man-2264825_640.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2021 r. (data wpływu 12 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania pracownikom kart sportowych finansowanych w częściach przez pracodawcę, z ZFŚS i przez pracownika oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem kart – jest nieprawidłowe.


shopping-mall-509536_640.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług logopedycznych przy użyciu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.


hand-325321_640.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 15 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia w związku z rozwiązaniem umowy o pracę – jest nieprawidłowe.


ekonomia_informacje-30.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 listopada 2020 r. (data wpływu 2 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z 3 listopada 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy umowa będzie zawierała dane wymienione w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług i jednocześnie będzie dotyczyła usługi, której wartość należności ogółem nie przekroczy 450 zł, to będzie stanowiła fakturę uproszczoną i Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia zwyczajnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 3 listopada (data wpływu 3 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z 3 listopada 2020 r.):

 

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawnych i doradztwa podatkowego. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę opodatkowane są stawką 23% VAT.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres informacji znajdujących się w umowach zawieranych z podatnikami VAT, których kwota należności ogółem nie będzie przekraczała 450 zł.


audit-4190945_640.jpg

„Czy pełną księgowość w sp. z o.o. można prowadzić samemu, przynajmniej na początku? Do tej pory sama prowadziłam księgowość w firmie (jednoosobowa działalność gospodarcza) i na razie wolałabym uniknąć opłat za biuro rachunkowe. Na pewno będę musiała się w tym zakresie dokształcić, ale pytanie czy jest to w ogóle możliwe? Jakie są procedury, raporty, zeznania (dodatkowe, inne niż w JDG), które należy składać? Czy mogę liczyć na rozwianie wątpliwości i pomoc w przeprowadzeniu procedur?”

Autor niniejszego opracowania z pewnością …


ekonomia_informacje-30.jpg

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dn. 24.02.2021 r., sygn. akt: I FSK 126/20 stwierdził, że art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej nie ogranicza prawa podatnika do korzystania z nadwyżki VAT przenoszonej na kolejne okresy rozliczeniowe. Sąd stwierdził jasno i wyraźnie: możliwość przenoszenia nadwyżki VAT nie podlega ograniczeniu czasowemu z uwagi na terminy przedawnienia.

Stan faktyczny

Orzeczenie zapadło na kanwie sporu pomiędzy podatnikiem, który wykazywał w deklaracji VAT nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, a organem podatkowym, który skorygował rozliczenia spółki, podnosząc zarzut przedawnienia.

Podatnik od 1994 r. do lipca 2004 r. kumulował nadwyżkę podatku naliczonego w kolejnych okresach rozliczeniowych. Od lipca 2004 r. wykazywał nadwyżkę w wysokości niezmienionej, zaś w lipcu i sierpniu 2009 r. skarżąca wykazała w deklaracjach VAT-7 podatek należny, co spowodowało pomniejszenie kwoty nadwyżki do przeniesienia. Następnie, spółka w dalszym ciągu przenosiła nadwyżkę, w stanie niezmienionym do marca 2013 r. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, jak również Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nadwyżka podatku naliczonego nad należnym przenoszona na następne okresy rozliczeniowe uległa przedawnianiu z końcem 2009 r., co uzasadniało “wyzerowanie” tej nadwyżki w rozliczeniu za grudzień 2012 r.

Sądowa kontrola decyzji organów podatkowych

Sąd pierwszej instancji stanął po stronie podatnika, odrzucając twierdzenie organów podatkowych, że spółka nie mogła obniżać VAT należnego o naliczony, z faktur otrzymanych w latach wcześniejszych i przenosić nadwyżki na kolejne okresy rozliczeniowe już od grudnia 2009 r. Z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie zgodzili się sędziowie NSA.

Na uwagę zasługuje okoliczność, że formułując ocenę stanu faktycznego, zarówno Sąd pierwszej instancji, jak i organ podatkowy odwoływały się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dn. 29.06.2009 r. (sygn. akt: I FPS 9/08), wyciągając jednak odmienne wnioski. W przedmiotowej uchwale wyjaśniono, że art. 70 § 1 Ordynacji ma zastosowanie do należności z tytułu nienależnego zwrotu podatku od towarów i usług. Pomimo, że sama teza powołanej uchwały nie odnosi się wprost do występującego w sprawie zwrotu pośredniego nadwyżki podatku naliczonego nad należnym – art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (u-VAT), to jednak zdaniem Sądu, argumentacji zawartej w uzasadnieniu takie znaczenie należało nadać.

Pewność prawa i bezpieczeństwo podatnika

W uchwale stwierdzono, że z wykładni art. 70 § 1 Ordynacji dokonywanej w zgodzie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej i wynikającymi z niej zasadami demokratycznego państwa prawa oraz zasadami równości wobec prawa oraz pewności i bezpieczeństwa prawa, przy uwzględnieniu pozostałych zasad wykładni, wynika, że przepis ten ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku VAT przekształcił się w:

  • kwotę zwrotu różnicy podatku;
  • kwotę zwrotu podatku naliczonego lub;
  • różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 u-VAT.

Termin przedawnienia takiej kwoty należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin zwrotu podatku, tj. z pierwszym dniem następnego roku, a kończy się z upływem 5 lat.

NSA stanął na stanowisku, że organ podatkowy, tak jak w przypadku zadeklarowanego zobowiązania podatkowego, nie może po upływie terminu przedawnienia dokonywać weryfikacji i zmiany wysokości zadeklarowanej nadwyżki VAT. Wynika to z faktu, że również podatnik, po upływie okresu przedawnienia nie ma takiego prawa, poprzez skuteczne skorygowanie deklaracji i wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadpłaty.

Skład orzekający zwrócił uwagę na brak symetrii między nieograniczonymi w czasie uprawnieniami organu do weryfikacji rozliczeń podatnika, które przybierają formę nadwyżki VAT naliczonego nad należnym oraz 5-letnim terminem, który przysługuje podatnikowi na dokonanie korekty deklaracji w zakresie obniżenia VAT należnego o naliczony.

Podsumowując, NSA potwierdził, że art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który uprawnia podatnika do przeniesienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na następne okresy rozliczeniowe, nie przewiduje ograniczeń czasowych. Taka nadwyżka staje się, w wyniku przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy składnikiem ewentualnego zobowiązania podatkowego, w nowym okresie rozliczeniowym, pozwalając podatnikowi na odliczenie VAT, a tym samym na pełne zrealizowanie zasady neutralności VAT.

Martyna Kuś – Tax Consultant

Accace Sp. z o.o. Warszawa

www.accace.pl

Podstawa prawna:

  1. Ustawa z dn. 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa – Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.
  2. Ustawa z dn. 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług – Dz.U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.

mercedes-benz-841465_640.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.), uzupełnionym 31 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków opisanych w pkt 1 i pkt 2 – jest nieprawidłowe.


woman-3169726_640.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2021 r. (data wpływu – 16 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych tytułem darowizny od brata – jest prawidłowe.


3198.jpg

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia z tytułu umowy ubezpieczenia komunikacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia z tytułu umowy ubezpieczenia komunikacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni uległa w dniu 6 marca 2018 r. wypadkowi komunikacyjnemu – została potrącona przez samochód gdy przechodziła jezdnię po pasach przejścia dla pieszych. Kierujący pojazdem został prawomocnie skazany wyrokiem karnym za spowodowanie tego zdarzenia. Sprawca wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w towarzystwie ubezpieczeń ….

Wnioskodawczyni doznała w wyniku wypadku rozległych obrażeń ciała, w tym urazu głowy ze stłuczeniem tkanek miękkich powłok okolicy czołowej i ciemieniowo-potylicznej lewej, złamania wieloodłamowego okołoprotezowego obydwu kości piszczelowych i strzałkowych, złamania okołoprotezowego bliższej części trzonu prawej kości udowej.

Wnioskodawczyni kilka lat przed wypadkiem miała zaimplantowane endoprotezy stawów biodrowych i kolanowych, doznanie złamań okołoprotezowych zniweczyło uzyskane wcześniej efekty leczenia.

Leczenie skutków wypadku trwa nadal, nadal występują zwiększone potrzeby poszkodowanej – wymaga opieki, gdyż doznaje znacznych ograniczeń lokomocyjnych i w zakresie codziennego funkcjonowania, ponosi wydatki związane z leczeniem, doświadcza nadal krzywdy spowodowanej wypadkiem.

Wnioskodawczyni zgłosiła do ubezpieczyciela sprawcy szkody … roszczenia z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania i renty, do polisy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

… wypłaciło w toku postępowania likwidacyjnego, na podstawie własnych decyzji, kwoty z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania i renty, uznane przez ubezpieczyciela, które nie są dla poszkodowanej satysfakcjonujące.

Towarzystwo Ubezpieczeń uzależnia dokonanie dopłaty do uznanych i wypłaconych już świadczeń od zawarcia ugody pozasądowej zamykającej postępowanie likwidacyjne w sprawie, przy czym dopłata wyczerpywałaby całość roszczeń związanych ze skutkami wypadku, zarówno istniejących w dniu zawarcia ugody jak i tych, które mogą ujawnić się w przyszłości.

Przedmiotem ugody jest ustalenie warunków zakończenia postępowania likwidacyjnego dotyczącego zgłoszonych przez Wnioskodawczynię roszczeń z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania i renty, wypłacanych z polisy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Kwota dopłaty obejmuje należność z tytułu dopłaty zadośćuczynienia za krzywdę na podstawie art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego oraz z tytułu odszkodowania i renty, na podstawie art. 444 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego.

Kwota przewidziana do wypłaty z ugody nie zawiera odsetek.

W projekcie ugody wysokość dopłaty tytułem zadośćuczynienia, odszkodowania i renty została wskazana przez Towarzystwo Ubezpieczeń jedną kwotą, bez rozliczenia, jaka kwota stanowi zadośćuczynienie oraz ile w tej kwocie przypada na odszkodowanie i rentę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej, kwota wypłaty, wyrażona w projekcie ugody jedną kwotą, stanowiącą sumę dopłaty świadczeń z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę, odszkodowania i renty na zwiększone potrzeby – art. 444 § 1 i 2 i 445 § 1 Kodeksu Cywilnego, jaką otrzyma Wnioskodawczyni za szkodę osobową na podstawie ugody pozasądowej z ubezpieczycielem w wykonaniu umowy obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota jaka ma być wypłacona przez ubezpieczyciela na Jej rzecz, na podstawie ugody pozasądowej zawartej z zakładem ubezpieczeń za szkodę osobową, zawierająca świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania i renty, w realizacji zobowiązania z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wskazanym przepisie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się zwrotem „kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych”. W związku z powyższym, jeżeli świadczenie wypłacone zostało z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych oraz nie ma charakteru świadczeń wymienionych w punktach a) i b) przepisu, to taka kwota – świadczenie będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń, objęte dyspozycją ww. przepisu, rozumie się świadczenia, do wypłaty których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Kwota z ugody pozasądowej zawartej z ubezpieczycielem ma być wypłacona z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego, które jest ubezpieczeniem majątkowym. Przeznaczona do wypłaty kwota jest w całości wykonaniem przez zakład ubezpieczeń zobowiązania wynikającego z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku.

Stanowiska zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawczyni są zawarte w interpretacjach indywidualnych:

  • pismo z dnia 20 czerwca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0112-KDIL3 -1.4011.63.2017.2.AA;
  • pismo z dnia 15 lipca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0115 -KDIT2.4011.402.2020.1.MU;
  • pismo z dnia 21 lipca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0114-KDIP3 -2.4011.319.2020.2.AK;
  • pismo z dnia 23 grudnia 2020 r. Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej, nr 0115 -KDIT2.4011.694.2020.1.MD.

We wskazanych powyżej interpretacjach indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, akceptując przedstawione w nich poglądy wnioskodawców wskazuje, iż z treści art. 805 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.


board-3695072_640.jpg

W sprawach toczących się przy udziale Rzecznika MŚP, Naczelny Sąd Administracyjny  w wyrokach w sprawach połączonych o sygn. akt: I FSK 1290/18, I FSK 1678/18, I FSK 1461/18, I FSK 1749/18, I FSK 1516/18, I FSK 1649/18 wskazał, że dla dostaw towarów na wynos zastosowanie znajduje stawka 5% VAT (a nie wyższa 8%).