Z dniem 16 grudnia br. wejdą w życie zmiany w przepisach wykonawczych określających zasady i tryb przeprowadzania badań lekarskich pracowników. Wspomniane korekty prawne mają na celu doprecyzowanie obowiązków lekarzy sprawujących profilaktyczną opiekę nad pracownikami w zakresie zlecania dodatkowych badań specjalistycznych.

Nowelizacja dotyczy przepisów rozp. MZiOS z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 2067), zaś zmiany zostały ujęte w rozp. Ministra Zdrowia z dnia 12 listopada 2020 r. (Dz.U. poz. 2131).



GUS opublikował dane dotyczące wypadków przy pracy w ubiegłym roku. W 2019 r. zgłoszono 83205 osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy (o 1,3% mniej niż w 2018 r.), w tym 184 osoby w wypadkach śmiertelnych (odpowiednio o 12,8% mniej) oraz 396 osób w wypadkach ciężkich (o 24,9% mniej).

Najwięcej osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, podobnie jak w 2018 r., odnotowano w sekcji przetwórstwo przemysłowe (33,8%), a najmniej w sekcji informacja i komunikacja (0,5%).

Uwzględniając podział terytorialny kraju, najwięcej osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy odnotowano w województwach: śląskim (14,6%), mazowieckim (13,0%) oraz wielkopolskim (12,1%).

Wskaźnik wypadkowości

Wskaźnik wypadkowości (poza gospodarstwami indywidualnymi w rolnictwie) od 2011 r. wykazuje tendencję spadkową. W 2019 r. wyniósł 6,06 (dla mężczyzn – 6,96, a dla kobiet – 5,02) wobec 8,34 w 2011 r. i 6,30 w 2018 r.

W podziale według rodzajów działalności gospodarczej najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w sekcjach:

  • górnictwo i wydobywanie (17,34),
  • dostawa wody;
  • gospodarowanie ściekami i odpadami;
  • rekultywacja (14,09) oraz
  • przetwórstwo przemysłowe(9,96).

Najniższy w sekcjach:

  • informacja i komunikacja (1,14),
  • pozostała działalność usługowa (1,46) oraz
  • działalność profesjonalna, naukowa i techniczna (1,65).

Biorąc pod uwagę podział terytorialny najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w województwach:

  • dolnośląskim (7,56),
  • wielkopolskim (7,27)
  • śląskim (7,26).

Najniższy w województwach:

  • mazowieckim (4,52),
  • małopolskim (4,60) i
  • podkarpackim (5,40).

Natomiast najwyższy wskaźnik wypadków śmiertelnych wystąpił w województwach:

  • lubuskim i świętokrzyskim (po 0,024) oraz
  • warmińsko-mazurskim (0,023).

Najniższy w województwach:

  • łódzkim (0,007) oraz
  • pomorskim i małopolskim (po 0,008).
Wypadki zbiorowe

Badanie wypadków przy pracy pozwala na określenie przebiegu wypadków indywidualnych i zbiorowych, a także ich skutków oraz przyczyn. Z reguły w wypadku przy pracy poszkodowana zostaje tylko jedna osoba, jednak jeżeli w wyniku tego samego zdarzenia wypadkowi uległy co najmniej dwie osoby, jest to wypadek zbiorowy.

W 2019 r. zgłoszono 82820 wypadków przy pracy, w tym 256 wypadków zbiorowych, które stanowiły 0,3% ogólnej liczby wypadków. W wypadkach zbiorowych zostało poszkodowanych 641 osób (wzrost o 1,7% w porównaniu z 2018 r.). Udział liczby osób poszkodowanych w wypadkach zbiorowych w ogólnej liczbie osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy wyniósł 0,8% (analogicznie jak w 2018 r.).

Spośród osób poszkodowanych w wypadkach zbiorowych 3,4% poniosło śmierć, a 3,1% doznało ciężkich uszkodzeń ciała (w 2018 r. odpowiednio 3,2% i 4,8%).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według płci, wieku i sektorów własności

Jednym z najważniejszych aspektów analizy okoliczności wypadków przy pracy jest charakterystyka demograficzno-społeczna osób, które w tych wypadkach zostały poszkodowane. W 2019 r., podobnie jak w latach poprzednich, wypadkom najczęściej ulegali mężczyźni, którzy stanowili 61,9% ogólnej liczby osób poszkodowanych (62,9% w 2018 r.). Stanowili oni również zdecydowaną większość poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych (96,7%) oraz w wypadkach ciężkich (90,7%).

Najliczniejszą grupę poszkodowanych stanowiły osoby w wieku 30-39 lat (25,1%) oraz 40-49 lat (24,4%), a najmniej poszkodowanych było wśród osób w wieku 17 lat i mniej (0,1%).

Wypadkom śmiertelnym i ciężkim najczęściej ulegały osoby w wieku 40-49 lat (odpowiednio 27,7% i 24,5%).

W sektorze prywatnym większość osób poszkodowanych stanowili mężczyźni – 69,7% (spadek o 0,8 pkt proc. w stosunku do 2018 r.), a w sektorze publicznym kobiety – 55,1% (odpowiednio wzrost o 0,8  pkt proc.).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według stażu pracy

Wypadkom ulegali głównie pracownicy ze stażem pracy wynoszącym 1 rok i mniej (33,4% poszkodowanych) oraz ze stażem 2-3 lata (17,6%). Najliczniejszą grupą osób poszkodowanych ze stażem pracy nieprzekraczającym 1 roku były osoby, które wykonywały pracę w przetwórstwie przemysłowym (35,5% osób poszkodowanych w tej sekcji).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według wykonywanego zawodu

W 2019 r. najwięcej osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy pracowało jako operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i przetwórczych (10,7% poszkodowanych ogółem) oraz robotnicy obróbki metali, mechanicy maszyn i urządzeń i pokrewni (odpowiednio 10,4%).
Robotnicy budowlani i pokrewni (z wyłączeniem elektryków) najczęściej ulegali wypadkom śmiertelnym (17,9%).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według dni niezdolności do pracy

Jedną z ważniejszych konsekwencji wypadku przy pracy (poza skutkami powodującymi śmierć lub ciężkie szkodzenie ciała), zarówno w skali zakładu, jak i całej gospodarki narodowej, jest niezdolność do pracy w związku z poniesionymi w trakcie wypadku urazami. W 2019 r. łączna liczba dni niezdolności do pracy na skutek wypadku przy pracy wyniosła 3,5 mln (wzrost o 1,3% w stosunku do 2018 r.), co w przeliczeniu na jednego poszkodowanego dało 42 dni (bez wypadków śmiertelnych) wobec 41 dni w 2018 r.

Najczęściej osoby poszkodowane były niezdolne do pracy przez okres 4-13 dni oraz 31-90 dni (odpowiednio 25,4% i 24,8%).

źródło: GUS


bhp-przepisy-ustawa.jpg

„Na terenie zakładu pracy na podstawie umowy, pracują pracownicy obcej firmy. W jakim zakresie BHP wobec tych pracowników odpowiada pracodawca macierzystej firmy, w której pracuje obca firma? Czy wyznaczony koordynator ds. BHP, który jest pracownikiem firmy macierzystej (np. kierownik) ma prawo lub obowiązek kontrolować ważność orzeczeń lekarskich i szkoleń BHP pracowników obcej firmy?”

Na podstawie …



W Dzienniku Ustaw pod poz. 1604 ukazał się jednolity tekst rozp. MENiS z dn. 31.12.2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach.

W tekście uwzględniono zmiany wprowadzone w związku z zagrożeniem epidemiologicznym – przez rozp. MEN z dn. 12.08.2020 r. (Dz.U. poz. 1386). Dotyczą one § 18 cyt. rozp., w którym jest mowa o przesłankach uzasadniających zawieszenie zajęć na czas oznaczony.

Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego



Do 30 listopada szkoła, przedszkole i internat muszą przeprowadzić próbną ewakuację. Obowiązek ten wynika z rozporządzenia MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Co istotne, żadne przepisy antycovidowe nie zwalniają szkół, przedszkoli ani internatów z wykonania tego zadania.

Zgodnie z § 17 ust. 2 cyt. rozp. w przypadku obiektów, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa powyżej 50 użytkowników, w szczególności: szkół, przedszkoli, internatów, domów studenckich, praktycznego sprawdzenia organizacji oraz warunków ewakuacji należy dokonać – co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez nowych użytkowników. Celem tzw. treningu ewakuacyjnego jest przygotowanie uczniów, nauczycieli i innych pracowników do sprawnego działania w razie pojawienia się zagrożenia, w tym do szybkiego i bezpiecznego opuszczenia budynku.

Planując próbną ewakuację w czasie epidemii, dyrektor szkoły (przedszkola, internatu) powinien uwzględnić aktualne wytyczne wynikające z reżimu sanitarnego, m.in. dotyczące dystansu społecznego. Może też zwrócić się o dodatkowe zalecenia do właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej.

Dyrektor powinien też przeanalizować obowiązujące w jego placówce dokumenty: instrukcję bezpieczeństwa pożarowego i będący jej częścią plan ewakuacji pod kątem tego, czy procedury w nich zapisane nie zwiększają ryzyka transmisji koronawirusa. Jeżeli wymagają zmian, to należy je wprowadzić i utrzymać przez cały czas występowania zagrożenia epidemiologicznego. Po jego ustąpieniu trzeba wrócić do wcześniej obowiązujących rozwiązań.

Choć przyjęło się, że próbna ewakuacja jest przeprowadzana w formie ćwiczeń, to wskazany na wstępie przepis cyt. rozp. wcale o tym nie przesądza. Nie określa on sposobu ani formy praktycznego sprawdzania organizacji i warunków ewakuacji. Można je zatem dostosować do aktualnie panujących okoliczności – po pierwsze, trening ewakuacyjny nie musi zostać przeprowadzony dla wszystkich użytkowników danego budynku jednocześnie, można wykonać go etapami i w małych grupach. Po drugie, w pierwszej kolejności należy przećwiczyć osoby funkcyjne – kadrę kierowniczą, pracowników obsługi, wychowawców klas, nauczycieli, ponieważ to oni odpowiadają za właściwe przeprowadzenie faktycznej ewakuacji. Muszą więc znać wyjścia ewakuacyjne, kierunki poruszania się, zamknięcia przeciwpożarowe, sygnały alarmowe, lokalizację sprzętu gaśniczego, miejsca zbiórki po opuszczeniu budynku. Dyrektor zapoznaje także wszystkich uczniów z zasadami ewakuacji obowiązującymi w szkole (przedszkolu, internacie) – należy omówić je tak, aby każdy znał potem swoje obowiązki i zasady postępowania, wiedział, jak reagować i jak współpracować z innymi osobami.

Należy pamiętać, aby najpóźniej na tydzień przed planowaną próbną ewakuacją powiadomić właściwego komendanta Powiatowej Straży Pożarnej oraz organ prowadzący szkołę o terminie jej przeprowadzenia. Istotne jest także sporządzenie sprawozdania z przebiegu próbnej ewakuacji. Należy w nim wskazać wszystkie błędy i braki w procedurach oraz omówić je na posiedzeniu rady pedagogicznej.

Przypomnijmy, że dyrektor szkoły (placówki) zobowiązany jest do zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pobytu uczniów w szkole lub placówce, a także uczestnictwa w zajęciach organizowanych przez szkołę (placówkę) poza obiektami do niej należącymi. Dyrektor co najmniej raz w roku dokonuje kontroli zapewniania bezpiecznych i higienicznych warunków korzystania z obiektów należących do szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, oraz określa kierunki ich poprawy. Kopię protokołu z ustaleń kontroli dyrektor przekazuje organowi prowadzącemu.

Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 07.06.2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów – Dz.U. z 2010 r. Nr 109, poz. 719, ze zm.


ekonomia_informacje-46.jpg

Materiał został opracowany na podstawie informacji zebranych przez kuratorów oświaty od dyrektorów szkół. Poradnik zawiera wskazówki, jak organizować nauczanie na odległość czy nauczanie w wariancie mieszanym. Zachęcamy do zapoznania się z materiałem.

Poradnik MEN dla dyrektorów szkół i nauczycieli

Poradnik „Dobre praktyki dotyczące funkcjonowania jednostek systemu oświaty w okresie zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania COVID-19” to wsparcie dla dyrektorów szkół i nauczycieli w związku z rozpoczynającym się nowym rokiem szkolnym. Materiał zawiera zestaw dobrych praktyk i wskazówek w zakresie kształcenia na odległość.

Dyrektorzy i nauczyciele znajdą w materiale także zestaw dobrych praktyk dotyczących pracy szkolnej biblioteki, przygotowania zajęć wychowania fizycznego, organizacji praktycznej nauki zawodu.

Dobre praktyki w zakresie kształcenia na odległość

W poradniku można zapoznać się z praktycznymi wskazówkami, w jaki sposób organizować kształcenie na odległość oraz kształcenie w systemie mieszanym. Zestaw dobrych praktyk przygotowano także dla wychowawców i nauczycieli przedmiotowych.

Osobne miejsce w materiale zajmują wskazówki i porady, które dotyczą kształcenia na odległość uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnym i współpracy z rodzicami takich uczniów, a także organizacji zajęć rewalidacyjnych i rewalidacyjno-wychowawczych. Zestaw dobrych praktyk znajdą w materiale także specjaliści zajmujący się pomocą psychologiczno-pedagogiczną.

Zachęcamy do zapoznania się z poradnikiem MEN.

Materiały:

Poradnik (doc) Dobre​_praktyki​_edukacji​_zdalnej.docx 0.46MB

Poradnik (pdf) Dobre​_praktyki​_edukacji​_zdalnej.pdf 0.70MB

Źródło: Ministerstwo Edukacji Narodowej


ekonomia_informacje-45.jpg

Trzy pierwsze niżej omówione nowelizacje weszły w życie 14 sierpnia. Dwa kolejne rozporządzenia MEN zaczną obowiązywać 1 września.

Nowość w szkolnych przepisach bhp

W rozporządzeniu MENiS w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach nowe przepisy dodano w § 18. Na ich podstawie dyrektor, za zgodą organu prowadzącego i po uzyskaniu pozytywnej opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, będzie mógł zawiesić zajęcia na czas oznaczony, jeżeli ze względu na aktualną sytuację epidemiologiczną może być zagrożone zdrowie uczniów.

Zgoda i opinia, o których wyżej mowa, mogą być wydawane także …



„Czy z dotacji samorządowej można pokryć wydatki takie jak:

  1. badania lekarskie pracowników (orzeczenia lekarskie o braku przeciwwskazań do świadczenia pracy oraz badania sanitarno-epidemiologiczne),
  2. zakup i montaż monitoringu w salach przedszkolnych i na placu zabaw,
  3. obsługę BHP- szkolenia pracowników?”

Zgodnie z …