menu trigger  menu trigger
building-1080596_640.jpg

Stawka podatku dla małego podatnika

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2017 r. (data wpływu 29 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do stosowania stawki 15 % CIT do dochodów osiąganych w 2017 r. – jest prawidłowe.

CZYTAJ DALEJ
calendar-428290_640.jpg

Ewidencja księgowa

„Kupujemy tonowe worki big-bag, które służą nam do przechowywania oczyszczonego materiału nasiennego, w momencie skierowania do zaprawiania nasiona są wysypywane z worków, które znów wracają do magazynu ale już lekko zużyte, w następnym roku (sezonowość) sytuacja się powtarza, i tak przez kilka lat aż do całkowitego zużycia worka. Jak prawidłowo powinna przebiegać ewidencja księgowa takiego zdarzenia? Jesteśmy podatnikiem VAT, spółka prawa handlowego (z ograniczoną odpowiedzialnością), czyli pełna księgowość, jesteśmy małą firmą zatrudniającą do 50 pracowników, branża rolnictwo, ale w ok. 20% części prowadzimy działalność pozarolniczą – usługi i handel.”

Proces księgowania powinien …

CZYTAJ DALEJ

Ulga badawczo-rozwojowa, koszty pracownicze, amortyzacja

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 29 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie:

  • uznania prowadzonej działalności za działalność badawczo – rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 – 28 ustawy – jest prawidłowe,
  • w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy – jest prawidłowe.
CZYTAJ DALEJ

Samochód z silnikiem elektrycznym w działalności gospodarczej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2016 r. (data nadania 21 grudnia 2016 r., data wpływu 28 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z używaniem w celu realizacji usług taksówkowych wynajmowanych samochodów osobowych wyposażonych jedynie w silnik elektryczny – jest prawidłowe.

CZYTAJ DALEJ

Jak rozliczyć korektę CIT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 28 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu oraz momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, spowodowanej błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu oraz momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, spowodowanej błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/następujące zdarzenie przyszłe.

X sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej od całości swoich dochodów. Spółka powstała z przekształcenia spółki jawnej – Y sp. z o. o. s.j. (dalej: „Spółka osobowa”). Spółka osobowa dokonywała w przeszłości zakupu wartości niematerialnej i prawnej (dalej: „aktywo trwałe” lub „aktywa trwałe”).

Na dzień zawarcia transakcji nabycia aktywów trwałych wspólnikami Spółki osobowej byli: osoba fizyczna, spółka akcyjna oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Po zakupie, aktywo trwałe zostało ujęte w ewidencji środków trwałych i wnip. Z uwagi na okoliczność, że do momentu przekształcenia Spółki osobowej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością tj. grudnia 2015 r., Wnioskodawca był spółką jawną uzyskiwane przez niego dochody jako podmiotu transparentnego podatkowo były opodatkowane jedynie na poziomie wspólników. W rezultacie, podmiotami uprawnionymi do dokonywania odpisów amortyzacyjnych byli w tym czasie wspólnicy Spółki osobowej. Odpowiednio po przekształceniu Spółki osobowej, odpisów amortyzacyjnych dokonuje wyłącznie Wnioskodawca, jako spółka kapitałowa będąca podatnikiem CIT.

W wyniku badania wartości majątku wykryto, że przy wycenie wartości rynkowej nabytych aktywów trwałych przez podmiot zewnętrzny, wzięto pod uwagę nieprawidłowe założenia. W związku z powyższym, cena zakupionego aktywa trwałego została zawyżona. Zwrócono się zarówno do kontrahenta jak i do podmiotu wyceniającego o zweryfikowanie przeprowadzonej wyceny. Po ustaleniu, że wartość rynkowa nabytego aktywa trwałego jest inna niż określono pierwotnie (niższa), nastąpi korekta ceny sprzedaży (w dół), czego podstawą będzie zrewidowana wycena. Sprzedawca dokona zwrotu na rzecz Wnioskodawcy nadwyżki zapłaconej ceny oraz wystawi fakturę korygującą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób i w jakiej dacie Wnioskodawca powinien rozliczyć dokonaną korektę (zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu) dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Korekta powinna być oceniana jako korekta wynikająca z błędu jako że powodem korekty jest zawyżenie ceny z powodu przyjęcia błędnych założeń do wyceny wartości rynkowej.
Jako taka korekta powinna być odniesiona „wstecz”, co oznacza, że należy skorygować wartość początkową aktywa trwałego od dnia jego wprowadzenia do rejestru (jeszcze po stronie wspólników spółki jawnej), a kolejno zmniejszyć wszystkie odpisy amortyzacyjne.
Odpisy amortyzacyjne ujęte jako koszt podatkowy w okresie kiedy Spółka była podatnikiem CIT (po przekształceniu ze spółki jawnej) powinny zostać skorygowane (obniżone) przez Spółkę.
Spółka nie jest zobowiązana w żaden sposób do ujęcia zmniejszenia kosztów podatkowych wynikającego z rozliczenia jako kosztu podatkowego amortyzacji za okres funkcjonowania spółki jawnej.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Definicja powyższa, sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r., poz. 1595, dalej: „ustawa nowelizująca”), która uregulowała m.in. zasady korygowania kosztów uzyskania przychodu. I tak, zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy nowelizującej, w ustawie o CIT po art. 15 ust. 4h dodano m.in. ust. 4i oraz 4j:

jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty (ust. 4i),
jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (ust. 4j).
Zgodnie z art. 11 ustawy nowelizującej, przepisy ustaw zmienianych w art. 2-4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W świetle znowelizowanych przepisów ustawy o CIT, jeśli korekta odpisu amortyzacyjnego nie została spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodu poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Zatem, dla określenia momentu dokonania korekty kluczowe pozostają:

przyczyna dokonania korekty,
moment, w którym podatnik otrzyma stosowny dokument.
Ustawa o CIT nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym.

Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń, może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiej faktury (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”, co oznacza, że przyczyna korekty istniała już w momencie czynności wywołującej skutki podatkowe, a nie powstała w wyniku następczych zdarzeń.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie ulega wątpliwości, że przyczyną korekty było błędne dokonanie wyceny rynkowej wartości aktywa trwałego przez podmiot zewnętrzny. Zdaniem Wnioskodawcy, powód ten nosi znamiona „oczywistej omyłki”. W szczególności należy wskazać, że przyczyna korekty istniała już na dzień zawarcia transakcji nabycia (zawyżona cena poprzez zawyżoną wycenę).

Błędne ustalenie ceny aktywa trwałego miało charakter pierwotny i nie było spowodowane następczymi zdarzeniami, jak np. udzielenie rabatu itp. W wyniku nieprawidłowej wyceny doszło w rezultacie do zawyżenia wartości początkowej aktywa trwałego, od której to najpierw wspólnicy, a później sama Spółka dokonywali zawyżonych odpisów amortyzacyjnych zaliczając je odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów.

Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w doktrynie, która wskazuje, że korekta bieżąca, czyli korekta dokonywana w okresie otrzymania dokumentu korygującego, jest uzasadniona wtedy, gdy jest wynikiem takich okoliczności, jak:

udzielenie rabatu,
ziszczenie się warunku skutkującego zmianą ceny.
zwrot części zakupionych towarów,
ujawnienie wad zakupionych towarów i obniżenie ceny.
(Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, pod redakcją W. Dmoch wyd. 6, Warszawa 2017).

Zatem należy wskazać, że w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, czy zmiana prognozowanej wcześniej przez strony kontraktu ceny – w takiej sytuacji, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie otrzymania dokumentu korygującego) (Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz pod red. W. Modzelewskiego, J Pyssa, Wyd. 11, Warszawa 2017).

W ocenie Wnioskodawcy, żadna z powyższych przyczyn w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie miała miejsca, i należy uznać, że korekta jest spowodowana błędem i ma charakter pierwotny. Stąd przyczyna korekty niejako odnosi się już do wprowadzenia aktywa trwałego do ewidencji w okresie kiedy Wnioskodawca nie był podatnikiem.

Natomiast, zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o CIT, w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16h ust. 3 ustawy o CIT, podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca zobowiązany był do tzw. kontynuacji wartości początkowej oraz metody amortyzacji przyjętej na poziomie spółki przekształcanej (spółki jawnej) – a więc de facto jej wspólników. Tym niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, nie może on bezkrytycznie przyjąć wartości aktywa trwałego, którego wartość powinna z powodów powyżej zostać skorygowana. W szczególności, Wnioskodawca powinien skorygować dokonane przez siebie odpisy amortyzacyjne nie czekając na fakt dokonania jakichkolwiek korekt po stronie byłych wspólników spółki jawnej. W ocenie Wnioskodawcy, powinien on ustalić jaka powinna być prawidłowa wartość początkowa aktywa trwałego (od daty jego wprowadzenia do ewidencji w okresie funkcjonowania spółki jawnej), oraz jaka powinna być prawidłowa wartość odpisów amortyzacyjnych po dokonanej korekcie. Ta część odpisów, która była potrącalna za okres funkcjonowania spółki jawnej powinna zostać skorygowana przez wspólników spółki jawnej. Z kolei ta, która przypada na okres kiedy koszty były już potrącane przez Wnioskodawcę (jako podatnika) powinna być skorygowana przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy:

Korekta powinna być oceniana jako korekta wynikająca z błędu jako że powodem korekty jest zawyżenie ceny z powodu przyjęcia błędnych założeń do wyceny wartości rynkowej.
Jako taka korekta powinna być odniesiona „wstecz”, co oznacza, że należy skorygować wartość początkową aktywa trwałego od dnia jego wprowadzenia do rejestru (jeszcze po stronie wspólników spółki jawnej), a kolejno zmniejszyć wszystkie odpisy amortyzacyjne.
Odpisy amortyzacyjne ujęte jako koszt podatkowy w okresie kiedy Spółka była podatnikiem CIT (po przekształceniu ze spółki jawnej) powinny zostać skorygowane (obniżone) przez Spółkę.
Spółka nie jest zobowiązana w żaden sposób do ujęcia zmniejszenia kosztów podatkowych wynikającego z rozliczenia jako kosztu podatkowego amortyzacji za okres funkcjonowania spółki jawnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna z 2 czerwca 2017 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.82.2017.1.IZ – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

CZYTAJ DALEJ

Termin przechowywania dokumentów podatkowych w przypadku straty

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 września 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 września 2016 r.), uzupełnionym 14 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia terminu przechowywania ksiąg podatkowych i dokumentów z lat, w których wykazywana była strata podatkowa – jest nieprawidłowe.

CZYTAJ DALEJ

Potrącenia a KUP od 2017 roku

Czy po 1 stycznia 2017 r., w sytuacji, gdy spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „Ustawa CIT”), Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków rozliczonych poprzez kompensatę (potrącenie), bez względu na kwotę rozliczonego zobowiązania?

CZYTAJ DALEJ

Koszty uroczystości otwarcia zakładu

Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego zakładu oraz produktów spółki, które wytwarzane będą na terenie zakładu. Dodatkowo, celem tej uroczystości była promocja spółki, jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego. Czy wydatki poniesione na podstawie faktur VAT, wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia związanego z otwarciem zakładu, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 21 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy reklamowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy reklamowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja tarcicy (mokrej i suchej) oraz tarcicy klejonej BEAM w tartaku będącym jej własnością.

W ostatnich latach Spółka powzięła decyzje o otwarciu nowego zakładu produkcyjnego (dalej: „Zakład”), którego utworzenie ma wpłynąć na rozwój działalności Spółki, w szczególności na pozyskanie nowych klientów na oferowane przez siebie produkty. Realizacji inwestycji towarzyszyć będzie także wzrost zatrudnienia.

W dniach 9-10 września 2016 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie Zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego Zakładu oraz produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie Zakładu, ukazanie Spółki jako producenta nowoczesnych produktów, których jakość ma zapewnić wiodącą pozycję wśród światowych producentów tarcicy oraz wpływać pozytywnie na pozycję konkurencyjną Spółki dzięki lepszemu zaspokojeniu potrzeb klientów, wyższej rentowności i efektywności produkcji. Dodatkowo, celem tej uroczystości była promocja Spółki, jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego.

W celu zorganizowania uroczystości otwarcia Zakładu Spółka podpisała w dniu 1 lipca 2016 r. umowę z firmą zewnętrzną, specjalizującą się w organizacji tego typu wydarzeń.

W związku z realizacją umowy Spółka poniosła następujące wydatki:

  • postawienie namiotu wraz z jego adaptacją techniczną (tj. nagłośnienie, organizacja systemu tłumaczeń dla zagranicznych gości oraz wykonanie sceny);
  • przygotowanie scenariusza wydarzenia, prowadzenie części rozrywkowej wydarzenia i obsługa techniczna;
  • zaproszenia, księga gości, medale, scenariusz imprezy, przewodniki po zakładzie;
  • usługa cateringowa;
  • drobne upominki z logo Spółki;
  • wykonanie filmu promocyjnego;
  • organizacja konferencji prasowej;
  • występ zespołu pieśni i tańca;
  • organizacja zabaw dla dzieci przybyłych gości;
  • transport gości;
  • fotograf;
  • ubezpieczenie;
  • kontenery WC.

Organizacja wydarzenia została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

Pomimo faktu, iż wstęp na wydarzenie nie był ogólnodostępny, to jednak głównym założeniem Spółki było, aby uroczystość otwarcia zakładu produkcyjnego miała charakter reklamy publicznej. Spółka zrealizowała ten cel m.in. poprzez organizację konferencji prasowej oraz produkcję filmu promocyjnego dotyczącego nowego Zakładu. Uczestnicy wydarzenia zostali również obdarowani drobnymi podarunkami zawierającymi logo firmy.

Grono zaproszonych gości stanowili kontrahenci Spółki, potencjalni nowi klienci, pracownicy Spółki wraz z ich rodzinami oraz władze lokalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na podstawie faktur VAT, wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia związanego z otwarciem Zakładu (obejmującego wszystkie powyżej opisane w stanie faktycznym elementy), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na podstawie faktur VAT wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia z okazji otwarcia Zakładu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego wzglądu wydatek poniesiony przez podatnika powinien każdorazowo podlegać indywidualnej analizie mającej na celu ustalenie czy podatnik ma prawo zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawodawca enumeratywnie wyłącza możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawierającego katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem wydatku, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, jak również zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podstawowym warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

  • został poniesiony w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • pozostaje on w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • został on poniesiony przez podatnika,
  • jest on definitywny,
  • został on właściwie udokumentowany,
  • nie został uwzględniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • przeznaczenie wydatku, tj. jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, oraz
  • potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zdaniem Spółki, organizacja wydarzenia otwarcia Zakładu ma bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, stanowiąc wyjątkową okazję do promocji i reklamy Zakładu oraz produkowanych wyrobów. Mając na uwadze społecznie pozytywny wydźwięk zorganizowanego wydarzenia ma to istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego, dobrego pracodawcy, oraz podmiotu posiadającego duży potencjał rozwojowy, co bezsprzecznie przekłada się także na relacje z instytucjami okołobiznesowymi (w tym m.in. władzami lokalnymi). Standardową strategią podmiotów działających na rynku jest ciągłe osiąganie zysków, rozwijanie relacji z kontrahentami i potencjalnymi partnerami biznesowymi w celu nawiązania z nimi jak najsilniejszych więzi biznesowych.

Jednocześnie, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodu nie są wydatki poniesione na reprezentację, w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów.

Ustawa o CIT (podobnie jak inne ustawy podatkowe), nie zawiera legalnej definicji pojęcia „reprezentacja”. Odwołując się do definicji słownikowej, reprezentacja utożsamiona została z okazałością, wystawnością, wytwornością, przepychem, splendorem, wykwintnością itp. Występujące rozbieżności, jakie powstały w ostatnich latach w orzecznictwie sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły jednak swoje podsumowanie w wydanym w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

W przywołanych powyżej rozstrzygnięciach podkreślona została potrzeba indywidualnej oceny konieczności kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji w danej sprawie.

Ponadto, ich analiza pozwala na wysunięcie poniżej wskazanych tez o charakterze ogólnym, które powinny być pomocne przy wykładni przepisów art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, w tym:

  • wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów;
  • dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację nie są istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych;
  • za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

W konsekwencji, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wchodzących w skład nabywanej usługi kompleksowej organizacji wydarzenia, nawet jeżeli część z nich to wydatki na usługi gastronomiczne, żywność czy napoje. Z przepisu wynika, że wydatki tego rodzaju nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy będą elementem działań kwalifikowanych jako reprezentacja.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, poniesione przez nią wydatki na zakup usługi organizacji uroczystości otwarcia Zakładu nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, mogą natomiast zostać uznane za koszty reklamy.

Przy braku prawnej definicji reklamy w ustawie o CIT zasadne jest odwołanie się do ogólnie funkcjonującej definicji tego pojęcia. Zgodnie z nim reklamą są działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy, czy określonego sposobu prowadzonej działalności.

W obecnych realiach gospodarczych funkcjonuje również pojęcie tzw. „reklamy instytucjonalnej”. Zadaniem takiej reklamy jest tworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywnego nastawienia potencjalnych klientów, umocnienia stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców zewnętrznych.

Wobec powyższego można wysnuć wniosek, iż reklama powinna być rozumiana szeroko, jako reklama towaru, usługi, a także jako reklama firmy, przedsiębiorstwa czy zakładu. Wydatki ponoszone na reklamę zakładu przyczyniają się pośrednio do uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wydatki z tytułu kompleksowej usługi organizacji wydarzenia otwarcia Zakładu, w tym wydatki na usługi gastronomiczne, mają charakter wydatków reklamowych a nie reprezentacyjnych.

Kryteria odróżniające wydatki reklamowe od reprezentacyjnych wskazał również NSA w wyroku z 2 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1472/2008, uznając, że reklama wiąże się z zamiarem utrwalenia w świadomości kontrahenta, choćby potencjalnego, reklamowanej firmy lub jej produktu, natomiast reprezentacja polega na działaniach zmierzających do podniesienia prestiżu firmy u jej kontrahentów. Tak więc to, co promuje logo danej firmy, jest reklamą, natomiast to, co przy wykorzystaniu logo innych firm ma służyć dobremu wizerunkowi własnej firmy, należy do sfery reprezentacji.

Mając na uwadze powyższe, nie można zaprzeczyć, iż oficjalne i uroczyste zaprezentowanie Zakładu oraz planów dotyczących produkowanych tam w przyszłości wyrobów nie spełnia funkcji reklamowej. Z uroczystości została sporządzona dokumentacja fotograficzna, upominki opatrzone logiem Spółki, broszury informujące o otwarciu Zakładu, zorganizowana została także konferencja prasowa, co bez wątpienia miało wpływ na promocję działalności Spółki.

Wszystkie wspomniane powyżej czynniki mogą przyczynić się do zwiększenia popytu na towary Spółki, a w konsekwencji zwiększyć jej przychody. Uznać należy zatem, iż wszelkie działania promocyjne poczynione przez Spółkę stanowiły część strategii marketingowej, dlatego też należy je traktować jako reklamę (brak podstaw do uznania, aby promocja Zakładu nie stanowiła takiego elementu). Spółka zaznacza również, że podstawowym zamiarem organizacji wydarzenia było rozpowszechnianie wiedzy o otwarciu nowego Zakładu i oferowanych produktach oraz potencjalne zwiększenie rozpoznawalności Spółki jako solidnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, czy też jako wiarygodnego kontrahenta. Zamiar ten był realizowany poprzez obecność osób reprezentujących Spółkę oraz zaproszonych gości (w tym władz lokalnych), a także odpowiednią oprawę oraz organizację wydarzenia. Podczas uroczystości zapewniono gościom transport, podjęto poczęstunkiem, obdarowano drobnymi upominkami z logiem Spółki, a także zapewniono nieliczne atrakcje i rozrywki.

Należy podkreślić, iż działania wspomniane jako ostanie miały wyłącznie charakter pomocniczy, uzupełniający w odniesieniu do podstawowych, bezpośrednio promocyjno-reklamowych czynności. Ich wprowadzenie było działaniem standardowym w danych okolicznościach, nienoszącym cech okazałości czy wystawności. Potwierdza to również fakt, że część nieoficjalna związana z rozrywką (w tym wystąpienie zespołu pieśni i tańca) trwała stosunkowo krótko w porównaniu do łącznego czasu trwania wydarzenia. Ponadto, stanowiła dobry moment na dyskusję, nawiązanie kontaktów, czy podzielenie się refleksjami związanymi z otwarciem Zakładu. Są to działania powszechnie stosowane na rynku, świadczące wyłącznie o dbałości i szacunku wobec zaproszonych gości (z których wielu przybyło na uroczystość po długiej podróży z członkami rodziny).

Resumując powyższe, zdaniem Spółki, przedmiotowe wydatki mają w całości charakter reklamowy i nie można ich nawet w części potraktować jako kosztów reprezentacji. Reklama, poprzez organizację uroczystości otwarcia nowego Zakładu, wpłynęła na zaistnienie fabryki w świadomości społeczności lokalnej oraz klientów. Spółka poniosła więc wydatki na zorganizowanie promocyjno-reklamowej uroczystości otwarcia Zakładu w celu osiągnięcia przychodów w przyszłości.

Zdaniem Spółki, ocena celu imprezy powinna być dokonywana przez pryzmat wszystkich okoliczności zaistniałych w jej trakcie. Powołując się na słownikowe znaczenia pojęcia „reprezentacja” oraz ugruntowaną linię orzeczniczą w tym zakresie Spółka wskazuje, iż w przypadku zorganizowanego przedmiotowego wydarzenia nie można mówić o jakiejkolwiek okazałości czy wystawności. Podjęte działania nie wiązały się z wystawnością, lecz jedynie z należytą starannością w przygotowaniu przedsięwzięcia o charakterze biznesowym, jakim było otwarcie nowego Zakładu. W ocenie Spółki, wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji ze względu na charakter i cel imprezy.

Dodatkowo, możliwość uznania wydatków związanych z uroczystością zorganizowaną przy okazji otwarcia nowego zakładu za koszty uzyskania przychodów potwierdzają rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądów, m.in.:

  • wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1789/10, w którym sąd wskazał, że jeśli impreza jest elementem strategii marketingowej dotyczącej promocji danego produktu, to jej organizacja (…) nie jest związana z reprezentacją, lecz z reklamą;
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4511-49/15/AJ, gdzie wyrażono pogląd, że dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację imprezy związanej z otwarciem nowej siedziby, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów (…). Powyższe okoliczności wskazują, że celem tej imprezy była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane we wniosku a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (…);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2011 r., Znak: IPPB5/423-61/11-4/JC, gdzie wyrażono pogląd, że z przedstawionego przez Spółkę opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał uroczystego otwarcia „Centrum” w dniu 2010 r. (…) W związku z tym Spółka w dniach: września 2010 r. przeprowadziła imprezy artystyczno-reklamowe na terenie centrum w W. Wnioskodawca poniósł w związku z tym wydatki na: wynajęcie hali namiotowej oraz estrady, druk zaproszeń na uroczyste otwarcie centrum, występy clowna, zabawy i konkursy dla dzieci („pompowanie balonów”), obsługę imprez przez hostessy noszące szarfy z logo centrum, wynajęcie urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, usługi cateringowe oraz usługi związane z organizacją tych imprez. W trakcie tych imprez eksponowane były tablice reklamowe oraz w różny sposób logo i nazwa centrum (na torbach reklamowych, szarfach noszonych przez hostessy, zaproszeniach, balonikach, długopisach). Także prowadzący imprezy artystyczne reklamowali słownie nowootwarte centrum. (…) W kontekście powyższego, wydatki – ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług organizacji imprez reklamowych, oprawę muzyczną tych imprez, wynajęcie hali namiotowej i urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, imprezy dla dzieci, obsługę imprez przez hostessy – związane z reklamą, promocją nowoutworzonego centrum handlowego można uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności centrum na rynku, przekonaniu potencjalnych klientem do zrobienia zakupów w centrum, maksymalnego wykorzystania oferowanych kupcom przestrzeni na prowadzenie ich działalności handlowej a co za tym idzie, zwiększenia źródła przychodów Spółki z czynszu najmu osiąganego przez Wnioskodawcę. Wydatki te są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Ponadto również wydatki na zakup usług cateringowych („niewielki posiłek, zupa”) ponoszone w związku z organizacją imprez otwarcia Centrum, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile nie mają charakteru wystawności lub okazałości.

Reasumując, zdaniem Spółki wydatki związane z organizacją uroczystości otwarcia Zakładu jako wydatki o charakterze promocyjno-reklamowym spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W rezultacie, w ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych na podstawie faktur VAT wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia z okazji otwarcia nowego Zakładu do kosztów uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał również interpretacje wydane przez:

  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-519/15/JKT,
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 marca 2015 r., Znak: IPPB5/4510-103/15-2/JC,
  • Ministra Finansów z 15 stycznia 2015 r., Znak: DD10/033/286/MZO/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Dokonując powyższej kwalifikacji winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja tarcicy (mokrej i suchej) oraz tarcicy klejonej BEAM w tartaku będącym jej własnością. W ostatnich latach Spółka powzięła decyzje o otwarciu nowego zakładu produkcyjnego, którego utworzenie ma wpłynąć na rozwój działalności Spółki, w szczególności na pozyskanie nowych klientów na oferowane przez siebie produkty. Realizacji inwestycji towarzyszyć będzie także wzrost zatrudnienia. W dniach 9-10 września 2016 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie Zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego Zakładu oraz produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie Zakładu, ukazanie Spółki jako producenta nowoczesnych produktów, których jakość ma zapewnić wiodącą pozycję wśród światowych producentów tarcicy oraz wpływać pozytywnie na pozycję konkurencyjną Spółki dzięki lepszemu zaspokojeniu potrzeb klientów, wyższej rentowności i efektywności produkcji. Dodatkowo, celem niniejszej uroczystości była promocja Spółki jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego. W celu zorganizowania uroczystości otwarcia Zakładu Spółka podpisała w dniu 1 lipca 2016 r. umowę z firmą zewnętrzną specjalizującą się w organizacji tego typu wydarzeń.

W związku z realizacją umowy Spółka poniosła następujące wydatki:

  • postawienie namiotu wraz z jego adaptacją techniczną (tj. nagłośnienie, organizacja systemu tłumaczeń dla zagranicznych gości oraz wykonanie sceny);
  • przygotowanie scenariusza wydarzenia, prowadzenie części rozrywkowej wydarzenia i obsługa techniczna;
  • zaproszenia, księga gości, medale, scenariusz imprezy, przewodniki po zakładzie;
  • usługa cateringowa;
  • drobne upominki z logo Spółki;
  • wykonanie filmu promocyjnego;
  • organizacja konferencji prasowej;
  • występ zespołu pieśni i tańca;
  • organizacja zabaw dla dzieci przybyłych gości;
  • transport gości;
  • fotograf;
  • ubezpieczenie;
  • kontenery WC.

Organizacja wydarzenia została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki. Pomimo faktu, iż wstęp na wydarzenie nie był ogólnodostępny, to jednak głównym założeniem Spółki było, aby uroczystość otwarcia zakładu produkcyjnego miała charakter reklamy publicznej. Spółka zrealizowała ten cel m.in. poprzez organizację konferencji prasowej oraz produkcję filmu promocyjnego dotyczącego nowego Zakładu. Uczestnicy wydarzenia zostali również obdarowani drobnymi podarunkami zawierającymi logo firmy. Grono zaproszonych gości stanowili kontrahenci Spółki, potencjalni nowi klienci, pracownicy Spółki wraz z ich rodzinami oraz władze lokalne.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację imprezy związanej z otwarciem Zakładu, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tej imprezy miało kształtować popyt na produkty Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu jednostki.

Charakter imprezy okolicznościowej oraz oprawa wskazują na fakt, że wydatki przeznaczone na jej organizację nie powinny być rozpatrywane łącznie, a mogą podlegać podziałowi na poszczególne grupy wydatków, których klasyfikacja dla celów podatkowych może być różna. W praktyce, wyodrębnienie poszczególnych wydatków możliwe jest gdy Wnioskodawca posiada staranną dokumentację przebiegu imprezy, w tym także szczegółowy kosztorys, który zawiera precyzyjnie wyodrębnione poszczególne pozycje kosztowe.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że co do zasady impreza ta została zorganizowana nie dla konkretnych podmiotów, lecz była skierowana do szerszego kręgu odbiorców, tj. kontrahentów Spółki, potencjalnych klientów, pracowników Spółki wraz z ich rodzinami oraz władz lokalnych. Istotnym dla rozstrzygnięcia o reklamowym lub reprezentacyjnym charakterze tej imprezy jest również fakt, że w związku z tą imprezą zorganizowano konferencje prasową oraz nakręcono film promocyjny dotyczący nowego Zakładu.

Powyższe okoliczności wskazują, że celem tej imprezy była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane we wniosku a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania oferowanych produktów, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania nimi, a także zachęca do współpracy.

Przy czym, Wnioskodawca powinien posiadać dowody nie tylko dokumentujące wysokość poniesionych przez niego wydatków, lecz także wskazujące na promocyjno-reklamowy charakter tej imprezy, jak również ich zakres, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie poniesionych wydatków z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykazanie racjonalności i celowości poniesionych wydatków.
Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna z 15 grudnia 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.348.2016.1.NL – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

CZYTAJ DALEJ

Dochód i opodatkowanie zagranicznych spółek kontrolowanych

Czy dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 24a ust. 4 ustawy o CIT, Spółek Zagranicznych uznanych za zagraniczne spółki kontrolowane, Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia wartości podstawy opodatkowania obliczonej w walucie funkcjonalnej Spółek Zagranicznych na polskie złote z zastosowaniem kursu średniego waluty funkcjonalnej ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego danej Spółki Zagranicznej?

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts