Czy Spółka może używać na fakturach skróconą nazwę firmy?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013 r. (data wpływu 5 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania przez Spółkę ze skróconej nazwy firmy na fakturach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2013 r. został złożony wniosek przesłany wg właściwości przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania przez Spółkę ze skróconej nazwy firmy na fakturach.

W złożonym wniosku, jak również w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia (…) firma na fakturach posługiwała się wyłącznie nazwą pełną, używając imion i nazwiska wszystkich wspólników Spółki jawnej (…). W wyniku wystąpienia ze Spółki jednego ze wspólników (śmierci) i wejścia do Spółki innego wspólnika (żony zmarłego). Zostało dokonane zgłoszenie rejestracyjne w Urzędzie Skarbowym na druku VAT-R. Pełna nazwa Spółki wpisana w KRS brzmi (…). Od chwili złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego na fakturach zaczęto używać nazwy skróconej (…).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może używać na fakturach skróconą nazwę firmy…

Zdaniem Spółki, skrócona nazwa firmy jest znana organowi skarbowemu, bowiem podana została w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, w części B1 poz. 12. Od dnia złożenia ww. zgłoszenia Spółka posługuje się nazwą skróconą firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, w tym zakres i rodzaj danych zawartych w fakturze, reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

Od dnia 1 stycznia 2013 r., na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428), przepis § 5 ust. 1 pkt 3 otrzymał następujące brzmienie: „faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy”.

Znowelizowany § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia stanowi implementację art. 226 pkt 5 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: (…) pełną nazwę (nazwisko) i adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonała zgłoszenia rejestracyjnego. Od tego momentu na fakturach używa skróconej nazwy firmy (…), zgodnie z danymi podanymi w tym zgłoszeniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1314), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (…).

W myśl art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług określony został rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.).

Regulacje zawarte w § 1 ww. rozporządzenia określają wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia – „Dane identyfikacyjne”, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się w wystawianych przez niego fakturach VAT, m.in. pełna lub skrócona nazwa firmy, winny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, podanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy nazwa skrócona została wykazana w zgłoszeniu rejestracyjnym dla celów podatku VAT i jest znana organowi podatkowemu, to posługiwanie się nazwą skróconą firmy na fakturach wystawianych przez Spółkę jest prawidłowe niezależnie od tego, czy nazwa skrócona została wskazana w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Końcowo wskazać należy, iż pomimo, iż regulacje unijne w przedmiotowym zakresie mówią o „pełnej nazwie”, to jednakże z uwagi na sposób sformalizowania dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem w polskich przepisach podatkowych, zasadne jest twierdzenie, iż tak określona nazwa skrócona podana w zgłoszeniu identyfikacyjnym identyfikuje podatnika posługującego się nią w fakturze na równi jak nazwa pełna.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 maja 2013 r. nr ITPP1/443-208/13/IK