Dz.U. 2017.437

Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów

z dnia 24 lutego 2017 r.

w sprawie niektórych podatników i płatników, w odniesieniu do których zadania są wykonywane przez naczelnika urzędu skarbowego innego niż właściwy miejscowo

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2017 r. poz. 437

Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 88, 244 i 379) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) kategorie podatników i płatników o istotnym znaczeniu gospodarczym lub społecznym, w odniesieniu do których zadania są wykonywane przez naczelnika urzędu skarbowego innego niż właściwy miejscowo;

2) warunki zaliczania podatników i płatników, o których mowa w pkt 1, do odpowiedniej kategorii;

3) naczelników urzędów skarbowych właściwych dla podatników i płatników, o których mowa w pkt 1, terytorialny zasięg ich działania i siedzibę;

4) tryb zawiadamiania o zmianie właściwości naczelnika urzędu skarbowego.

§ 2.

1. Do kategorii podatników i płatników, o których mowa w § 1 pkt 1, należą:

1) podatkowe grupy kapitałowe,

2) banki,

3) zakłady ubezpieczeń,

4) jednostki działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997) oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych,

5) jednostki działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,

6) oddziały lub przedstawicielstwa przedsiębiorstw zagranicznych,

7) osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które:

a) w roku podatkowym osiągnęły przychód netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości w walucie polskiej co najmniej 5 mln euro ustalony na podstawie sprawozdania finansowego sporządzonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 61 i 245) albo

b) jako rezydenci w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 826, z 2013 r. poz. 1036, z 2015 r. poz. 855 i 1893 oraz z 2016 r. poz. 1948 i 2260) biorą udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwami położonymi za granicą lub w ich kontroli, albo posiadają udział w kapitale takich przedsiębiorstw, albo

c) są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe lub nierezydent dysponuje co najmniej 5% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, albo

d) jako rezydenci w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe jednocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym w rozumieniu innych ustaw lub w jego kontroli albo posiadają jednocześnie udział w kapitale takich podmiotów

— z wyłączeniem podatników i płatników podatku akcyzowego, podatku od gier i podatku od wydobycia niektórych kopalin w zakresie tych podatków.

2. Kwotę wyrażoną w euro, o której mowa w ust. 1 pkt 7 lit. a, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roku podatkowego.

§ 3.

1. W przypadku gdy wysokości przychodu netto nie można ustalić zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a, jako wysokość przychodu określoną w tym przepisie przyjmuje się wysokość przychodu ustaloną na podstawie zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, sporządzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, 1926, 1933 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60).

2. W przypadku gdy wysokości przychodu nie można ustalić zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a i zgodnie z ust. 1, jako wysokość przychodu określoną w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a przyjmuje się wielkość netto dokonanej dostawy towarów oraz świadczenia usług obejmującą: dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, eksport towarów, ustaloną w oparciu o wielkość dostawy towarów oraz świadczenia usług ustaloną na podstawie deklaracji dla podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia lub za cztery kwartały danego roku podatkowego, sporządzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.).

§ 4.

1. Zaliczenie do kategorii, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7, następuje:

1) z dniem 1 stycznia drugiego roku następującego po zakończeniu roku podatkowego, w którym został spełniony warunek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a — w przypadku podatników i płatników wymienionych w tym przepisie;

2) z dniem 1 stycznia roku następującego po zakończeniu roku podatkowego, w którym został spełniony warunek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. b–d — w przypadku podatników i płatników wymienionych w tym przepisie.

2. Wyłączenie z kategorii, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7, następuje z dniem 1 stycznia drugiego roku następującego po upływie dwóch kolejnych lat podatkowych, w których nie został spełniony warunek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 7.

§ 5.

Właściwymi dla podatników i płatników, o których mowa w § 2, są naczelnicy urzędów skarbowych, których siedziby i terytorialny zasięg ich działania określa się w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia.

§ 6.

Podatnicy i płatnicy zawiadamiają, w formie pisemnej, o zmianie właściwości dotychczas właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 października roku poprzedzającego rok, od którego nastąpi zaliczenie do kategorii, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7, lub wyłączenie z tej kategorii. W przypadku gdy spełnienie warunku, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. b–d, nastąpiło w okresie od dnia 15 października do dnia 31 grudnia, zawiadomienie powinno nastąpić w terminie 7 dni od spełnienia tego warunku, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok, od którego następuje zmiana właściwości.

§ 7.

W przypadku podatników, dla których przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego był naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony w zakresie niektórych kategorii podatników, właściwym pozostaje ten naczelnik urzędu skarbowego.

§ 8.

1. W roku 2018 zaliczenie do kategorii, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a, następuje na podstawie danych za 2016 r., a w przypadku gdy rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym na podstawie danych za ostatni rok podatkowy, który zakończył się w 2016 r.

2. W roku 2018 wyłączenie z kategorii, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a, następuje na podstawie danych za 2015 r. i 2016 r., a w przypadku gdy rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym na podstawie danych za ostatni rok podatkowy, który zakończył się odpowiednio w 2015 r. i 2016 r.

3. W roku 2019 wyłączenie z kategorii, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a, następuje na podstawie danych za 2016 r. i 2017 r., a w przypadku gdy rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym na podstawie danych za ostatni rok podatkowy, który zakończył się w odpowiednio w 2016 r. i 2017 r.

4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio.

§ 9.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2017 r.*

* Zakres spraw uregulowany w niniejszym rozporządzeniu był poprzednio uregulowany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1441), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 379).