Zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 k.p. umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem). Oznacza to, że zarówno pracodawca, jak i pracownik mają możliwość skorzystania z tej formy rozwiązania stosunku pracy. Należy podkreślić, że każdą ze stron stosunku pracy obowiązują w zasadzie te same przepisy, niemniej na pracodawcy ciążą pewne obowiązki, które nie odnoszą się do pracownika. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie, ponadto w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy. Powyższe obowiązki nie mają zastosowania w przypadku wypowiedzenia złożonego przez pracownika. Niezależnie od tego każda ze stron powinna dokonać wypowiedzenia na piśmie.

Po zmianach wprowadzonych do k.p. na mocy ustawy z dn. 25.06.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1220), która weszła w życie z dniem 22.02.2016 r., każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem. Uchylono jednocześnie odrębne regulacje w zakresie wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, obejmującej klauzulę o możliwości wcześniejszego rozwiązania takiej umowy oraz wypowiadania umów o pracę na zastępstwo (art. 33 k.p. i art. 33¹ k.p.). W świetle tych zmian umowy o pracę na czas nieokreślony i umowy terminowe zostały zrównane w kontekście zasad stosowanych przy ustalaniu okresów wypowiedzenia. Oznacza to zatem, że do powyżej wymienionych umów o pracę stosuje się jednolite reguły w przedmiocie ustalania okresów wypowiedzenia, które zostały określone w art. 36 k.p.