Czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom w związku z realizacją usług transportowych?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych (krajowych i zagranicznych) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych (krajowych i zagranicznych).

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 16 czerwca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-225/15-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 16 czerwca 2015 r. (data doręczenia 19 czerwca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty …dnia 24 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca od dnia 1 czerwca 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych oraz prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest transport ciężarowy na terenie kraju, Unii Europejskiej, jak i krajów spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca usługi wykonuje osobiście (jest kierowcą – właścicielem firmy transportowej). Podróże służbowe stanowią istotę prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (zlecenie przewozu towaru z miejsca załadunku do miejsca rozładunku), czyli bezpośrednie wykonywanie zadań związanych z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca od 2015 r. zalicza do kosztów uzyskania przychodów kwoty przysługujących diet z tytułu odbywanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podróży krajowych i zagranicznych. Wysokość diet oblicza do wysokości określonego limitu (określonego w odrębnych przepisach), tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom.

Złożony wniosek dotyczy diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom w związku z realizacją usług transportowych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), ma On prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach (art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przepisu art. 22 ust. 1 z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów jest wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom określonej w odrębnych przepisach. Odbywane podróże służbowe są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, służą osiągnięciu przychodów, zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów, a wysokość diet nie przekracza wysokości diet przysługujących pracownikom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, określony wydatek nie może być również wyszczególniony w katalogu negatywnym – wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ujętych w art. 23 ww. ustawy oraz musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powołanego przepisu ustawy wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych. W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego, czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) – obowiązujące od 1 marca 2013 r., które zastąpiły – obowiązujące do dnia 28 lutego 2013 r. – przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2013 r., z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:

1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie poniesienia danego wydatku.

Podkreślenia również wymaga fakt, że ustawodawca nie upoważnił organów podatkowych do decydowania, kiedy odbywana podróż ze względu na cel i wykonywanie zadania będzie podróżą służbową. Pojęcie podróży służbowej zostało bowiem zdefiniowane w przepisach prawa pracy. Zgodnie z art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), za podróż służbową uznaje się wykonywanie na podstawie polecenia pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

W konsekwencji, rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej zasadności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę diet z tytułu odbywania podróży służbowych nie leży w kompetencji organów podatkowych upoważnionych do wykonywania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 czerwca 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest transport ciężarowy na terenie kraju, Unii Europejskiej, jak i krajów spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca usługi wykonuje osobiście (jest kierowcą – właścicielem firmy transportowej). Podróże służbowe stanowią istotę prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca od 2015 r. zalicza do kosztów uzyskania przychodów kwoty przysługujących diet z tytułu odbywanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podróży krajowych i zagranicznych. Wysokość diet oblicza do wysokości określonego limitu (określonego w odrębnych przepisach), tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę wykonywane będą w ramach odbywanych przez Niego krajowych i zagranicznych podróży służbowych, to stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Ponadto, informuje się, że w związku z wydaniem niniejszej interpretacji indywidualnej obejmującej 1 stan faktyczny dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych (krajowych i zagranicznych), kwota w wysokości 40,00 zł, uiszczona w dniu 24 czerwca 2015 r., stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi, zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy na wskazany numer rachunku bankowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13 lipca 2015 r., sygn. IPTPB1/4511-225/15-4/AP