INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

W dniu 22 kwietnia 2021 r., jako osoba bezrobotna, Wnioskodawca podpisał z Powiatem (…) reprezentowanym przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy umowę o przyznanie środków finansowych na podjęcie działalności gospodarczej. W ramach tej umowy Powiatowy Urząd Pracy w (…) przyznaje Wnioskodawcy jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 24.000 złotych w oparciu o art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach pracy. Środki finansowe na podjęcie działalności gospodarczej wpłynęły na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu 29.04.2021 r. Zgodnie z zapisami umowy po otrzymaniu środków Wnioskodawca zarejestrował w CEDIG działalność gospodarczą, jako podstawową typ „Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania” PKD 74.10.Z oraz wyposażania wnętrz, montaż, naprawa i renowacja mebli (PKD 43.32.Z, 47.91.Z, 95.24.Z).

Prowadzenie działalności Wnioskodawca rozpoczął w dniu (…).05.2021 r., wybierając rozliczenia na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymane środki Wnioskodawca jest zobowiązany wydatkować w terminie dwóch miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej z przeznaczeniem na sfinansowanie zakupów określonych w § 2 pkt 2 umowy o dofinansowanie, tj. laptop wraz z oprogramowaniem i programem do projektowania, urządzenie wielofunkcyjne, odkurzacz przemysłowy, składany wózek transportowy, wyrzynarka, młot udarowy, skrzynka narzędziowa, narzędzia do pomiaru, przyczepka samochodowa, materiały do opakowania, materiały biurowe i materiały do montażu mebli (zawiasy, wkręty, okucia itp.) oraz reklamę. Wszystkie wydatki zostały poniesione po dniu rozpoczęcia działalności gospodarczej, udokumentowane fakturami zakupu, na których jako nabywca jest nazwa firmy Wnioskodawcy wraz z imieniem i nazwiskiem. Wyżej wymienione wydatki będą stanowiły elementy wyposażenia oraz materiały w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w celu osiągnięcia przychodów oraz zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, w celu realizowania prowadzonej działalności gospodarczej.

Cena nabycia poszczególnych elementów wyposażenia oraz oprogramowania do projektowania jest niższa niż 10.000 złotych, natomiast całkowity koszt zakupów materiałów nie może przekroczyć 30% kwoty dofinansowania. W związku z tym, że cena jednostkowa poszczególnych elementów nie przekroczy 10.000 złotych wymienione wyżej urządzenia (wyposażenie, oprogramowanie) nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a, których wartość początkowa nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do użytkowania.

Wnioskodawca nadmienia również, iż przyznane podejmującemu działalność gospodarczą środki stanowią pomoc de minimis w ramach pomocy publicznej w rozumieniu rozporządzenia komisji (UE) 1407/2013. Przyznane dofinansowanie nie zostało przeznaczone na działalność w sektorze transportu drogowego towarów zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.U.UE.L. 352 z 24 grudnia 2013 r., strona 1).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w oparciu o art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, o których mowa w przedmiotowym wniosku, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym?
2. Czy wydatki na zakup, o którym mowa w przedmiotowym wniosku (elementy wyposażenia, oprogramowanie, materiały), nabyte ze środków przyznanych na podjęcie działalności gospodarczej, o których stanowi art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej w momencie zakupu?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymane jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w oparciu o art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, o których mowa w przedmiotowym wniosku, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane na podjęcie działalności, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1482). W związku z tym otrzymanego dofinansowania nie należy ujmować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów czy też wykazywać w rocznej deklaracji podatkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z podstawową definicją, zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodów należy uznać wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu albo w celu utrzymania lub zabezpieczenia źródła takiego przychodu. Jednocześnie wydatek taki nie może być wymieniony w art. 23 ustawy.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien spełniać następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany.

W związku z tym sfinansowanie zakupu wyposażenia (tj. na nabycie składników majątkowych, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) i innych wydatków firmowych (materiałów, reklamy) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Podsumowując, wydatki na zakup wyposażenia (tj. na nabycie składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych), materiałów i reklamy (o których mowa w przedmiotowym wniosku) dokonane ze środków przyznanych na podjęcie działalności mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia wydatków (tożsamym z miesiącem otrzymania faktury i przedmiotu zakupu), pomimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 powołanej ustawy. Co do zasady, nie ma przeszkód, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyżej wymienione wydatki. Takie stanowisko pokrywa się z interpretacjami indywidualnymi w podobnych sprawach, np.:

1. 0112-KDIL3-3.4011.85.2018.2.MC,
2. 0113-KDIPT2-1.4011.12.2018.2.MD,
3. 0112-KDIL3-1.4011.70.2018.1.GM,
4. 0115-KDIT3.4011.499.2019.3.MK,
5. 0115-KDIT3.4011.447.2020.1.KR,
6. 0115-KDWT.4011.42.2020.2.MJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze treść przytoczonej regulacji, należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• świadczenia te otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach działań powiatowego urzędu pracy Wnioskodawca otrzymał środki finansowe na podjęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach pracy. Otrzymane środki finansowe Wnioskodawca przeznaczył na zakup: laptopa wraz z oprogramowaniem i programem do projektowania, urządzenia wielofunkcyjnego, odkurzacza przemysłowego, składanego wózka transportowego, wyrzynarki, młota udarowego, skrzynki narzędziowej, narzędzi do pomiaru, przyczepki samochodowej, materiałów do opakowania, materiałów biurowych i materiałów do montażu mebli (zawiasy, wkręty, okucia itp.) oraz reklamę. Wyżej wymienione składniki majątkowe będą stanowiły elementy wyposażenia oraz materiały w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tym, że cena jednostkowa poszczególnych składników nie przekroczy 10.000 zł, nie zostaną one wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zatem otrzymane przez Wnioskodawcę środki na podjęcie działalności gospodarczej przeznaczone na zakup: laptopa wraz z oprogramowaniem i programem do projektowania, urządzenia wielofunkcyjnego, odkurzacza przemysłowego, składanego wózka transportowego, wyrzynarki, młota udarowego, skrzynki narzędziowej, narzędzi do pomiaru, przyczepki samochodowej, materiałów do opakowania, materiałów biurowych i materiałów do montażu mebli (zawiasy, wkręty, okucia itp.) oraz reklamę stanowią przychód z działalności gospodarczej, jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zwolnione od opodatkowania.

Reasumując – otrzymane przez Wnioskodawcę jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, o których mowa we wniosku, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika obowiązek prowadzenia przez osoby prowadzące działalność gospodarczą podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych. W księgach tych podatnik jest zobowiązany ewidencjonować przychody i koszty mające wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku.

Sposób prowadzenia księgi określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544). Zawarte w załączniku Nr 1 do tego rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują, w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Zgodnie z Objaśnieniami do księgi jedynym miejscem, gdzie fakultatywnie można księgować dochody zwolnione z opodatkowania jest kolumna 17 (uwagi), gdzie mogą być ujęte faktycznie otrzymane przez podatnika przychody. Poza tą kolumną takie dochody nie powinny być w księdze ewidencjonowane, jako niemające wpływu na ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

W świetle wskazanych przepisów – przychody, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku, nie powinny być w księdze ujmowane.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że skoro otrzymane przez Wnioskodawcę środki na podjęcie działalności gospodarczej zwolnione są z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie wskazanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to – jako niemające wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku – nie powinny być ujmowane w prowadzonej przez Wnioskodawcę podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jak również w zeznaniu rocznym.

Odnosząc się natomiast do kwestii kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• być właściwie udokumentowany,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 omawianej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy. Jak wskazano wyżej, warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W związku z tym – sfinansowanie zakupu wyposażenia (tj. składników majątkowych, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych), niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej ze środków przyznanych z urzędu pracy osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy.

Zasady potrącania kosztów przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów są uregulowane w art. 22 ust. 4–6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 4 tej ustawy: koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 5 ww. ustawy: u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast art. 22 ust. 5c cytowanej ustawy stanowi, że: koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6 tej ustawy: zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6b ww. ustawy: za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Mając powyższe na uwadze, należy w tym miejscu podkreślić, że u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, wydatki, które w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty podatkowe, co do zasady, muszą być zaewidencjonowane w księdze w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, nawet jeśli dotyczą przychodów przyszłych lat.

Przy czym, za dzień poniesienia kosztu u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ww. ustawy). Zasada ta ma zastosowanie także w przypadku prowadzenia księgi w sposób memoriałowy.

Wobec powyższego – poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup: laptopa wraz z oprogramowaniem i programem do projektowania, urządzenia wielofunkcyjnego, odkurzacza przemysłowego, składanego wózka transportowego, wyrzynarki, młota udarowego, skrzynki narzędziowej, narzędzi do pomiaru, przyczepki samochodowej, materiałów do opakowania, materiałów biurowych i materiałów do montażu mebli (zawiasy, wkręty, okucia itp.) oraz reklamę, sfinansowane ze środków otrzymanych z urzędu pracy można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu poniesienia wydatków.

Reasumując – wydatki na zakupy, o których mowa we wniosku (elementy wyposażenia, oprogramowanie, materiały), nabyte ze środków przyznanych na podjęcie działalności gospodarczej, o których stanowi art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej w momencie zakupu.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25.08.2021 r.; sygn. 0112-KDIL2-2.4011.498.2021.1.MM