Czy z chwilą upływu trzech miesięcy od uchylenia decyzji i przekazania sprawy przez organ odwoławczy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, na podstawie art. 54 § 3 w zw. z art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej, nie nalicza się odsetek od zaległości podatkowej od dnia tego przekazania do dnia doręczenia Wnioskodawcy nowej decyzji określającej wysokość jego zobowiązania podatkowego, z uwagi na brak działań po stronie organu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 620/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 12 lipca 2016 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1735/14 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów Ordynacji Podatkowej w zakresie obowiązku naliczania odsetek od zaległości podatkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów Ordynacji Podatkowej w zakresie obowiązku naliczania odsetek od zaległości podatkowej.

W dniu 12 listopada 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-729/13/KJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że będzie on uprawniony do nienaliczania odsetek od kwoty ponownie określonego zobowiązania podatkowego na podstawie art. 54 § 3 w związku z art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 12 listopada 2013 r. znak: IBPP1/443-729/13/KJ wniósł pismem z 10 grudnia 2013 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 10 stycznia 2014 r. znak: IBPP1/4432-60/13/KJ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 12 listopada 2013 r. znak: IBPP1/443-729/13/KJ złożył skargę z 21 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. organu 25 lutego 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 620/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 12 listopada 2013 r. znak: IBPP1/443-729/13/KJ.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 620/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 13 sierpnia 2014 r. znak IBRP 007-217/14 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1735/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie obowiązku naliczania odsetek od zaległości podatkowej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wobec Wnioskodawcy, prowadzącego działalność gospodarczą, od dnia 7 marca 2011 roku toczy się postępowanie podatkowe w przedmiocie: określenie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące lipiec, sierpień i listopad roku 2006. W dniu 9 listopada 2011 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzje określające wysokość zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku od towarów i usług za wskazane wyżej miesiące. Decyzjom tym organ podatkowy, odrębnymi postanowieniami, nadał rygor natychmiastowej wykonalności. W związku z zastosowaniem środka egzekucyjnego, zdaniem organu, na podstawie art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej doszło do przerwania biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych, określenie których było przedmiotem postępowania podatkowego zakończonego wydaniem decyzji z dnia 9 grudnia 2011 roku (kwestia skuteczności przerwania biegu przedawnienia w związku z zastosowaniem środków egzekucyjnych jest m.in. przedmiotem sporu pomiędzy Wnioskodawcą a organami podatkowymi, co znalazło swoje odzwierciedlenie we wniesionej skardze do WSA w …; w chwili obecnej toczy się postępowanie przed NSA zainicjowane wniesioną przez Wnioskodawcę skargą kasacyjną). Od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego podatnik złożył odwołanie. W dniu 20 marca 2012 roku organ II instancji uchylił decyzje określające wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące lipiec, sierpień i listopad 2006 roku oraz przekazał sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

Od powyższych decyzji organu odwoławczego podatnik wniósł skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … Wyrokiem z dnia 20 lipca 2012 r. sąd oddalił skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w … wniesione przez Wnioskodawcę. W dniu 13 września 2012 r. Wnioskodawca wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …

Od dnia 23 marca 2012 roku przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego toczy się ponowne postępowanie o określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące lipiec, sierpień i listopad roku 2006. Ustawowy termin załatwienia niniejszej sprawy upłynął w dniu 21 maja 2012 roku. Pismem z dnia 24 lipca 2013 roku organ prowadzący postępowanie ponownie zawiadomił podatnika o niemożliwości załatwienia sprawy w terminie i ustalił termin załatwienia sprawy na dzień 26 września 2013 roku (pierwsze pismo z informacją o nie załatwieniu sprawy w terminie nadano z datą 5 czerwca 2012 roku, z wyznaczeniem nowego terminu załatwienia sprawy na dzień 23 lipca 2012 roku, kolejne wysłano: w dniu 17 lipca 2012 roku z wyznaczeniem terminu załatwienia na dzień 21 września 2012 roku, w dniu 21 września 2012 roku z wyznaczeniem terminu załatwienia sprawy na dzień 23 listopada 2012 roku, w dniu 23 listopada 2012 roku z wyznaczeniem terminu załatwienia sprawy na dzień 23 stycznia 2013 roku, w dniu 22 stycznia 2013 roku z wyznaczeniem terminu załatwienia sprawy na dzień 25 marca 2013 roku, w dniu 25 marca 2013 r. z wyznaczeniem terminu załatwienia sprawy na dzień 27 maja 2013 roku, w dniu 23 maja 2013 r. z wyznaczeniem terminu załatwienia sprawy na dzień 26 lipca 2013 r.).

Organ, jako okoliczność uniemożliwiającą załatwienie sprawy w terminie za każdym razem wskazuje niezwrócenie akt sprawy z sądu administracyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z chwilą upływu trzech miesięcy od uchylenia decyzji i przekazania sprawy przez organ odwoławczy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, na podstawie art. 54 § 3 w zw. z art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej, nie nalicza się odsetek od zaległości podatkowej od dnia tego przekazania do dnia doręczenia Wnioskodawcy nowej decyzji określającej wysokość jego zobowiązania podatkowego, z uwagi na brak działań po stronie organu?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 23 marca 2012 roku przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego wobec Wnioskodawcy toczy się ponowne postępowanie o określenie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące lipiec, sierpień i listopad roku 2006.

Zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej (zwana dalej: o.p.) odsetki nalicza się od zaległości podatkowej. Zaległością podatkową jest podatek należny niezapłacony w terminie. W myśl art. 55 § 1 o.p. odsetki od zaległości wpłacane są bez wezwania organu podatkowego i to podatnik dokonuje obliczenia kwoty odsetek do zapłaty.

Wysokość zobowiązania podatkowego, która będzie stanowić podstawę obliczenia przez Wnioskodawcę odsetek, w niniejszej sprawie ponownie określi organ I instancji, tj. Naczelnik Urzędu Skarbowego w nowej decyzji (poprzednia decyzja tego organu została uchylona przez organ odwoławczy, a sprawę przekazano do ponownego rozpoznania).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, istotnym jest rozstrzygnięcie kwestii za jaki okres czasu – od chwili powstania zaległości podatkowej – Wnioskodawca zobowiązany będzie do wpłaty odsetek od kwoty ponownie określonego zobowiązania podatkowego oraz w szczególności, czy w tym okresie z uwagi na upływ terminu rozstrzygnięcia sprawy podatkowej, określonego w art. 54 § 3 w zw. z art. 54 § 1 pkt 7 o.p., Wnioskodawca będzie uprawniony do nienaliczania odsetek na podstawie wskazanej w treści tego artykułu.

Zgodnie z art. 54 § 1 pkt 7 o.p. nie nalicza się odsetek za zwłokę za okres od dnia wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji podatkowej organu pierwszej instancji, jeżeli decyzja ta nie została doręczona w terminie 3 miesięcy od doręczenia podatnikowi postanowienia w przedmiocie wszczęcia postępowania podatkowego. Przepis ten, na podstawie art. 54 § 3 o.p. ma także zastosowanie do postępowań prowadzonych przez organ I instancji w sytuacji, gdy decyzja tego organu została uchylona przez organ odwoławczy, a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. W tym przypadku dniem, od którego liczy się upływ 3-miesięcznego terminu jest dzień przekazania sprawy przez organ odwoławczy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W art. 54 § 2 ustawodawca wyłącza skutek w postaci przerwy w naliczaniu odsetek od zaległości podatkowej, jeżeli opóźnienie w wydaniu decyzji nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.

Analizując okoliczności faktyczne niniejszej sprawy, twierdzenie, że nie zachodzą przesłanki przerwania naliczania odsetek od zaległości podatkowej w istocie stanowiłoby swoistą „karę” za skorzystanie przez podatnika z jego konstytucyjnych uprawnień, jakim jest poddanie jego sprawy kontroli przez niezawisły sąd poprzez wniesienie skargi do sądu administracyjnego, czy następnie także skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Należy ponadto stwierdzić, że przepis art. 54 § 1 pkt 7 o.p. w szczególności (a także pkt 2 i 3 wspomnianego przepisu) stanowi konsekwencję niedotrzymania przez organ ustawowo przewidzianych, maksymalnych, terminów załatwiania spraw w toku postępowania podatkowego, określonych w treści art. 139 Ordynacji podatkowej. Oczywistym jest, że nieuzasadniona zwłoka w działaniu organów podatkowych nie może powodować niekorzystnych skutków dla stron postępowania, co niewątpliwie miałoby miejsce w sytuacji braku przerwy w okresie naliczania odsetek przez cały okres trwania postępowania o określenie wysokości zobowiązania podatkowego, które stanowi podstawę ich naliczenia (także wtedy, gdy postępowanie to toczy się ponownie na skutek kasatoryjnego rozstrzygnięcia organu podatkowego II instancji). Na korzyść stanowiska prezentowanego przez Podatnika przemawiają także argumenty oparte o zasady wykładni prawa. Zwraca uwagę fakt, że w treści obu przywołanych przepisów (art. 139 § 4 oraz art. 54 § 2 o.p.) ustawodawca posłużył się jednakową nomenklaturą. Z ogólnych zasad wykładni prawa wynika, że co do zasady jednakowo brzmiącym terminom w ramach tego samego aktu prawnego należy przypisać jednakową normatywną treść, chyba że w ustawie ustawodawca zawiera nie budzące wątpliwości wskazanie o niemożliwości ich znaczeniowego utożsamienia.

Z uwagi na powyższe, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie uprawniony do nienaliczania odsetek od zaległości podatkowej od dnia przekazania sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji, tj. od dnia 23 marca 2012 roku do dnia otrzymania rozstrzygnięcia w sprawie (ponownej decyzji organu I instancji określającej wys. zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy w podatku od towarów i usług za miesiące lipiec, sierpień oraz listopada 2006 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 620/14 wskazał m.in., że „(…) Nie można jednak wydać interpretacji indywidualnej, w której organ interpretacyjny ocenia negatywnie działania innego organu, gdyż nie zawiesił postępowania, choć w sprawie zdaniem organu interpretacyjnego wystąpiło zagadnienie wstępne. Interpretacja indywidualna nie służy bowiem informowaniu strony o tym, jak prawidłowo powinien postępować organ prowadzący postępowanie podatkowe w zaistniałej sytuacji faktycznej i prawnej. Strona ma otrzymać informację, w jaki sposób ma zachować się, jeżeli znajdzie się w sytuacji opisanej we wniosku o wydanie interpretacji, w szczególności, czy jej sposób rozumowania co do zastosowania określonego przepisu prawa podatkowego, jest prawidłowy. W niniejszej sprawie skarżący oczekiwał odpowiedzi na pytanie, czy słusznie zrobi nie naliczając i nie wpłacając odsetek za okres przez niego podany. Pytanie to było na tyle istotne, że to na skarżącym ciąży obowiązek obliczenia i wpłacenia odsetek. (…)

W ponownie wydanej interpretacji organ weźmie pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku skarżącego i udzieli wyraźnej i jednoznacznej odpowiedzi na zadane pytanie. Pominie przy tym swoje stanowisko, czy organ podatkowy w okolicznościach opisanych przez wnioskodawcę, powinien zawiesić postępowanie podatkowe.”

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 kwietnia 2016 r. sygn.. akt I FSK 1735/14 stwierdził, że „(…)Z wydanej przez Ministra Finansów interpretacji indywidualnej wynika natomiast, że ograniczył on zadane pytanie oraz związaną z nim ocenę stanowiska wnioskodawcy, gdyż pominął pierwszą część pytania oraz ocenę stanowiska dotyczącą wykładni art. 54 § 2 Ordynacji podatkowej. W istocie zatem uchylił się od odpowiedzi na pytanie „czy niezwrócenie przez sąd administracyjny akt sprawy nie jest okolicznością niezależną od organu w rozumieniu art. 54 § 2 Ordynacji podatkowej”.

Ponadto – jak słusznie zauważył sąd I instancji – Minister Finansów wychodząc poza stan faktyczny podany przez skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji przyjął, że zaskarżenie wydanej przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej do sądu administracyjnego powoduje konieczność zawieszenia postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd, co jest przesłanką przewidzianą w art. 54 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej do nienaliczenia odsetek od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania do dnia doręczenia postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania. Tym samym, jako nieprawidłowe ocenione zostało stanowisko skarżącego wskazujące na zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym art. 54 § 3 w związku z art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej. Powołany przez skarżącego przepis art. 54 § 3 Ordynacji podatkowej – jak przyjął Minister Finansów – miałby bowiem zastosowanie w przypadku, gdyby od decyzji organu II instancji nie wniesiono skargi i „wystąpiłaby bezwzględna konieczność wydania ponownej decyzji”. W świetle tej okoliczności „fakt niezwrócenie akt przez sąd administracyjny” został oceniony przez niego jako „dla sprawy bez znaczenia” (str. 5 uzasadnienia interpretacji).

Przestawione wyżej stanowisko Ministra Finansów i przywołana dla jego uzasadnienia argumentacja opierały się na założeniu, że w sprawie zostało wydane postanowienie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, tj. że rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji było w opisanym przez skarżącego stanie faktycznym uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.

Rzecz jednak w tym, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w żaden sposób nie wynikało to, że zostało wydane postanowienie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Co istotne również sam skarżący nie domagał się udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące zastosowania tego przepisu. Tym samym niewątpliwie rację miał sąd I instancji przyjmując w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że wydając interpretację indywidualną „uzupełniono” przedstawiony we wniosku stan faktyczny, gdyż przyjęto w niej założenie, że postępowanie podatkowe zostało zawieszone z uwagi na toczące się postępowanie sądowoadministracyjne. Tymczasem skarżący wyraźnie wskazał, że postępowanie podatkowe nadal się toczy, czego dowodem były doręczane mu zawiadomienia o niezałatwieniu sprawy w terminie.

W wydanej interpretacji indywidulanej Minister Finansów nie odpowiedział natomiast na pytanie dlaczego w przedstawionym przez skarżącego stanie faktycznym zajęte przez niego stanowisko co do zastosowania art. 54 § 2 w związku z art. 54 § 3 oraz art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej jest nieprawidłowe. Uzasadnieniem takiej oceny nie jest bowiem wskazanie na możliwość zastosowania art. 54 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, skoro przepis ten opiera się na innych przesłankach. Skarżący – co trzeba jeszcze raz podkreślić – nie domagał się dokonania wykładni art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 54 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej i udzielenia odpowiedzi na pytanie dotyczące możliwości ich zastosowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Chybione było zatem stanowisko prezentowane w skardze kasacyjnej opierające się na założeniu, że sąd l instancji powinien był przyjąć jako podstawę rozstrzygnięcia stan faktyczny uzupełniony o wskazanie, że prowadzone postępowanie podatkowe zostało zawieszone na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.”

Mając zatem na uwadze zalecenia wynikające w ww. wyroków tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Stosownie do art. 54 ww. Ordynacji podatkowej:

§ 1. Odsetek za zwłokę nie nalicza się:

1. za okres zabezpieczenia, od zabezpieczonej kwoty zobowiązanizedmiotem postępowania podatkowego zakończonego wydaniem decyzji z dnia 9 grudnia 2011 roku (kwestia skutniem rzeczy lub praw, zostały zaliczone na poczet zaległości podatkowych;
2. za okres od dnia następnego po upływie terminu, o którym mowa w art. 227 § 1, do dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy;
3. za okres od dnia następnego po upływie terminu, o którym mowa w art. 139 § 3, do dnia doręczenia decyzji organu odwoławczego, jeżeli decyzja organu odwoławczego nie została wydana w terminie, o którym mowa w art. 139 § 3;
4. w przypadku zawieszenia postępowania z urzędu – od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania do dnia doręczenia postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania;
5. jeżeli wysokość odsetek nie przekraczałaby trzykrotności wartości opłaty pobieranej przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe za traktowanie przesyłki listowej jako przesyłki poleconej;
6. (uchylony)
7. za okres od dnia wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji organu pierwszej instancji, jeżeli decyzja nie została doręczona w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania;
7a. za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od dnia złożenia deklaracji, od zaległości związanych z popełnionymi w deklaracji błędami rachunkowymi lub oczywistymi omyłkami, jeżeli w tym okresie nie zostały one ujawnione przez organ podatkowy;
8. w zakresie przewidzianym w odrębnych ustawach.

§ 2. Przepisu § 1 pkt 3 i 7 nie stosuje się, jeżeli do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczyniła się strona lub jej przedstawiciel lub opóźnienie powstało z przyczyn niezależnych od organu.

§ 3. Przepisy § 1 pkt 2, 3 i 7 stosuje się również w razie uchylenia decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz stwierdzenia nieważności decyzji.

§ 4. Przepis § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio w razie przeniesienia na poczet zobowiązań podatkowych zajętych uprzednio rzeczy lub praw majątkowych.

§ 5. (uchylony)

Z cytowanych przepisów wynika, że brak uiszczenia we właściwym terminie podatku, pomimo istnienia takiego obowiązku, powoduje powstanie zaległości podatkowej, co z kolei łączy się z obowiązkiem zapłaty odsetek, których nie nalicza się wyłącznie w przypadkach enumeratywnie wskazanych w zacytowanym wyżej art. 54 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z ww. przepisami art. 54 § 2 w związku z art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej nie odstępuje się od naliczania odsetek w okresie od wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji organu I instancji, jeżeli decyzja nie została doręczona w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, jeżeli do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczyniła się strona lub jej przedstawiciel lub opóźnienie powstało z przyczyn niezależnych od organu.

Należy zatem zauważyć, że wyłączenie od naliczania odsetek określone w art. 54 § 1 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa nie ma zastosowania jeżeli opóźnienie nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.

W przedmiotowej sprawie niewydanie decyzji (opóźnienie) ma źródło w przyczynach niezależnych od organu, bowiem wydanie decyzji w ramach ponownego rozpatrzenia sprawy jest niecelowe i przedwczesne w sytuacji gdy decyzja organu odwoławczego, a tym samym i decyzja organu I instancji, jest przedmiotem kontroli sądowo-administracyjnej.

Tym samym w ocenie tut. Organu w przedmiotowej sprawie przepis art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej, w związku z zaistnieniem okoliczności wskazanych w art. 54 § 2 Ordynacji podatkowej, nie znajdzie zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że może istnieć inna podstawa nienaliczania odsetek za zwłokę, jednakże – zgodnie ze orzeczeniem WSA w przedmiotowej sprawie – kwestia ta, jako nieobjęta wnioskiem, nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja indywidualna z 12 października 2016 r., sygn. IBPP1/4512-536/16-1/KJ – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach