Ostatnia zmiana Dz.U. 2022.648

---

Rozporządzenie Ministra Zdrowia

z dnia 30 września 2016 r.

w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2016 r. poz. 1761; z 2019 r. poz. 1693, poz. 2069; z 2020 r. poz. 458; z 2022 r. poz. 648

Ostatnie zmiany (Dz.U. z 2022 r. poz. 648), zaznaczone w tekście na czerwono — weszły w życie dnia 05.04.2022 r. — dotyczą §: 10, 20 oraz zał. nr: 5, 6 (uchylenie).

Na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1251 i 1579) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe warunki i tryb organizacji kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych, w tym:

a) warunki i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego,

b) czas trwania kształcenia,

c) wzory dokumentacji przebiegu kształcenia,

d) tryb zwolnienia z obowiązku odbywania szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej „specjalizacją”, w części lub całości;

2) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, zwanej dalej „ustawą”, w tym:

a) terminy przeprowadzania egzaminu państwowego,

b) kwalifikacje i liczbę członków państwowej komisji egzaminacyjnej oraz jej zadania;

3) wysokość wynagrodzenia członków państwowej komisji egzaminacyjnej, o którym mowa w art. 67 ust. 6 ustawy;

4) wysokość opłaty za egzamin państwowy, o której mowa w art. 67 ust. 7 ustawy;

5) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu po kursie kwalifikacyjnym i kursie specjalistycznym, w tym kwalifikacje członków komisji egzaminacyjnej;

6) wzór dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty oraz wzór zaświadczeń potwierdzających ukończenie kursu specjalistycznego, kursu kwalifikacyjnego i kursu dokształcającego.

§ 2.

Pielęgniarka lub położna ubiegające się o rozpoczęcie specjalizacji składają wniosek o zakwalifikowanie do specjalizacji do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. Wzór wniosku jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§ 3.

1. W celu zakwalifikowania pielęgniarki lub położnej do specjalizacji organizator kształcenia powołuje komisję kwalifikacyjną, która przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne.

2. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą:

1) dwaj przedstawiciele organizatora kształcenia, w tym kierownik specjalizacji, o którym mowa w § 6 ust. 1, jako przewodniczący;

2) przedstawiciel właściwego dla danej dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny pokrewnej stowarzyszenia zawodowego lub towarzystwa naukowego pielęgniarek i położnych.

3. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje:

1) ocenę, na podstawie przedstawionej dokumentacji, czy pielęgniarka lub położna ubiegające się o zakwalifikowanie do specjalizacji spełniają wymogi formalne;

2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego w przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5;

3) sporządzenie protokołu z postępowania kwalifikacyjnego.

4. W przypadku gdy liczba pielęgniarek lub położnych ubiegających się o zakwalifikowanie do specjalizacji jest większa niż liczba miejsc określona przez organizatora kształcenia, komisja kwalifikacyjna przeprowadza egzamin wstępny w formie pisemnej.

5. W przypadku gdy specjalizacja jest dofinansowana ze środków publicznych przez ministra właściwego do spraw zdrowia, przeprowadzenie egzaminu wstępnego w formie pisemnej jest obowiązkowe niezależnie od liczby pielęgniarek lub położnych ubiegających się o zakwalifikowanie do specjalizacji.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, w skład komisji kwalifikacyjnej wchodzi także właściwy dla danego województwa konsultant wojewódzki w dziedzinie pielęgniarstwa zgodnej z dziedziną specjalizacji, w ramach której jest prowadzone postępowanie kwalifikacyjne, lub w przypadku braku konsultanta w dziedzinie pielęgniarstwa właściwej dla dziedziny specjalizacji — konsultant wojewódzki w pokrewnej dziedzinie pielęgniarstwa lub konsultant wojewódzki w dziedzinie pielęgniarstwa.

7. Organizator kształcenia może przeprowadzić uzupełniające postępowanie kwalifikacyjne w przypadku, gdy liczba osób zakwalifikowanych do specjalizacji jest mniejsza niż liczba miejsc określona przez niego w regulaminie organizacyjnym, oraz pod warunkiem, że:

1) nie rozpoczął realizacji programu specjalizacji albo

2) zrealizował program specjalizacji w wymiarze nie większym niż 10% ogólnego wymiaru godzinowego określonego w programie specjalizacji.

8. Postępowanie uzupełniające przeprowadza się z uwzględnieniem wymagań określonych w ust. 2–6.

§ 4.

1. Czas trwania specjalizacji obejmuje okres niezbędny do zrealizowania programu specjalizacji, nie krótszy niż 15 miesięcy i nie dłuższy niż 20 miesięcy.

1a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami, w szczególności zagrażającymi życiu lub zdrowiu osób uczestniczących w specjalizacji, minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek organizatora kształcenia, może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu trwania specjalizacji.

1b. Wniosek, o którym mowa w ust. 1a, zawiera:

1) oznaczenie organizatora kształcenia;

2) uzasadnienie wniosku;

3) wnioskowany czas wydłużenia specjalizacji.

1c. Informację o wyrażeniu zgody albo odmowie wyrażenia zgody na wydłużenie czasu trwania specjalizacji zamieszcza się w Systemie Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2019 r. poz. 408, 730, 1590 i 1905).

1d. Do wyrażenia zgody oraz odmowy wyrażenia zgody na wydłużenie czasu trwania specjalizacji nie stosuje przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256).

2. Organizator kształcenia, na wniosek pielęgniarki lub położnej, może zaliczyć moduły, wybrane jednostki modułowe i szkolenie praktyczne i zwolnić z obowiązku ich odbywania, jeżeli pielęgniarka lub położna ukończyła:

1) szkolenie za granicą, w zakresie zgodnym z dziedziną specjalizacji, trwające co najmniej 3 miesiące;

2) specjalizację i posiada tytuł specjalisty w innej dziedzinie pielęgniarstwa objętej programem specjalizacji lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia;

3) kurs kwalifikacyjny w dziedzinie objętej programem specjalizacji — w wymiarze nie większym niż określony w programie kształcenia dla tego rodzaju kursu;

4) kurs specjalistyczny w zakresie objętym programem specjalizacji — w wymiarze nie większym niż określony w programie kształcenia dla tego rodzaju kursu;

5) studia podyplomowe w zakresie zgodnym z dziedziną specjalizacji.

3. Organizator kształcenia, na wniosek pielęgniarki lub położnej, może również zaliczyć część szkolenia praktycznego i zwolnić pielęgniarkę lub położną z obowiązku jego odbywania w przypadku, gdy pielęgniarka lub położna posiada co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie objętej programem specjalizacji i jest aktualnie zatrudniona w komórce organizacyjnej o profilu zgodnym ze stażem określonym w programie kształcenia.

4. Zaliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2–4, może dotyczyć modułów, wybranych jednostek modułowych i szkolenia praktycznego, zrealizowanych w ramach specjalizacji, kursów kwalifikacyjnych i kursów specjalistycznych po dniu 1 lipca 1999 r.

5. W celu uzyskania zaliczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, pielęgniarka lub położna składają do organizatora kształcenia wniosek, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

6. Organizator kształcenia może zaliczyć pielęgniarce lub położnej, które przerwały specjalizację i ponownie do niej przystąpiły, zrealizowane i zaliczone poprzednio moduły i szkolenie praktyczne na podstawie przedłożonej karty specjalizacji, jeżeli przerwa w odbywaniu specjalizacji jest nie dłuższa niż 5 lat.

7. Przed podjęciem decyzji w sprawie zaliczenia pielęgniarce lub położnej zajęć, o których mowa w ust. 2, organizator kształcenia zasięga merytorycznej opinii kierownika specjalizacji, o którym mowa w § 6 ust. 1.

§ 5.

1. Pielęgniarka lub położna, o których mowa w art. 67 ust. 3 ustawy, składają wniosek w sprawie zwolnienia z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości wraz z merytoryczną opinią kierownika specjalizacji do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem dyrektora Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych, zwanego dalej „Centrum”.

2. Dyrektor Centrum dołącza do wniosku merytoryczną opinię powołanego przez siebie zespołu. W skład zespołu wchodzą:

1) konsultant krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, właściwej dla dziedziny specjalizacji, w ramach której pielęgniarka lub położna ubiegają się o zwolnienie z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości, albo konsultant krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa;

2) przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych;

3) maksymalnie dwóch pracowników naukowych szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego lub doktora.

3. Liczba członków zespołu nie może być mniejsza niż 3 osoby.

4. Pielęgniarka lub położna, o których mowa w art. 67 ust. 3 ustawy, mogą także zostać zwolnione przez komisję kwalifikacyjną z egzaminu wstępnego, o którym mowa w § 3 ust. 4 i 5.

§ 6.

1. Organizator kształcenia wyznacza kierownika specjalizacji w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.

2. Kierownikiem specjalizacji może być pielęgniarka lub położna, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

1) posiada co najmniej stopień naukowy doktora i jest nauczycielem akademickim szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych oraz posiada co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji;

2) posiada co najmniej stopień naukowy doktora oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji i aktualne zatrudnienie w jednostce lub komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną będącą przedmiotem specjalizacji;

3) posiada tytuł magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie i aktualne zatrudnienie w jednostce lub komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną będącą przedmiotem specjalizacji;

4) posiada tytuł zawodowy specjalisty w dziedzinie będącej lub objętej przedmiotem specjalizacji i aktualne zatrudnienie w jednostce lub komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną będącą przedmiotem specjalizacji.

3. W dziedzinach, w których nie ma osób posiadających tytuł specjalisty, kierownika specjalizacji wyznacza organizator kształcenia po uzgodnieniu z dyrektorem Centrum.

§ 7.

1. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy:

1) opracowanie harmonogramu kształcenia podyplomowego;

2) zapewnienie nadzoru nad wykonywaniem świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie specjalizacji w ramach szkolenia praktycznego;

3) ocenianie przygotowanych przez pielęgniarkę lub położną opracowań teoretycznych przewidzianych w programie specjalizacji;

4) organizowanie zaliczeń przewidzianych w programie specjalizacji;

5) dokonanie zaliczenia szkolenia teoretycznego i praktycznego w karcie specjalizacji;

6) sprawowanie nadzoru nad prawidłowym przebiegiem specjalizacji i prowadzeniem dokumentacji kształcenia.

2. Kierownik specjalizacji, w porozumieniu z organizatorem kształcenia, może upoważnić inną pielęgniarkę lub położną, spełniającą co najmniej jeden z warunków określonych w § 6 ust. 2, do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

§ 8.

1. Pielęgniarce lub położnej zakwalifikowanej do specjalizacji organizator kształcenia wydaje kartę specjalizacji, której wzór jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

2. Karta specjalizacji z wymaganymi wpisami oraz potwierdzeniami i zaliczeniami stanowi dowód ukończenia specjalizacji.

§ 9.

Organizator kształcenia, przed zaliczeniem specjalizacji, potwierdza w karcie specjalizacji, że uczestnik szkolenia specjalizacyjnego posiada kwalifikacje w zakresie badania fizykalnego.

§ 10.

1. Do egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 67 ust. 2 ustawy, mogą przystąpić pielęgniarka lub położna, które:

1) ukończyły specjalizację albo zostały zwolnione z obowiązku jej odbywania w całości na podstawie art. 67 ust. 3 ustawy;

2) złożyły do państwowej komisji egzaminacyjnej, za pośrednictwem dyrektora Centrum, wniosek o zakwalifikowanie do egzaminu państwowego, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, wraz z kartą specjalizacji lub dokumentem potwierdzającym zwolnienie z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości;

3) złożyły do państwowej komisji egzaminacyjnej dokument potwierdzający wniesienie opłaty za egzamin państwowy na rachunek bankowy wskazany przez Centrum.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, składa się do Centrum do dnia 31 maja albo do dnia 30 listopada.

§ 11.

Wysokość opłaty za egzamin państwowy, o której mowa w art. 67 ust. 7 ustawy, wynosi 170 zł.

§ 12.

1. Egzamin państwowy jest przeprowadzany w formie pisemnej.

2. Zadania egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane oraz przekazywane w sposób uniemożliwiający ich nieuprawnione ujawnienie.

3. Egzamin państwowy jest przeprowadzany zgodnie z regulaminem egzaminu państwowego opracowanym przez dyrektora Centrum i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

4. Regulamin egzaminu państwowego dyrektor Centrum podaje do publicznej wiadomości na stronie internetowej Centrum.

§ 13.

1. Egzamin państwowy jest przeprowadzany w sesji wiosennej w terminie od dnia 1 marca do dnia 31 maja oraz w sesji jesiennej w terminie od dnia 1 września do dnia 30 listopada.

2. Dyrektor Centrum każdorazowo ustala datę i miejsce egzaminu państwowego.

3. Centrum powiadamia pielęgniarkę lub położną o dacie i miejscu egzaminu państwowego nie później niż na 30 dni przed datą egzaminu państwowego.

§ 13a.

1. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami, w szczególności zagrażającymi życiu lub zdrowiu osób biorących udział w egzaminie państwowym, minister właściwy do spraw zdrowia może odwołać egzamin państwowy w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. Odwołując egzamin państwowy, minister właściwy do spraw zdrowia wydłuża czas trwania sesji egzaminacyjnej, w której miał się odbyć odwołany egzamin, jednorazowo o okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. W przypadku nieustania okoliczności będących podstawą przedłużenia sesji egzaminacyjnej w czasie, o który została przedłużona dana sesja, minister właściwy do spraw zdrowia może powtórnie przedłużyć czas trwania danej sesji egzaminacyjnej o okres nie dłuższy niż 3 miesiące.

2. O odwołaniu egzaminu państwowego w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia i przedłużeniu sesji egzaminacyjnej minister właściwy do spraw zdrowia informuje na swojej stronie internetowej oraz na stronie internetowej Centrum.

3. Dyrektor Centrum w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia ustala nowe terminy egzaminu państwowego w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia i informuje o nich pielęgniarki lub położne, które miały przystąpić do odwołanego egzaminu państwowego, co najmniej na dwa tygodnie przed datą egzaminu. Informacja o nowych terminach egzaminu państwowego w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia jest zamieszczana na stronie internetowej Centrum.

§ 14.

1. Dyrektor Centrum ustala plan egzaminów państwowych przeprowadzanych w danym roku dla poszczególnych dziedzin pielęgniarstwa lub dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia.

2. Organizator kształcenia powiadamia Centrum o terminie zakończenia specjalizacji przypadającym w roku następnym oraz liczbie uczestników tej specjalizacji nie później niż na 12 miesięcy przed jej zakończeniem.

3. Plan egzaminów państwowych przeprowadzanych w kolejnym roku Centrum podaje do wiadomości na stronie internetowej Centrum do dnia 31 grudnia.

4. Egzamin państwowy dla danej dziedziny jest przeprowadzany, jeżeli przystępuje do niego nie mniej niż 20 pielęgniarek lub położnych.

5. Za zgodą ministra właściwego do spraw zdrowia, na wniosek dyrektora Centrum, egzamin państwowy może być przeprowadzony dla mniejszej liczby pielęgniarek lub położnych.

§ 15.

1. W skład państwowej komisji egzaminacyjnej wchodzą:

1) pielęgniarki lub położne, które posiadają następujące kwalifikacje:

a) tytuł magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa i co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia będącej przedmiotem egzaminu państwowego lub

b) tytuł magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa i tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia będącej przedmiotem egzaminu państwowego oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie zgodnej z dziedziną specjalizacji będącej przedmiotem egzaminu państwowego, lub

c) tytuł magistra w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia i pięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie będącej przedmiotem egzaminu państwowego oraz aktualne zatrudnienie w dziedzinie będącej przedmiotem egzaminu państwowego, lub

d) stopień naukowy doktora, doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie zgodnej z dziedziną specjalizacji będącej przedmiotem egzaminu państwowego;

2) konsultant krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie pielęgniarstwa właściwej dla dziedziny będącej przedmiotem egzaminu państwowego lub w dziedzinie pokrewnej albo lekarz posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny właściwej dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji lub w dziedzinie pokrewnej albo w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zatrudniony zgodnie z dziedziną uzyskanej specjalizacji; lekarz jest powoływany w szczególności spośród osób wskazanych przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek dyrektora Centrum, powołuje członków państwowej komisji egzaminacyjnej, w tym wyznacza jej przewodniczącego.

3. Liczba członków państwowej komisji egzaminacyjnej wynosi odpowiednio:

1) 4 — dla grupy liczącej do 125 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

2) 6 — dla grupy liczącej od 126 do 250 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

3) 8 — dla grupy liczącej od 251 do 375 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

4) 10 — dla grupy liczącej od 376 do 500 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

5) 12 — dla grupy liczącej od 501 do 625 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

6) 14 — dla grupy liczącej od 626 do 750 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

7) 15 — dla grupy liczącej więcej niż 750 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia, na uzasadniony wniosek dyrektora Centrum, może wyrazić zgodę na zwiększenie liczby członków państwowej komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 3, o nie więcej niż 5 osób.

5. W przypadku wystąpienia okoliczności uniemożliwiających przeprowadzenie egzaminu państwowego przez państwową komisję egzaminacyjną składającą się z liczby członków, o której mowa w ust. 3 i 4, dyrektor Centrum może podjąć decyzję o przeprowadzeniu egzaminu państwowego przez mniejszą liczbę członków państwowej komisji egzaminacyjnej, mając na uwadze, że liczba członków tej komisji nie może być mniejsza niż:

1) 3 — dla grupy liczącej do 500 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego;

2) 5 — dla grupy liczącej więcej niż 500 pielęgniarek lub położnych przystępujących do egzaminu państwowego.

6. Na pierwszym posiedzeniu państwowej komisji egzaminacyjnej przewodniczący wyznacza spośród jej członków swojego zastępcę oraz sekretarza.

7. W skład państwowej komisji egzaminacyjnej nie mogą wchodzić:

1) osoby, które uczestniczyły w procesie dydaktycznym szkoleń specjalizacyjnych będących przedmiotem egzaminu państwowego;

2) pracownicy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia oraz pracownicy Centrum;

3) małżonek lub krewny lub powinowaty do drugiego stopnia pielęgniarki lub położnej przystępującej do egzaminu państwowego;

4) osoby pozostające z pielęgniarką lub położną w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności.

8. Przewodniczący oraz pozostali członkowie państwowej komisji egzaminacyjnej składają oświadczenie dotyczące okoliczności, o których mowa w ust. 7.

§ 16.

1. Do zadań państwowej komisji egzaminacyjnej należy:

1) podejmowanie decyzji o zakwalifikowaniu pielęgniarki lub położnej do egzaminu państwowego;

2) wybór, weryfikacja i zatwierdzenie zadań egzaminacyjnych;

3) przeprowadzenie egzaminu państwowego, zapewnienie jego prawidłowego przebiegu oraz dokonanie oceny wyników egzaminu państwowego;

4) sporządzenie protokołu z egzaminu państwowego i przekazanie go do Centrum wraz z pozostałą dokumentacją związaną z przeprowadzonym egzaminem państwowym;

5) ustosunkowanie się do wniosków i uwag uczestników egzaminu państwowego.

2. Szczegółowe warunki i tryb pracy państwowej komisji egzaminacyjnej określa regulamin, o którym mowa w § 12 ust. 3.

§ 17.

W przypadku nieprzystąpienia do egzaminu państwowego w wyznaczonym terminie pielęgniarka lub położna mogą przystąpić do tego egzaminu w innym wyznaczonym terminie, w którym będzie przeprowadzany egzamin państwowy dla danej dziedziny, po złożeniu do państwowej komisji egzaminacyjnej wniosku o zakwalifikowanie do egzaminu państwowego, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, oraz dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty za egzamin państwowy w wysokości określonej w § 11 na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora Centrum w terminie, o którym mowa w § 10 ust. 2.

§ 18.

W przypadku nieuzyskania pozytywnego wyniku egzaminu państwowego pielęgniarka lub położna mogą przystąpić do egzaminu państwowego w innym wyznaczonym terminie, w którym będzie przeprowadzany egzamin państwowy dla danej dziedziny, po złożeniu do państwowej komisji egzaminacyjnej wniosku o zakwalifikowanie do egzaminu państwowego, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, oraz dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty za egzamin państwowy w wysokości określonej w § 11 na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora Centrum w terminie, o którym mowa w § 10 ust. 2.

§ 19.

1. Państwowa komisja egzaminacyjna może unieważnić egzamin państwowy z powodu naruszenia przepisów dotyczących jego przeprowadzania.

2. O unieważnieniu egzaminu państwowego państwowa komisja egzaminacyjna niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw zdrowia oraz dyrektora Centrum ze wskazaniem przyczyn unieważnienia.

3. Decyzję dotyczącą dalszego przeprowadzenia egzaminu podejmuje minister właściwy do spraw zdrowia.

§ 20.

Pielęgniarce lub położnej, która złożyła egzamin państwowy z wynikiem pozytywnym, dyrektor Centrum wydaje dyplom uzyskania tytułu specjalisty, którego wzór stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 21.

Członkowie państwowej komisji egzaminacyjnej otrzymują wynagrodzenie za przeprowadzenie egzaminu państwowego w wysokości:

1) przewodniczący — 500 zł;

2) sekretarz — 350 zł;

3) pozostali członkowie — 300 zł.

§ 22.

Pielęgniarka lub położna ubiegające się o rozpoczęcie kursu kwalifikacyjnego składają wniosek o zakwalifikowanie do kursu kwalifikacyjnego do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. Wzór wniosku jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia.

§ 23.

1. W celu zakwalifikowania pielęgniarki lub położnej do kursu kwalifikacyjnego organizator kształcenia powołuje komisję kwalifikacyjną, która przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne.

2. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą:

1) dwaj przedstawiciele organizatora kształcenia, w tym kierownik kursu jako przewodniczący;

2) przedstawiciel stowarzyszenia zawodowego lub towarzystwa naukowego pielęgniarek i położnych właściwego dla danej dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny pokrewnej.

3. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje:

1) ocenę, na podstawie przedstawionej dokumentacji, czy pielęgniarka lub położna ubiegające się o zakwalifikowanie do kursu kwalifikacyjnego spełniają wymogi formalne;

2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego w formie pisemnej w przypadku, gdy liczba pielęgniarek lub położnych ubiegających się o zakwalifikowanie do kursu kwalifikacyjnego jest większa niż liczba miejsc określona przez organizatora kształcenia;

3) sporządzenie protokołu z postępowania kwalifikacyjnego.

§ 24.

1. Czas trwania kursu kwalifikacyjnego obejmuje okres niezbędny do zrealizowania programu tego kursu, nie dłuższy niż 6 miesięcy.

1a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami, w szczególności zagrażającymi życiu lub zdrowiu osób uczestniczących w kursie kwalifikacyjnym, dyrektor Centrum, na wniosek organizatora kształcenia, może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu trwania tego kursu. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy § 4 ust. 1b–1d.

2. Organizator kształcenia podyplomowego, na wniosek pielęgniarki lub położnej, po zasięgnięciu merytorycznej opinii kierownika kursu kwalifikacyjnego, może zaliczyć wybrane moduły, wybrane jednostki modułowe i szkolenie praktyczne w wymiarze nie większym niż określony w programie dla tego rodzaju kursu i zwolnić pielęgniarkę lub położną z obowiązku ich odbywania, jeżeli zostały one zrealizowane w ramach szkoleń specjalizacyjnych, kursów kwalifikacyjnych lub kursów specjalistycznych, zrealizowanych po dniu 1 lipca 1999 r.

3. W celu uzyskania zaliczeń, o których mowa w ust. 2, pielęgniarka lub położna składają do organizatora kształcenia wniosek, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

§ 25.

1. Organizator kształcenia wyznacza kierownika kursu kwalifikacyjnego w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.

2. Kierownikiem kursu kwalifikacyjnego może być pielęgniarka lub położna, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

1) posiada co najmniej stopień naukowy doktora i jest nauczycielem akademickim szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie będącej przedmiotem tego kursu;

2) posiada co najmniej stopień naukowy doktora oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie będącej przedmiotem tego kursu i aktualne zatrudnienie w jednostce lub komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną będącą przedmiotem tego kursu;

3) posiada tytuł magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie i aktualne zatrudnienie w jednostce lub komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną będącą przedmiotem tego kursu;

4) posiada tytuł zawodowy specjalisty w dziedzinie będącej lub objętej przedmiotem kursu kwalifikacyjnego i aktualne zatrudnienie w jednostce lub komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną będącą przedmiotem tego kursu.

3. W dziedzinach, w których nie ma osób posiadających tytuł specjalisty, kierownika kursu kwalifikacyjnego wyznacza organizator kształcenia po uzgodnieniu z dyrektorem Centrum.

§ 26.

1. Do obowiązków kierownika kursu kwalifikacyjnego należy:

1) opracowanie harmonogramu kształcenia podyplomowego;

2) zapewnienie nadzoru nad wykonywaniem świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego w ramach szkolenia praktycznego;

3) ocenianie opracowań teoretycznych przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego przygotowanych przez pielęgniarkę lub położną;

4) organizowanie zaliczeń przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego;

5) dokonanie zaliczenia szkolenia teoretycznego i praktycznego w karcie kursu kwalifikacyjnego;

6) sprawowanie nadzoru nad prawidłowym przebiegiem kursu i prowadzeniem dokumentacji kształcenia.

2. Kierownik kursu kwalifikacyjnego, w porozumieniu z organizatorem kształcenia, może upoważnić inną pielęgniarkę lub położną spełniającą co najmniej jeden z warunków określonych w § 25 ust. 2 do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

§ 27.

1. Pielęgniarce lub położnej zakwalifikowanej do kursu kwalifikacyjnego organizator kształcenia wydaje na czas trwania tego kształcenia kartę kursu kwalifikacyjnego, której wzór jest określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia.

2. Karta kursu kwalifikacyjnego z wymaganymi wpisami i zaliczeniami stanowi dowód ukończenia kursu kwalifikacyjnego.

§ 28.

1. Warunkiem przystąpienia do egzaminu po kursie kwalifikacyjnym jest zaliczenie przez pielęgniarkę lub położną zajęć teoretycznych i szkolenia praktycznego przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego.

2. Egzamin po kursie kwalifikacyjnym jest przeprowadzany przez komisję egzaminacyjną powołaną przez organizatora kształcenia.

3. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą:

1) dwaj przedstawiciele organizatora kształcenia, w tym kierownik kursu kwalifikacyjnego jako przewodniczący;

2) przedstawiciel kadry dydaktycznej realizującej kurs kwalifikacyjny;

3) przedstawiciel okręgowej rady pielęgniarek i położnych, właściwej ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia podyplomowego, a w przypadku gdy organizatorem kształcenia jest okręgowa izba pielęgniarek i położnych, utworzona przez nią spółka handlowa, w której posiada ona udziały lub akcje, lub inny utworzony przez tę izbę podmiot — przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.

4. Osoba, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wchodząca w skład komisji egzaminacyjnej jest obowiązana spełniać co najmniej jeden z warunków określonych w § 25 ust. 2.

5. Pytania i zagadnienia egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane i przekazywane komisji egzaminacyjnej przez organizatora kształcenia w sposób uniemożliwiający ich nieuprawnione ujawnienie.

§ 29.

1. Pielęgniarka lub położna, która złożyła egzamin po kursie kwalifikacyjnym z wynikiem pozytywnym, otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu kwalifikacyjnego, którego wzór jest określony w załączniku nr 9 do rozporządzenia.

2. W przypadku nieuzyskania pozytywnego wyniku egzaminu po kursie kwalifikacyjnym pielęgniarka lub położna może ponownie przystąpić do egzaminu, w terminie wyznaczonym przez organizatora kształcenia, nie później jednak niż w terminie 18 miesięcy od dnia zaliczenia kursu kwalifikacyjnego.

§ 30.

1. Pielęgniarka lub położna ubiegające się o rozpoczęcie kursu specjalistycznego składają wniosek o zakwalifikowanie do kursu specjalistycznego do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. Wzór wniosku jest określony w załączniku nr 10 do rozporządzenia.

2. Organizator kształcenia przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne, które obejmuje:

1) ocenę, na podstawie przedstawionej dokumentacji, czy pielęgniarka lub położna ubiegające się o zakwalifikowanie do kursu specjalistycznego spełniają wymogi formalne;

2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego w formie pisemnej w przypadku, gdy liczba pielęgniarek lub położnych, które chcą uczestniczyć w kursie specjalistycznym, jest większa niż liczba miejsc określona przez organizatora kształcenia;

3) sporządzenie protokołu z postępowania kwalifikacyjnego.

§ 31.

1. Pielęgniarce lub położnej zakwalifikowanej do kursu specjalistycznego organizator kształcenia wydaje na czas trwania tego kształcenia kartę kursu specjalistycznego, której wzór jest określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia.

2. Karta kursu specjalistycznego z wymaganymi wpisami i zaliczeniami stanowi dowód ukończenia kursu specjalistycznego.

§ 32.

1. Czas trwania kursu specjalistycznego obejmuje okres niezbędny do zrealizowania programu tego kursu, nie dłuższy niż 3 miesiące.

2. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami, w szczególności zagrażającymi życiu lub zdrowiu osób uczestniczących w kursie specjalistycznym, dyrektor Centrum, na wniosek organizatora kształcenia, może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu trwania tego kursu. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy § 4 ust. 1b–1d.

§ 33.

Do kursu specjalistycznego stosuje się odpowiednio przepisy § 25 i § 26.

§ 34.

1. Warunkiem przystąpienia do egzaminu po kursie specjalistycznym jest zaliczenie przez pielęgniarkę lub położną zajęć teoretycznych i szkolenia praktycznego przewidzianych w programie kursu specjalistycznego.

2. Do egzaminu po kursie specjalistycznym stosuje się odpowiednio przepisy § 28 ust. 2–5.

§ 35.

1. Pielęgniarka lub położna, która złożyła egzamin po kursie specjalistycznym z wynikiem pozytywnym, otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu specjalistycznego, którego wzór jest określony w załączniku nr 12 do rozporządzenia.

2. W przypadku nieuzyskania pozytywnego wyniku egzaminu po kursie specjalistycznym pielęgniarka lub położna może ponownie przystąpić do egzaminu, w terminie wyznaczonym przez organizatora kształcenia, nie później jednak niż w terminie 18 miesięcy od dnia zaliczenia kursu specjalistycznego.

§ 36.

1. Pielęgniarka lub położna ubiegające się o rozpoczęcie kursu dokształcającego składają wniosek o zakwalifikowanie do kursu dokształcającego do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. Wzór wniosku jest określony w załączniku nr 13 do rozporządzenia.

2. Organizator kształcenia przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne, z którego sporządza protokół.

§ 37.

1. Do kursu dokształcającego stosuje się odpowiednio przepisy § 25 i § 26.

2. Pielęgniarka lub położna otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu dokształcającego, którego wzór jest określony w załączniku nr 14 do rozporządzenia.

§ 38.

Pielęgniarki i położne, które ukończyły szkolenie specjalizacyjne na podstawie programów kształcenia opracowanych na podstawie ramowych programów specjalizacji określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne, oraz ramowych programów specjalizacji dla pielęgniarek i położnych (Dz. U. poz. 1922 oraz z 2007 r. poz. 708) i nie przystąpiły do egzaminu państwowego lub nie uzyskały pozytywnego wyniku z egzaminu państwowego, mogą ponownie przystąpić do egzaminu państwowego w innym wyznaczonym terminie, w którym będzie przeprowadzany egzamin państwowy dla danej dziedziny, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2020 r., po złożeniu do państwowej komisji egzaminacyjnej wniosku o zakwalifikowanie do egzaminu państwowego, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, oraz dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty za egzamin państwowy na rachunek bankowy wskazany przez Centrum.

§ 39.

1. Dyplomy i zaświadczenia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność.

2. Kształcenie podyplomowe rozpoczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia jest kontynuowane na dotychczasowych zasadach.

§ 40.

Od dnia uruchomienia Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2016 r. poz. 1535 i 1579), w obszarze kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych, dokumenty, o których mowa w § 2, § 4 ust. 5, § 8 ust. 1, § 10 ust. 1 pkt 2, § 22, § 24 ust. 3, § 27 ust. 1, § 30 ust. 1, § 31 ust. 1 i § 36 ust. 1, odnoszące się do kształcenia rozpoczętego od tego dnia, sporządza się w postaci elektronicznej.

§ 41.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. [tj. dnia 10.11.2016 r. — przyp. redakcji]*

* Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 21 października 2003 r. w sprawie wysokości opłaty wnoszonej przez pielęgniarkę, położną za egzamin państwowy (Dz. U. poz. 1863) oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (Dz. U. poz. 1923), które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1251 i 1579).

Uwaga!

Zał. nr 6 uchylony z dniem 05.04.2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 648)