Czy w przedstawionym stanie faktycznym, co do zasady, obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu uczestnictwa w PPER powstaje w Polsce wyłącznie w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu w formie wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER?

 

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, mając na uwadze postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 stycznia 2013 r., Nr IPTPB2/415Z-5/12-4/JR (doręczone w dniu 4 lutego 2012 r.), uchylające w całości postanowienie z dnia 12 kwietnia 2012 r., Nr IPTPB2/415-18/12-4/JR, oraz przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 września 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 865/12 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.) oraz pismem z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu uczestnictwa w niemieckim pracowniczym programie emerytalno-rentowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Tryb. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu uczestnictwa w niemieckim pracowniczym programie emerytalno-rentowym oraz w zakresie zwolnienia przedmiotowego.
Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w związku z czym pismem z dnia 19 marca 2012 r., Nr IPTPB2/415-18/12-2/JR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłano w dniu 19 marca 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 24 marca 2012 r.), zaś w dniu 4 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 2 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od dnia ?września 1985 r. pozostawał pracownikiem ? Sp. z o. o. (dalej: Spółka), spółki zależnej ?… Jako pracownik Spółki, Wnioskodawcza uczestniczył od dnia ?września 1985 r. w pracowniczym programie emerytalno-rentowym (dalej: PPER), prowadzonym przez spółki z grupy P. dla pracowników spółek należących do grupy. PPER podlega odpowiednim niemieckim przepisom, regulującym tworzenie i działanie pracowniczych programów emerytalnych.

Zasady działania PPER zostały określone w „Pracowniczym regulaminie emerytalno-rentowym” (dalej: Regulamin). Zgodnie z postanowieniami Regulaminu i zasadami działania pracowniczych programów emerytalnych, Spółka prowadząca PPER odprowadzała zbiorczo na rzecz pracowników uczestniczących w PPER zryczałtowaną składkę za każdy pełny rok, który pracownicy przepracowali w Spółce. Zgodnie z § 3 Regulaminu, pracownicy uczestniczący w PPER, co do zasady, nabywają prawo do wypłaty emerytury lub wcześniejszej emerytury. Na wyraźne oświadczenie pracownika, złożone wobec Spółki prowadzącej PPER, powyższe prawo może zostać zrealizowane poprzez jednorazową wypłatę kapitału, zgromadzonego do momentu zaistnienia zdarzenia objętego zabezpieczeniem emerytalno-rentowym.

W związku z decyzją podjętą na szczeblu grupy ., począwszy od dnia 1 sierpnia 2010 r. PPER nie będzie obejmował pracowników Spółki. Program nie zostanie zlikwidowany, ani przekształcony, jednakże będzie dostępny tylko dla pracowników zatrudnionych w niemieckich spółkach z grupy … W związku z tym faktem, Spółka prowadząca PPER zawarła z pracownikami Spółki porozumienia w sprawie jednorazowej wypłaty świadczenia, opartego na kapitale zgromadzonym w PPER (dalej: Porozumienie), z której pracownicy mogą skorzystać zgodnie ze wskazanym wyżej postanowieniem Regulaminu. Na mocy porozumienia została ustalona wysokość uprawnienia emerytalnego na dzień 1 grudnia 2009 r. Wypłatę pracownicy otrzymują jednorazowo lub w dwóch ratach w zależności od wybranej przez nich opcji. Spółką, która finansowała oraz zbiorczo odprowadzała składki dotyczące polskich pracowników biorących udział w programie była spółka ?? z siedzibą w Niemczech. Zgodnie z postanowieniami regulaminu i zasadami działania tego programu, obowiązek finansowania wyżej wymienionych składek ciążył na tej właśnie spółce.

W konsekwencji Wnioskodawca, jako uczestnik PPER, otrzymał wypłatę II raty kapitału przelewem na rachunek bankowy w styczniu 2011 r. W tym czasie Wnioskodawca pobierał już świadczenie rentowe od 2000 r., przekroczył 60 roku życia i nie pozostawał w stosunku pracy z firmą ? W związku z powyższą wypłatą powstała wątpliwość w zakresie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu otrzymanej wypłaty.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że kwota wypłacona była wypłatą kapitału zgromadzonego w PPER, tak jak określono w art. 42 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116 poz. 1207 ze zm.).

Podał, że nie było to świadczenie emerytalne, ponieważ w Polsce mężczyźni prawa emerytalne nabywają po osiągnięciu 65 roku życia. Wnioskodawca wystąpił jedynie o przyznanie świadczenia rentowego, które zostało przyznane w roku 2000. Pracownikiem firmy prowadzącej PPER przestał być w roku 2000, ale w myśl ww. ustawy nie miał prawa do wystąpienia z wnioskiem o wypłatę zgromadzonego kapitału, ponieważ nie osiągnął wieku 60 lat (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych). Wnioskodawca wskazuje, że w ustawie nie ma mowy o warunkach dodatkowych jakie musi spełnić uczestnik PPER, aby wystąpić o wypłatę kapitału. Nie ma też mowy o terminie w jakim po osiągnięciu 60 roku życia może, bądź musi wystąpić o wypłatę kapitału zgromadzonego w PPER.

Wnioskodawca podaje, że wypłata środków zgromadzonych w PPER nie następuje obligatoryjnie, a wyłącznie na wniosek zainteresowanego uczestnika PPER, ze wskazaniem sposobu wypłaty, ilości rat, terminu ich przekazania, numeru konta itp. Termin wypłaty mógł nastąpić jedynie po osiągnięciu przez Wnioskodawcę odpowiedniego wieku zatem, Jego zdaniem, trudno tu mówić o zbiegu okoliczności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy w przedstawionym stanie faktycznym, co do zasady, obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu uczestnictwa w PPER powstaje w Polsce wyłącznie w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu w formie wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER…

* Czy przychód Wnioskodawcy uzyskany z wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER utworzonym i prowadzonym na podstawie niemieckich przepisów regulujących funkcjonowanie pracowniczych programów emerytalnych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych określonemu w art. 21 ust. 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych…

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1. Natomiast w zakresie odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1 – obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu uczestnictwa w PPER powstaje w Polsce, co do zasady, w momencie uzyskania przez Niego przychodu w formie wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, dalej: ustawa o PDOF), przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń.

Otrzymana przez Wnioskodawcę wypłata kapitału zgromadzonego w PPER będąca realizacją uprawnienia przysługującego Wnioskodawcy na mocy postanowień Regulaminu stanowi zatem, co do zasady, przychód podatkowy Wnioskodawcy w momencie jej otrzymania lub postawienia do dyspozycji.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o PDOF, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy ustawy o PDOF są stosowane z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z innymi krajami.

Jednorazowa wypłata kapitału zgromadzonego w ramach niemieckiego PPER służy, co do zasady, zapewnieniu pracownikowi środków do życia, począwszy od momentu zaprzestania wykonywania pracy zarobkowej i ma zdecydowanie charakter zabezpieczający, w związku z czym nie można jej uznać za wynagrodzenie za pracę wykonywaną na rzecz pracodawcy. W konsekwencji, ze względu na charakter wypłaty, przychód z tytułu jej otrzymania należy zaklasyfikować na gruncie Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: Umowa UPO) analogicznie do przychodu z wypłaty emerytury w rozumieniu art. 18 Umowy UPO. Wnioskodawca wskazał następnie, iż podobne stanowisko w zakresie kwalifikacji przychodu z tytułu wypłaty skapitalizowanych środków emerytalnych prezentowane jest również w doktrynie prawa podatkowego (zob. komentarz do art. 18 Umowy UPO w: „Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami”, red. dr Marcin Jamroży, dr Adrian Cloer, wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, s. 390-391).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Umowy UPO, emerytury i podobne świadczenia otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie z drugiego umawiającego się państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania tej osoby. Stosownie do ust. 2 tego artykułu, tylko w przypadku, gdy emerytura jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych umawiającego się państwa, podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym państwie.

W konsekwencji, tylko w przypadku wypłaty świadczenia z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych na rzecz polskiego rezydenta podatkowego, takie świadczenie podlegałoby opodatkowaniu w Niemczech. Natomiast emerytury otrzymane przez polskich rezydentów, nie stanowiące wypłat z obowiązkowego systemu ubezpieczeń, co do zasady podlegają opodatkowaniu w kraju rezydencji, czyli w Polsce.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany z tytułu wypłaty środków zgromadzonych w PPER podlega, co do zasady, opodatkowaniu w Polsce.

W dniu 12 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, wydał postanowienie Nr IPTPB2/415-18/12-4/JR, o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu uczestnictwa w niemieckim pracowniczym programie emerytalno – rentowym oraz zwolnienia przedmiotowego. W ww. postanowienie wydano z uwagi, iż Wnioskodawca nie spełnił wymogów zawartych w wezwaniu z dnia 19 marca 2012 r. i tym samym nie usunął braków wniosku.

Na ww. postanowienie Wnioskodawca wniósł zażalenie z dnia 19 kwietnia 2012 r (data wpływu 25 kwietnia 2012 r.).

Postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów, jako Organ drugiej instancji z dnia 11 czerwca 2012 r., Nr IPTPB2/415Z-5/12-2/JG, utrzymano w mocy przedmiotowe postanowienie.

Pismem z dnia 26 czerwca 2012 r. (data stempla pocztowego 28 czerwca 2012 r., data wpływu 2 lipca 2012 r.), Wnioskodawca wniósł skargę na ww. postanowienie z dnia 11 czerwca 2012 r., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 19 września 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 865/12, prawomocnym od dnia 15 listopada 2012 r. (otrzymanym w dniu 3 grudnia 2012 r.), Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, jako Organ drugiej instancji z dnia 11 czerwca 2012 r., Nr IPTPB2/415Z-5/12-2/JG, w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ww. wyroku stwierdzono, iż skarga jest zasadna, gdyż zaskarżone postanowienie jest niezgodne z prawem.

W ocenie Sądu, przedmiotem sporu w rozstrzyganej sprawie jest kwestia związana z pozostawieniem bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z uwagi na nieprzedstawienie przez Skarżącego wyczerpującego stanu faktycznego sprawy.

Zgodnie z art. 14b § 3 O.p. składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Sądu specyfika postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej polega między innymi na tym, że organ wydający interpretację może „poruszać się” tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, zadanego przez niego pytania oraz wyrażonej oceny prawnej – zajętego stanowiska (wyrok NSA w Warszawie z dnia 20 czerwca 2011 r., I FSK 897/10, LEX nr 976050).

Jak wskazano w ww. wyroku, Organ podatkowy, jako organ interpretujący obowiązany jest stwierdzić, czy we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w sposób wyczerpujący, pełny i kompleksowy przedstawiono zaistniały stan faktyczny, a więc czy w oparciu o ten stan możliwa jest ocena stanowiska wnioskodawcy. Wynikający z art. 14b § 3 O.p. wymóg, aby stan faktyczny przedstawiony we wniosku był wyczerpujący wiąże się z koniecznością podania wszystkich jego elementów, istotnych z punktu widzenia możliwości oceny stanowiska wnioskodawcy. Organ wydający interpretację jest niejako „związany” merytorycznie zakresem problemu prawnego jaki strona przedłoży we wniosku. Na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej organy podatkowe nie są bowiem uprawnione do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego ani też do udzielania interpretacji w obszarze regulacji prawnych nie przedstawionych w stanowisku wnioskodawcy odnośnie podatkowej kwalifikacji danego stanu faktycznego (wyrok z dnia 29 lutego 2012 r., II FSK 1523/10 LEX nr 1123044). W ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej organ niejako przyjmuje do wiadomości okoliczności faktyczne podane we wniosku przez podatnika, nie jest zaś uprawniony do ich badania, czy tez potwierdzania autentyczności. Organ nie jest też uprawniony do kwestionowania przedstawionych przez wnioskodawcę związków pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami stanu faktycznego. Opisując stan faktyczny w celu uzyskania interpretacji prawa wnioskodawca bierze na siebie odpowiedzialność za jego kompletność i jego też obciążać będą ewentualne nieścisłości. Jeśli bowiem w toku postępowania podatkowego organy podatkowe ustalą stan faktyczny odmienny od przedstawionego we wniosku o interpretację, wówczas uzyskana interpretacja nie spełni swojej funkcji ochronnej.

W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie podatnik we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonym w dniu 11 stycznia 2011 r., zadał dwa pytania: czy co do zasady, obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu uczestnictwa w PPER powstaje w Polsce wyłączne w momencie uzyskania przez niego przychodu w formie wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER… oraz czy przychód uzyskany z wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER utworzonego i prowadzonego na podstawie niemieckich przepisów regulujących funkcjonowanie pracowniczych programów emerytalnych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego cd osób fizycznych określonemu w art. 21 ust. 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych…

Zdaniem Sądu, wyraził także zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 14b § 3 O.p. swoje stanowisko w sprawie wskazując, iż przychód uzyskany przez Niego z wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER utworzonym i prowadzonym na podstawie niemieckich przepisów regulujących funkcjonowanie pracowniczych programów emerytalnych podlegają Jego ocenie opodatkowaniu w Polsce, jednak jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym cd osób fizycznych.

Punktem wyjścia dla rozważań w sprawie niniejszej, zdaniem Sądu, winna stać się treść przepisu prawa materialnego, którego interpretacji w swojej indywidualnej sprawie domagał się podatnik. Treść bowiem przepisu materialnoprawnego wyznacza ramy okoliczności faktycznych istotnych z punktu widzenia możliwości jego zastosowania w sprawie. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. wolne od podatku są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem przewidzianym w art. 21 ust. 33, zgodnie z którym przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W ww. wyroku wskazano, że wobec powyższego od stycznia 2011 r. zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy w nim obowiązujące.

W ocenie Sądu, z przedstawionego przez podatnika we wniosku o interpretację stanu faktycznego sprawy, uzupełnionego na wezwanie organu pismem z dnia 2 kwietnia 2011 r. wynika w sposób jednoznaczny, że podatnik będąc pracownikiem cyt. „? Sp. z o.o. spółki zależnej ?., od dnia ?września 1985 r. uczestniczył w pracowniczym programie emerytalno – rentowym, prowadzonym przez spółki z grupy dla pracowników spółek należących do grupy”. W 2000 r. wobec Wnioskodawcy orzeczono częściową niezdolność do pracy, przyznaną na stałe i od tego okresu pobierał On świadczenie rentowe. W styczniu 2011 r. podatnikowi została wypłacona druga rata kapitału zgromadzonego w PPER. Nie była to wypłata świadczenia emerytalnego, lecz wypłata kapitału zgromadzonego w PPER. Wypłata ta nastąpiła na wniosek podatnika, po ukończeniu przez niego 60 roku życia (17 kwietnia 2010 r.). Taki stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretacje podlegał ocenie organu wydającego interpretację indywidualną w tej sprawie z punktu widzenia możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) u.p d.o.f.

Zdaniem sądu, opisany we wniosku stan faktyczny dodatkowo uzupełniony na wezwania organu przez stronę, pozwalał na zajęcie przez organ podatkowy stanowiska w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej odnośnie której z wnioskiem wystąpił podatnik. Zarzucając brak precyzyjnego i jednoznacznego uzupełnienia stanu faktycznego organ interpretacyjny nie wskazał jednak brak jakiego elementu stanu faktycznego uniemożliwia mu dokonanie oceny stanowiska Wnioskodawcy. W ocenie sądu wydając postanowienie o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o interpretacje z uwagi na niepełne przestawienie stanu sprawy organ powinien był dokładnie wskazać okoliczności, które budzą jego wątpliwości i uniemożliwiają dokonanie interpretacji Tak bowiem jak w postępowaniu interpretacyjnym z jednej strony można domagać się wyczerpującego przedstawienie stanu faktycznego i własnego stanowiska od wnioskodawcy, tak z drugiej strony należy oczekiwać od organu rzeczowego stanowiska w zakresie podlegających uzupełnieniu braków wniosku o interpretację prawa podatkowego Wniosek o uzupełnienie stanu fatycznego sprawy winien zmierzać do ustalenia stanu faktycznego, który jest konieczny dla jego podatkowoprawnej oceny z punktu widzenia przepisów budzących wątpliwości interpretacyjne. W kontrolowanej sprawie pytania zadane przez organ podatkowy, abstrahując już od sposobu ich sformułowania, w istocie zmierzały do wykreowania stanu faktycznego pożądanego przez organ podatkowy. Tymczasem w literaturze przedmiotu podkreśla się, że realizując uprawnienie z art. 169 § 1 w zw. z art. 14h O.p. organ nie jest uprawniony do żądania od strony postępowania zmiany stanu faktycznego występującego w sprawie. Dążenie do usunięcia wadliwości wniosku polegającej na niedostatecznie wyczerpującym przedstawieniu stanu faktycznego nie jest równoznaczne z uprawnieniem do wymagania od wnioskodawcy, aby zaprezentowany stan faktyczny merytorycznie skorygował lub przekształcił, (por. J. Brolik Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, wyd. 1. Warszawa 2010 s. 73-74).

Sąd wskazał, że w tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie wskazujące na niekompletność wniosku o interpretacje jako podstawę pozostawienia go bez rozpatrzenia zostało wydane z naruszeniem art. 14g § 1 w związku z art. 14b § 3 O.p., które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodzić się należy także ze Skarżącym, zdaniem Sądu, że odmowa wydania interpelacji w przedmiotowej sprawie nosi znamiona naruszającej zasadę zaufania do organów podatkowych, o której mowa art. 121 § 1 O.p. mającym odpowiednie zastosowanie w postępowaniu interpretacyjnym. Zasada prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych oznacza, że na organie ciąży obowiązek prowadzenia postępowania starannego i merytorycznie poprawnego, w którym traktuje się równo interesy stron postępowania, a materialnoprawnych wątpliwości nie rozstrzyga się na niekorzyść strony. Naruszeniem tej zasady było wadliwe pozostawienie bez rozpoznania wniosku podatnika o interpretację, które w rozstrzyganej sprawie można ocenić jako uchylanie się organu od jasnego określenia obowiązków fiskalnych podatnika, stanowiące podstawę do uchylenia zaskarżonego aktu administracyjnego.

W ocenie sądu w składzie rozpoznającym sprawę Wnioskodawcy o wydanie interpretacji indywidualnej spełnia warunki formalne, o jakich mowa w art. 14b § 3 O.p. w konsekwencji, działający z upoważnienia Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowe) w Łodzi, pozostawiając ten wniosek bez rozpoznana, naruszył art. 14g § 1 w związku z art. 14b § 3 O.p. Ponownie rozpoznając sprawę organ winien wydać w trybie art. 14c O.p. interpretację indywidualną, dokonując oceny stanowiska wnioskodawcy.

Po ponownej analizie zarzutów podniesionych przez Wnioskodawcę w zażaleniu, mając na uwadze powołany wyrok, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r., Nr IPTPB2/415Z-51/12-4/JR (doręczonym w dniu 4 lutego 2012 r.), uchylił w całości postanowienie Organu pierwszej instancji z dnia 12 kwietnia 2012 r., Nr IPTPB2/415-18/12-4/JR i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Organ pierwszej instancji.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ stwierdza, iż ponownemu rozpatrzeniu podlega wniosek, data wpływu 11 stycznia 2012 r., uzupełniony pismem złożonym w dniu 4 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu uczestnictwa w niemieckim programie emerytalno-rentowym oraz w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W związku z brakiem opłaty od wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 1 lutego 2013 r., Nr IPTPB2/415-18/12-8/13-S/JR, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy Ordynacja podatkowa – ponownie wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 1 lutego 2013 r., (skutecznie doręczono dnia 4 lutego 2013 r.), zaś w dniu 7 lutego 2013 r. wpłynął do tutejszego Organu fax potwierdzający uiszczenie w dniu 7 lutego 2013 r. brakującej opłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 19 września 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 865/12 – tut. Organ dokonał ponownej analizy sprawy, w wyniku której stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca jako pracownik Poland Sp. z o. o. uczestniczył od dnia ?września 1985 r. w pracowniczym programie emerytalno-rentowym (dalej: PPER) prowadzonym przez spółki z grupy P. D. H. dla pracowników spółek należących do grupy. PPER podlega odpowiednim niemieckim przepisom, regulującym tworzenie i działanie pracowniczych programów emerytalnych. Począwszy od dnia 1 sierpnia 2010 r. PPER przestał obejmować niektórych pracowników, w tym Wnioskodawcę. Program nie został zlikwidowany ani przekształcony, jednakże będzie dostępny tylko dla pracowników zatrudnionych w niemieckich spółkach z grupy …. W związku z tym, Spółka prowadząca PPER zawarła z innymi pracownikami porozumienia w sprawie jednorazowej wypłaty świadczenia opartego na kapitale zgromadzonym w PPER (dalej: Porozumienie), z której mogli oni skorzystać zgodnie ze wskazanym wyżej postanowieniem Regulaminu. Na mocy porozumienia została ustalona wysokość uprawnienia emerytalnego na dzień 1 grudnia 2009 r. Wypłatę pracownicy otrzymują jednorazowo lub w dwóch ratach w zależności od wybranej przez nich opcji. Wnioskodawca, jako uczestnik PPER, otrzymał wypłatę drugiej raty środków z ww. programu w styczniu 2011 r.

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym składki na rzecz niemieckiego pracowniczego programu emerytalnego były wpłacane przez inną Spółkę z grupy kapitałowej, do której należy pracodawca Wnioskodawcy, posiadającą swoją siedzibę poza terytorium Polski, kwalifikacji takiego zdarzenia należy dokonać również z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z tym państwem.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych uznaje się natomiast, iż nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności faktyczne należy stwierdzić, iż w pierwszej kolejności przychód po stronie Wnioskodawcy powstał już w momencie finansowania i odprowadzania przez niemiecką Spółkę składek dotyczących Wnioskodawcy, a związanych z Jego uczestnictwem w programie emerytalno – rentowym. To inny podmiot a nie Wnioskodawca ponosił ekonomiczny koszt Jego uczestnictwa w tym programie.

Z tego tytułu należy stwierdzić, że po stronie Wnioskodawcy w pierwszej kolejności przysporzenie powstało każdorazowo w momencie odprowadzenia składek przez Spółkę. Ponieważ Wnioskodawca nie pozostawał w stosunku pracy z niemiecką spółka finansującą składki, to przychód jaki uzyskał z tego tytułu nie będzie kwalifikowany jako przychód ze stosunku pracy, ale jako przychód z innych źródeł, o jakim mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Skoro tego rodzaju przychód nie jest objęty innymi postanowieniami umowy polsko – niemieckiej, to zasadnym jest jego zakwalifikowanie i opodatkowanie zgodnie z art. 22 umowy.

Następnym momentem, kiedy u Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy jest bez wątpienia moment, w którym otrzymał On wypłatę środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalno – rentowym. Momentem powstania obowiązku podatkowego jest moment otrzymania lub postawienia środków do dyspozycji.

Zatem, na postawione przez Wnioskodawcę pytanie, czy obowiązek podatkowy co do zasady w przedstawionym stanie faktycznym powstanie wyłącznie w momencie uzyskania przez Niego przychodu w formie wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER należało udzielić odpowiedzi przeczącej – obowiązek powstaje bowiem zarówno w momencie wypłaty kapitału zgromadzonego w PPER jak i wcześniej w momencie finansowania składek przez niemiecką spółkę prowadzącą i zarządzającą programem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dn. 28.02.2013 r. sygn. IPTPB2/415-18/12-10/13-S/JR