Ostatnia zmiana Dz.U. 2016.1369

---

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej

z dnia 25 marca 2015 r.

w sprawie postępowania w celu uznania świadectwa lub innego dokumentu albo potwierdzenia wykształcenia lub uprawnień do kontynuacji nauki uzyskanych w zagranicznym systemie oświaty

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2015 r. poz. 447; z 2016 r. poz. 1369

Ostatnie zmiany (Dz.U. z 2016 r. poz. 1369), zaznaczone w tekście na czerwono — weszły w życie dnia 01.09.2016 r. — dotyczą §: 4, 5.

Na podstawie art. 93h ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) rodzaje dokumentów, które przedkłada się wraz z wnioskiem o uznanie świadectwa lub innego dokumentu, o którym mowa w art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej „ustawą”, oraz wymagania dotyczące formy przedkładanych dokumentów;

2) rodzaje dokumentów, które przedkłada się wraz z wnioskiem o potwierdzenie wykształcenia lub uprawnień do kontynuacji nauki, o którym mowa w art. 93a ustawy, z których bezpośrednio lub pośrednio wynika posiadanie przez wnioskodawcę wykształcenia uzyskanego za granicą lub nabycie uprawnień do kontynuacji nauki za granicą;

3) sposób uwierzytelnienia świadectw lub innych dokumentów, o których mowa w art. 93 ust. 3 ustawy;

4) warunki, jakie muszą spełniać tłumaczenia świadectw lub innych dokumentów, o których mowa w art. 93 ust. 3 ustawy, oraz dokumentów, o których mowa w pkt 2;

5) warunki i tryb przeprowadzania rozmowy sprawdzającej, w tym skład komisji, o której mowa w art. 93f ust. 1 ustawy, oraz warunki ustalania wyniku rozmowy sprawdzającej, a także zakres przedmiotów, które mogą być objęte rozmową sprawdzającą;

6) wysokość wynagrodzenia członków komisji, o którym mowa w art. 93f ust. 5 ustawy;

7) tryb wnoszenia opłaty, o której mowa w art. 93g ust. 1 ustawy;

8) wysokość opłaty, która może podlegać zwrotowi w przypadkach, o których mowa w art. 93g ust. 5 ustawy, oraz tryb zwrotu opłaty;

9) przypadki, w których opłata, o której mowa w art. 93g ust. 1 ustawy, nie podlega zwrotowi.

§ 2.

1. W przypadkach, o których mowa w art. 93 ust. 3 ustawy, do wniosku o uznanie świadectwa lub innego dokumentu, zwanych dalej „świadectwem”, dołącza się do wglądu oryginał albo duplikat świadectwa zalegalizowany przez:

1) konsula Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego dla państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo, lub

2) władze oświatowe państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo, lub

3) akredytowane w Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) — stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub państwie członkowskim Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo.

2. Jeżeli świadectwo zostało wydane przez szkołę lub instytucję edukacyjną działającą w systemie edukacji państwa będącego stroną Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 112, poz. 938 i 939), do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się oryginał świadectwa albo jego duplikat − do wglądu, albo kopię świadectwa potwierdzoną notarialnie za zgodność z oryginałem, wraz z umieszczoną na dokumencie albo dołączoną do dokumentu apostille.

3. Jeżeli świadectwo nie zawiera informacji o przebiegu kształcenia, do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) wykaz ocen uzyskanych podczas egzaminu warunkującego ukończenie szkoły lub instytucji edukacyjnej lub zaliczenie danego etapu kształcenia;

2) wykaz przedmiotów i innych zajęć zrealizowanych w ramach danego etapu kształcenia wraz z uzyskanymi ocenami;

3) informację o zrealizowanym programie nauczania dotyczącą treści kształcenia, planowanego czasu nauki i skali ocen;

4) informację o uzyskanych uprawnieniach do kontynuacji nauki na odpowiednim poziomie w państwie, w którego systemie edukacji wydano świadectwo, w tym o uprawnieniach do ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe, oraz o zakresie tych uprawnień.

4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, powinny być wydane lub potwierdzone przez szkołę lub instytucję edukacyjną, która wydała świadectwo, albo przez władze oświatowe państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo.

5. Dokumenty, o których mowa w ust. 1–3, dołączone do wniosku składa się wraz z ich tłumaczeniem na język polski.

§ 3.

1. W przypadkach, o których mowa w art. 93a ustawy, do wniosku o potwierdzenie wykształcenia lub uprawnień do kontynuacji nauki dołącza się:

1) oryginał albo duplikat świadectwa — do wglądu, lub dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 3, lub dokumenty pozwalające w sposób pośredni na określenie poziomu wykształcenia lub uprawnień do kontynuacji nauki, w szczególności dokumenty poświadczające uzyskane kwalifikacje zawodowe lub zatrudnienie, odbyte praktyki lub staże, lub

2) oświadczenie wnioskodawcy o uzyskanym wykształceniu, ukończonych szkołach, instytucjach edukacyjnych lub etapach kształcenia za granicą lub uprawnieniach do kontynuacji nauki lub oświadczenie wnioskodawcy dotyczące informacji, o których mowa w § 2 ust. 3.

2. Osoby niebędące obywatelami polskimi dołączają ponadto do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokument potwierdzający prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, dołączone do wniosku składa się wraz z ich tłumaczeniem na język polski.

§ 4.

1. Tłumaczenia na język polski dokumentów, o których mowa w § 2 ust. 1–3 i w § 3 ust. 1, powinny być sporządzone lub poświadczone przez:

1) osobę wpisaną przez Ministra Sprawiedliwości na listę tłumaczy przysięgłych lub

2) osobę zarejestrowaną jako tłumacz przysięgły w państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) — stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub państwie członkowskim Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), lub

3) konsula Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego dla państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo, lub

4) akredytowane w Rzeczypospolitej Polskiej przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny państwa, na którego terytorium lub w którego systemie edukacji wydano świadectwo.

2. Jeżeli przetłumaczenie dokumentów na język polski zgodnie z ust. 1 napotyka trudne do usunięcia przeszkody, kurator oświaty może wyrazić zgodę na przedłożenie przez wnioskodawcę tłumaczenia dokonanego przez inny podmiot, którego wiarygodność nie budzi zastrzeżeń.

§ 5.

1. Kurator oświaty informuje wnioskodawcę o zakresie rozmowy sprawdzającej i uzgadnia z nim termin jej przeprowadzenia.

2. Rozmowa sprawdzająca może obejmować:

1) literaturę obcą, historię powszechną, matematykę, biologię, geografię powszechną, fizykę oraz język obcy nowożytny — jeżeli wnioskodawca ubiega się o uznanie świadectwa za dokument potwierdzający wykształcenie gimnazjalne, zasadnicze zawodowe lub średnie lub uprawnienie do kontynuacji nauki albo o potwierdzenie wykształcenia gimnazjalnego, zasadniczego zawodowego lub średniego lub uprawnienia do kontynuacji nauki;

2) literaturę obcą, matematykę oraz język obcy nowożytny − jeżeli wnioskodawca ubiega się o uznanie świadectwa za dokument potwierdzający wykształcenie podstawowe lub uprawnienie do kontynuacji nauki albo o potwierdzenie wykształcenia podstawowego lub uprawnienia do kontynuacji nauki.

3. Jeżeli rozmowa sprawdzająca obejmuje język obcy nowożytny, wyboru języka dokonuje wnioskodawca spośród następujących języków: angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, niemieckiego, rosyjskiego lub włoskiego, a w przypadku ubiegania się o uznanie świadectwa za dokument potwierdzający wykształcenie gimnazjalne lub uprawnienie do kontynuacji nauki albo o potwierdzenie wykształcenia gimnazjalnego lub uprawnienia do kontynuacji nauki — angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, niemieckiego, rosyjskiego, ukraińskiego lub włoskiego.

4. W przypadkach losowych lub zdrowotnych, uniemożliwiających przystąpienie do rozmowy sprawdzającej w uzgodnionym terminie, kurator oświaty uzgadnia z wnioskodawcą nowy termin rozmowy sprawdzającej.

5. Jeżeli wnioskodawcą jest osoba niepełnosprawna, rozmowę sprawdzającą przeprowadza się w warunkach i w sposób dostosowany do rodzaju jego niepełnosprawności.

§ 6.

1. Komisja przeprowadzająca rozmowę sprawdzającą, zwana dalej „komisją”, składa się z 3 do 5 osób, w tym przewodniczącego.

2. W ramach ustalonego przez kuratora oświaty zakresu rozmowy sprawdzającej komisja przygotowuje propozycje pytań na podstawie wymagań określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. Propozycje pytań akceptuje kurator oświaty.

§ 7.

1. Rozmowa sprawdzająca rozpoczyna się od sprawdzenia tożsamości wnioskodawcy.

2. Komisja przedstawia wnioskodawcy pytania oraz wyznacza czas na przygotowanie się wnioskodawcy do udzielenia odpowiedzi.

3. Podczas rozmowy sprawdzającej wnioskodawca ma swobodę wypowiedzi.

4. W przypadku wnioskodawcy, który nie zna języka polskiego, rozmowę sprawdzającą przeprowadza się w języku, którym posługuje się wnioskodawca. Jeżeli żadna z osób wchodzących w skład komisji nie zna języka, którym posługuje się wnioskodawca, podczas rozmowy sprawdzającej jest obecna w charakterze tłumacza osoba znająca ten język.

§ 8.

1. Po przeprowadzeniu rozmowy sprawdzającej komisja wydaje opinię dotyczącą poziomu wykształcenia lub uprawnień do kontynuacji nauki, których dotyczy postępowanie w sprawie uznania świadectwa za dokument potwierdzający określony poziom wykształcenia lub uprawnienie do kontynuacji nauki albo postępowanie w sprawie potwierdzenia wykształcenia lub uprawnienia do kontynuacji nauki. Opinia może być pozytywna albo negatywna.

2. Komisja wydaje opinię w drodze głosowania, zwykłą większością głosów. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego komisji.

3. Opinię sporządza się na piśmie. Opinia zawiera szczegółowe uzasadnienie oraz zdania odrębne osób wchodzących w skład komisji, które nie zgadzają się z wydaną opinią, i ich szczegółowe uzasadnienie.

4. Opinię podpisują osoby wchodzące w skład komisji.

5. Komisja sporządza protokół zawierający szczegółowy opis przebiegu rozmowy sprawdzającej, w tym czas jej trwania. Do protokołu dołącza się opinię, o której mowa w ust. 1.

6. Protokół podpisują osoby wchodzące w skład komisji.

7. Komisja przekazuje kuratorowi oświaty protokół wraz z dołączoną opinią.

§ 9.

Wynagrodzenie członka komisji, o którym mowa w art. 93f ust. 5 ustawy, wynosi 200 zł.

§ 10.

1. Opłatę za rozmowę sprawdzającą, o której mowa w art. 93g ust. 1 ustawy, wnioskodawca wnosi na rachunek bankowy wskazany przez kuratora oświaty.

2. W przypadkach, o których mowa w art. 93g ust. 5 ustawy, wniesiona opłata może podlegać zwrotowi, po potrąceniu kosztów manipulacyjnych w wysokości nieprzekraczającej 10% opłaty.

3. Opłatę podlegającą zwrotowi przekazuje się na rachunek bankowy wskazany przez wnioskodawcę lub przekazem pocztowym na adres wskazany przez wnioskodawcę.

4. Jeżeli wnioskodawca nie stawi się na rozmowę sprawdzającą w wyznaczonym terminie i nie zawiadomi o tym kuratora oświaty z co najmniej trzydniowym wyprzedzeniem, wniesiona opłata nie podlega zwrotowi.

§ 11.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 2015 r.*

* Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą (Dz. U. Nr 63, poz. 443), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 357).