W Dzienniku Ustaw z dnia 15 września 2022 r. pod pozycją 1952 opublikowano rozp. RM z dnia 13 września 2022 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2023 r., w którym ustalone zostały kwoty najniższych dopuszczalnych świadczeń przysługujących pracownikom oraz zleceniobiorcom z tytułu wykonywania pracy na rzecz pracodawcy lub innego podmiotu powierzającego pracę.

Zgodnie z zapisami zawartymi w powyższym rozp. od dnia 1 stycznia 2023 r.:

• minimalne wynagrodzenie za pracę wyniesie 3490 zł,
• minimalna stawka godzinowa wynosi 22,80 zł.

Od dnia 1 lipca 2023 r. natomiast:

1. minimalne wynagrodzenie za pracę wyniesie – 3600 zł;
2. minimalna stawka godzinowa wyniesie – 23,50 zł.

 

Kwestie dotyczące najniższej, gwarantowanej przez państwo kwoty wynagrodzenia pracowniczego oraz minimalnej stawki godzinowej, uregulowano w przepisach ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2020 r. poz. 2207).

Zarówno płaca pracownicza, jak i stawka godzinowa zleceniobiorców wzrośnie dwukrotnie w przyszłym roku. Ma to oczywiście związek z galopującą inflacją, czego skutkiem jest obniżenie się realnej wartości nabywczej pieniądza.

Nie jest to jednak nowe rozwiązanie (mimo że dotychczas niestosowane), bowiem zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, jeżeli prognozowany na rok następny wskaźnik cen wynosi co najmniej 105% – ustala się dwa terminy zmiany wysokości minimalnego wynagrodzenia oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej:

• od dnia 1 stycznia oraz
• od dnia 1 lipca.

Minimalne wynagrodzenie za pracę to ustalone najniższe wynagrodzenie, jakie pracodawca musi wypłacić każdemu pracownikowi zatrudnionemu w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy niezależnie od posiadanych kwalifikacji, zaszeregowania osobistego, składników wynagrodzenia, systemu i rozkładu czasu pracy stosowanych u danego pracodawcy, jak również szczególnych właściwości i warunków pracy. Co warto podkreślić – określenie wynagrodzenia poniżej ustawowego minimum stanowi naruszenie praw pracowniczych.

Minimalna płaca na dany rok kalendarzowy jest podstawą ustalania także innych należności przysługujących pracownikowi w konkretnym roku. Oznacza to, że wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia za pracę zmianie ulegają m.in.:

• kwoty wynagrodzenia wolne od potrąceń,
• dodatek do wynagrodzenia przysługujący pracownikowi za każdą godzinę pracy w porze nocnej,
• wynagrodzenie za czas niezawinionego przez pracownika przestoju,
• wysokość odszkodowania należnego pracownikowi w związku z naruszeniem wobec niego przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu,
• maksymalna wysokość odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę w ramach grupowego lub indywidualnego zwolnienia dokonanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2018 r. poz. 1969).

Z kolei minimalna stawka godzinowa ma zastosowanie do określonych umów zlecenia (art. 734 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny) oraz umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu (art. 750 Kodeksu cywilnego).

Podobnie jak minimalne wynagrodzenie za pracę, stawka godzinowa, o której mowa, podlega szczególnej ochronie prawnej.

Wymieniony na wstępie akt wykonawczy, określający minimalne wynagrodzenie za pracę oraz minimalną stawkę godzinową w 2023 r., wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.