Czy w opisanej wyżej sytuacji momentem powstania obowiązku podatkowego w VAT w przypadku sprzedaży za pobraniem jest wydanie towaru firmie spedycyjnej, czy też doręczenie towaru odbiorcy przez kuriera?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostawy etui do smarfonów i tabletów wysyłanych za pośrednictwem firmy spedycyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostawy etui do smarfonów i tabletów wysyłanych za pośrednictwem firmy spedycyjnej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan sprzedaż internetową etui do smarfonów i tabletów. Sprzedany towar jest zawsze wysyłany firmą spedycyjną, której Pan wydaje polecenie dostarczenia towaru. Do wysyłanego towaru jest dołączona faktura sprzedaży. Data sprzedaży podana w fakturze jest datą przekazania sprzedanego towaru firmie spedycyjnej. W regulaminie sprzedaży nie ma zapisu, który w sytuacji dostawy towaru przez kuriera regulowałby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należność za towar regulowana jest następująco:

Przedpłatą na Pana konta.
Za pobraniem.
Bardzo istotną sprawą jest prawidłowe określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT. W przypadku przedpłaty nie ma problemów – jest to data wpływu pieniędzy na Pana konto. Natomiast w sytuacji sprzedaży za pobraniem są wątpliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej wyżej sytuacji momentem powstania obowiązku podatkowego w VAT w przypadku sprzedaży za pobraniem jest wydanie towaru firmie spedycyjnej, czy też doręczenie towaru odbiorcy przez kuriera?

Zdaniem Wnioskodawcy, momentem powstania obowiązku podatkowego jest wydanie towaru firmie spedycyjnej. Realizowane transakcje sprzedaży za pobraniem poddane zostały regulacjom ogólnym, gdyż brak jest szczegółowych uregulowań w regulaminie sprzedaży. Zgodnie z postanowieniami art. 544 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 121):
„ § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.
§ 2. Jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zawiera przepis art. 19a znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższa regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347, str. 1, z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W związku z tym, że w ustawie brak jest szczególnego przepisu regulującego moment powstania obowiązku podatkowego dla dostawy wysyłkowej, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 2 pkt 22 ustawy wynika, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Jak stanowi § 2 ww. artykułu, jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że o ile – jak wynika z treści wniosku – data sprzedaży jest tożsama z datą przekazania sprzedanego towaru (etui do tabletów i smartfonów) firmie spedycyjnej, należy uznać, że momentem powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do dostaw dokonywanych za pobraniem – w myśl art. 19a ust.1 ww. ustawy – jest data dokonana dostawy, a więc, w tym przypadku chwila wydania ich firmie spedycyjnej.

Ponadto informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego dla otrzymywanych przedpłat na poczet dostaw etui do smarfonów i tabletów wysyłanych firmą spedycyjną, gdyż w tym zakresie nie postawiono pytania ani nie przedstawiono stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 lipca 2014 r., nr ITPP2/443-636/14/RS