W styczniu, w odpowiedzi na interpelację poselską (Interpelacja nr 251 w sprawie założeń i kierunków planowanych działań Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w VIII kadencji Sejmu) Ministerstwo przedstawiło plany na 2016 r.

---

MRPiPS opracowało projekt planu działalności na 2016 r. Dokument ten został zaktualizowany w grudniu ub. r. na polecenie Pani Beaty Kempy – Minister, Członka Rady Ministrów, i jest on obecnie w trakcie konsultacji z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów. Dokument zawiera zestawienie najważniejszych celów przyjętych do realizacji na 2016 r. wraz z miernikami określającymi stopień realizacji tych celów, informacją o najważniejszych zadaniach służących realizacji tych celów, a także przyporządkowaniu tych celów do dokumentów o charakterze strategicznym. Kopię dokumentu załączam niniejszym do przedmiotowego pisma.

Ponadto uprzejmie informuję, że po ogłoszeniu ustawy budżetowej na 2016 r. zostaną podjęte prace nad aktualizacją Wieloletniego Planu Finansowego Państwa, który nakłada na dysponentów obowiązek aktualizacji zgłoszonych w budżecie zadaniowym na 2016 r. celów i mierników realizacji na trzy najbliższe lata, czyli w horyzoncie dłuższym niż ma to miejsce w planie działalności, mającym charakter roczny. Niezależnie od powyższego przedstawiam opisowe zestawienie planowanych do podjęcia zadań, które Ministerstwo będzie realizować w bieżącej kadencji Sejmu.

W obszarze polityki rodzinnej
Jednym z najważniejszych zadań przewidzianych w 2016 r. przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej jest program „Rodzina 500 plus”, który przewiduje znaczące i powszechne wsparcie rodziców wychowujących dzieci w formie nowego świadczenia wychowawczego w wysokości 500 zł miesięcznie na dziecko. Program „Rodzina 500 plus” to jednoznaczny sygnał ze strony państwa, że rodzina nie jest i nie będzie pozbawiona wsparcia państwa w ponoszeniu kosztów utrzymania dzieci.

Program ten będzie dawał polskim rodzinom z dziećmi wzrost poczucia bezpieczeństwa ekonomicznego i w konsekwencji będzie również czynnikiem mobilizującym do posiadania dzieci. W obecnej sytuacji demograficznej Polski każdy, nawet najmniejszy przyrost liczby urodzeń, jest pożądany i oczekiwany.

Projekt ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, który obecnie jest przedmiotem szerokich konsultacji publicznych, zakłada, że świadczenie wychowawcze w wysokości 500 zł miesięcznie przysługiwać będzie każdej rodzinie na drugie i kolejne dziecko do ukończenia przez nie 18 roku życia – bez względu na dochody tej rodziny. Natomiast w przypadku rodzin z niskimi dochodami – 800 zł netto miesięcznie na osobę (lub 1 200 zł, jeśli w rodzinie jest niepełnosprawne dziecko) – świadczenie wychowawcze wypłacane będzie także na pierwsze lub jedyne dziecko w rodzinie w wieku do ukończenia 18 roku życia.

Termin wejścia w życie ustawy wprowadzającej świadczenie wychowawcze i ostateczny kształt tej ustawy uzależniony jest od przebiegu wieloetapowego procesu legislacyjnego. Realnym terminem wejścia w życie ustawy i rozpoczęcia realizacji programu wydaje się być II kwartał 2016 r., czyli pierwsze wypłaty mogłyby być możliwe już w kwietniu 2016 r. Szacowane koszty świadczenia wychowawczego w 2016 r. (od kwietnia) wyniosą 17,3 mld zł, a w 2017 r. – 23 mld zł.

Kolejnym zadaniem Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki społecznej w 2016 r. będzie kontynuacja Resortowego Programu rozwoju instytucji opieki nad dziećmi w wieku do lat 3 „Maluch”. W dniu 17 grudnia 2015 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej ogłosił konkurs w ramach ww. programu „Maluch” – edycja 2016. Program ten realizowany jest od 2011 r. i dotyczy wsparcia środkami z budżetu państwa działań podmiotów publicznych i niepublicznych związanych z rozwojem systemu opieki nad dziećmi w wieku do lat 3. Na realizację tegorocznej edycji Programu „Maluch” przeznaczono 151 mln zł.

Jednocześnie planuje się kontynuację dofinansowania ze środków budżetu państwa działań podejmowanych zarówno przez podmioty publiczne jak i niepubliczne na rzecz rozwoju systemu opieki nad dziećmi w wieku do lat 3.

Ponadto, Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej kontynuuje w 2016 r. realizację zadań z zakresu ustawy z dnia 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (Dz. U. poz. 1863, z późn. zm.). W budżecie na 2016 r. na realizację wszystkich zadań z zakresu Karty Dużej Rodziny zabezpieczono kwotę 32,87 mln zł, w tym: 8,52 mln zł na zadania ministra właściwego ds. rodziny (0,15 mln zł na etaty, 1 mln zł na system teleinformatyczny, 3,73 mln zł na wydruk, personalizację i wysyłkę Kart Dużej Rodziny) oraz 0,58 mln zł na koszty realizacji ustawy przez wojewodów (zgodnie z art. 24 ust. 3 i art. 29 ust.7 ustawy o Karcie Dużej Rodziny).

Kolejnym priorytetowym celem przyjętym do realizacji w 2016 r. jest systemowe wsparcie rodzin w funkcji socjalnej, wychowawczej i opiekuńczej. Zakłada się realizacje następujących działań: wsparcie rodzin wychowujących dzieci i opiekujących się osobami niepełnosprawnymi, wsparcie rodzin przeżywających trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych oraz piecza zastępcza nad dzieckiem, a także wykonywanie zadań z zakresu przysposobienia.

W ramach wyżej wymienianych działań planuje się realizację resortowych programów, których celem będzie wsparcie jednostek samorządu terytorialnego w realizacji ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w szczególności poprzez dofinasowanie zatrudnienia asystentów rodziny i koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej. Na ten cel w 2016 r. planuje się przeznaczyć 70 mln zł. Należy wskazać, że założeniem programu jest stymulowanie podejmowania przez samorządy terytorialne (gminy i powiaty) takich działań, które będą służyły wsparciu rodzin przeżywających trudności opiekuńczo-wychowawcze, w szczególności które umożliwią zatrzymanie w rodzinie dzieci zagrożonych umieszczeniem w pieczy zastępczej lub powrót do rodziny dzieci, które wcześniej zostały umieszczone w pieczy zastępczej. Realizacja tego programu miałaby przebiegać poprzez rozwój sieci asystentów rodziny zatrudnianych w gminach, wsparciu rodzin zastępczych i rodzinnych domów dziecka oraz rozwój sieci koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej zatrudnianych w powiatach.

Ważnym zadaniem zaplanowanym również na 2016 r. jest monitorowanie procesu deinstytucjonalizacji pieczy zastępczej, rozumianej jako zmniejszanie liczby dzieci w pieczy instytucjonalnej oraz podwyższanie ich wieku, oraz, co najistotniejsze, położenia nacisku na rozwój rodzinnych form pieczy zastępczej. W ramach działań wspierających proces deinstytucjonalizacji, Ministerstwo pozyskało środki z Nowej Perspektywy Unijnej 2014-2020 na wypracowanie narzędzia weryfikacji rozwiązań dotyczących deinstytucjonalizacji pieczy zastępczej w powiatach. Zastosowane narzędzie ma za zadanie wesprzeć powiaty w określeniu obecnego stanu wdrażania procesu deinstytucjonalizacji pieczy zastępczej oraz kierunków działań, jakie należy podjąć w celu osiągnięcia wskazanych terminów ustawowych. Narzędzie ma również pokazać potencjał powiatów do wprowadzania zmian w celu deinstytucjonalizacji pieczy zastępczej, a także dobre praktyki w gospodarowaniu dostępnymi zasobami. Narzędzie powinno pozwolić na identyfikację stanu przekształceń w pieczy zastępczej, ponoszonych w związku z tym kosztów finansowych i społecznych, a finalnie doprowadzić do zwiększenia świadomości i wiedzy władz lokalnych na temat efektywności wdrożenia tego typu zmian organizacyjnych.

W obszarze rynku pracy
Ministerstwo będzie dokonywać analiz rozwiązań wprowadzonych ustawą nowelizującą z 2014 r., i przedstawi jej wyniki do końca II kwartału 2016 r. na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego ds. pracy. Analiza pozwoli na ocenę funkcjonowania nowowprowadzonych instrumentów w szerszej pespektywie i podjęcie decyzji o pozostawieniu, zmianie albo nawet usunięciu określonego instrumentu rynku pracy. Działania te będą wiązały się z koniecznością nowelizacji ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

MRPiPS prowadzić będzie ponadto działania na rzecz aktualizacji Narodowego Programu Zatrudnienia. Trwają prace związane z analizą rozwiązań i propozycji zawartych w NPZ. Biorąc pod uwagę wyniki analizy dokonana zostanie ocena potrzeb i zasadności wprowadzenia zmian w dotychczas stosowanych instrumentach, w szczególności pod kątem zapewnienia większego wsparcia dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji na rynku pracy, w tym przede wszystkim długotrwale bezrobotnych i osób młodych.

Planuje się wdrożenie dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady dot. zatrudniania cudzoziemców:

• nr 2014/54/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie środków ułatwiających korzystanie z praw przyznanych pracownikom w kontekście swobodnego przepływu pracowników (nowelizacja przepisów ustawowych; termin: 21 maja 2016 r.);
• nr 2014/36/UE z 26 lutego 2014 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w charakterze pracownika sezonowego (termin: 30 września 2016 r.).

MRPiPS podejmie działania mające na celu usprawnienie sposobu funkcjonowania urzędów pracy, tak aby zabezpieczyć potrzeby i oczekiwania klientów urzędów pracy (pracodawców, bezrobotnych, poszukujących pracy), a jednocześnie zwiększyć efektywność wydatkowania środków Funduszu Pracy w długim okresie. Jest to jednak proces wymagający szczegółowej analizy i musi być bardzo dobrze przygotowany.

Planowane jest również prowadzenie prac zmierzających do wprowadzenia zmian w przepisach dotyczących zabezpieczenia opiekunów osób niepełnosprawnych po śmierci podopiecznych. Przygotowany zostanie projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz ustawy o świadczeniach przedemerytalnych dotyczących:

• przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych opiekunom osób niepełnosprawnych w przypadku śmierci podopiecznych,
• przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego opiekunom osób niepełnosprawnych w przypadku śmierci podopiecznych;

MRPiPS będzie także kontynuować prace zmierzające do zwiększenia zatrudnienia osób po 50. roku życia.

W obszarze pomocy i integracji społecznej
MRPiPS będzie kontynuować realizację wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania” na lata 2014 – 2020, który pozwala na zmniejszenie problemu niedożywienia wśród dzieci i młodzieży w trakcie przebywania w szkole, a także pomoc osobom dorosłym, szczególnie niepełnosprawnym, starszym czy przewlekle chorym. Na realizację programu przeznaczona jest kwota 550 mln z budżetu państwa.

W ramach wspierania osób zagrożonych wykluczeniem społecznym oraz wsparcia jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w realizacji zadań w 2016 r. Ministerstwo planuje wprowadzenie następujących regulacji prawnych w obszarze pomocy i integracji społecznej:

• rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie superwizji pracy socjalnej, który określi szczegółowe kwestie dotyczące superwizji pracy socjalnej, między innymi:
  • cele, wytyczne i standard dla superwizji pracy socjalnej,
  • minimum programowe dla szkolenia superwizorów pracy socjalnej,
  • sposób szkolenia dla superwizorów pracy socjalnej,
  • sposób wnoszenia odpłatności za postępowanie związane z uzyskaniem certyfikatu, w tym za egzamin i egzamin poprawkowy,
  • organizację i sposób przeprowadzania egzaminu,
  • wzór certyfikatu superwizora pracy socjalnej,
  • warunki, jakie powinny spełniać podmioty ubiegające się o uzyskanie zgody na prowadzenie szkolenia dla superwizorów pracy socjalnej,
  • sposób i warunki nadawania podmiotom ubiegającym się o uzyskanie zgody na prowadzenie szkolenia dla superwizorów pracy socjalnej uprawnień do prowadzenia szkoleń dla superwizorów pracy socjalnej,
  • wymagania dotyczące kadry dydaktycznej szkolenia dla superwizorów pracy socjalnej,
  • sposób prowadzenia nadzoru merytorycznego nad szkoleniami dla superwizorów pracy socjalnej;
• rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie Rady Zatrudnienia Socjalnego, które określi tryb zgłaszania kandydatów na członków Rady Zatrudnienia Socjalnego, organizację oraz tryb działania Rady, uwzględniając zasadę kolegialności oraz pomocniczości prac Rady;
• rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie noclegowni, schronisk dla osób bezdomnych i ogrzewalni, które określi:
  • standard podstawowych usług świadczonych w noclegowniach, schroniskach dla osób bezdomnych i ogrzewalniach,
  • kwalifikacje osób świadczących usługi w noclegowniach, schroniskach dla osób bezdomnych i ogrzewalniach,
  • standard obiektów, w których mieszczą się noclegownie, schroniska dla osób bezdomnych i ogrzewalnie;
• nowelizacji rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie finansowego wsparcia na tworzenie noclegowni i domów dla osób bezdomnych, które wprowadzi nowy typ placówki: „ogrzewalnię”, oraz określi standardy placówek noclegowych (w tym standardy obiektów, w których mają się mieścić te placówki);
• rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego, które umożliwi przeprowadzanie rodzinnego wywiadu środowiskowego przy użyciu terminali mobilnych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego;
• nowelizacji rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej, która wprowadzi zmiany w zakresie:
  • umożliwiającym utworzenie nowej kategorii domów pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu,
  • rozszerzenia przepisów dotyczących programów terapeutyczno-opiekuńczych,
  • wskaźnika zatrudnienia,
  • doprecyzowania niektórych przepisów, których interpretacja budzi wątpliwości;
• rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie kolegiów pracowników służb społecznych

W treści art. 98 pkt 1 uchwalonej w dniu 22 grudnia 2015 r. ustawy o zintegrowanym systemie kwalifikacji (druk sejmowy Nr 107) dokonano zmiany dyspozycji ustawowej zawartej w art. 9f ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.). Zmiana ta zobowiązuje do poszerzenia zakresu treści wydanego na ww. podstawie prawnej rozporządzenia o zapisy dotyczące warunków i trybu wydawania oraz o wzory druków wydawanych słuchaczom i absolwentom kolegiów pracowników służb społecznych, w tym umieszczenia na dyplomach ukończenia kolegiów pracowników służb społecznych znaków graficznych informujących o poziomie Polskiej Ramy Kwalifikacji.

• rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu pracownika socjalnego

Na podstawie zapisu art. 22 uchwalonej w dniu 22 grudnia 2015 r. ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji (druk sejmowy Nr 108), minister kierujący działem administracji rządowej właściwy ds. zabezpieczenia społecznego jest zobowiązany do wydania rozporządzenia w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu pracownika socjalnego. Dotyczy to osób, które uzyskały kwalifikacje poza Polską.

Ministerstwo kontynuować będzie ponadto realizację działań przeciwdziałających wykluczeniu społecznemu poprzez realizację założeń przyjętych w programach Ministra Pracy i Polityki Społecznej, na realizację których przeznaczono łączną kwotę 12,3 mln zł – programy realizowane będą w roku 2016 oraz w latach następnych:

• zmodyfikowanej wersji programu Aktywne Formy Przeciwdziałania Wykluczeniu Społecznemu – nowy wymiar 2020 (kwota 4,3 mln zł);
• programu „Oparcie społeczne dla osób z zaburzeniami psychicznymi” (kwota 3 mln zł);
• Programu Wspierającego Rozwiązywanie Problemu Bezdomności (zmodyfikowanej wersji dotychczasowego Programu wspierającego powrót osób bezdomnych do społeczności – kwota 5 mln zł).

Ponadto Ministerstwo prowadzić będzie następujące działania:

• Prace legislacyjne nad nową ustawą o dożywianiu

W roku 2016 podjęte zostaną prace legislacyjne nad przygotowaniem ustawy o pomocy w formie dożywiania. Będzie to ustawa wprowadzająca na stałe do systemu pomocy społecznej działania mające na celu unormowanie procesu dożywiania. Obejmie on dzieci do czasu podjęcia nauki w szkole podstawowej, uczniów do czasu ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej oraz osoby dorosłe. W projektowanej ustawie ujęte zostaną wszystkie sprawdzone i dobre rozwiązania wynikające z dotychczasowej praktyki w zakresie dożywiania. Planuje się, że nowa ustawa, jak i przepisy wykonawcze do tego aktu prawnego, zostaną opublikowane w II półroczu 2016 r., tak aby weszły w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.

• Zadania z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie:

• realizacja Programu Operacyjnego pn. „Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie i przemocy ze względu na płeć”, współfinansowanego ze środków Norweskiego Mechanizmu Finansowego (NMF) 2009-2014 w kwocie 3,6 mln euro.

W ramach programu realizowane są trzy projekty predefiniowane, których beneficjentami są: Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (w partnerstwie z Radą Europy), Ministerstwo Sprawiedliwości i Centralny Zarząd Służby Więziennej, a także 19 projektów dofinansowanych z Funduszu Małych Grantów, wdrażanych przez jednostki samorządu terytorialnego i organizacje pozarządowe.

W 2016 roku kontynuowane będą działania w ramach projektów, w tym szkolenia dla zespołów interdyscyplinarnych. Ponadto zaplanowana została ogólnopolska kampania społeczna nt. zjawiska przemocy w rodzinie oraz międzynarodowa konferencja z udziałem przedstawicieli strony darczyńców.

• realizacja Programu Osłonowego „Wspieranie Jednostek Samorządu Terytorialnego w Tworzeniu Systemu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie”, na którego realizację przeznaczona jest kwota 3 mln zł – program realizowany będzie w roku 2016 i w latach następnych.

• Realizacja zadań związanych z implementacją Funduszu Azylu, Migracji i Integracji (FAMI) na lata 2014-2020

Fundusz Azylu, Migracji i Integracji (FAMI), którym zarządza Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, jest instrumentem finansowym, który jest i będzie wykorzystywany do współfinansowania działań związanych z integracją cudzoziemców w Polsce, w tym także cudzoziemców objętych w Polsce ochroną międzynarodową. Fundusz jest częścią perspektywy finansowej na lata 2014 – 2020, całkowita alokacja dla Polski wynosi ponad 60 milionów Euro. Ponad połowa alokacji ma być przeznaczana na integrację cudzoziemców.

• Weryfikacja kryteriów dochodowych uprawniających do świadczeń pomocy społecznej, na podstawie art. 9 ustawy o pomocy społecznej. Weryfikacja odbywa się co 3 lata, kolejna przypada na 2018 r.

• Przeprowadzenie badania progu interwencji socjalnej przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (generalnie co 3 lata, jednakże w przypadku gdy w danym roku kryteria dochodowe znajdą się poniżej poziomu minimum egzystencji badanie może być przeprowadzone na wniosek Rady Dialogu Społecznego).

• W ramach monitorowania sytuacji osób ubogich i zagrożonych ubóstwem planowane jest okresowe obliczanie minimum egzystencji i minimum socjalnego przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych oraz coroczne (do 15 kwietnia) przedłożenie Radzie Dialogu Społecznego informacji o wysokości minimum egzystencji.

W obszarze ubezpieczeń społecznych
W 2016 r. odbędzie się kolejny przegląd systemu emerytalnego, pod kątem zarówno funkcjonowania otwartych funduszy emerytalnych, jak również analizy koniecznych zmian, które powinny zostać dokonane w ramach III dobrowolnego filara systemu emerytalnego (Pracownicze Programy Emerytalne, Indywidualne Konta Emerytalne i Indywidualne Konta Zabezpieczenia Emerytalnego) w kierunku zwiększenia zaangażowania Polaków w dobrowolne oszczędzanie z myślą o emeryturze. Pierwszy przegląd odbył się w 2013 r., zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2011 r., Nr 75, poz. 398). Konsekwencją przeglądu są zmiany funkcjonowania otwartych funduszy emerytalnych wynikające z ustawy z dnia 6 grudnia 2013 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1717) oraz zmiany w IKZE, polegające na wprowadzeniu kwotowego maksymalnego limitu składek i zryczałtowanego podatku przy wypłatach z IKZE.
Natomiast dyskusja nad prezydenckim projektem ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 62), w którym proponuje się prawo do emerytury w wieku obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpocznie debatę nie tylko o prawie do emerytury, lecz również o kształcie systemu emerytalnego, wysokości świadczeń, w tym wsparcia dla najuboższych emerytów i rencistów oraz ochronie świadczeń najniższych. W 2016 r. wypłata jednorazowego dodatku, zaproponowana w projekcie ustawy o jednorazowym dodatku pieniężnym dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenia przedemerytalne, zasiłki przedemerytalne, emerytury pomostowe albo nauczycielskie świadczenia kompensacyjne w 2016 r. stanowić będzie wsparcie dla szerokiej grupy emerytów i rencistów, z jednoczesnym zachowaniem wartości realnej wszystkich emerytur i rent.

Należy podkreślić, że powrót do prawa do emerytury w wieku określonym na minimalnym poziomie 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn jest jednym z priorytetów obecnego Rządu, co podkreśliła w swoim exposé Prezes Rady Ministrów, Pani Beata Szydło. Pani Premier podkreśliła również: 
„Wielkim wyzwaniem jest sprawa niskich emerytur, podobnie jak w latach 2005-2007 będziemy dążyli do ich podniesienia, w szczególności, jeżeli chodzi o emerytury najniższe, niepozwalające na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Chcę też podkreślić jedno, możliwości zapewnienia przez państwo godnego życia starszemu pokoleniu, uwarunkowane są głównie poziomem PKB. Mechanizmy gromadzenia środków na te cele, to w istocie kwestia techniczna, w dłuższej perspektywie czeka nas poważna debata na temat systemu emerytalnego. Decyzja będzie zależała od obywateli.”

W obszarze koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
MRPiPS będzie kontynuować działania już podjęte w celu wynegocjowania, podpisania i doprowadzenia do wejścia w życie dwustronnych umów o zabezpieczeniu społecznym oraz porozumień administracyjnych w sprawie stosowania tych umów z takimi państwami jak: Turcja, Izrael, Białoruś, Mongolia, Indie.

Podjęte będą działania w celu uzyskania zgody Prezesa Rady Ministrów na rozpoczęcie negocjacji dwustronnych umów o zabezpieczeniu społecznym oraz porozumień administracyjnych w sprawie stosowania tych umów z państwami, które zostały lub zostaną uznane, przez Kierownictwo resortu, za priorytet negocjacyjny MRPiPS w zakresie dwustronnych umów o zabezpieczeniu społecznym (m.in.: Azerbejdżan, Wyspy Owcze), przeprowadzenie koniecznych negocjacji w tym zakresie oraz procedur wymaganych do uzyskania zgody Rady Ministrów na podpisanie umów i porozumień, skierowanie wniosków o ratyfikację podpisanych umów.

Przewiduje się aktywny udział MRPiPS w procesie legislacyjnym UE w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. W pierwszej połowie 2016 r. należy spodziewać się przedstawienia przez Komisję Europejską tzw. Pakietu Mobilności Pracowników, który będzie obejmował m.in. nowelizację przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, tj. rozporządzeń nr 883/2004 i 987/2009. Proponowane zmiany będą dotyczyły następujących obszarów: świadczeń z tytułu długotrwałej opieki, świadczeń dla bezrobotnych, świadczeń rodzinnych oraz zasady zakazu dyskryminacji ze względu na obywatelstwo, a także prawdopodobnie ustalania ustawodawstwa właściwego.

W obszarze aktywizacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych
MRPiPS w dalszym ciągu prowadzić będzie działania na rzecz zwiększania aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych. Na 2016 r. zaplanowano włączenie do ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nowego instrumentu aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych – zatrudnienia wspomaganego. Instrument ten powinien przyczynić się do zwiększenia poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych zagrożonych wykluczeniem i znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji na rynku pracy. Prowadzone będą prace nad koordynacją wykonywania postanowień konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Działania te są konsekwencją ratyfikowania przez Polskę Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (art. 35 Konwencji). Mechanizm koordynacji jest realizowany poprzez prace Zespołu do spraw wykonywania postanowień Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych działającego przy Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych. MRPiPS zapewniać będzie prawidłowe funkcjonowania zespołów ds. orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności. Prawidłowemu funkcjonowaniu zespołów służyć ma organizacja i nadzór na szkoleniami organizowanymi dla członków wojewódzkich zespołów ds. orzekania.

Wszystkie wyżej wymienione działania mają charakter długofalowy i będą realizowane przez Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych w horyzoncie wieloletnim. W szczególności dotyczy to ww. działań związanych ze wsparciem aktywizacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych, wdrażaniem postanowień Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych oraz zapewnieniem prawidłowości procesu działania systemu orzekania o niepełnosprawności.

Zasadniczym celem postępowania o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności i o stopniu niepełnosprawności jest ustalenie statusu osoby orzekanej jako osoby niepełnosprawnej. Ponieważ status ten stanowi często jedyne kryterium przyznania wsparcia, w tym wsparcia pieniężnego, najważniejszym zadaniem pozostaje zapewnienie prawidłowego funkcjonowania zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności poprzez ciągłe podnoszenie jakości procesu orzekania. Dlatego działania podejmowane w tym obszarze będą koncentrować się z jednej strony na udoskonalaniu instrumentów służących pogłębianiu diagnozy funkcjonalnej osób orzekanych, towarzyszącej realizacji biopsychospołecznego modelu orzekania prowadzonego przez powiatowe i wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności, a z drugiej – na wzmacnianiu potencjału organów orzeczniczych poprzez ich szkolenie i kontrolę działalności, tak by mogły one sprostać oczekiwaniom zarówno osób orzekanych, jak i podmiotów zaangażowanych w realizację instrumentów wspierających uczestnictwo osób niepełnosprawnych w życiu społecznym i zawodowym. Jednakże działania te prowadzone są też z wyraźnym zaakcentowaniem bezpośredniej roli instytucji wsparcia w tworzeniu programów zapewniających pełną integrację osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem oraz korzystania przez osoby niepełnosprawne ze wszystkich uprawnień na równi z osobami pełnosprawnymi. To niewątpliwie może wymagać działań legislacyjnych w sferze organizacji systemu orzekania oraz zapewnienia odpowiedniego finansowania tych działań m.in. poprzez wspieranie finansowania działalności zespołów orzekających środkami finansowymi w ramach rezerwy celowej pozostającej w dyspozycji Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, której wysokość w projekcie ustawy budżetowej na rok 2016 ustalona została na kwotę 20 mln zł.

Mając na uwadze dalszy rozwój działalności warsztatów terapii zajęciowej oraz ich prawidłowe funkcjonowanie, oraz w związku z licznymi wystąpieniami przedstawicieli jednostek prowadzących warsztaty, samorządów powiatowych oraz osób niepełnosprawnych podjęto działania zmierzające do usprawnienia finansowania tych jednostek przez zwiększenie kwoty środków na dofinansowanie rocznego pobytu jednego uczestnika w warsztacie. W dniu 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie zmieniające rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2015 r. w sprawie algorytmu przekazywania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych samorządom wojewódzkim i powiatowym (Dz. U. z 2015 r., poz. 2265). Kwota na dofinansowanie kosztów rocznego pobytu jednego uczestnika warsztatu ze środków PFRON uległa zwiększeniu z kwoty 14 796 zł do kwoty 15 996 zł.

Zmiana wysokości kwoty środków PFRON od 2016 r. pozwoli na zabezpieczenie finansowania warsztatów terapii zajęciowej. Równocześnie w 2016 r. planowana jest kontynuacja prac związanych z określeniem roli warsztatów, stawianych przed nimi zadań oraz zasad i wysokości ich finansowania. Dyskusja ta nie może pomijać kontekstu wszystkich zadań PFRON.

Ponadto po wejściu w życie w 2015 r. rozwiązań umożliwiających finansowanie ze środków PFRON usług asystenckich ważna jest promocja tego instrumentu. Przewiduje się działania, które będą sprzyjać realizacji usług asystenckich, co będzie wpływało na zwiększenie samodzielności samych osób niepełnosprawnych, jak i odciążenie ich opiekunów. Należy również zaznaczyć, jak ważne będą te działania oparte o dzisiejszy model finansowania w kontekście prac nad wdrożeniem ich jako rozwiązań systemowych.

Ogólnym kierunkiem powinna pozostać indywidualizacja wsparcia – dopasowanie do potrzeb i możliwości konkretnej osoby niepełnosprawnej. Bez zmiany w zakresie modelu finansowania wsparcia osób niepełnosprawnych ewentualne zmiany w zakresie wysokości dofinansowania konkretnych instrumentów wsparcia wymagają dyskusji wokół dotychczasowych priorytetów w wydatkach PFRON, w szczególności tych, które mają charakter obligatoryjny. W tym obszarze niezbędna jest dyskusja o wszystkich elementach w strukturze instrumentów wsparcia, jak i pozyskiwaniu środków na te cele. Bez szerokich konsultacji nie da się wypracować rozwiązań łączących różne interesy w środowisku, przy czym priorytetem pozostaje odpowiedź na postulaty samych osób niepełnosprawnych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na projekty, które będą realizowane w najbliższych latach w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020, przede wszystkim w ramach celu dotyczącego podniesienia jakości działań realizowanych przez publiczne i niepubliczne podmioty na rzecz aktywizacji społeczno-zawodowej osób niepełnosprawnych. Planuje się m.in. wypracowanie i wdrożenie instrumentów wspierających zatrudnienie i utrzymanie się na rynku pracy osób niepełnosprawnych, rewizję i rozbudowę istniejących rozwiązań ustawowych realizowanych przez podmioty publiczne i niepubliczne na rzecz włączenia społecznego osób niepełnosprawnych oraz wypracowanie nowych rozwiązań w tym zakresie, a także dokonanie przeglądu systemu orzekania o niepełnosprawności i stworzenie rekomendacji dla zmian, pozwalających na precyzyjne identyfikowanie osób, do których ze względu na niepełnosprawność powinny być kierowane instrumenty wsparcia.

Ponadto, niezależnie od ww. działań, MRPiPS będzie kontynuowało udział w pracach Komitetu ds. Rehabilitacji i Integracji Osób Niepełnosprawnych Rady Europy (CD-P-RR). Mają one na celu promocję praw osób niepełnosprawnych w nawiązaniu do Zalecenia Rec(2006)5. Plan działań Rady Europy w celu promocji praw i pełnego uczestnictwa osób niepełnosprawnych w Europie 2006-2015. W ich wyniku przyjęto szereg zaleceń i rezolucji Komitetu Ministrów oraz Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy odnoszących się do praw osób niepełnosprawnych.

Ministerstwo bierze też czynny udział w pracach instytucji Unii Europejskiej zmierzających do realizacji zapisów Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, którą UE ratyfikowała jako organizacja integracji regionalnej. Działania unijne realizowane są w ramach Europejskiej Strategii w sprawie niepełnosprawności 2010-2020. Przedstawiciel Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, zasiada w Grupie Wysokiego Szczebla (HLG) ds. Niepełnosprawności działającej przy Dyrekcji Generalnej ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego Komisji Europejskiej.

W chwili obecnej najważniejszym zadaniem powiązanym ze wzmacnianiem pozycji Polski w środowisku międzynarodowym jest realizacja postanowień Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych poprzez zwiększenie stopnia dostępności dóbr i usług oraz środowiska życia dla osób z niepełnosprawnościami. Z tego względu MRPiPS we współpracy z innymi ministerstwami bierze aktywny udział w pracach nad powstającą dyrektywą Rady Unii Europejskiej i Parlamentu Europejskiego dotyczącą zwiększenia dostępności produktów i usług na obszarze UE (nazywanej też Europejskim Aktem Dostępności). Ponadto planowana jest kontynuacja działań zmierzających do popularyzacji dobrych praktyk związanych ze zwiększaniem dostępności budynków, dóbr kultury, zasobów dziedzictwa przyrodniczego kraju. W tym celu planowane jest przygotowanie tłumaczeń publikacji odnoszących się do standardów dostępności budynków użyteczności publicznej i przestrzeni miejskiej, uwzględniających zasady projektowania uniwersalnego.

Planuje się również popularyzację zasad projektowania uniwersalnego poprzez organizację konferencji skierowanych zarówno do środowiska osób zajmujących się osobami niepełnosprawnymi, jak i do przedstawicieli gremiów odpowiedzialnych za realizację zobowiązań wynikających z prawa krajowego i umów międzynarodowych.

Ministerstwo włącza się też w realizację pryncypiów polskiej polityki zagranicznej. W szczególności dotyczy to realizacji polityki Partnerstwa Wschodniego UE. W jego ramach Ministerstwo, od 2012 r., wraz z Ministerstwem Pracy, Zdrowia i Spraw Społecznych Gruzji, realizuje projekt w ramach polskiej pomocy rozwojowej, mający na celu dzielenie się dobrymi praktykami w zakresie budowania systemu wsparcia dla osób niepełnosprawnych. W ramach tego projektu zrealizowano wiele wizyt studyjnych i staży organizowanych w Polsce dla przedstawicieli strony gruzińskiej, podczas których zapoznano gości z polskim systemem wsparcia osób niepełnosprawnych oraz przykładami dobrych praktyk, wypracowanych i stosowanych zarówno przez administrację rządową, samorządy, jak i organizacje pozarządowe, zmierzających do poprawienia warunków życia osób niepełnosprawnych.

W obszarze polityki senioralnej
Polityka rządu wobec seniorów będzie dostosowywana do zmieniających się potrzeb starzejącego się społeczeństwa. Grupa osób starszych jest grupą niejednorodną, ponieważ zupełnie inne potrzeby mają osoby wieku 60 lat, a zupełnie inne w wieku 80 i więcej. Dlatego też podejmowane działania będą odpowiadały rzeczywistym potrzebom osób starszych.

Zadania MRPiPS będą koncentrować się na budowaniu rozwiązań systemowych adresowanych do osób starszych, uwzględniających ich stan zdrowia oraz sytuację ekonomiczną. W związku z tym działania uwzględniać będą następujące obszary:

• Edukacja osób starszych;
• Aktywność społeczna promująca integrację wewnątrz – i międzypokoleniową;
• Partycypacja społeczna osób starszych;
• Usługi społeczne dla osób starszych (usługi zewnętrzne).

Ponadto kontynuowane będzie wspieranie budowy sieci dziennych domów pobytu dla osób starszych. Domy te mają zapewnić odpowiednią do wieku i stanu zdrowia ofertę opiekuńczą, edukacyjną, kulturalno-oświatowo i sportowo rekreacyjną. Rząd przeznaczy na ten cel 370 mln zł w trakcie trwania całego programu. Należy również wskazać, że w ramach nowej perspektywy finansowej planuje się rozwijanie działań, które będą się skupiały na budowaniu wysokiej jakości usług adresowanych do osób starszych (np. wystandaryzowanie usług skierowanych do osób starszych i niesamodzielnych oraz rozwój usług środowiskowych, aby osoby starsze pozostawały w swoim lokalnym środowisku rodzinnym, tak długo jak to tylko będzie możliwe). Wymaga to również określenia umiejętności i kwalifikacji osób, które będą w przyszłości angażowane w świadczenie usług na rzecz osób starszych.

Polityka senioralna będzie dążyć do wzmocnienia i skoordynowania wspólnych działań nie tylko resortu, ale wszystkich interesariuszy z poziomu regionalnego i lokalnego, którzy działają na rzecz budowania wzajemnych sieci powiązań oraz lokalnego wsparcia seniorów. Stąd coraz większa potrzeba łączenia polityki senioralnej z innymi politykami z obszaru – gospodarki, kultury i sportu, które mogą i powinny wspierać seniorów.

Przewiduje się również maksymalne wykorzystanie środków finansowych z nowej perspektywy UE, które umożliwią realizowanie zadań związanych ze świadczeniem usług środowiskowych na rzecz osób starszych, które zachowują ich samodzielność i przeciwdziałają instytucjonalizacji opieki.

Ponadto celem i kierunkiem działań Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej jest wypracowanie kompleksowych rozwiązań wspierających wszystkie polskie rodziny, w tym również rodziny, których członkami są osoby niepełnosprawne, w możliwie jak najszerszym spektrum ich funkcjonowania.

W obszarze prawa pracy
Jednym z głównych zadań przewidzianych do realizacji przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, w świetle celów zawartych w expose Pani Beaty Szydło, Prezes Rady Ministrów, jest wprowadzenie do obecnego porządku prawnego przepisów dotyczących gwarancji minimalnego wynagrodzenia również dla umów zawieranych na podstawie prawa cywilnego. Obecnie zasady ustalania minimalnego wynagrodzenie za pracę (zarówno w stawce miesięcznej, jak i godzinowej) określa ustawa z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2015 r. poz. 2008), przy czym ma ona zastosowanie wyłącznie do pracowników, tj. osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Niezależnie od powyższego mając na uwadze intencję równego traktowania pracowników w okresie ich pierwszego roku pracy, przewiduje się także rezygnację z możliwości ograniczenia wysokości minimalnego wynagrodzenia do 80% tego wynagrodzenia. Przewidywany termin wejścia w życie projektowanych regulacji – 1 lipca br.

W Ministerstwie prowadzone są również prace legislacyjne dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy nad:

• projektem ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Projekt przewiduje zmianę treści art. 176 Kodeksu pracy poprzez określenie, że kobiety w ciąży i karmiące dziecko piersią nie będą mogły wykonywać prac uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia, mogących mieć niekorzystny wpływ na zdrowie kobiet, przebieg ciąży lub karmienie dziecka piersią. Proponuje się również doprecyzowanie upoważnienia dla Rady Ministrów do określenia, w drodze rozporządzenia, wykazu obejmującego prace mogące mieć niekorzystny wpływ na zdrowie kobiet, przebieg ciąży lub karmienie dziecka piersią:

– związane z nadmiernym wysiłkiem fizycznym, w tym ręcznym transportem ciężarów, – ze względu na sposób i warunki wykonywania tych prac, z uwzględnieniem rodzajów czynników środowiska pracy i poziomu ich występowania.

Przy określaniu wykazu powinna być wykorzystana aktualna wiedza na temat wpływu warunków wykonywania pracy i czynników środowiska pracy na zdrowie kobiet, przebieg ciąży i karmienie dziecka piersią.

Zmiana art. 176 Kodeksu pracy wiąże się z potrzebą zapewnienia prawidłowej transpozycji przepisów dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy, a także dostosowania upoważnienia do wymagań art. 92 ust. 1 Konstytucji RP.

• projektem rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wykazu prac uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet w ciąży lub karmiących dziecko piersią. Projekt został opracowany w związku z upoważnieniem zawartym w art. 176 § 2 projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Rozporządzenie to w stosunku do dotychczas obowiązującego rozporządzenia RM zostanie ograniczone do określenia prac, których nie powinny wykonywać wyłącznie kobiety w ciąży lub karmiące dziecko piersią. Zapewni też prawidłową transpozycję postanowień dyrektywy 2006/54/WE poprzez usunięcie z wykazu prac zakazu zatrudniania kobiet nie będących w ciąży lub w okresie karmienia dziecka piersią przy pracach wykonywanych pod ziemią we wszystkich kopalniach.

Ponadto będą prowadzone prace legislacyjne związane z następującymi projektami ustaw:

• o zmianie ustawy – Kodeks pracy – nowelizacja ta ma na celu wprowadzenie nakazu potwierdzania pracownikowi przez pracodawcę podstawowych ustaleń związanych z zawarciem umowy o pracę w formie innej niż pisemna jeszcze przed dopuszczeniem pracownika do pracy, co ma zapobiec nielegalnemu zatrudnianiu pracowników,
• o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług – ustawa ta ma na celu wdrożenie do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, zmieniającej rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym („rozporządzenie w sprawie IMI”) (Dz. Urz. UE L 159 z 28.05.2014, s. 11),

Niezależnie od powyższego informuję, że propozycje zmian w ustawie o zatrudnianiu pracowników tymczasowych zostały przekazane do Rady Dialogu Społecznego.

W obszarze dialogu i partnerstwa społecznego
W zakresie wspierania i organizowania dialogu społecznego najbardziej istotnym dla resortu pracy celem jest wypracowanie nowych rozwiązań prawych dotyczących ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tj. Dz.U. z 2015 poz. 1881 z późn. zm.). W związku z powyższym aktualnie trwają prace na projektem ustawy o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw. Konieczność podjęcia prac w tym zakresie wynika przede wszystkim z potrzeby wykonania dwóch wyroków Trybunału Konstytucyjnego, tj.:

• wyroku z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt K 1/13, w którym Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza wolność tworzenia i wstępowania do związków zawodowych osobom wykonującym pracę zarobkową niewymienionym w tym przepisie, oraz art. 2 ust. 2 tej ustawy jest niezgodny z art. 59 ust. 1 w zw. z art. 12 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym przepis art. 2 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych utracił moc powszechnie obowiązującą z dniem 12 czerwca 2015 r.,
• wyroku z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt P 50/07, w którym Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych jest niezgodny z art. 42 ust. 1 oraz z art. 59 ust. 2-4 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i utracił moc powszechnie obowiązującą z dniem 26 maja 2008 r.

Przygotowany przez Ministerstwo projekt będzie przedmiotem konsultacji w ramach Rady Dialogu Społecznego. Wypracowane wspólnie z partnerami społecznymi rozwiązania pozwolą na zwiększenie kapitału społecznego pracodawców i związków zawodowych.

Do istotnych zadań należy również wdrażanie przepisów ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. z 2015 r. poz. 1240), aby regulacje ustanawiające nową instytucję dialogu społecznego – w miejsce Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych – w jak największym stopniu spełniały oczekiwania i potrzeby wszystkich uczestników dialogu społecznego.

W ramach koordynacji współpracy z Międzynarodową Organizacją Pracy, planuje się, w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej oraz w konsultacji z partnerami społecznymi, rozpocząć procedurę ratyfikacyjną poprawek z 2014 r. do Konwencji MOP o pracy na morzu z 2006 r., której Polska jest stroną. W tym obszarze planowane jest również wszczęcie, w konsultacji z partnerami społecznymi, ratyfikacji Protokołu z 2014 r. do Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 29 dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r., która jest uznawana za konwencję fundamentalną.
Wśród priorytetów działania Ministerstwa Rodziny Pracy i Polityki Społecznej w obszarze dialogu społecznego znajduje się podejmowanie szeregu przedsięwzięć, które z założenia mają na celu podnoszenie jakości i skuteczności procesu dochodzenia do konsensusu i osiągania porozumień społecznych. Organizowane działania pogłębiają również wiedzę na temat dialogu społecznego oraz podnoszą kulturę negocjacji opartych na poszanowaniu i rozumieniu interesów każdej ze stron. Jednym z obszarów priorytetowych jest promocja i propagowanie mediacji, jako obligatoryjnej formy rozwiązywania sporów zbiorowych pracy.
W kontekście podjęcia prac nad zmianą ustawy o związkach zawodowych, planowana jest również nowelizacja ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Celem projektowanej nowelizacji będzie m.in. zaoferowanie stronom możliwości skorzystania z mediacji prewencyjnej, uregulowanie kwestii sądowej kontroli legalności prowadzenia sporu zbiorowego, reprezentatywności podmiotów uprawnionych do wszczynania sporów oraz wprowadzenie zmian w zakresie prowadzenia listy mediatorów przy ministrze właściwym do spraw pracy. Oczekiwanym efektem projektowanych rozwiązań będzie podniesienie poziomu pokoju społecznego poprzez zagwarantowanie stosowania przejrzystych, łatwych w stosowaniu i interpretowaniu, pokojowych procedur rozwiązywania sporów zbiorowych i konfliktów społecznych.

W kontekście prac nad zmianą ustawy o związkach zawodowych i ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych przewidziana jest również zmiana progów reprezentatywności organizacji związkowych mająca na celu wzmocnienie pozycji negocjacyjnej dużych liczebnie (reprezentatywnych) związków zawodowych.

źródło: sejm.gov.pl