Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą – biuro rachunkowe. Jest także matką 2,5 letniego dziecka. Jej mąż również jest aktywny zawodowo, co wyklucza możliwość sprawowania przez niego osobistej opieki nad dzieckiem. Aby móc przebywać w biurze w godzinach jego urzędowania, Wnioskodawczyni zmuszona była zapisać dziecko do prywatnego przedszkola (w przedszkolach publicznych nie był już wolnych miejsc). Czy opłatę za przedszkole, tj. czesne i opłatę za wyżywienie, Wnioskodawczyni może uznać za koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 18 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 22 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku z pobytem dziecka w prywatnym przedszkolu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku z pobytem dziecka w prywatnym przedszkolu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni jest właścicielką biura rachunkowego. Biuro mieści się w wynajmowanym przez nią lokalu, innym niż jej miejsce zamieszkania i jest czynne od poniedziałku do piątku w godzinach od 9 do 16. Wnioskodawczyni zatrudnia jednego pracownika, ale ponieważ tylko ona posiada certyfikat uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych wydany przez Ministra Finansów, jest jedyną osobą decyzyjną oraz ponosi pełną odpowiedzialność za jakiekolwiek ewentualne błędy związane z wykonywaniem tego zawodu. Praca Wnioskodawczyni wymaga codziennego przebywania w siedzibie biura w ww. godzinach. Ponadto Wnioskodawczyni jest matką 2,5-letniego dziecka. Do końca kwietnia 2014 r. w sprawowaniu opieki nad synem (w ramach bezpłatnej pomocy rodzinnej) pomagała jej mama, ale problemy zdrowotne, z którymi się stale boryka, zaczęły jej to uniemożliwiać. W związku z tym w maju 2014 r. Wnioskodawczyni została zmuszona do zapisania syna do prywatnego przedszkola. Zapisała go do przedszkola prywatnego, ponieważ w maju we wszystkich publicznych przedszkolach nie było wolnych miejsc. W placówce, do której uczęszcza syn Wnioskodawczyni opłaty pobierane są miesięcznie i składają się z dwóch części – czesnego w comiesięcznej, równej wysokości oraz opłaty za dzienne wyżywienie dziecka, która jest opłatą obligatoryjną, ale liczoną za dzień pobytu dziecka w przedszkolu. Syn przebywa w nim od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:30 do 16. Wnioskodawczyni nadmienia, że jej mąż (ojciec dziecka) jest aktywny zawodowo. Zajmuje kierownicze, bardzo odpowiedzialne stanowisko w prywatnej firmie. Pracuje na całym etacie od poniedziałku do piątku w godzinach od 7 do 15. W związku z tym również wykluczone jest sprawowanie przez niego osobistej opieki nad dzieckiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłatę za przedszkole, tj. czesne i opłatę za wyżywienie, udokumentowaną fakturami wystawionymi przez przedszkole, Wnioskodawczyni może uznać za kosztu uzyskania przychodu w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opłata za przedszkole, tj. czesne i opłata za wyżywienie dziecka, jest kosztem uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania labo zabezpieczenia źródła przychodów, niewymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ Wnioskodawczyni jest jedyną osobą w firmie, posiadającą certyfikat do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz ponosi pełna odpowiedzialność za ewentualne błędy związane z charakterem jej pracy, konieczne jest aby od poniedziałku do piątku w godzinach od 9 do 16 stale przebywała w siedzibie firmy i sprawowała pieczę nad działalnością biura. Sprawowanie osobistej opieki nad dzieckiem uniemożliwiłoby jej przebywanie w siedzibie firmy, a co za tym idzie, nie mogłaby uzyskiwać przychodów, gdyż zostałaby zmuszona do zamknięcia firmy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podstawową zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich. Zauważyć bowiem należy, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne, niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Do takich wydatków zaliczyć należy wydatki ponoszone w związku z obowiązkiem i koniecznością zapewnienia stosownej opieki nad małoletnim dzieckiem, w tym także opłaty za przedszkola, żłobki, kluby dziecięce itp. Są to typowe wydatki o charakterze osobistym, wynikające z prywatnej sfery życia podatnika, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu wywiązywania się podatnika z ciążących na nim obowiązków rodzicielskich, tj. zapewnienia dziecku należytej opieki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą – biuro rachunkowe. Jest także matką 2,5 letniego dziecka. Jej mąż (ojciec dziecka) również jest aktywny zawodowo, co wyklucza możliwość sprawowania przez niego osobistej opieki nad dzieckiem. Aby móc przebywać w biurze w godzinach jego urzędowania, Wnioskodawczyni zmuszona była zapisać dziecko do prywatnego przedszkola (w przedszkolach publicznych nie był już wolnych miejsc). W związku z tym ponosi obligatoryjne miesięczne opłaty: czesne oraz opłatę żywieniową.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że brak jest podstaw do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wydatków ponoszonych z związku z pobytem jej dziecka w przedszkolu (czesnego i opłaty żywieniowej). Opłaty te nie są bowiem ponoszone w celu uzyskania przychodu z tej działalności, bądź też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu, lecz w celu prawidłowego wywiązania się Wnioskodawczyni i jej męża z ciążących na nich obowiązków rodzicielskich. Zapewnienie prawidłowej opieki nad małoletnim dzieckiem jest obowiązkiem rodziców (opiekunów prawnych) wynikającym z prywatnej sfery ich życia, niezależnym od ich aktywności zawodowej oraz źródła, z którego uzyskują oni dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z tego też względu nie sposób twierdzić, że opłaty związane z umieszczeniem dziecka w przedszkolu są ponoszone w celu uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodu. Obowiązek ich ponoszenia jest bowiem niezależny od źródeł, z których Wnioskodawczyni i jej mąż uzyskują przychody. Ww. wydatki nie spełniają zatem podstawowej przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, wynikającej z cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 października 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-858/14/KB