Praca w niedziele i święta

table-4385522_640.jpg

W treści niniejszego punktu przedstawiono regulacje ustawowe dotyczące dni wolnych od pracy (niedziel i świąt). Omówiono ponadto przepisy k.p. ustanawiające zakaz pracy w niedziele i święta oraz okoliczności, w których taka praca jest dopuszczalna.

Niedziele i święta – dni ustawowo wolne od pracy

W rozumieniu art. 1519 § 1 k.p. dniami wolnymi od pracy są niedziele i święta określone w przepisach o dniach wolnych od pracy. W powyższej kwestii k.p. odwołuje się zatem do regulacji zawartych w ustawie z dnia 18.01.1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1920). W art. 1 wymienionej ustawy wyszczególniono święta państwowe i religijne uznane za dni wolne od pracy oraz niedziele.

W poniższej tabeli podano dni wolne od pracy oraz odpowiadające im daty w roku 2022.

Tabela 1

Dni wolne od pracy w roku 2022
Wyszczególnienie
Dzień wolny od pracy Dzień i miesiąc
wystąpienia dnia wolnego
Nowy Rok 1 stycznia (sobota)
Święto Trzech Króli 6 stycznia (czwartek)
pierwszy dzień Wielkiej Nocy 17 kwietnia (niedziela)
drugi dzień Wielkiej Nocy 18 kwietnia (poniedziałek)
Święto Pracy 1 maja (niedziela)
Święto Narodowe Trzeciego Maja 3 maja (wtorek)
pierwszy dzień Zielonych Świątek 5 czerwca (niedziela)
dzień Bożego Ciała 16 czerwca (czwartek)
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny 15 sierpnia (poniedziałek)
Wszystkich Świętych 1 listopada (wtorek)
Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada (piątek)
pierwszy dzień Bożego Narodzenia 25 grudnia (niedziela)
drugi dzień Bożego Narodzenia 26 grudnia (poniedziałek)
niedziele wg rachuby kalendarzowej

 

Aktualnie obowiązujące zapisy ustawy o dniach wolnych od pracy umożliwiają premierowi określenie, w ściśle ustalonych cyt. ustawą okolicznościach, innego niż wyżej wskazane dnia wolnego od pracy, przy czym działanie takie wymaga wydania rozporządzenia. Zgodnie zatem z art. 1a ust. 1 ustawy o dniach wolnych od pracy – w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, dniem wolnym od pracy jest także dzień określony przez Prezesa Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia. Wydając wspomniane rozporządzenie, Prezes RM uwzględnia zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego na terytorium RP (art. 1a ust. 2 cyt. ustawy).

Należy dodać, że oprócz powyżej wymienionych dni wolnych od pracy (mających powszechnie obowiązujący charakter), niektóre grupy zawodowe korzystają z dodatkowych dni wolnych, tzw. świąt branżowych. Dotyczy to m.in. pracowników oświaty, którzy w dniu 14 października każdego roku obchodzą Dzień Edukacji Narodowej. Zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 26.01.1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2021 r. poz. 1762) dzień ten uznaje się za święto wszystkich pracowników oświaty i jest wolny od zajęć lekcyjnych. Ponadto w przepisach zakładowego prawa pracy (u.z.p., regulamin pracy) pracodawca może ustalić inne dodatkowe dni wolne od pracy, niż to przewiduje ustawa z dn. 18.01.1951 r.

Dniami wolnymi od pracy nie są natomiast dwa święta ustanowione w 2005 r., a mianowicie Dzień Solidarności (31.08.) oraz Dzień Papieża Jana Pawła II (16.10.). Wymienione święta nie zostały włączone do katalogu dni wolnych od pracy zawartego w ustawie z dn. 18.01.1951 r. i w związku z tym należy je traktować jako dni robocze.

Identyczna sytuacja dotyczy nowego święta państwowego przypadającego w dniu 27 grudnia (Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego). Ustawa z dnia 1 października 2021 r. o ustanowieniu Narodowego Dnia Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego (Dz.U. poz. 2156) wprowadziła wspomniane święto, jednak nie zostało ono uwzględnione w wykazie dni wolnych od pracy, który jest określony w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r.

Definicja pracy w niedzielę i święto

Przepisy k.p. (art. 1519 § 2 k.p.) definiują pracę w niedzielę i święto jako wykonywaną między godziną 6.00 w tym dniu a godziną 6.00 w następnym dniu, w przypadkach, o których mowa w art. 15110 k.p. (patrz: Tabela 2 zamieszczona w dalszej części tego tekstu). Dopuszczalne jest jednocześnie ustalenie przez pracodawcę innych godzin, jeżeli wynika to z potrzeby zapewnienia normalnego toku pracy. W przypadku gdy pracodawca wprowadza inne okresy pracy w niedziele i święta niż to wynika z art. 1519 § 2 k.p., należy to potwierdzić odpowiednio w u.z.p., regulaminie pracy lub obwieszczeniu o czasie pracy.

Okoliczności uzasadniające powierzenie pracy w niedziele i święta oraz zakaz pracy w święta

Dopuszczalność pracy w niedziele i święta uregulowano w art. 15110 k.p. Przepis ten zawiera wyliczenie okoliczności, w których powierzenie pracownikom pracy w niedziele i święta jest dozwolone.

Należy podkreślić, że praca w niedziele i dni świąteczne jest możliwa – na zasadzie wyjątku od ogólnej reguły, zgodnie z którą niedziele i święta są dla pracowników dniami wolnymi od pracy – wyłącznie w przypadkach określonych w art. 15110 k.p. (patrz: zamieszczona poniżej tabela).

Tabela 2

Okoliczności, w których praca w niedziele i święta jest dozwolona
Wyszczególnienie
Okoliczności uzasadniające powierzenie pracy w niedziele i święta Podstawa prawna
Konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii art. 15110 pkt 1
Prace przy niezbędnych remontach art. 15110 pkt 4
Stosowanie: systemu czasu pracy w ruchu ciągłym, pracy zmianowej oraz pracy weekendowej (świadczenie pracy wyłącznie
w piątki, soboty, niedziele i święta)
art. 15110 pkt 2, 3
i 10
Prace w transporcie i w komunikacji art. 15110 pkt 5
Prace w zakładowych strażach pożarnych i w zakładowych służbach ratowniczych art. 15110 pkt 6
Prace przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób art. 15110 pkt 7
Prace w rolnictwie i hodowli art. 15110 pkt 8
Wykonywanie prac koniecznych ze względu na ich użyteczność społeczną i codzienne potrzeby ludności, w szczególności w:

–     zakładach świadczących usługi dla ludności,

–     gastronomii,

–     zakładach hotelarskich,

–     jednostkach gospodarki komunalnej,

art. 15110 pkt 9
–     zakładach leczniczych podmiotów leczniczych i innych placówkach służby zdrowia przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia
wymaga całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych,-     jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz jednostkach organizacyjnych wspierania rodziny i systemu
pieczy zastępczej zapewniających całodobową opiekę,-     zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i wypoczynku.
art. 15110 pkt 9
Wykonywanie prac:

a)  polegających na świadczeniu usług z wykorzystaniem środ-ków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów
o świadczeniu usług drogą elektroniczną lub urządzeń tele-komunikacyjnych w rozumieniu przepisów prawa telekomuni-kacyjnego, odbieranych poza terytorium RP, jeżeli zgodnie
z przepisami obowiązującymi odbiorcę usług, dni, o których mowa w art. 1519 § 1 k.p. (czyli niedziele i święta będące dniami ustawowo wolnymi w Polsce), są u niego dniami pracy,

b)  zapewniających możliwość świadczenia usług, o których mowa w lit. a

art. 15110 pkt 11

 

Zgodnie art. 1519b k.p. ograniczenia w wykonywaniu pracy w placówkach handlowych w niedziele i święta oraz w dniu 24 grudnia i w sobotę bezpośrednio poprzedzającą pierwszy dzień Wielkiej Nocy określają przepisy ustawy z dnia 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz.U. z 2021 r. poz. 936, ze zm.). Wspomniane regulacje prawne zostały szerzej przedstawione w następnym punkcie tego rozdziału.

Zasady rekompensowania pracy w niedziele i święta

Praca w niedziele i święta, ze względu na swój szczególny charakter, wymaga stosownej rekompensaty.

W pierwszej kolejności pracownikowi, który wykonywał pracę w niedziele i święta w okolicznościach, o których mowa w art. 15110 pkt 1–9 i 11 k.p. oraz w przypadkach wskazanych w ustawie z dnia 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz.U. z 2021 r. poz. 936, ze zm.), należy udzielić dnia wolnego.

W zamian za pracę w niedziele i święta przysługuje zawsze pełny dzień wolny od pracy, bez względu na to, w jakim wymiarze pracownik świadczył pracę w te dni.

Obowiązek rekompensowania pracy w niedziele i święta dniem wolnym od pracy nie dotyczy pracodawców zatrudniających pracowników w systemie tzw. pracy weekendowej, czyli takiego, który przewiduje, iż praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty niedziele i święta.

Zgodnie z art. 15111 § 1 k.p. pracodawca zapewnia pracownikowi inny dzień wolny od pracy:

    • w zamian za pracę w niedzielę – w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli,
    • w zamian za pracę w święto – w ciągu okresu rozliczeniowego.

     

    Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w powyższych terminach:

    • dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę – pracownikowi przysługuje dzień wolny od pracy do końca okresu rozliczeniowego, a gdy nie ma możliwości udzielenia dnia wolnego w tym terminie – należy wypłacić dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w niedzielę,
    • dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w święto – pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% za każdą godzinę pracy w święto.

    Warto dodać, że do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy dotyczące pracy w niedzielę.

Uprawnienia pracownika w razie nieudzielenia dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę i święto

Przepisy k.p. nie określają zasad wynagradzania pracownika w sytuacji, w której z powodu nieudzielenia pracownikowi innego dnia wolnego od pracy w zamian za wykonywanie pracy w niedzielę lub święto nastąpiło przekroczenie norm czasu pracy (dobowej lub średniotygodniowej). Wobec braku stosowanych rozwiązań zrodziła się wątpliwość, ile dodatków do wynagrodzenia należy wypłacić pracownikowi w razie wystąpienia powyżej opisanej okoliczności.

Opinie na ten temat są podzielone, przy czym w wielu z nich skłaniano się ku temu, że w określonych przypadkach pracownikowi będą się należały dwa odrębne dodatki do wynagrodzenia (m.in. takie stanowisko zajęła Komisja Prawna Głównego Inspektora Pracy).

Powyższą kwestią zajmowali się także sędziowie SN, którzy podejmując w dniu 15.02.2006 r. uchwałę w tej sprawie, wyrazili odmienny pogląd aniżeli Komisja Prawna GIP.

W razie nieudzielenia przez pracodawcę w okresie rozliczeniowym innego dnia wolnego od pracy w zamian za dozwoloną pracę świadczoną w niedzielę lub święto, pracownikowi przysługuje za każdą godzinę takiej pracy tylko jeden dodatek przewidziany w art. 15111 § 2 in fine lub § 3 k.p. (uchwała SN z dn. 15.02.2006 r., sygn. akt II PZP 11/05).

Oznacza to zatem, w opinii SN, że pracownikowi przysługuje zawsze jeden dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% nawet wówczas, gdy nieudzielenie dnia wolnego od pracy (w niedzielę lub święto) spowodowało przekroczenie dobowej lub średniotygodniowej normy czasu pracy.

Szczególne uprawnienia pracownika wykonującego pracę w niedziele

W art. 15112 k.p. określono uprawnienia osób, które – ze względu na specyfikę zatrudnienia – wykonują pracę w niedzielę na stałe, a nie jedynie w wyjątkowych okolicznościach.

Pracownik świadczący pracę w niedziele powinien korzystać co najmniej raz na 4 tygodnie z niedzieli wolnej od pracy.

Zasady wyrażonej w art.15112 k.p. nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w systemie tzw. pracy weekendowej (przewidującego pracę wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta). Pracownicy, o których mowa, mogą pracować we wszystkie niedziele, bez konieczności zapewniania im co czwartej wolnej niedzieli.

Maciej Ofierski