W przypadku wpłat dokonywanych do PPK w związku z zatrudnianiem osób uzyskujących dochody wskazane w art. 13 ustawy o PIT, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający, stanowią one koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym następuje wypłata wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający, pod warunkiem, że zostaną odprowadzone (wpłacone) w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone.

Interpelacja nr 20502 do ministra finansów w sprawie kosztów podatkowych podmiotów zatrudniających

Szanowny Panie Ministrze!

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje możliwość ujmowania w kosztach podatkowych wpłat dokonywanych do pracowniczych planów kapitałowych. Zgodnie z art. 15 ust. 4ga ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem art. 16 [wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu] ust. 1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem, że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 [wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu] ust. 1 pkt 57aa. Pewne niejasności pojawiły się jednak w związku z księgowaniem omawianych wydatków w przypadku osób zatrudnionych na podstawie stosunku prawnego innego niż umowa o pracę.

Mając na względzie powyższe, proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy w przypadku wpłat dokonywanych do pracowniczych planów kapitałowych w związku z zatrudnianiem osób uzyskujących dochody wskazane w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatności z tytułu których podmiot zatrudniający ujmuje w kosztach kasowo w dacie zapłaty pojęcie miesiąca, za który wpłaty do PPK są należne, należy dla potrzeb przytoczonego art. 15ga rozumieć miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie osoby niebędącej pracownikiem (np. zleceniobiorcy, członka rady nadzorczej), stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający?

Poseł Tomasz Rzymkowski

26 lutego 2021 r.

Odpowiedź na interpelację nr 20502 w sprawie kosztów podatkowych podmiotów zatrudniających

Szanowna Pani Marszałek,

Odpowiadając na interpelację nr 20502 Pana Posła Tomasza Rzymkowskiego w sprawie kosztów uzyskania przychodów podmiotów zatrudniających w odniesieniu do wpłat do Pracowniczych Planów Kapitałowych, uprzejmie wyjaśniam.

Program Pracowniczych Planów Kapitałowych (w skrócie: „PPK”) stanowi formę dodatkowego oszczędzania na cele emerytalne. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2215, z późn. zm., dalej: ustawa PPK), PPK jest tworzony w celu systematycznego gromadzenia oszczędności przez uczestnika PPK z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu przez niego 60. roku życia oraz na inne cele określone w ustawie. Stosownie do art. 25 ust. 1-2 ustawy PPK wpłaty dokonywane do PPK są finansowane przez podmiot zatrudniający i uczestnika PPK przez wpłaty podstawowe z własnych środków. Podmiot zatrudniający i uczestnik PPK mogą zadeklarować finansowanie wpłat dodatkowych. Wpłata podstawowa finansowana przez podmiot zatrudniający wynosi 1,5% wynagrodzenia (art. 26 ust. 1 ustawy PPK). Podmiot zatrudniający może zadeklarować w umowie o zarządzanie PPK dokonywanie wpłaty dodatkowej w wysokości do 2,5% wynagrodzenia (art. 26 ust. 2 ustawy PPK).

W PPK mogą uczestniczyć zarówno osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, z późn. zm.), jak i osoby, które ukończyły 18. rok życia, wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a także członkowie rad nadzorczych wynagradzani z tytułu pełnienia tych funkcji, jako że ustawa PPK uznaje je za osoby zatrudnione (art. 2 pkt 18 ustawy PPK).

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) przewiduje możliwość ujmowania w kosztach podatkowych wpłat podmiotu zatrudniającego dokonywanych do PPK. Zgodnie z art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT wpłaty dokonywane do PPK, o których mowa w ustawie PPK, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57aa.

Jak wynika z treści złożonej interpelacji, wątpliwości Pana Posła budzi kwestia interpretacji pojęcia „miesiąca, za który wpłaty do PPK są należne”, o którym mowa w art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT, w przypadku wpłat dokonywanych do PPK w związku z zatrudnianiem osób uzyskujących dochody wskazane w art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT), płatności, z tytułu których podmiot zatrudniający ujmuje w kosztach kasowo w dacie zapłaty. Pan Poseł zapytał, czy w tym przypadku ww. pojęcie należy rozumieć jako miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie osoby niebędącej pracownikiem (np. zleceniobiorcy, członka rady nadzorczej), stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości, na wstępie należy zauważyć, że stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy PPK, podmiot zatrudniający jest obowiązany do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez ten podmiot oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK. Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający (art. 28 ust. 3 ustawy PPK). Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 4 ustawy PPK pracodawca dokonuje wpłat w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.

W świetle przywołanego wyżej art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT oraz powołanych regulacji ustawy PPK, wpłaty dokonywane do PPK, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający, o ile nie są dokonane od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 16 ust. 1 pkt 40a ustawy o CIT), stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, jeżeli zostaną opłacone we właściwym terminie tj. do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. W przypadku uchybienia temu terminowi, wydatki na wpłaty do PPK stają się kosztem uzyskania przychodu w dniu dokonania tej wpłaty.

Uwzględniając powyższe, pojęcie „miesiąc, za który są one należne” należy interpretować w powiązaniu z brzmieniem art. 28 ust. 3 ustawy PPK, tj. jako miesiąc, w którym następuje wypłata wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający.

Reasumując, uprzejmie wyjaśniam, że w przypadku wpłat dokonywanych do PPK w związku z zatrudnianiem osób uzyskujących dochody wskazane w art. 13 ustawy o PIT, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający, stanowią one koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym następuje wypłata wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający, pod warunkiem, że zostaną odprowadzone (wpłacone) w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Sarnowski

Warszawa, 2 kwietnia 2021 r.