menu trigger  menu trigger

Zastój na rynku pracy w II kwartale 2021 r.

W UE zastój na rynku pracy wyniósł w II kwartale 2021 r. 14,5% rozszerzonej siły roboczej (15-74 lata).

Głównym składnikiem zastoju na rynku pracy jest bezrobocie . W II kwartale 2021 r. osoby bezrobotne stanowiły prawie połowę wolnych miejsc na rynku pracy (7,0% rozszerzonej siły roboczej w UE). Pozostałe grupy składające się na zastój na rynku pracy to: „osoby dostępne do pracy, ale nie poszukujące pracy” (3,8% poszerzonej siły roboczej), „pracownicy niepełnoetatowi pracujący w niepełnym wymiarze godzin” (2,9%) oraz „osoby poszukujące pracy, ale nie od razu dostępne” (0,8%).

Wśród państw członkowskich UE zastój na rynku pracy był największy w Hiszpanii (25,1% rozszerzonej siły roboczej), we:

  • Włoszech (23,6%) i
  • Grecji (23,2%).

Natomiast najniższy poziom zastoju na rynku pracy zaobserwowano w:

  • Czechach (4,6%),
  • Malcie (5,8%) i
  • Polsce (6,2%).

Bezrobocie było największym składnikiem zastoju na rynku pracy we wszystkich państwach członkowskich UE w II kwartale 2021 r., z wyjątkiem Włoch i Holandii. We Włoszech „osoby gotowe do pracy, ale nie poszukujące pracy” stanowiły 11,5% siły roboczej i w największym stopniu przyczyniły się do zastoju rynku pracy w tym kraju. W Holandii „niepełnoetatowi pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin” (6,0% rozszerzonej siły roboczej) w największym stopniu przyczynili się do osłabienia rynku pracy w kraju.

Eurostat, gr.

CZYTAJ DALEJ

Polska zajmuje 13. miejsce w UE pod względem wskaźnika zatrudnienia

Biorąc pod uwagę wartości liczbowe, w całej UE pod koniec II kw. 2021 r. pracowało o 2,98 mln osób mniej niż przed pandemią” – poinformował „Tygodnik Gospodarczy PIE”. Eksperci zauważyli, że największe spadki zatrudnienia wystąpiły w:

  • Niemczech (-1012 tys. osób),
  • Włoszech (-826 tys. osób) i
  • Rumunii (-738 tys. osób).

Z kolei najwyższe wzrosty odnotowano w:

  • Holandii (+227 tys. osób),
  • Polsce (+150 tys. osób) i
  • na Węgrzech (+121 tys. osób).

Pod koniec II kw. 2021 r. wskaźnik zatrudnienia wynosił  75,2 proc., a pod koniec IV kw. 2019 r. sięgał 73,3 proc. Polska jest obecnie na 13. miejscu pod względem wskaźnika zatrudnienia w porównaniu z 18. miejscem przed pandemią. Zdaniem „Tygodnika Gospodarczego PIE” wyprzedzają nas nie tylko kraje Europy Zachodniej, ale też wiele państw z Europy Środkowo-Wschodniej.

Najwyższe wskaźniki zatrudnienia mają:

  • Holandia (82,0 proc.) i
  • Szwecja (80,8 proc.).

Najniższe wskaźniki zatrudnienia odnotowano w:

  • Grecji (61,2 proc.) i
  • Włoszech (62,0 proc.).

Zdaniem ekspertów w Polsce, mimo zwiększenia zatrudnienia po pandemii, nadal jest duża przestrzeń do wzrostu.

TG PIE

CZYTAJ DALEJ

Wykształcenie i rodzaj pracy wpływają na zatrudnienie osób powyżej 55 roku życia

W 2020 r. w UE prawie sześć na dziesięć (59,6%) osób w wieku 55-64 lat było zatrudnionych. Dla porównania, poziom zatrudnienia osób młodszych, w wieku 20-54 lata, wyniósł prawie osiem na dziesięć (76,2%).

Wskaźnik zatrudnienia zarówno osób młodszych, jak i starszych zależy od ich poziomu wykształcenia. Im wyższy poziom wykształcenia, tym wyższy wskaźnik zatrudnienia.

Wśród osób młodszych, w wieku 20-54 lata, o niskim poziomie wykształcenia wskaźnik zatrudnienia wynosił 59,9%, podczas gdy wskaźnik ten był wyższy o 15,8 pkt proc. wśród osób z wysokim poziomem wykształcenia (85,7%).

Podobnie wystąpiły duże różnice między poziomami zatrudnienia wśród osób starszych, w zależności od ich wykształcenia: 44,0% osób w wieku 55-64 lata z niskim poziomem wykształcenia było zatrudnionych w porównaniu z 60,9% ośob o wykształceniu średnim i 75,6% z wysokim poziomem wykształcenia.

Ten ostatni odsetek zatrudnionych osób w wieku 55-64 lata z wysokim poziomem wykształcenia był bardzo zbliżony do ogólnego odsetka zatrudnionych osób w wieku 20-54 lata (76,2%), niezależnie od poziomu wykształcenia.

Dodatkowo udział osób bezrobotnych był również mniejszy wśród starszych pracowników niż wśród młodszych. Odsetek osób spoza siły roboczej był jednak wyższy wśród starszych pracowników, a zwłaszcza tych o niskim poziomie wykształcenia: ponad co druga (51,3%) osoba w wieku 55-64 lat z niskim wykształceniem była poza rynkiem pracy.

Oprócz poziomu wykształcenia, zawód osób starszych ma istotny wpływ na ich zatrudnienie. Porównując osoby w wieku 55-64 lata według zawodów między zatrudnionymi i niepracującymi można zauważyć różnice między obiema grupami.

Wśród zatrudnionych osób starszych 1 na 5 to specjalista (19,9%). Często też zatrudnieni nadal są technicy i średni personel (15,8% w porównaniu z 12,9%) oraz prawnicy, wyżsi urzędnicy i kierownicy (6,1% w porównaniu z 4,0%).

EUROSTAT, gr

CZYTAJ DALEJ
flaga-mapa-33.jpg

Przepływy na rynku pracy w IV kwartale 2020 r.

W czwartym kwartale 2020 r. rynek pracy w UE nadal wskazywał na potencjalne ożywienie.

Między trzecim a czwartym kwartałem 2020 r. pracę znalazło 3,0 mln bezrobotnych w UE (21,3% wszystkich bezrobotnych w trzecim kwartale 2020 r.). W tym okresie 7,8 mln (54,3%) pozostało bez pracy, a 3,5 mln bezrobotnych (24,4%) straciło pracę.

Spośród wszystkich zatrudnionych w trzecim kwartale 2020 r. 2,3 mln (1,5%) straciło pracę w czwartym kwartale 2020 r., A 3,5 mln (2,3%) przeszło w bierność zawodową.

Spośród osób uznanych za nieaktywnych zawodowo w III kwartale 2020 r. 3,5 mln (3,4%) podjęło pracę w IV kwartale 2020 r., a 3,4 mln (3,4%) zostało bezrobotnych.

EUROSTAT

CZYTAJ DALEJ
flaga-mapa-36.jpg

Godzinowe koszty pracy w UE

W 2020 r. średnie godzinowe koszty pracy w całej gospodarce (z wyłączeniem rolnictwa i administracji publicznej) oszacowano na 28,5 EUR w UE i 32,3 EUR w strefie euro. Wzrosły one w porównaniu z ubiegłym rokiem odpowiednio z 27,7 EUR i 31,4 EUR. Przedstawione dane pochodzą z informacji o poziomie kosztów pracy opublikowanych przez Eurostat.

Najtaniej w Bułgarii, najdrożej w Danii

Średnie godzinowe koszty pracy odzwierciedlają znaczne różnice między państwami członkowskimi UE. Najniższe godzinowe koszty pracy odnotowano w Bułgarii (6,5 EUR), Rumunii (8,1 EUR) i na Węgrzech (9,9 EUR), a najwyższe w Danii (45,8 EUR) i Luksemburgu (42,1 EUR) i Belgii (41,1 EUR).

Polska plasuje się wśród Państw o najniższych kosztach godzinowych nie przekraczających 13 EUR za godzinę. Jak informuje EUROSTAT godzinowe koszty pracy w Polsce wynoszą 11 EUR.

Godzinowe koszty pracy w przemyśle wyniosły do 28,8 EUR w UE i 34,8 EUR w strefie euro. W budownictwie wyniosły one odpowiednio 25,6 i 29,0 euro. W usługach godzinowe koszty pracy wyniosły 28,2 EUR w UE i 31,1 EUR w strefie euro. W gospodarce głównie pozabiznesowej (z wyłączeniem administracji publicznej) wyniosły one odpowiednio 29,7 i 33,1 EUR.

Dwa główne składniki kosztów pracy to płace i wynagrodzenia oraz koszty pozapłacowe (np. Składki na ubezpieczenia społeczne pracodawców). Udział kosztów pozapłacowych w całkowitych kosztach pracy dla całej gospodarki wyniósł 24,5% w UE i 25,0% w strefie euro.

Godzinowe koszty pracy wzrosły najbardziej w Portugalii

W latach 2019-2020 godzinowe koszty pracy na poziomie całej gospodarki wyrażone w euro wzrosły o 3,1% w UE i o 2,9% w strefie euro.

W strefie euro godzinowe koszty pracy wzrosły we wszystkich państwach członkowskich z wyjątkiem Malty (-4,7%), Cypru i Irlandii (po -2,7%). Największy wzrost odnotowano w Portugalii (+ 8,6%), na Litwie (+ 7,5%) i Słowacji (+ 7,0%), najmniejszy wzrost zanotowano w Luksemburgu (+ 0,5%), Finlandii (+ 0,7%) i Holandii (+ 0,8%).

W przypadku państw członkowskich spoza strefy euro godzinowe koszty pracy wyrażone w walucie krajowej wzrosły we wszystkich państwach członkowskich w 2020 r. Z wyjątkiem Chorwacji (-1,0%), przy czym największy wzrost odnotowano na Węgrzech (+ 7,9%), Bułgarii (+ 7,8%), Czechach (+ 7,4%) i Rumunii (+ 7,2%). Najmniej wzrosły w Szwecji (+ 1,1%) i Danii (+ 2,0%).

W 2020 r. Większość państw członkowskich wprowadziła szereg programów wsparcia, aby złagodzić wpływ pandemii COVID-19 na przedsiębiorstwa i pracowników. Polegały one głównie na krótkoterminowych umowach o pracę i czasowych zwolnieniach w całości lub częściowo rekompensowanych przez rząd. Programy te były generalnie rejestrowane jako dotacje (lub ulgi podatkowe) rejestrowane ze znakiem ujemnym w pozapłacowym składniku kosztów pracy.

Ogólnie rzecz biorąc, liczba faktycznie przepracowanych godzin spadła bardziej niż płace, podczas gdy podatki pomniejszone o dopłaty zmniejszyły się, ograniczając w ten sposób wpływ na godzinowe koszty pracy.

Eurostat, oprac. gr.

CZYTAJ DALEJ