Podczas ostatniego posiedzenia senat przyjął z 12 poprawkami nowelizację ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw. Nowelizacja reguluje kwestię zwrotu kosztów leczenia za granicą. Narodowy Fundusz Zdrowia będzie finansował świadczenia, które przysługują pacjentom w Polsce (są w tzw. koszyku świadczeń gwarantowanych).
Ustawa jest projektem rządowym. Implementuje ona dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady Europy 2011/24/UE w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej. Dyrektywa daje m.in. możliwość zrefundowania kosztów świadczeń opieki zdrowotnej w innych państwach UE przez publiczny system ubezpieczenia, któremu podlega pacjent.
Zgodnie z ustawą pacjenci, którzy skorzystają z odpłatnych usług zdrowotnych w innym państwie UE, będą mogli ubiegać się o zwrot kosztów tych świadczeń od NFZ wg stawek stosowanych w Polsce. Podstawą finansowania leczenia w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej będzie rachunek wystawiony przez zagraniczną placówkę opieki medycznej. Aby otrzymać zwrot poniesionych kosztów, pacjent będzie musiał złożyć wniosek do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ. To uprawnienie ma dotyczyć jedynie świadczeń gwarantowanych przez ustawę o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.
Pacjenci będą mogli ubiegać się również o zwrot kosztów świadczeń szpitalnych lub wysokospecjalistycznych, które wymagają zastosowania specjalistycznej i kosztownej infrastruktury medycznej lub stwarzają szczególne ryzyko. Uzyskanie zwrotu kosztów tych świadczeń będzie uzależnione od wydania zgody przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ na ich udzielenie za granicą. Zgody nie będą wydawane w przypadku świadczeń niewymienionych w koszyku świadczeń gwarantowanych lub jeśli świadczenie będzie można wykonać w Polsce w terminie nieprzekraczającym dopuszczalnego czasu oczekiwania. Od decyzji OW NFZ pacjenci będą mogli się odwołać do prezesa NFZ.
Zgodnie z omawianą nowelizacją możliwy będzie także zwrot kosztów leków i wyrobów medycznych zakupionych w innym niż Polska kraju UE na podstawie skierowania, recepty lub zlecenia (na wyroby medyczne) wydanego przez osoby uprawnione do ich wystawiania. Wysokość zwrotu przy rozliczaniu będzie odpowiadać kwocie refundacji wynikającej z ustawy refundacyjnej.
Ustawa ma wejść w życie z opóźnieniem – państwa UE miały bowiem czas na dostosowanie przepisów krajowych do dyrektywy o transgranicznej opiece zdrowotnej do 25 października 2013 r.
Jedna z senackich poprawek do nowelizacji umożliwia otrzymanie zwrotu kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych w innym państwie UE w okresie przed wejściem w życie tej ustawy, wyłączając obowiązek uzyskania uprzedniej zgody NFZ, za okres sprzed obowiązywania dyrektywy. Senatorowie doprecyzowali także zasady zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej w przypadku leczenia w ramach programu lekowego, jeżeli wystąpią kryteria wyłączenia pacjenta z programu. Ponadto zlikwidowali obligatoryjność poświadczenia dokumentacji leczenia za granicą za zgodność z oryginałem, co ułatwi pacjentom starania o zwrot kosztów. Kolejna poprawka ma na celu wprowadzenie jednoznacznego i wyraźnego rozróżnienia uprawnień pacjentów do leczenia na podstawie dyrektywy transgranicznej i rozporządzenia dotyczącego przepisów o koordynacji, przy wdrażaniu dyrektywy do polskiego porządku prawnego. Senat wprowadził do ustawy również poprawki zmierzające do tego, aby uregulowaniami związanymi z wdrożeniem dyrektywy transgranicznej objąć także ustawy regulujące zawody medyczne, wprowadzając do nich obowiązek udostępniania przez samorządy zawodowe, na wniosek organów innych państw, informacji o prawie wykonywania zawodu medycznego do celów świadczenia transgranicznej opieki zdrowotnej.
Źródło: www.senat.gov.pl, oprac. B. Opar