Ostatnia zmiana Dz.U. 2024.770

Rozporządzenie Ministra Zdrowia

z dnia 17 lipca 2014 r.

w sprawie warunków wynagradzania za pracę pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2023 r. poz. 2281; z 2024 r. poz. 770

Ostatnie zmiany (Dz.U. z 2024 r. poz. 770) — weszły w życie dnia 23.05.2024 r. — dotyczą zał. nr 1 (Stawki wynagrodzenia zasadniczego).

Na podstawie art. 88 ust. 9 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2023 r. poz. 991, 1675
i 1972) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) warunki wynagradzania za pracę pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej, w tym kwoty wynagrodzenia zasadniczego i tabele zaszeregowania pracowników;

2) warunki ustalania i wypłacania innych składników wynagrodzenia pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej.

§ 2.

Ustala się:

1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2) tabelę zaszeregowania pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych działających w formie jednostki budżetowej, z wyłączeniem pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych, określoną w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

3) tabelę zaszeregowania pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych, określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia;

4) wykaz stanowisk, na których przysługuje dodatek funkcyjny, i stawek dodatku funkcyjnego, określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

§ 3.

1. W ramach środków na wynagrodzenia pracodawca może utworzyć fundusz premiowy.

2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady premiowania określa pracodawca w zakładowym regulaminie premiowania.

§ 4.

1. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia.

2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się jeden z tych okresów, w wymiarze korzystniejszym dla pracownika.

4. Dodatek za wieloletnią pracę jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca;

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

5. Dodatek za wieloletnią pracę przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

§ 5.

1. Pracownikowi wykonującemu zawód medyczny oraz innemu pracownikowi, którego praca pozostaje w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, posiadającym stopień naukowy doktora, doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora pracodawca ustala i wypłaca miesięczny dodatek:

1) do 50% wynagrodzenia zasadniczego, jednak nie mniej niż 185 zł — za tytuł naukowy profesora;

2) do 30% wynagrodzenia zasadniczego, jednak nie mniej niż 125 zł — za stopień naukowy doktora habilitowanego;

3) do 20% wynagrodzenia zasadniczego, jednak nie mniej niż 65 zł — za stopień naukowy doktora.

2. Pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, posiadającemu jednocześnie określony stopień i tytuł naukowy pracodawca ustala i wypłaca tylko jeden dodatek w wyższej wysokości.

3. Dodatek jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło udokumentowanie uprawnień.

§ 6.

Wysokość dodatków, o których mowa w art. 88 ust. 3, 3a i 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, pracodawca ustala, uwzględniając rodzaj i charakter pracy wykonywanej przez pracowników. Dodatki te są wypłacane w terminie wypłaty wynagrodzenia.

§ 7.

1. Pracownikom innym niż wymienieni w art. 99 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, wykonującym pracę w porze nocnej, pracodawca ustala i wypłaca dodatek za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten nie może być niższy niż dodatek ustalony na podstawie art. 151⁸ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465).

2. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia zasadniczego, wynikającą z osobistego zaszeregowania pracownika, przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

§ 8.

1. Kierowcy samochodu osobowego może być ustalone i wypłacane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia, w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatek za pracę w porze nocnej, uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca, w przypadkach, gdy faktyczny czas pracy kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętych do obliczenia wynagrodzenia.

2. Kierowcy, któremu powierzono dodatkowe czynności wykraczające poza zakres jego podstawowych obowiązków, pracodawca ustala i wypłaca dodatek w wysokości do 60% najniższej stawki wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej kategorii zaszeregowania określonej w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności pracodawca ustala, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość.

§ 9.

1. Za długoletnią pracę pracodawca wypłaca pracownikowi nagrody jubileuszowe w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia — po 20 latach pracy;

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia — po 25 latach pracy;

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia — po 30 latach pracy;

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia — po 35 latach pracy;

5) 300% miesięcznego wynagrodzenia — po 40 latach pracy.

2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów, w wymiarze korzystniejszym dla pracownika.

4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do nagrody.

5. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji.

6. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody.

7. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze — wynagrodzenie przysługujące w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej, będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem pracownika na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

§ 10.

1. Pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat;

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony co najmniej 15 lat;

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony co najmniej 20 lat.

2. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

3. Okresy pracy i inne okresy uprawniające do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę.

4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

§ 11.

Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do pracowników Krajowego Ośrodka Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym, o którym mowa w ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2022 r. poz. 1689), od dnia 22 stycznia 2014 r.

§ 12.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 lipca 2014 r.*

* Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie warunków wynagradzania za pracę pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej (Dz. U. poz. 769), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 57 ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2014 r. poz. 24).