Od 1 marca 2021 r. wzrośnie wysokość kwoty, którą pracodawcy wpłacają na konto Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Wzrost wpłaty na PFRON wynika z wyższej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, której wysokość ogłosił Prezes GUS w komunikacie z dnia 9 lutego 2021 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w IV kwartale 2020 r. Zgodnie z komunikatem przeciętna pensja wyniosła w tym okresie 5457,98 zł i jest wyższa w stosunku do poprzedniego kwartału o 289,05 zł.

Do wnoszenia comiesięcznych wpłat na PFRON zobowiązani są pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i równocześnie nie osiągają minimum 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, z późn. zm.) miesięczna wpłata na Fundusz stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Wyliczenie przeprowadza się według następującego wzoru:

0,4065 × PW × (ZO × 0,06 − ZN), gdzie:

0,4065 – wskaźnik ustawowy (40,65%)

PW – wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

ZO – zatrudnienie ogółem u określonego pracodawcy (które mnoży się przez wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6%)

ZN – liczbę zatrudnianych przez pracodawcę osób niepełnosprawnych

Przypominamy, że pracodawca zobowiązany jest dokonać wpłaty na PFRON w terminie do dnia 20. następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat. Również w tym terminie należy wysłać przez teletransmisję danych do PFRON stosowne deklaracje, z których będzie wynikała kwota wpłaty.

Więcej na ten temat: Obowiązki oraz uprawnienia pracodawców związane z dokonywaniem wpłat na PFRON

B.O.



GUS opublikował dane dotyczące płacy i zatrudnienia w ubiegłym miesiącu.

Z informacji podanych przez GUS wynika, że przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w styczniu 2021 r. było niższe niż w poprzednim miesiącu i wyniosło 6314,1 osób. W porównaniu do stycznia 2020 roku zanotowano spadek zatrudnienia o 2 pkt proc.

Jeśli chodzi o przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach w styczniu 2021, to zanotowano spadek wynagrodzeń o 7,7 pkt proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca. Wynagrodzenie brutto w grudniu wyniosło 5973,75 zł, podczas gdy w styczniu 2021 r. wynosiło 5536,80 zł. w porównaniu do stycznia 2021 roku zanotowano wzrost wynagrodzeń o 4,8 pkt proc.

Podobny wzrost na poziomie 4,8 pkt proc. w ujęciu rocznym zanotowano w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. Wynagrodzenie bez wypłat z zysku wyniosło w styczniu 2021 r. 5536,79 zł, zaś w grudniu wyniosło 5973,33 zł. Zatem kwota wynagrodzenia bez wypłat z zysku spadła w porównaniu z ubiegłym miesiącem o 7,7 pkt proc.

Należy zaznaczyć, że powyższe dane dotyczą podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w których liczba pracujących przekracza 9 osób.

GUS, oprac.: gr.



Główny Urząd Statystyczny opublikował raport dotyczący rejestracji i upadłości podmiotów gospodarczych w IV kwartale 2020 roku.

Jak czytamy w publikacji GUS liczba upadłości podmiotów gospodarczych w IV kwartale 2020 r. wyniosła 106 i była o 33,3% mniejsza niż w analogicznym okresie roku poprzedniego.

Spadek liczby upadłości odnotowano w:

  • przemyśle (19 wobec 36),
  • usługach (16 wobec 26),
  • transporcie i gospodarce magazynowej (8 wobec 15),
  • budownictwie (15 wobec 19),
  • w handlu; naprawie pojazdów samochodowych (8 wobec 15) oraz
  • informacji i komunikacji (3 wobec 5).

Wzrost liczby upadłości zanotowano jedynie w zakwaterowaniu i gastronomii (6 wobec 4).

Według wyróżnionych form prawnych mniejszą liczbę upadłości podmiotów gospodarczych zanotowano m.in. dla:

  • spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (65 wobec 82) oraz
  • osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (20 wobec 46).

Wzrost liczby upadłości nastąpił jedynie w spółkach komandytowych (8 wobec 7).

Wśród podmiotów, dla których ogłoszono upadłość 61,3% stanowiły spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (wobec udziału 51,6% w IV kwartale 2019 r.),a 18,9% osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą (wobec udziału 28,9% w IV kwartale 2019 r.).

Łącznie w całym 2020 r. odnotowano 528 upadłości, tj. o 8,7% mniej niż w roku 2019.

źródło: GUS



Z początkiem marca zmieni się kwota przychodu, której przekroczenie skutkuje zawieszeniem renty socjalnej.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy z dn. 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1455) prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym zostały osiągnięte przychody w łącznej kwocie wyższej niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych.

W IV kwartale 2020 r. wspomniane wynagrodzenie ukształtowało się na poziomie 5457,98 i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 289,05 zł. W związku z tym w okresie od 01.03.2021 r. do 31.05.2021 r. kwota przychodu powodująca zawieszenie renty socjalnej wynosi 3820,60 zł.

B.O.



Badanie Aktywności Ekonomicznej Ludności jest najważniejszym w skali Polski i Europy źródłem informacji na temat sytuacji w obszarze rynku pracy. Jest częścią Europejskiego Badania Siły Roboczej (LFS) dzięki czemu uzyskane dane można porównać z sytuacją w innych krajach europejskich.

BAEL monitoruje zmiany zachodzące na rynku pracy. Co kwartał dostarcza wiarygodnych i porównywalnych danych dotyczących sytuacji osób pracujących, bezrobotnych oraz biernych zawodowo.

Wskaźnik zatrudnienia w III kw. 2020 roku wyniósł w Polsce 54,6%, z kolei stopa bezrobocia wyniosła 3,3%, Jest to niewielka zmiana w porównaniu ze wskaźnikami z III kwartału 2019 r. kiedy to wskaźnik zatrudnienia wynosił 54,9% a stopa bezrobocia 3,1%.
Zatrudnionych mieliśmy w III kwartale 2020 roku 16 512 tys. osób, 13 192 tys, osób było biernych zawodowo z bez pracy pozostawał 561 tys. osób.



GUS opublikował dane dotyczące płacy i zatrudnienia w ubiegłym miesiącu.

Z informacji podanych przez GUS wynika, że przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w grudniu 2020 r. było podobne jak w poprzednim miesiącu i wyniosło 6329 osób. W porównaniu do grudnia 2019 roku zanotowano spadek zatrudnienia o 1 pkt proc.

Jeśli chodzi o przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach w grudniu 2020 r., to zanotowano wzrost wynagrodzeń o 8,9 pkt proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca. Wynagrodzenie brutto w grudniu wyniosło 5973,75 zł, podczas gdy w listopadzie 2020 r. wynosiło 5484,07 zł. Od początku roku zanotowano wzrost wynagrodzeń o 6,6 pkt proc.

Podobny wzrost na poziomie 6,6 pkt proc. w ujęciu rocznym zanotowano w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. Wynagrodzenie bez wypłat z zysku wyniosło w listopadzie 2020 r. 5483,93 zł, zaś w grudniu wyniosło 5973,33 zł. Zatem kwota wynagrodzenia bez wypłat z zysku wzrosła w porównaniu z ubiegłym miesiącem o 8,9 pkt proc.

Należy zaznaczyć, że powyższe dane dotyczą podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w których liczba pracujących przekracza 9 osób.

GUS, oprac.: gr.


wykresy-zdjecia-5.jpg

W III kwartale 2020 r. można mówić o lekkiej stabilizacji sytuacji na rynku pracy wywołanej pandemią COVID-19. W porównaniu do sytuacji odnotowanej w poprzednim kwartale – na podstawie wyników badania aktywności ekonomicznej ludności – zaobserwowano co prawda wzrost liczby bezrobotnych, jednak przy jednoczesnym zwiększeniu zbiorowości pracujących i spadku liczebności osób biernych zawodowo. Niewątpliwie świadczy to o ożywieniu na rynku pracy, w tym aktywizacji osób nieposzukujących pracy lub niegotowych do jej podjęcia w poprzednim kwartale. Jednocześnie odnotowano osłabienie zjawisk zaobserwowanych w II kwartale br. charakterystycznych dla populacji pracujących, takich jak zwiększone absencje i częstsza praca z domu.

Wyniki badania aktywności ekonomicznej ludności (BAEL) prezentującego dane przeciętne dla kwartału wskazują, że osoby aktywne zawodowo stanowiły w III kwartale 2020 r. 56,4% ludności w wieku 15 lat i więcej. Wskaźnik ten zwiększył się w porównaniu z II kwartałem 2020 r. o 0,9 p. proc., ale obniżył się nieznacznie w odniesieniu do III kwartału 2019 r. o 0,3 p. proc.

Aktywność ekonomiczna ludności w wieku 15 lat i więcej według BAEL

W III kwartale 2020 r. liczba ludności aktywnej zawodowo w wieku 15 lat i więcej wyniosła 17074 tys. osób, z tego: 16512 tys. to pracujący i 561 tys. – bezrobotni. Populacja biernych zawodowo w analogicznej grupie wieku liczyła 13192 tys.
Zbiorowość aktywnych zawodowo zwiększyła się w porównaniu z poprzednim kwartałem (o 273 tys., tj. o 1,6%), ale zmniejszyła się w relacji do analogicznego okresu ubiegłego roku (o 77 tys., tj. o 0,4%). W konsekwencji, liczba osób biernych zawodowo była niższa w skali kwartału, ale wyższa w skali roku.
Wskaźnik określający relację liczby osób niepracujących (bezrobotnych i biernych zawodowo w wieku 15 lat i więcej) do liczby osób pracujących zmniejszył się w stosunku do poprzedniego okresu, natomiast był większy od zaobserwowanego w analogicznym kwartale ubiegłego roku. W III kwartale 2020 r. na 1000 osób pracujących przypadały 833 osoby bez pracy (w II kwartale 2020 r. i w III kwartale 2019 r. odpowiednio: 860 i 822 osoby).

Pracujący w wieku 15 lat i więcej według BAEL

Osoby pracujące stanowiły w III kwartale 2020 r. 54,6% ludności w wieku 15 lat i więcej. Wskaźnik ten zwiększył się w porównaniu z II kwartałem br. – o 0,8 p. proc., natomiast ukształtował się na nieco niższym poziomie w odniesieniu do sytuacji sprzed roku (spadek o 0,3 p. proc.).

W III kwartale 2020 r. populacja pracujących w wieku 15 lat i więcej liczyła 16512 tys. i zwiększyła się względem poprzedniego kwartału (o 238 tys., tj. o 1,5%), natomiast w stosunku do sytuacji rok wcześniej odnotowano spadek (o 107 tys., tj. 0,6%).
Zaobserwowany wzrost liczby osób pracujących w większym stopniu dotyczył kobiet niż mężczyzn. W porównaniu z poprzednim kwartałem obie zbiorowości zwiększyły się odpowiednio o 141 tys., tj. o 2,0% i o 97 tys., tj. o 1,1%. Natomiast obniżenie liczby pracujących w skali roku dotyczyło w podobnym zakresie populacji kobiet i mężczyzn (spadek odpowiednio o 51 tys., tj. o 0,7% oraz o 56 tys., tj. o 0,6%).
Podobnie jak w poprzednich okresach wśród pracujących nieco większą zbiorowość stanowili mężczyźni – w III kwartale 2020 r. ich udział w tej grupie wyniósł 55,4%.
Biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania zwiększenie populacji pracujących w ujęciu kwartalnym dotyczyło w szerszym zakresie mieszkańców miast – wyniosło ono 177 tys., tj. 1,8%, a w ujęciu rocznym odnotowano spadek o 62 tys., tj. 0,6%. Wśród mieszkańców wsi liczebność pracujących wzrosła o 61 tys., tj. 0,9% w porównaniu do poprzedniego kwartału, ale zmniejszyła się w odniesieniu do sytuacji sprzed roku (o 45 tys., tj. o 0,7%).
Zmiany w liczbie pracujących wpłynęły na wzrost wskaźnika zatrudnienia (do poziomu 54,6% z 53,8% odnotowanego w II kwartale 2020 r.).
W III kwartale 2020 r. nadal wyraźnie wyższy wskaźnik zatrudnienia obserwowano wśród mężczyzn (odpowiednio 63,3% wobec 46,5% dla kobiet).

Bezrobotni według BAEL

W III kwartale 2020 r. zbiorowość bezrobotnych liczyła 561 tys. i zwiększyła się zarówno w stosunku do poprzedniego kwartału, jak i do analogicznego okresu 2019 r. (odpowiednio o: 34 tys. i 29 tys.).
W porównaniu z poprzednim kwartałem wzrost liczby bezrobotnych odnotowano wyłącznie wśród kobiet – o 20,9%, przy jednoczesnym spadku liczebności bezrobotnych mężczyzn o 4,1%.
W odniesieniu do analogicznego okresu 2019 r. wśród kobiet i mężczyzn liczba bezrobotnych wzrosła odpowiednio o 19 tys., tj. o 7,3% wobec 11 tys., tj. o 4,0%.
Biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania, wzrost liczby bezrobotnych w porównaniu z poprzednim kwartałem wystąpił wśród mieszkańców wsi (o 10,6%), jak i miast (o 3,9%), a w odniesieniu do sytuacji sprzed roku zwiększenie liczby bezrobotnych nastąpiło o 8,6% na wsi wobec 3,2% w miastach.
Stopa bezrobocia zwiększyła się zarówno w stosunku do analogicznego okresu ub. roku, jak i poprzedniego kwartału. W III kwartale 2020 r. stopa bezrobocia mężczyzn ukształtowała się na niższym poziomie niż dla kobiet (odpowiednio 3,0% wobec 3,6%), biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania stopa bezrobocia była niższa wśród mieszkańców miast niż wsi (odpowiednio 3,1% wobec 3,5%).

źródło: GUS


ekonomia_informacje-13.jpg

GUS opublikował dane dotyczące płacy i zatrudnienia w ubiegłym miesiącu.

Z informacji podanych przez GUS wynika, że przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w listopadzie 2020 r. było takie samo jak w poprzednim miesiącu i wyniosło 6318,9 osób. W porównaniu do listopada 2019 roku zanotowano spadek zatrudnienia o 0,2 pkt proc.

Jeśli chodzi o przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach w listopadzie 2020 r., to zanotowano wzrost wynagrodzeń o 0,5 pkt proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca. Wynagrodzenie brutto w październiku wyniosło 5458,88 zł, podczas gdy w listopadzie 2020 r. 5484,07 zł. Od początku roku zanotowano wzrost wynagrodzeń o 4,9 pkt proc.

Podobny wzrost na poziomie 4,9 pkt proc. w ujęciu rocznym zanotowano w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. Wynagrodzenie bez wypłat z zysku wyniosło w listopadzie 2020 r. 5483,93 zł, zaś w październiku wyniosło 5456,24 zł. Zatem kwota wynagrodzenia bez wypłat z zysku wzrosła w porównaniu z ubiegłym miesiącem o 0,5 pkt proc.

Należy zaznaczyć, że powyższe dane dotyczą podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w których liczba pracujących przekracza 9 osób.

GUS, oprac.: gr.



Występowanie dolegliwości zdrowotnych związanych z pracą odczuwanych w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie wskazało 10,5 mln spośród 27,3 mln osób, które kiedykolwiek pracowały.

W ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie wypadkowi przy pracy uległo 1,2% pracujących. Spośród 16,3 mln pracujących w II kwartale 2020 r., 65,7% osób wskazało na występowanie w miejscu pracy czynników mających niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne, a 45,0% potwierdziło występowanie czynników mających niekorzystny wpływ na dobrostan psychiczny (respondenci mieli możliwość wskazania więcej niż jednego czynnika).

Dolegliwości zdrowotne związane z pracą osób, które kiedykolwiek pracowały

Badanie modułowe przeprowadzone w II kwartale 2020 r. pozwoliło zebrać informacje na temat dolegliwości zdrowotnych, które powstały lub pogłębiły się z powodu pracy zawodowej. Najczęściej były to problemy kostne, stawowe lub mięśniowe, odczuwane głównie w obrębie pleców. Tego typu dolegliwości wskazało 21,2% osób, które kiedykolwiek pracowały, przy czym dla 13,9% osób była to najpoważniejsza dolegliwość zdrowotna
związana z pracą. Biorąc pod uwagę zawód wykonywany przez respondenta, występowanie dolegliwości zdrowotnych najczęściej potwierdzali rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy (47,6% pracujących w tej grupie zawodowej).

Spośród osób, które kiedykolwiek pracowały 19,3% wskazywało tylko jedną dolegliwość. Średnio na osobę przypadały blisko 2 dolegliwości zdrowotne.
Wiek respondentów determinował występowanie dolegliwości związanych z pracą. Blisko co druga badana osoba (48,2%) w wieku 50-59 lat wskazała dolegliwości zdrowotne związane z pracą wykonywaną obecnie lub w przeszłości. Natomiast analizując staż pracy badanych osób dolegliwości zdrowotne związane z pracą najczęściej wskazały osoby ze stażem pracy powyżej 20 lat (45,8%).

W 87,3% przypadków wskazano, że najpoważniejsza dolegliwość zdrowotna nie wpływała lub wpływała w pewnym stopniu na codzienną aktywność zawodową lub pozazawodową. U pozostałych osób najpoważniejsza dolegliwość oddziaływała na wspomnianą aktywność w sposób znaczący. W większości przypadków (71,0%) najpoważniejsze problemy zdrowotne nie skutkowały niezdolnością do pracy.

Wypadki przy pracy w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie

Wyniki badania wskazują, że spośród 17,3 mln osób, które pracowały w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie, 199 tys. osób uległo wypadkowi przy pracy. Najwyższy udział poszkodowanych w wypadkach przy pracy odnotowano wśród osób w wieku 30-34 lata (16,6%). Poszkodowanymi byli główne mężczyźni (72,9%). Najwięcej poszkodowanych w wypadkach przy pracy pracowało w sekcji przetwórstwo przemysłowe (34,7%). Biorąc pod
uwagę rodzaj wykonywanej pracy najwięcej poszkodowanych pracowało jako robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy (30,2%). Niezdolność do pracy spowodowana wypadkiem najczęściej trwała nie dłużej niż 3 miesiące.

Czynniki w miejscu pracy mające niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne

Spośród 16,3 mln pracujących w II kwartale 2020 r., 10,7 mln osób wskazało na występowanie w miejscu pracy czynników mających niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne, w tym 66,9% wskazało więcej niż jeden czynnik wpływający negatywnie na zdrowie.
Nieznacznie częściej na co najmniej jeden czynnik w miejscu pracy mający niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne narażeni byli mężczyźni (70,0% mężczyzn pracujących w II kwartale 2020 r.), natomiast wśród kobiet udział ten wyniósł 60,2%. Wyższy udział odnotowano również wśród osób mieszkających na terenach wiejskich (71,0% wszystkich mieszkańców wsi). Natomiast wśród osób zamieszkałych w miastach 62,1% narażonych było na co najmniej jeden czynnik mający niekorzystny wpływ na ich zdrowie. Najczęściej wskazywanym przez respondentów czynnikiem w miejscu pracy mającym niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne była męcząca (wymuszona, niewygodna) pozycja ciała lub pozycja sprawiająca ból – 32,4%.

Czynniki w miejscu pracy mające niekorzystny wpływ na dobrostan psychiczny

Wśród 16,3 mln pracujących w II kwartale 2020 r., 7,3 mln osób wskazało na występowanie czynników w miejscu pracy mających niekorzystny wpływ na dobrostan psychiczny, w tym 66,5% osób wskazało tylko jeden czynnik. Najwięcej pracujących (24,2%) wskazało na dużą presję czasu lub nadmierne obciążenie ilością pracy.

źródło: GUS



GUS opublikował dane dotyczące wypadków przy pracy w ubiegłym roku. W 2019 r. zgłoszono 83205 osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy (o 1,3% mniej niż w 2018 r.), w tym 184 osoby w wypadkach śmiertelnych (odpowiednio o 12,8% mniej) oraz 396 osób w wypadkach ciężkich (o 24,9% mniej).

Najwięcej osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, podobnie jak w 2018 r., odnotowano w sekcji przetwórstwo przemysłowe (33,8%), a najmniej w sekcji informacja i komunikacja (0,5%).

Uwzględniając podział terytorialny kraju, najwięcej osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy odnotowano w województwach: śląskim (14,6%), mazowieckim (13,0%) oraz wielkopolskim (12,1%).

Wskaźnik wypadkowości

Wskaźnik wypadkowości (poza gospodarstwami indywidualnymi w rolnictwie) od 2011 r. wykazuje tendencję spadkową. W 2019 r. wyniósł 6,06 (dla mężczyzn – 6,96, a dla kobiet – 5,02) wobec 8,34 w 2011 r. i 6,30 w 2018 r.

W podziale według rodzajów działalności gospodarczej najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w sekcjach:

  • górnictwo i wydobywanie (17,34),
  • dostawa wody;
  • gospodarowanie ściekami i odpadami;
  • rekultywacja (14,09) oraz
  • przetwórstwo przemysłowe(9,96).

Najniższy w sekcjach:

  • informacja i komunikacja (1,14),
  • pozostała działalność usługowa (1,46) oraz
  • działalność profesjonalna, naukowa i techniczna (1,65).

Biorąc pod uwagę podział terytorialny najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w województwach:

  • dolnośląskim (7,56),
  • wielkopolskim (7,27)
  • śląskim (7,26).

Najniższy w województwach:

  • mazowieckim (4,52),
  • małopolskim (4,60) i
  • podkarpackim (5,40).

Natomiast najwyższy wskaźnik wypadków śmiertelnych wystąpił w województwach:

  • lubuskim i świętokrzyskim (po 0,024) oraz
  • warmińsko-mazurskim (0,023).

Najniższy w województwach:

  • łódzkim (0,007) oraz
  • pomorskim i małopolskim (po 0,008).
Wypadki zbiorowe

Badanie wypadków przy pracy pozwala na określenie przebiegu wypadków indywidualnych i zbiorowych, a także ich skutków oraz przyczyn. Z reguły w wypadku przy pracy poszkodowana zostaje tylko jedna osoba, jednak jeżeli w wyniku tego samego zdarzenia wypadkowi uległy co najmniej dwie osoby, jest to wypadek zbiorowy.

W 2019 r. zgłoszono 82820 wypadków przy pracy, w tym 256 wypadków zbiorowych, które stanowiły 0,3% ogólnej liczby wypadków. W wypadkach zbiorowych zostało poszkodowanych 641 osób (wzrost o 1,7% w porównaniu z 2018 r.). Udział liczby osób poszkodowanych w wypadkach zbiorowych w ogólnej liczbie osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy wyniósł 0,8% (analogicznie jak w 2018 r.).

Spośród osób poszkodowanych w wypadkach zbiorowych 3,4% poniosło śmierć, a 3,1% doznało ciężkich uszkodzeń ciała (w 2018 r. odpowiednio 3,2% i 4,8%).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według płci, wieku i sektorów własności

Jednym z najważniejszych aspektów analizy okoliczności wypadków przy pracy jest charakterystyka demograficzno-społeczna osób, które w tych wypadkach zostały poszkodowane. W 2019 r., podobnie jak w latach poprzednich, wypadkom najczęściej ulegali mężczyźni, którzy stanowili 61,9% ogólnej liczby osób poszkodowanych (62,9% w 2018 r.). Stanowili oni również zdecydowaną większość poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych (96,7%) oraz w wypadkach ciężkich (90,7%).

Najliczniejszą grupę poszkodowanych stanowiły osoby w wieku 30-39 lat (25,1%) oraz 40-49 lat (24,4%), a najmniej poszkodowanych było wśród osób w wieku 17 lat i mniej (0,1%).

Wypadkom śmiertelnym i ciężkim najczęściej ulegały osoby w wieku 40-49 lat (odpowiednio 27,7% i 24,5%).

W sektorze prywatnym większość osób poszkodowanych stanowili mężczyźni – 69,7% (spadek o 0,8 pkt proc. w stosunku do 2018 r.), a w sektorze publicznym kobiety – 55,1% (odpowiednio wzrost o 0,8  pkt proc.).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według stażu pracy

Wypadkom ulegali głównie pracownicy ze stażem pracy wynoszącym 1 rok i mniej (33,4% poszkodowanych) oraz ze stażem 2-3 lata (17,6%). Najliczniejszą grupą osób poszkodowanych ze stażem pracy nieprzekraczającym 1 roku były osoby, które wykonywały pracę w przetwórstwie przemysłowym (35,5% osób poszkodowanych w tej sekcji).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według wykonywanego zawodu

W 2019 r. najwięcej osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy pracowało jako operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i przetwórczych (10,7% poszkodowanych ogółem) oraz robotnicy obróbki metali, mechanicy maszyn i urządzeń i pokrewni (odpowiednio 10,4%).
Robotnicy budowlani i pokrewni (z wyłączeniem elektryków) najczęściej ulegali wypadkom śmiertelnym (17,9%).

Poszkodowani w wypadkach przy pracy według dni niezdolności do pracy

Jedną z ważniejszych konsekwencji wypadku przy pracy (poza skutkami powodującymi śmierć lub ciężkie szkodzenie ciała), zarówno w skali zakładu, jak i całej gospodarki narodowej, jest niezdolność do pracy w związku z poniesionymi w trakcie wypadku urazami. W 2019 r. łączna liczba dni niezdolności do pracy na skutek wypadku przy pracy wyniosła 3,5 mln (wzrost o 1,3% w stosunku do 2018 r.), co w przeliczeniu na jednego poszkodowanego dało 42 dni (bez wypadków śmiertelnych) wobec 41 dni w 2018 r.

Najczęściej osoby poszkodowane były niezdolne do pracy przez okres 4-13 dni oraz 31-90 dni (odpowiednio 25,4% i 24,8%).

źródło: GUS