Czy zakład pracy postąpił właściwie opodatkowując uzyskane dofinansowanie do wypoczynku dziecka w ramach obozu zorganizowanego przez biuro podróży?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03 grudnia 2012 r. (wpływ do tut. Biura – 05 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłaty do wypoczynku dziecka – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłaty do wypoczynku dziecka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2012 r. Wnioskodawczyni przedstawiła fakturę, na podstawie której uprawniona jest do uzyskania dofinansowania z funduszu socjalnego. Po uzyskaniu dopłaty okazało się, że Wnioskodawczyni został potrącony podatek dochodowy, gdyż nie przedstawiła wystarczających dowodów, że zwolnienie takie się jej należy. Poprosiła więc drogą mailową biuro podróży o przesłanie stosownego dokumentu, który pozwoli uzyskać zwrot potrąconego podatku. Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie o wpisie do Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych, sygnowane datą z sierpnia 2012 r. z zaznaczeniem, że z opisaną sytuacją spotykają się po raz pierwszy, ponieważ posiadają wszelkie stosowne uprawnienia do organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Następnie Wnioskodawczyni otrzymała z działu kadr interpretację w oparciu o którą, zastosowane zostało potrącenie podatku z zaznaczeniem, że wypoczynek powinien być zorganizowany, a jego organizatorem musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie. Dodatkowo przekazano Wnioskodawczyni, że biuro podróży jest tylko pośrednikiem a nie organizatorem wypoczynku i wtedy zwolnienie z opodatkowania nie przysługuje.

Kolejnym krokiem Wnioskodawczyni było przedstawienie „dowodu” w postaci zgłoszenia przedmiotowego obozu w Ministerstwie Edukacji Narodowej, zgodnie z wymogami zawartymi w rozporządzeniu z dnia 21 stycznia 1997 r., na co Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź w postaci pisma z września 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie faktury VAT i innych dokumentów należało się Wnioskodawczyni zwolnienie z podatku, czy zakład pracy postąpił właściwie opodatkowując uzyskane dofinansowanie?

Wnioskodawczyni uważa, iż podatek potrącony został niesłusznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

• z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości,
• z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Zatem, aby dopłaty do wypoczynku korzystały z przedmiotowego zwolnienia muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• wypoczynek ma mieć formę zorganizowaną;
• organizatorem wypoczynku ma być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie;
• forma wypoczynku nie może odbiegać swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych;
• dopłata dotyczyć ma dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje, czy ma być to podmiot, który świadczy usługi organizacji wypoczynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością.

Definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., pod ich pojęciem należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,
• kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem stałego zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,
• obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,
• zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np: biura turystyczne, biura podróży jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:

podmioty prowadzące działalność agroturystyczną – polegającą na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich,
szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wymienione w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.),
kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego.
Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno-prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu, tj. czy podmiot organizujący wypoczynek dla dzieci statutowo zajmuje się tego typu działalnością czy też czyni to w ramach działalności gospodarczej.

Przez zorganizowany wypoczynek należy więc rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego czyli przygotowanego przez podmiot, który zajmuje się statutowo lub w ramach działalności gospodarczej organizacją wypoczynku. Tym samym do zorganizowanych form wypoczynku nie można zaliczyć takich form, jak: wczasy „pod gruszą”, pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany „na własna rękę” przez rodziców (pracowników) i związany z tym pobyt dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, czy wynajmowanych pokojach, gospodarstwach agroturystycznych, prywatnych kwaterach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w czerwcu 2012 r. Wnioskodawczyni przedstawiła fakturę, na podstawie której uprawniona jest do uzyskania dofinansowania z funduszu socjalnego. Po uzyskaniu dopłaty okazało się, że Wnioskodawczyni został potrącony podatek dochodowy, gdyż nie przedstawiła wystarczających dowodów, że zwolnienie takie się jej należy. Poprosiła więc drogą mailową biuro podróży o przesłanie stosownego dokumentu, który pozwoli uzyskać zwrot potrąconego podatku. Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie o wpisie do Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych z zaznaczeniem, że z opisaną sytuacją spotykają się po raz pierwszy, ponieważ posiadają wszelkie stosowne uprawnienia do organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Kolejnym krokiem Wnioskodawczyni było przedstawienie „dowodu” w postaci zgłoszenia przedmiotowego obozu w Ministerstwie Edukacji Narodowej, zgodnie z wymogami zawartymi w rozporządzeniu z dnia 21 stycznie 1997 r., na co Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź w postaci pisma z września 2012 r.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż tylko dopłata do zorganizowanego wypoczynku dziecka korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, iż do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można m.in. te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np.: biura turystyczne, biura podróży. Tym samym dopłata do wypoczynku dziecka, które przebywa na obozie zorganizowanym przez biuro podróży podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy powołanego przepisu. Zatem zakład pracy nie miał podstaw do opodatkowania uzyskanego przez Wnioskodawczynię dofinansowania do zorganizowanego przez biuro podróży obozu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zaistniałego stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 marca 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-1073/12/MK