INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz 14f ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.148.2019.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 15 kwietnia 2019 r., skutecznie doręczono w dniu 17 kwietnia 2019 r., natomiast w dniu 24 kwietnia 2019 r. (data nadania 18 kwietnia 2019 r.), do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dotyczy: rozliczenia świadczenia małżeńskiego, otrzymywanego z USA.

Od 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie małżeńskie/rodzinne. Mąż Zainteresowanej otrzymuje świadczenie emerytalne z USA i z tego tytułu również Wnioskodawczyni przysługuje wspomniane świadczenie małżeńskie. Przesyłane jest ono na konto Zainteresowanej w Banku.

Dotychczas małżonkowie rozliczali się wspólnie i otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenie wpisywane było jako jej przychód. Przy rozliczaniu PIT za 2018 r. małżonkowie będą rozliczać się indywidualnie.

Wnioskodawczyni pobiera emeryturę z ZUS, posiada polskie obywatelstwo i tutaj mieszka, nie posiada żadnych nieruchomości czy dóbr materialnych za granicą, jak również nie otrzymuje żadnych innych dochodów z zagranicy.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowana doprecyzowała, że otrzymywane przez nią świadczenie małżeńskie z USA jest świadczeniem rodzinnym w świetle przepisów obowiązujących w USA. Za każdy rok obrachunkowy Wnioskodawczyni otrzymuje z USA roczne rozliczenie, określające przychód roczny, pobrany w USA podatek oraz kwotę netto, przekazaną na indywidualne konto bankowe Zainteresowanej. Świadczenie w wysokości ok. 30 $ miesięcznie przekazywane jest na konto bankowe Wnioskodawczyni w Banku. Z Banku Wnioskodawczyni nie otrzymuje PIT-11. Bank nie potrąca Wnioskodawczyni również składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne od rent i emerytur zagranicznych.

Wniosek Wnioskodawczyni o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy roku podatkowego 2018 (za rok 2018).

Wnioskodawczyni wskazała również w uzupełnieniu podania, że podtrzymuje informacje, określone w złożonym piśmie z dnia 2 kwietnia 2019 r., że pobiera emeryturę tylko i wyłącznie z ZUS, posiada tylko polskie obywatelstwo, nie posiada żadnych nieruchomości czy dóbr materialnych za granicą, nie otrzymuje również żadnych innych dochodów z zagranicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących aktualnie przepisów prawnych, otrzymywane przez Wnioskodawczynię rodzinne świadczenie małżeńskie z USA: należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym PIT jako przychód, czy świadczenie to jest zwolnione z opłaty podatku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o PIT świadczenia rodzinne podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym. Zwolnienie w podatku PIT tych świadczeń oznacza także brak obowiązku wykazywania ich w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zatem – w ocenie Wnioskodawczyni – otrzymywane świadczenie nie powinno być przychodem Wnioskodawczyni, wykazywanym w rocznym zeznaniu PIT – nie powinno się go wykazywać i również płacić z tego tytułu podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie małżeńskie z USA, które jest świadczeniem rodzinnym w świetle przepisów obowiązujących w USA. Wnioskodawczyni pobiera emeryturę z ZUS, posiada polskie obywatelstwo i tutaj mieszka, nie posiada żadnych nieruchomości czy dóbr materialnych za granicą, jak również nie otrzymuje żadnych innych dochodów z zagranicy.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy otrzymywane przez Wnioskodawczynię rodzinne świadczenie małżeńskie z USA należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym PIT jako przychód, czy świadczenie to podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawczyni oczekuje rozstrzygnięcia w postaci interpretacji indywidualnej w tym zakresie za rok podatkowy 2018 (co wynika z uzupełnienia wniosku).

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń małżeńskich – wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. Umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia małżeńskiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia małżeńskiego, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 8 tej ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie małżeńskie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy świadczenie to stanowi świadczenie rodzinne przyznane na podstawie regulacji o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki jest zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w Polsce nie występuje obowiązek wykazywania ww. świadczenia w zeznaniu podatkowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo nadmienić należy, że z uwagi na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Wynika z tego, że w ramach analizowanego postępowania, organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego, lecz odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego opisanego we wniosku. W rezultacie wskazać należy, że dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku dokumenty nie podlegały analizie i weryfikacji w toku niniejszego postępowania.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 29.04.2019 r. – sygn. 0112-KDIL3-2.4011.148.2019.2.DJ