Dz.U. 2017.1519

Rozporządzenie Ministra Zdrowia

z dnia 24 lipca 2017 r.

w sprawie ciągłego szkolenia diagnostów laboratoryjnych

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2017 r. poz. 1519

Na podstawie art. 30zf ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2245) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) ramowy program ciągłego szkolenia;

2) zakres oraz formy zdobywania wiedzy teoretycznej w ramach ciągłego szkolenia;

3) sposób odbywania ciągłego szkolenia, w tym tryb dokumentowania jego przebiegu;

4) standardy ciągłego szkolenia;

5) wysokość opłat za ciągłe szkolenie.

§ 2.

1. Ramowy program ciągłego szkolenia obejmuje zakres wiedzy teoretycznej dotyczący zagadnień z zakresu:

1) badań laboratoryjnych, mających na celu określenie właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych oraz składu płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych;

2) mikrobiologicznych badań laboratoryjnych płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych;

3) działań zmierzających do ustalenia zgodności tkankowej;

4) wykonywania oceny jakości i wartości diagnostycznej badań oraz laboratoryjnej interpretacji i autoryzacji wyniku badań;

5) prawa medycznego;

6) bezpieczeństwa i higieny pracy w medycznym laboratorium diagnostycznym;

7) organizacji i zarządzania w medycznym laboratorium diagnostycznym;

8) etyki w zawodzie diagnosty laboratoryjnego.

2. Ciągłe szkolenie jest realizowane w pięcioletnich okresach rozliczeniowych, zwanych dalej „okresami edukacyjnymi”.

§ 3.

1. Diagnosta laboratoryjny odbywa ciągłe szkolenie z zakresu wiedzy, o której mowa w § 2 ust. 1, przez:

1) udział w kursach realizowanych metodą wykładów, seminariów, ćwiczeń;

2) udział w kursach realizowanych za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem;

3) udział w kursach odbywanych w ramach szkolenia specjalizacyjnego;

4) uzyskanie tytułu specjalisty, stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora z obszaru nauk medycznych i nauk o zdrowiu;

5) samokształcenie, realizowane poprzez:

a) przygotowanie i wygłoszenie referatu na posiedzeniu naukowo-szkoleniowym towarzystwa naukowego, Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych, zwanej dalej „KIDL”,

b) przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczeń w ramach kursów organizowanych przez towarzystwa naukowe lub KIDL,

c) udział w posiedzeniu naukowo-szkoleniowym towarzystwa naukowego lub KIDL,

d) przygotowanie i wygłoszenie referatu, wykładu lub przeprowadzenie ćwiczeń na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym,

e) udział w kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym,

f) opublikowanie jako autor lub współautor książki naukowej,

g) opublikowanie jako autor lub współautor książki popularnonaukowej,

h) opublikowanie jako autor lub współautor artykułu naukowego oryginalnego,

i) opublikowanie jako autor lub współautor artykułu o charakterze poglądowym, rozdziału w książce,

j) opublikowanie jako autor lub współautor artykułu popularnonaukowego, programu multimedialnego lub komunikatu z badań naukowych,

k) opublikowanie jako autor lub współautor tłumaczenia książki lub artykułu;

6) samokształcenie przygotowujące do właściwej realizacji zadań w ramach pełnienia funkcji kierownika specjalizacji, opiekuna stażu kierunkowego lub promotora pracy doktorskiej.

2. Za zrealizowanie każdej z form ciągłego szkolenia przysługuje określona liczba punktów, zwanych dalej „punktami edukacyjnymi”, w tym za:

1) udział w kursie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 — 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej jednak niż 25 punktów za cały kurs;

2) udział w kursie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 — 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, odpowiadający pięciu pytaniom w obowiązkowych zadaniach testowych, nie więcej jednak niż 25 punktów edukacyjnych za cały kurs;

3) udział w kursie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 — 1 punkt edukacyjny za każdą godzinę trwania kursu, nie więcej jednak niż 25 punktów za cały kurs;

4) uzyskanie tytułu specjalisty — 50 punktów edukacyjnych;

5) przygotowanie i wygłoszenie referatu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, oraz przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 5 lit. b — 5 punktów edukacyjnych, z zastrzeżeniem że punkty zalicza się jeden raz, niezależnie od liczby posiedzeń, na których był wygłaszany referat;

6) udział w posiedzeniu naukowo-szkoleniowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. c — 2 punkty edukacyjne za każdy dzień, niezależnie od liczby referatów i wykładów uwzględnionych w programie posiedzenia, nie więcej jednak niż 10 punktów edukacyjnych;

7) przygotowanie i wygłoszenie referatu, wykładu lub przeprowadzenie ćwiczeń na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym — 10 punktów edukacyjnych oraz 2 punkty edukacyjne za każdy dzień udziału w kongresie, sympozjum, zjeździe lub konferencji, nie więcej jednak niż 10 punktów edukacyjnych;

8) każdy dzień udziału w kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym — 2 punkty edukacyjne, nie więcej jednak niż 10 punktów edukacyjnych;

9) uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego — 75 punktów edukacyjnych;

10) uzyskanie tytułu profesora z obszaru nauk medycznych i nauk o zdrowiu — 100 punktów edukacyjnych;

11) opublikowanie jako autor lub współautor:

a) książki naukowej — 50 punktów edukacyjnych,

b) książki popularnonaukowej — 20 punktów edukacyjnych,

c) artykułu naukowego oryginalnego — 15 punktów edukacyjnych,

d) artykułu o charakterze poglądowym lub rozdziału w książce — 10 punktów edukacyjnych,

e) artykułu popularnonaukowego, programu multimedialnego lub komunikatu z badań naukowych — 5 punktów edukacyjnych,

f) tłumaczenia książki lub artykułu — 50% liczby punktów, o których mowa w lit. a–e;

12) samokształcenie przygotowujące do właściwej realizacji zadań w ramach pełnienia funkcji kierownika specjalizacji, opiekuna stażu kierunkowego lub promotora pracy doktorskiej — 5 punktów edukacyjnych za każdy rok.

§ 4.

Zrealizowanie ciągłego szkolenia polega na uzyskaniu w okresie edukacyjnym co najmniej 100 punktów edukacyjnych za udział w wybranych formach ciągłego szkolenia, w tym co najmniej 50 punktów edukacyjnych powinno być uzyskanych w ramach zakończonych testem lub kolokwium kursów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, lub kursów odbywanych w ramach szkolenia specjalizacyjnego, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, lub ćwiczeń odbywanych w ramach kursów organizowanych przez towarzystwa naukowe lub KIDL, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. b, z wyłączeniem uzyskania stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego oraz tytułu profesora z obszaru nauk medycznych i nauk o zdrowiu.

§ 5.

Ustala się następujące standardy ciągłego kształcenia diagnostów laboratoryjnych:

1) jednostka szkoląca, o której mowa w art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej, zwana dalej „jednostką szkolącą”, zapewnia bazę dydaktyczną dostosowaną do liczby osób uczestniczących w formach szkolenia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1–3;

2) jednostka szkoląca zapewnia kadrę dydaktyczną, posiadającą merytoryczną wiedzę i umiejętności praktyczne w zakresie wiedzy, o której mowa w § 2 ust. 1;

3) wybrane formy ciągłego szkolenia, organizowane poza strukturą jednostki szkolącej, odbywają się na podstawie pisemnej umowy zawartej pomiędzy jednostką szkolącą a podmiotem realizującym te szkolenia;

4) jednostka szkoląca ma obowiązek najpóźniej do dnia 15 listopada każdego roku podać do publicznej wiadomości, zamieszczając na swojej stronie internetowej, wstępny harmonogram kursów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, wraz z imionami i nazwiskami osób prowadzących kursy na następny rok;

5) jednostka szkoląca zapewnia sprawną organizację procesu dydaktycznego oraz prowadzi w sposób ciągły wewnętrzną ocenę jakości kształcenia;

6) jednostka szkoląca posiada opracowane w formie pisemnej szczegółowe programy kursów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, oraz dokumentację przebiegu szkoleń, uwzględniającą ewidencję uczestników szkoleń prowadzoną zgodnie z danymi zawartymi w kartach ciągłego szkolenia;

7) realizacja programu ciągłego szkolenia uwzględnia aktualną wiedzę, osiągnięcia teorii i praktyki oraz zweryfikowane wyniki badań naukowych;

8) program kursu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, jest realizowany z zastosowaniem nowoczesnych metod dydaktycznych, adekwatnych do przedmiotu i celu kursu, w szczególności z uwzględnieniem internetowych programów edukacyjnych;

9) kurs, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, kończy się testem;

10) udział diagnosty laboratoryjnego w formach ciągłego szkolenia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1–3, potwierdza wydane przez jednostkę szkolącą zaświadczenie, które określa temat, liczbę godzin szkolenia i liczbę punktów edukacyjnych;

11) udział diagnosty laboratoryjnego w formach ciągłego szkolenia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. c i e, potwierdza certyfikat wydany przez organizatora kongresu, zjazdu, konferencji lub sympozjum naukowego;

12) przygotowanie i wygłoszenie przez diagnostę laboratoryjnego referatu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. a, lub przygotowanie i wygłoszenie referatu, wykładu lub przeprowadzenie ćwiczeń na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. d, potwierdza certyfikat wydany odpowiednio przez towarzystwa naukowe, KIDL albo organizatora kongresu, zjazdu, konferencji lub sympozjum naukowego;

13) przygotowanie i przeprowadzenie przez diagnostę laboratoryjnego ćwiczeń, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 lit. b, potwierdza certyfikat wydany przez towarzystwa naukowe lub KIDL.

§ 6.

1. W celu dokumentowania przebiegu ciągłego szkolenia osobie rozpoczynającej ciągłe szkolenie KIDL wydaje kartę ciągłego szkolenia, której wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.

2. Karta ciągłego szkolenia z wymaganymi wpisami stanowi dowód odbycia ciągłych szkoleń i podstawę do ich zaliczenia.

3. W przypadku uzyskania przez diagnostę laboratoryjnego w okresie edukacyjnym liczby punktów, o których mowa w § 4, diagnosta laboratoryjny zgłasza się do KIDL w celu potwierdzenia dopełnienia obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

4. Dla diagnosty laboratoryjnego, który uzyskał prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w danym roku, okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym uzyskał to prawo.

5. Czas trwania okresu edukacyjnego może być przedłużony, na uzasadniony wniosek osoby odbywającej ciągłe szkolenie, przez KIDL o okres nie dłuższy niż 24 miesiące.

6. Wniosek o przedłużenie czasu trwania okresu edukacyjnego osoba odbywająca ciągłe szkolenie składa do Prezesa Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych.

§ 7.

1. Prezes Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych potwierdza w karcie ciągłego szkolenia informację o uzyskanej liczbie punktów edukacyjnych, zgodnie z ramowym programem ciągłego szkolenia, po przedstawieniu przez diagnostę laboratoryjnego zaświadczenia, certyfikatu lub innego dokumentu potwierdzającego udział w formach ciągłego szkolenia.

2. Większa, niż wymagana, liczba punktów edukacyjnych w danym okresie edukacyjnym nie przechodzi na następny okres edukacyjny.

3. Punkty edukacyjne za uzyskanie tytułu specjalisty wpisuje się do karty ciągłego szkolenia wydanej w okresie edukacyjnym, w którym uzyskano tytuł specjalisty.

4. Punkty edukacyjne za uzyskanie stopnia naukowego lub tytułu naukowego profesora wpisuje się do karty ciągłego szkolenia wydanej w okresie edukacyjnym, w którym uzyskano stopień naukowy lub tytuł naukowy profesora.

§ 8.

Za jedną godzinę ciągłego szkolenia jednostka szkoląca pobiera opłatę w wysokości nie wyższej niż 28 zł brutto.

§ 9.

Pierwszy okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia 2018 r.

§ 10.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. [tj. dnia 24.08.2017 r. — przyp. redakcji]