającej format zgłaszania danych i informacji dotyczących wprowadzonych do obrotu narzędzi połowowych oraz zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady w państwach członkowskich i format sprawozdania z kontroli jakości zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. d i art. 13 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904.

Art. 9.

1. Wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, w zakresie swojej działalności, podlegają:

1) przedsiębiorcy:

a) wprowadzający do obrotu produkty,

b) o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2,

c) prowadzący odzysk lub recykling odpadów powstałych z produktów,

d) dokonujący eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów powstałych z produktów w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi;

2) organizacja;

3) autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1;

4) przedsiębiorca prowadzący portowe urządzenia do odbioru odpadów lub przedsiębiorca prowadzący inne równoważne systemy zbierania.

2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, oraz autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1, są obowiązani do umieszczania numeru rejestrowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na dokumentach sporządzanych w związku z wykonywaniem działalności w zakresie objętym wpisem do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1 tej ustawy.

Art. 10.

Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3k ust. 1 i 2, art. 4 ust. 1 pkt 1 i art. 8d ust. 1, organizacja oraz autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1, są obowiązani do sporządzania sprawozdań zawierających informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a–d i f, pkt 3 lit. a–c i pkt 3a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Art. 10a.

Minister właściwy do spraw klimatu sporządza i przekazuje Komisji Europejskiej sprawozdanie zawierające informacje o:

1) masie i liczbie wprowadzonych do obrotu produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami,

2) zmniejszeniu stosowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami,

3) masie wprowadzonych do obrotu i zebranych butelek jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do trzech litrów,

4) masie wprowadzonych do obrotu narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne oraz masie zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne,

5) danych dotyczących masy odpadów pochodzących ze stosowania wyrobów tytoniowych z filtrami zawierającymi tworzywa sztuczne i filtrów zawierających tworzywa sztuczne sprzedawanych do używania łącznie z wyrobami tytoniowymi,

6) zawartości materiału pochodzącego z recyklingu w butelkach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do trzech litrów

— za każdy rok kalendarzowy w terminie 18 miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, za który jest składane to sprawozdanie.

Art. 11.

1. Przedsiębiorca i organizacja odzysku są obowiązani do prowadzenia dodatkowej ewidencji, obejmującej informacje o:

1) masie wprowadzonych do obrotu, z podziałem na poszczególne ich rodzaje — w przypadku przedsiębiorcy;

2) wykazie przedsiębiorców, w imieniu których działa organizacja oraz masie wprowadzonych do obrotu przez przedsiębiorców produktów, z podziałem na poszczególne ich rodzaje — w przypadku organizacji.

2. Informacje o:

1) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów powstałych z produktów, z podziałem na poszczególne ich rodzaje — w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1,

2) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów powstałych z produktów, z podziałem na poszczególne ich rodzaje — w przypadku organizacji

— są ustalane na podstawie odpowiednio dokumentu potwierdzającego recykling albo dokumentu potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, sporządza się za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO.

4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, są sporządzane przez prowadzącego odzysk lub recykling na wniosek złożony za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO przez przedsiębiorcę lub organizację, przekazujących odpady do odzysku lub recyklingu, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku.

5. W przypadku gdy przedsiębiorca lub organizacja korzysta z usług innego posiadacza odpadów w przekazaniu odpadów do odzysku i recyklingu wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa w ich imieniu posiadacz odpadów.

6. Prowadzący odzysk lub recykling udostępnia dokumenty, o których mowa w ust. 2, za pośrednictwem indywidualnego konta w BDO, przekazującemu odpady do odzysku lub recyklingu oraz marszałkowi województwa, w terminie, o którym mowa w ust. 4.

6a. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, zawierają odpowiednio:

1) imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, przedsiębiorcy albo organizacji odzysku, dla których przeznaczony jest dokument;

2) imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedziby oraz numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, podmiotu prowadzącego odzysk albo recykling;

3) informacje o masie odpadów przyjętych do odzysku lub recyklingu z podziałem na poszczególne ich rodzaje, o numerze karty przekazania odpadów potwierdzającej ich przyjęcie, a także o sposobie ich odzysku lub recyklingu.

7. (uchylony)

8. W przypadku eksportu odpadów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania odzyskowi lub recyklingowi, masę lub ilość odpadów ustala się na podstawie dokumentu potwierdzającego ten eksport lub faktury potwierdzającej wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów.

8a. W przypadku eksportu odpadów w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi przedsiębiorca jest obowiązany przedstawić również oświadczenie, że odzysk lub recykling odbywa się w instalacjach spełniających takie same wymagania jak określone dla instalacji eksploatowanych na terytorium kraju.

9. W przypadku gdy przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, samodzielnie dokonuje odzysku lub recyklingu odpadów, masę lub ilość odpadów poddanych odzyskowi lub recyklingowi ustala się na podstawie ewidencji odpadów prowadzonej przez tego przedsiębiorcę.

10. Przedsiębiorca i organizacja odzysku są obowiązani do przechowywania dodatkowej ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz dokumentów, o których mowa w ust. 8 i 8a, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą.

Art. 11a.

(uchylony)

Art. 11b.

1. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu:

1) produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w pkt 5–9 załącznika nr 10 do ustawy,

2) narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne

— jest obowiązany do finansowania publicznych kampanii edukacyjnych.

2. Publiczne kampanie edukacyjne obejmują wszelkie działania mające na celu podnoszenie świadomości ekologicznej społeczeństwa w zakresie prawidłowego postępowania z odpadami powstałymi z produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w pkt 5–9 załącznika nr 10 do ustawy oraz narzędziami połowowymi stanowiącymi odpady zawierającymi tworzywa sztuczne, wspomagające osiągnięcie wysokiego poziomu selektywnego zbierania tych odpadów, w tym informowanie przy wykorzystaniu środków masowego przekazu, ulotek, broszur informacyjnych i plakatów oraz organizowanie konkursów, konferencji i akcji o charakterze informacyjno-edukacyjnym.

3. Publiczne kampanie edukacyjne powinny uwzględniać informowanie społeczeństwa o:

1) dostępności alternatywnych produktów wielokrotnego użytku i metod gospodarowania odpadami powstałymi z produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w pkt 5–9 załącznika nr 10 do ustawy oraz narzędziami połowowymi stanowiącymi odpady zawierającymi tworzywa sztuczne;

2) dobrych praktykach w zakresie należytego gospodarowania odpadami;

3) wpływie zaśmiecania oraz nieodpowiedniego unieszkodliwiania odpadów powstałych z produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w pkt 5–9 załącznika nr 10 do ustawy oraz narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne na środowisko, w szczególności środowisko morskie;

4) wpływie na sieci kanalizacyjne nieodpowiednich sposobów unieszkodliwiania odpadów powstających z produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w pkt 5–9 załącznika nr 10 do ustawy.

4. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, wykonując obowiązek, o którym mowa w ust. 1, opłatę, obliczoną zgodnie z ust. 6:

1) przeznacza w terminie do dnia 1 marca roku kalendarzowego następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy opłata, na publiczne kampanie edukacyjne lub

2) wnosi na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego w terminie do dnia 15 marca roku kalendarzowego następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy opłata, na publiczne kampanie edukacyjne.

5. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu wyroby tytoniowe z filtrami zawierającymi tworzywa sztuczne i filtry zawierające tworzywa sztuczne sprzedawane do używania łącznie z wyrobami tytoniowymi realizuje obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wnosząc opłatę zgodnie z ust. 4 pkt 2.

6. Opłata, o której mowa w ust. 4, zwana dalej „opłatą na publiczne kampanie edukacyjne”, stanowi iloczyn stawki, o której mowa odpowiednio w ust. 7, oraz odpowiednio masy lub liczby sztuk wprowadzonych do obrotu w roku kalendarzowym, którego dotyczy opłata, produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w pkt 5–9 załącznika nr 10 do ustawy oraz narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne.

7. Stawka opłaty na publiczne kampanie edukacyjne wynosi:

1) 0,05 zł za 1 kg wprowadzonego do obrotu produktu wymienionego w pkt 8 załącznika nr 10 do ustawy oraz narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne;

2) 0,01 zł za 10 sztuk wprowadzonych do obrotu produktów wymienionych w pkt 5 załącznika nr 10 do ustawy;

3) 0,01 zł za sztukę wprowadzonych do obrotu produktów wymienionych w pkt 6, 7 i 9 załącznika nr 10 do ustawy.

8. W przypadku produktów, o których mowa w pkt 5–7 i 9 załącznika nr 10 do ustawy, za produkty jednostkowe uznaje się łącznie produkty umieszczone w opakowaniach jednostkowych, w których te produkty są oferowane użytkownikom końcowym.

9. Marszałek województwa prowadzi odrębny rachunek bankowy w celu gromadzenia i przekazywania wpływów z tytułu opłaty na publiczne kampanie edukacyjne wnoszonej na podstawie ust. 4 pkt 2.

10. Wpływy z tytułu opłaty na publiczne kampanie edukacyjne wnoszonej na podstawie ust. 4 pkt 2, powiększone o przychody z oprocentowania rachunku bankowego i pomniejszone o dochody, o których mowa w ust. 11, marszałek województwa przekazuje na rachunek bankowy Narodowego Funduszu w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału.

11. Wpływy z tytułu opłaty na publiczne kampanie edukacyjne wnoszonej na podstawie ust. 4 pkt 2 stanowią w wysokości 5% dochody budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na obsługę rozliczenia wykonania obowiązku prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych.

12. W przypadku gdy przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, nie przeznaczył na publiczne kampanie edukacyjne w terminie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, kwoty co najmniej równej opłacie na publiczne kampanie edukacyjne obliczonej zgodnie z ust. 6, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 4 pkt 2, ulega obniżeniu o kwotę faktycznie przeznaczoną przez tego przedsiębiorcę na publiczne kampanie edukacyjne.

13. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, składa sprawozdanie o przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych w ramach rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

14. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, nie finansuje publicznych kampanii edukacyjnych, jeżeli wysokość opłaty na publiczne kampanie edukacyjne obliczona zgodnie z ust. 6 nie przekracza 10 zł w danym roku kalendarzowym

15. W sprawach dotyczących opłaty na publiczne kampanie edukacyjne wnoszonej na podstawie ust. 4 pkt 2 stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

Rozdział 3

Opłata produktowa

Art. 12.

1. Rozliczenie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 3 oraz w art. 8d ust. 3, następuje na koniec roku kalendarzowego.

2. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, organizacja albo przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne, którzy nie wykonali obowiązków, o których mowa odpowiednio w art. 3 albo w art. 8d ust. 3, są obowiązani do wniesienia opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie w przypadku nieosiągnięcia odpowiednio wymaganego poziomu:

1) odzysku;

2) recyklingu;

3) zbierania.

2a. Do ponoszenia opłaty produktowej jest obowiązany również przedsiębiorca, który nie wykonuje obowiązku zapewnienia odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów w sposób określony w art. 4 ust. 1.

3. Opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej i różnicy między wymaganym a osiągniętym poziomem odpowiednio odzysku, recyklingu albo zbierania, przeliczonej na wielkość wyrażoną w masie produktów.

3a. (uchylony)

4. Opłatę produktową oblicza się oddzielnie dla każdego rodzaju produktu.

5. Nie wnosi się opłaty produktowej, której łączna roczna wysokość dla wszystkich produktów nie przekracza 100 zł.

Art. 13.

Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa produktów w kilogramach.

Art. 14.

1. Maksymalna stawka opłaty produktowej wynosi:

1)–7) (uchylone)

8) dla produktów wymienionych w poz. 1 i 2 w załączniku nr 4a do ustawy — 2,71 zł* za 1 kg;

9) dla produktów wymienionych w poz. 3 i 4 w załączniku nr 4a do ustawy — 5,80 zł* za 1 kg;

10) dla produktów wymienionych w poz. 5 w załączniku nr 4a do ustawy — 10,82 zł* za 1 kg;

11) dla narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne — 5 zł* za 1 kg.

2.–3. (uchylone)

4. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłat produktowych dla poszczególnych produktów, o których mowa w ust. 1, kierując się negatywnym oddziaływaniem na środowisko odpadów powstałych z produktów, kosztami ich zagospodarowania.

[* Aktualną stawkę ogłasza, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw klimatu, zgodnie z art. 14 ust. 4 niniejszej ustawy]

Art. 15.

Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, przedsiębiorca wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, przedsiębiorca wprowadzający do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne, organizacja oraz autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 8a ust. 1, są obowiązani do sporządzania rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, ust. 2 pkt 2 lit. e, ust. 2 pkt 3 lit. d oraz ust. 2 pkt 3a tej ustawy.

Art. 16.

1. Obowiązek wpłacenia opłaty produktowej, obliczonej w sposób określony w art. 12, powstaje na koniec roku kalendarzowego.

2. Opłata produktowa jest wpłacana na odrębny rachunek bankowy urzędu marszałkowskiego do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy.

Art. 17.

1. W razie stwierdzenia, że przedsiębiorca lub organizacja, pomimo ciążącego obowiązku, nie dokonała wpłaty opłaty produktowej lub dokonała wpłaty w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej.

2. W przypadku niewykonania decyzji określonej w ust. 1 marszałek województwa ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50 % kwoty niewpłaconej opłaty produktowej.

3. Termin płatności opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna.

Art. 18.

(uchylony)

Art. 19.

Do opłat produktowych w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.

Rozdział 4

(uchylony)

Rozdział 5

Obowiązki organów administracji publicznej

Art. 24.

(uchylony)

Art. 25.

1. Przez marszałka województwa oraz urząd marszałkowski rozumie się marszałka województwa lub urząd marszałkowski właściwych ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne, organizacji, autoryzowanego przedstawiciela, o którym mowa w art. 8a ust. 1, oraz producenta, a w przypadku braku siedziby albo miejsca zamieszkania na terytorium kraju — Marszałka Województwa Mazowieckiego lub Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego.

2. W przypadku jednostki handlu detalicznego, jednostki handlu hurtowego, jednostki gastronomicznej lub urządzenia vendingowego właściwym marszałkiem województwa jest marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce pobrania opłaty.

Art. 26.

(uchylony)

Rozdział 6

Zasady gospodarowania środkami pochodzącymi z opłaty produktowej

Art. 27.

1. Urzędy marszałkowskie prowadzą odrębne rachunki bankowe w celu gromadzenia i odpowiedniego przekazywania wpływów z opłaty produktowej.

2. Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 17 ust. 2, powiększone o przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody urzędów marszałkowskich, o których mowa w ust. 3, urzędy marszałkowskie przekazują w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału na rachunek bankowy Narodowego Funduszu.

3. Wpływy z opłat produktowych w wysokości 2 % stanowią dochody budżetu województwa samorządowego z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu opłat produktowych i obsługę administracyjną systemu opłat produktowych.

Art. 28.–31.

(uchylone)

Art. 32.

Wpływy z tytułu opłaty produktowej od wprowadzenia do obrotu produktów wymienionych w poz. 3–5 w załączniku nr 4a do ustawy są gromadzone na rachunku bankowym Narodowego Funduszu.

Art. 33.

Wpływy z tytułu opłaty produktowej od wprowadzenia do obrotu produktów wymienionych w poz. 1 i 2 w załączniku nr 4a do ustawy są gromadzone na rachunku bankowym Narodowego Funduszu.

Art. 33a.

Wpływy z tytułu opłaty produktowej od wprowadzenia do obrotu narzędzi połowowych zawierających tworzywa sztuczne są gromadzone na rachunku bankowym Narodowego Funduszu.

Art. 34.–36.

(uchylone)

Rozdział 7

Przepisy karne i administracyjne kary pieniężne

Art. 37.

(uchylony)

Art. 37a.

Kto, wbrew przepisom art. 11, prowadząc odzysk lub recykling nie udostępnia dokumentu potwierdzającego recykling lub dokumentu potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku:

1) przedsiębiorcy lub organizacji odzysku albo nie udostępnia im dokumentu w terminie lub udostępnia im dokument zawierający informacje nierzetelne, lub

2) marszałkowi województwa albo nie udostępnia mu dokumentu w terminie,

podlega karze grzywny.

Art. 37b.

Kto będąc posiadaczem odpadów, wykonującym usługę polegającą na przekazywaniu odpadów do odzysku lub recyklingu, w imieniu przedsiębiorcy lub organizacji odzysku, nie składa wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego recykling lub dokumentu potwierdzającego inne niż recykling procesy odzysku prowadzącemu odzysk lub recykling, podlega karze grzywny.

Art. 38.–39.

(uchylone)

Art. 40.

Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 37a i art. 37b następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2022 r. poz. 1124 oraz z 2023 r. poz. 1963).

Art. 40a.

Administracyjnej karze pieniężnej podlega ten, kto:

1) wbrew przepisowi art. 3b ust. 1 nie pobiera opłaty od użytkownika końcowego nabywającego produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami;

2) wbrew przepisowi art. 3b ust. 2 nie pobiera opłaty od użytkownika końcowego nabywającego napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami pakowane i oferowane przez tego przedsiębiorcę za pomocą urządzenia vendingowego;

3) wbrew przepisowi art. 3b ust. 3 nie zapewnia dostępności opakowań alternatywnych do produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy będących opakowaniami, wytworzonych z materiałów innych niż tworzywa sztuczne, w tym innych niż tworzywa sztuczne ulegające biodegradacji, lub dostępności opakowań wielokrotnego użytku;

4) wbrew przepisowi art. 3h ust. 1 nie prowadzi ewidencji, o której mowa w tym przepisie;

5) wbrew przepisowi art. 3h ust. 2, w przypadku prowadzenia więcej niż jednej jednostki handlu detalicznego, jednostki handlu hurtowego lub jednostki gastronomicznej, nie prowadzi ewidencji, o której mowa w tym przepisie;

6) wbrew przepisowi art. 3h ust. 4 nie przechowuje informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w art. 3h ust. 1 i 2, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego te informacje dotyczą;

7) wbrew przepisowi art. 3i wprowadza do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 7 do ustawy oraz wyroby wykonane z oksydegradowalnych tworzyw sztucznych;

8) wbrew przepisowi art. 3j nie zapewnia umieszczenia na opakowaniach produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 8 do ustawy lub na samych tych produktach oznakowania na zasadach określonych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2020/2151 z dnia 17 grudnia 2020 r. ustanawiającym zasady dotyczące zharmonizowanych specyfikacji w odniesieniu do oznakowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w części D załącznika do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko i zgodnie ze wzorami określonymi w tym rozporządzeniu;

9) wbrew przepisowi art. 3o ust. 1 nie prowadzi ewidencji, o której mowa w tym przepisie;

10) wbrew przepisowi art. 3o ust. 2 nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 3o ust. 1, zgodnie z formatem danych określonym w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2022/162 z dnia 4 lutego 2022 r. ustanawiającej zasady stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w odniesieniu do obliczania, weryfikacji i zgłaszania zmniejszenia stosowania niektórych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych i środków wprowadzanych przez państwa członkowskie w celu osiągnięcia takiego zmniejszenia;

11) wbrew przepisowi art. 8c ust. 1 nie wyznaczył upoważnionego przedstawiciela;

12) wbrew przepisowi art. 8d ust. 1 nie finansuje kosztów selektywnego zbierania narzędzi połowowych stanowiących odpady zawierających tworzywa sztuczne oraz kosztów ich transportu i przetwarzania;

13) wbrew przepisowi art. 8d ust. 5 nie prowadzi ewidencji, o której mowa w tym przepisie, zgodnie z formatem zgłaszania danych określonym w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/958 z dnia 31 maja 2021 r. ustanawiającej format zgłaszania danych i informacji dotyczących wprowadzonych do obrotu narzędzi połowowych oraz zebranych narzędzi połowowych stanowiących odpady w państwach członkowskich i format sprawozdania z kontroli jakości zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. d i art. 13 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904;

14) wbrew przepisowi art. 11 ust. 1 nie prowadzi dodatkowej ewidencji, o której mowa w tym przepisie;

15) wbrew przepisowi art. 11b ust. 4 w danym roku kalendarzowym nie przeznaczył opłaty na publiczne kampanie edukacyjne lub nie wniósł opłaty na publiczne kampanie edukacyjne w terminach określonych w tym przepisie.

Art. 40b.

1. Administracyjne kary pieniężne wynoszą w przypadkach, o których mowa w art. 40a:

1) pkt 1–6 — od 500 zł do 20 000 zł;

2) pkt 7 i 15 — od 10 000 zł do 500 000 zł;

3) pkt 8–14 — od 10 000 zł do 100 000 zł.

2. Administracyjne kary pieniężne za naruszenia, o których mowa w art. 40a pkt 1–3, wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

3. Administracyjne kary pieniężne za naruszenia, o których mowa w art. 40a pkt 4–15, wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor ochrony środowiska.

4. Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej uwzględnia się stopień szkodliwości naruszenia, rodzaj, zakres i okres trwania naruszenia oraz dotychczasową działalność podmiotu.

5. Jeżeli podmiot podlegający ukaraniu przedstawi dowody i okoliczności wskazujące, że podmiot ten dochował należytej staranności i uczynił wszystko, czego można od niego rozsądnie oczekiwać, aby do naruszenia nie doszło, lub że nie miał żadnego wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie to nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć, nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej wobec tego podmiotu, a postępowanie wszczęte umarza.

6. Należności z tytułu administracyjnych kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 40c.

1. Do administracyjnych kar pieniężnych nie stosuje się przepisu art. 189f ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 i 803).

2. Do administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują odpowiednio wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Rozdział 8

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Art. 41.–42.

(pominięte)

Art. 43.

Do dnia 1 stycznia 2003 r. kapitał zakładowy spółek akcyjnych–organizacji odzysku może wynosić 500 tys. zł.

Art. 44.–45.

(pominięte)

Art. 46.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.

Uwaga!

Załączniki nr 1–4 i 5 uchylone — przyp. redakcji.