INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mieszkającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z małżonką, z którą łączy Go wspólność majątkowa. Jest zatrudniony na umowę o pracę, co stanowi Jego główne źródło dochodu. Ponadto w czasie wolnym prowadzi okazjonalnie jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą, która polega na oferowaniu usług informatycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozlicza uzyskane przychody na zasadach ogólnych. W 2018 r. Wnioskodawca zrezygnował z bycia czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług przez skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w 2017 r. nie przekroczył ustawowego limitu wartości sprzedaży równego 200 000 zł oraz spełniał pozostałe kryteria, by z wyżej wspomnianego zwolnienia skorzystać).

W dniu 8 lutego 2018 r. Wnioskodawca zakupił wspólnie z małżonką do majątku wspólnego niewielkie mieszkanie od osoby fizycznej, co zostało potwierdzone aktem notarialnym. Nabyty lokal mieszkalny stanowi odrębną własność. Ww. akt notarialny nadaje Wnioskodawcy i Jego małżonce prawo do udziału we własności gruntu, na którym postawiony został blok mieszkalny. Nabycie nastąpiło ze środków własnych i nie było dotąd związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W 2018 r. Wnioskodawca poszerzył dotychczasową działalność gospodarczą o krótko i długoterminowy wynajem mieszkań. Planuje rozpocząć oferowanie tego typu usług jeszcze w 2018 r. Nie bez znaczenia jest fakt, że choć planuje wspólnie z małżonką przeznaczyć zakupiony lokal mieszkalny pod krótkoterminowy najem mieszkań (od kilku dni do kilku tygodni), to jednak nie wyklucza sytuacji, w której uda się pozyskać klienta na wynajem długoterminowy (np. na rok). Wnioskodawca jest osobą zatrudnioną na pełny etat, nie zamierza angażować się osobiście w proces pozyskiwania wynajmujących, stąd chciałby skorzystać z usług portali takich jak ….pl, czy ….com, które umożliwiają pozyskiwanie klienta przez Internet. Przewidywany okres wykorzystywania wspomnianego mieszkania do wyżej opisanych celów jest dłuższy niż rok. W mieszkaniu nie zamierza oferować żadnych dodatkowych usług typu przygotowywanie posiłków, prowadzenie recepcji, czy regularne sprzątanie w trakcie pobytu gościa. Wnioskodawca zamierza ograniczyć się do udostępniania mieszkania pozyskanemu klientowi w uzgodnionym okresie czasu. Zanim jednak zacznie świadczyć usługi związane z wynajmem na doby, jest zmuszony do modernizacji i adaptacji lokalu, by spełniał odpowiednie standardy, które umożliwią skuteczne pozyskiwanie klientów i prowadzenie planowanej działalności gospodarczej. Lokal musi zostać znacznie unowocześniony i przystosowany do pełniania nowych funkcji użytkowych. Prace te mają na celu zagwarantowanie przychodów z tytułu najmu. Wnioskodawca planuję ponieść wydatki m.in. na: zmianę układu ścian w lokalu, modernizację instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej, zmianę układu punktów oświetlenia w całym lokalu, wyrównanie i wymianę podłóg, płytkowanie, montaż tynków ozdobnych na ścianach wraz z gładziami i tapetami, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej, armatury sanitarnej i łazienkowej, tak by lokal mieszkalny spełniał odpowiednie standardy pozwalające na skuteczne pozyskiwanie klientów. Modernizacja i adaptacja lokalu przez znaczne podniesienie jego standardu skutkować będzie zwiększeniem wartości nieruchomości.

Dodatkowo, Wnioskodawca zamierza ponieść wydatki związane z odpowiednim wyposażeniem mieszkania w meble, sprzęty RTV-AGD, oświetlenie i pozostałe wyposażenie lokalu mieszkalnego wymagane do prowadzenia opisanej działalności. Cena jednostkowa każdego sprzętu nie powinna przekroczyć 10 000 zł.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zaliczyć przedmiotowe mieszkanie do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, według 10% stawki amortyzacyjnej. Jako wartość początkową dla celów amortyzacji zamierza przyjąć cenę należną zbywcy, jaką zapłacił za nabywaną nieruchomość, powiększoną o koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty taksy notarialnej, koszty podatku od towarów i usług oraz koszty wyżej opisanych prac modernizacyjnych lokalu, zwiększających jego wartość. Ponadto, kwota początkowa będzie pomniejszona o kwotę stanowiącą udział Wnioskodawcy oraz Jego małżonki we własności gruntu, na którym zbudowano blok mieszkalny.

Poza kosztami związanymi z modernizacją lokalu, zwiększającymi wartość nieruchomości, zamierza ponieść koszty pośrednie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które zabezpieczą uzyskiwanie przychodów z tego tytułu. W szczególności, zamierza wyposażyć mieszkanie w podstawowy asortyment wymagany do prowadzenia działalności i zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu: wyposażenia mieszkania, tj. zakupu mebli (łóżek, szaf, stołów, krzeseł, meblościanek), oświetlenia, sprzętu RTV (telewizora, routera, nagłośnienia) i AGD (lodówki, pralki, zmywarki, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej niezwiązanej trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłat za media (prąd, Internet, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizji w wynajmowanym lokalu, itp.), czynszu płaconego do wspólnoty, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości.

Wnioskodawca dodał ponadto, że planuje rozpocząć oferowanie usług z tytułu najmu w ramach prowadzonej działalności w IV kwartale 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przepis art. 22a ust. 1, art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na powiększenie wartości początkowej mieszkania w dniu jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o wydatki poniesione na modernizację i adaptację mieszkania do nowych celów, w tym: zmianę układu ścian, wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, wymianę podłóg, płytkowanie, montaż tynków ozdobnych na ścianach wraz z gładziami i tapetami, montaż podwieszanego sufitu, malowanie, wymianę stolarki drzwiowej, armatury sanitarnej i łazienkowej?
2. Czy wykładnia przepisu art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego mieszkania, według stawki 10%?
3. Czy wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 oraz art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na ich zastosowanie w odniesieniu do wydatków poniesionych na wyposażenie wynajmowanego mieszkania, tj. zakup mebli, oświetlenia, sprzętu RTV i AGD (telewizora, routera, lodówki, pralki, zmywarki, kuchenki mikrofalowej, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej oraz oświetlenia niezwiązanego trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłat za media (prąd, Internet, woda, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizja w wynajmowanym lokalu, itp.), czynszu płaconego do wspólnoty, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości, zatem wydatki te mogą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 3. Natomiast, w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 1 i Nr 2, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższy przepis należy rozumieć w taki sposób, że wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile poniesienie wydatku nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wydatek został faktycznie poniesiony i wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, wydatek został odpowiednio udokumentowany, oraz wydatek nie znajduje się w grupie wydatków, których ustawodawca – niezależnie od realizacji powyższych przestanek – nie uznaje za koszty uzyskania przychodów. Poniesienie wszystkich wydatków przedstawionych w pytaniu Nr 3, stanowiących pośrednie koszty uzyskania przychodów, warunkuje osiąganie przychodów z najmu. Mieszkanie nieposiadające podstawowych mebli, sprzętu AGD, bez dostępu do prądu, wody, gazu, itd. nie może spełniać funkcji noclegowej. Lokal niespełniający podstawowych funkcji, jakich wymaga się od mieszkania, nie będzie obiektem zainteresowania ze strony potencjalnych wynajmujących. W konsekwencji, mieszkanie takie nie będzie generowało przychodów. Biorąc pod uwagę doświadczenia Wnioskodawcy, jako osoby, która często korzysta z najmu takiego rodzaju, łatwo wysnuć wniosek, że im wygodniejsze, ładniejsze, dobrze wyposażone i czystsze mieszkanie, tym większe zainteresowanie ze strony wynajmujących, co skutkuje większymi przychodami z najmu.

W związku z powyższym wszystkie wykazane wydatki stanowią zatem wydatki ponoszone w celu zagwarantowania osiągnięcia przychodów i mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż spełniają wszystkie ww. warunki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzonym najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonym najmie, decyduje podmiot wynajmujący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;

• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również – w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 10 000 zł – możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wyposażenie wynajmowanego mieszkania, którego wartość nie przekracza 10 000 zł – o ile nie zostało zaliczone do środków trwałych – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 8 lutego 2018 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie wspólnie z małżonką do majątku wspólnego. Nabycie nastąpiło ze środków własnych i nie było dotąd związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W 2018 r. Wnioskodawca poszerzył dotychczasową działalność gospodarczą o krótko i długoterminowy wynajem mieszkań. Planuje wspólnie z małżonką przeznaczyć zakupiony lokal mieszkalny pod krótkoterminowy najem mieszkań (od kilku dni do kilku tygodni), nie wyklucza jednocześnie sytuacji, w której to uda się pozyskać klienta na wynajem długoterminowy (np. na rok). Wnioskodawca jest osobą zatrudnioną na pełny etat, nie zamierza angażować się osobiście w proces pozyskiwania wynajmujących, stąd chciałby skorzystać z usług portali takich jak ….pl, czy …..com, które umożliwiają pozyskiwanie klienta przez Internet. Przewidywany okres wykorzystywania wspomnianego mieszkania do wyżej opisanych celów jest dłuższy niż rok. Zanim jednak zacznie świadczyć usługi związane z wynajmem na doby, jest zmuszony do modernizacji i adaptacji lokalu, by spełniał odpowiednie standardy, które umożliwią skuteczne pozyskiwanie klientów i prowadzenie planowanej działalności gospodarczej. Lokal musi zostać znacznie unowocześniony i przystosowany do pełnienia nowych funkcji użytkowych. Wnioskodawca zamierza ponieść wydatki na wyposażenie mieszkania w podstawowy asortyment wymagany do prowadzenia takiej działalności i zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu: wyposażenia mieszkania, tj. zakupu mebli (łóżek, szaf, stołów, krzeseł, meblościanek), oświetlenia, sprzętu RTV (telewizora, routera, nagłośnienia) i AGD (lodówki, pralki, zmywarki, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej niezwiązanej trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłat za media (prąd, Internet, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizji w wynajmowanym lokalu, itp.), czynszu płaconego do wspólnoty, podatku od nieruchomości, ubezpieczenia nieruchomości, wydatków na środki czystości. Cena jednostkowa każdego sprzętu nie powinna przekroczyć 10 000 zł. Wnioskodawca planuje rozpocząć oferowanie usług z tytułu najmu w ramach prowadzonej działalności w IV kwartale 2018 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że jeżeli wydatki związane z planowanym wyposażeniem mieszkania (tj. zakup mebli, oświetlenia, sprzętu RTV i AGD: telewizora, routera, lodówki, pralki, zmywarki, kuchenki mikrofalowej, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej oraz oświetlenia niezwiązanego trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku jak ściany, podłoga, sufit), opłatami za media (prąd, Internet, woda, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizja w wynajmowanym lokalu, itp.), czynszem płaconym do wspólnoty, podatkiem od nieruchomości, ubezpieczeniem nieruchomości, wydatkami na środki czystości, mają na celu uzyskanie przychodów z działalności w zakresie najmu mieszkań, to – o ile zostaną właściwie udokumentowane – będą spełniać kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez co Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć je do pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 8.10.2018 r. – sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.469.2018.1.KU