Rzecznik MŚP skutecznie występuje w obronie przestrzegania Prawa Przedsiębiorców przez urzędników.

NSA w wyroku z dn. 01.12.2021 roku w sprawie o sygn. akt: I GSK 1316/21 (doręczony Rzecznikowi w dniu 18.03.2022 roku), przy udziale Rzecznika, ze skargi kasacyjnej Przedsiębiorcy na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dn. 13.05.2021 roku sygn. akt: V SA/Wa 1680/21, uznał rację przedsiębiorcy i Rzecznika.

NSA uchylił zaskarżony wyrok, postanowienie Prezesa ZUS oraz postanowienie ZUS o kontynuowaniu czynności kontrolnych.

NSA dostrzegł błędy w treści  zawiadomienia ZUS o kontroli oraz w treści upoważnienia ZUS do przeprowadzenia kontroli, wskazując, że dokument, który nie spełnia wymagań z art. 49 ust. 7 Prawa Przedsiębiorców,  nie określając zakresu przedmiotowego kontroli ( w tym czasookresu tej kontroli) oraz terminu jej zakończenia, nie stanowi podstawy do przeprowadzenia kontroli (art. 49 ust. 8 Prawa Przedsiębiorców).

Dodatkowo NSA wskazał,  że art. 55 ust. 1 pkt 3 Prawa Przedsiębiorców należy interpretować w ten sposób, że czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym, po pierwsze nie może przekraczać 24 dni roboczych, a po drugie obejmuje czas trwania kontroli bez względu na miejsce jej wykonywania, a zatem obejmuje kontrolę przeprowadzoną w siedzibie przedsiębiorcy lub miejscu wykonywania działalności gospodarczej, w miejscu przechowywania dokumentacji, w tym ksiąg podatkowych, w miejscu innym niż siedziba przedsiębiorcy lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej oraz w siedzibie organu kontroli, a nie tylko te dni robocze, w których kontrola była przeprowadzona w siedzibie przedsiębiorcy lub w miejscu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Wyrok NSA niewątpliwie będzie miał wpływ na sposób prowadzenia kontroli u przedsiębiorców przez ZUS  czy przez inne organy do których kontroli stosuje się przepisy o kontroli z Prawa Przedsiębiorców.

Orzeczenie zostało wydane w związku z kontrolą ZUS u przedsiębiorcy. Sprawa trafiła do sądu z uwagi na sprzeciw złożony w oparciu o Prawo przedsiębiorców, a następnie zażalenie na postanowienie ZUS o kontynuowaniu czynności kontrolnych.

Rzecznik MŚP wskazał, że ZUS przekroczył przewidziany Ustawą Prawo Przedsiębiorców czas trwania kontroli, nie przedłożył jej informacji za jaki okres została ona wszczęta, ani jak i kiedy zostanie zakończona. Powoływał się przy tym na naruszenie zasad prowadzenia kontroli oraz ogólnych zasad zawartych w Ustawie Prawo Przedsiębiorców, jak również w Ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

W korzystnym dla Przedsiębiorcy wyroku NSA z dn. 01.12.2021 roku,  NSA wskazał:

  1. Określenie zakresu przedmiotowego kontroli przez ZUS, zarówno w zawiadomieniu o kontroli, jak i w upoważnieniu do kontroli jest nieprawidłowe.

Według NSA pod tym pojęciem mieści się nie tylko przedmiot kontroli, ale też czasookres.  W sprawie Przedsiębiorcy, w ocenie NSA, ZUS nie wskazał czasookresu objętego kontrolą.

W ocenie NSA, nieodzowne jest sprecyzowanie w zawiadomieniu o kontroli oraz upoważnieniu do kontroli czasookresu objętego kontrolą (najczęściej  okresów rozliczeniowych).  Kontrolowany nie może się domyślać co będzie przedmiotem kontroli ( jaki okres będzie kontrolowany).  NSA stanął na stanowisku, że podmiot kontrolowany musi mieć w zawiadomieniu o kontroli oraz w upoważnieniu o kontroli wyczerpującą informację, również w odniesieniu do okresów sprawozdawczych objętych kontrolą. Standardy te NSA wywodzi z art. 2 Konstytucji RP.

W związku z powyższym, art. 48 ust. 3 pkt 4 oraz art. 49 ust. 7 pkt 6 Prawa przedsiębiorców należy interpretować w ten sposób, że wskazanie zakresu przedmiotowego kontroli oznacza wskazanie materii objętej kontrolą oraz czasookresu, którego dotyczy kontrola (okresów rozliczeniowych).

  1. Określenie przez ZUS przewidywanego terminu zakończenia kontroli, jako 24 dni od daty doręczenia upoważnienia jest nieprawidłowe, gdyż w istocie ZUS nie określił terminu zakończenia kontroli, a ten należy odróżnić od ustawowego limitu czasu trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym.

Według NSA, art. 49 ust. 7 pkt 7 Prawa przedsiębiorców należy interpretować w ten sposób, że wskazanie w upoważnieniu do kontroli daty przewidywanego terminu zakończenia kontroli oznacza wskazanie konkretnej daty, czyli dnia, miesiąca oraz roku.

NSA wskazał, że zgodnie z art. 49 ust. 8 Prawa przedsiębiorców, dokument, który nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 7 nie stanowi podstawy do przeprowadzenia kontroli.

  1. NSA wskazał, że w sprawie przedsiębiorcy ZUS przekroczył ustawowy czas trwania kontroli ( u przedsiębiorcy to 24 dni robocze).

NSA nie podzielił wykładni WSA, iż pod pojęciem „dni roboczych” z art. 55 ust. 1  pkt 3 Prawa Przedsiębiorców, należy rozumieć tylko te dni, w których pracownicy organu faktycznie wykonywali czynności kontrolne w siedzibie przedsiębiorcy.  NSA wskazał na różne możliwe miejsca prowadzenia kontroli u przedsiębiorcy. Przyjęcie, że  do czasu kontroli zalicza się tylko te dni robocze, w których kontrola prowadzona byłaby w siedzibie przedsiębiorcy czy w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, oznaczałoby, że kontrola w miejscu przechowywania dokumentacji, w innym miejscu niż siedziba czy miejsce wykonywania działalności gospodarczej, czy też w siedzibie organu kontroli byłaby nieograniczona w czasie, co w ocenie NSA jest niedopuszczalne.

Nie ma racjonalnego powodu dla takiego odmiennego traktowania czasu trwania kontroli i jego limitu w zależności od tego, w jakim miejscu odbywają się czynności kontrolne.

Źródło: Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców

Podstawa prawna:

  1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 02.04.1997 r. – Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.; ost. zm. z 2009 r. Nr 114, poz. 946.
  2. Ustawa z dn. 06.03.2018 r. Prawo przedsiębiorców – Dz.U. z 2021 r. poz. 162 z późn. zm.


Urzędnicy raz po raz próbują wyłączać różne kontrole spod zasad zawartych w Prawie Przedsiębiorców. Nie ma na to zgody Rzecznika MŚP. Takie działania naruszają ducha i literę Konstytucji dla Biznesu.

W prawie przedsiębiorców są określone zasady, na których mogą być przeprowadzane kontrole. Np. nie może być ich w firmie kilka na raz, a czas takiej kontroli nie może być nieograniczony oraz nie powinien dezorganizować pracy przedsiębiorstwa. Niestety w kolejnych projektach ustaw raz po raz próbuje się wyłączać kontrole spod tych zasad. Takie działania urzędników są sprzeczne z duchem i literą Konstytucji dla Biznesu – powiedział Adam Abramowicz Rzecznik MSP.

Jednymi z podstawowych zasad Konstytucji Biznesu są proporcjonalność i adekwatność podejmowanych wobec przedsiębiorców działań ze strony organów państwa. W celu zagwarantowania poszanowania tych zasad na gruncie kontroli przedsiębiorców w ustawie – Prawo przedsiębiorców w rozdziale 5 wprowadzono ograniczenia kontroli działalności gospodarczej. Przepisy tego rozdziału mają zatem dla przedsiębiorców charakter gwarancyjny.

Do zadań Rzecznika MŚP należy zaś m.in. opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących interesów przedsiębiorców oraz zasad podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o czym stanowi art. 8 ustawy z dn. 06.03.2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców – Dz.U. z 2018 r. poz. 648.
Korzystając z tej kompetencji, Rzecznik MŚP odnotował w ostatnich miesiącach kolejne próby wyłączania przepisów rozdziału 5 ustawy – Prawo przedsiębiorców – art. 45 – 65 w projektowanych przez różne organy aktach prawnych.

Pismem z dn. 19.11.2020 r., znak: WPL.774.2020.ŁP, Rzecznik MŚP przedstawił Ministrowi Infrastruktury opinię do projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (nr w wykazie prac Rady Ministrów: UC48), w której podkreślił, że projektowane nowe brzmienie art. 83c Prawa o ruchu drogowym wyłącza przepisy ochronne z zakresu kontroli przedsiębiorców, tj. art. 48 ust. 1 oraz art. 54 Prawa przedsiębiorców, do kontroli doraźnych. Rzecznik MŚP w swoim wystąpieniu wniósł o usunięcie z projektowanej regulacji wyłączenia stosowania do kontroli doraźnych przedmiotowych przepisów Prawa przedsiębiorców. W nowej wersji projektu z 9 czerwca 2021 r. zrezygnowano ze zmiany brzmienia art. 83c Prawa o ruchu drogowym.

Pismem z 21 stycznia 2021 r., znak: WPL.70.2021.GG, Rzecznik MŚP skierował do Ministerstwa Finansów opinię do projektu ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (nr w wykazie prac Rady Ministrów: (UD154), w której zwrócił uwagę na projektowaną zmianę art. 124 ust. 6a ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, polegającą na wyłączeniu art. 51 Prawa przedsiębiorców (tj. jednego z przepisów dot. ograniczeń kontroli działalności gospodarczej). Pismem z 27 sierpnia 2021 r., znak: WPL.70.2021.GG, w związku ze zmianami wprowadzonymi do przedmiotowego projektu, Rzecznik MŚP podkreślił, że konsultowany projekt nadal zawiera treści niezgodne z zasadami Prawa przedsiębiorców.

Pismem z 12 listopada 2021 r., znak: WPL.839.2021.DL, Rzecznik MŚP skierował do Sejmu RP opinię do poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo przedsiębiorców (druk nr 1402), w której zwrócił uwagę na projektowaną zmianę Prawa przedsiębiorców, która sprowadza się do rozszerzenia katalogu wyjątków, kiedy nie dokonuje się zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli o sytuację, gdy kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy. Rzecznik MŚP w przedmiotowym wystąpieniu wskazał, że tworzenie wyjątków w tym zakresie, dotyczących, chociażby eliminacji z porządku prawnego zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli, skutkuje negatywnym odbiorem przez przedsiębiorców przepisów dotyczących działalności gospodarczej.

Ponadto zauważyć należy, że w komunikacie z dn. 31.12.2020 r.(https://rzecznikmsp.gov.pl/rzecznik-msp-dostrzega-narastajacy-problem-wylaczania-ochronnych-przepisow-o-kontroli-przedsiebiorcow/) Rzecznik MŚP alarmował już o przykładach tego typu praktyk, wskazując następujące przypadki:

  1. Pismem z dn. 06.08.2020 r., znak: WPL.206.2020.PD.DL, Rzecznik MŚP skierował do Ministra Zdrowia opinię do projektu ustawy o wyrobach medycznych (numer w wykazie prac Rady Ministrów: UC34), w której zwrócił wnioskodawcy uwagę na naruszającą zasady Konstytucji Biznesu próbę wyłączenia przepisów rozdziału 5 ustawy – Prawo przedsiębiorców z  postępowania kontrolnego wobec instytucji zdrowia publicznego, będących jednocześnie przedsiębiorcami. Rzecznik MŚP podniósł, że proponowane wyłączenie w tym zakresie pozbawi przedsiębiorców licznych praw, m.in. prawa do odszkodowania za szkodę na skutek przeprowadzenia czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów, prawa do obecności przy czynnościach kontrolnych przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, a także zasady kontroli przedsiębiorców takie jak: zakaz kontroli równoczesnych, limit czasu kontroli, prowadzenie kontroli w sposób niezakłócający funkcjonowanie przedsiębiorcy oraz zakaz powtórnych kontroli i o tożsamym przedmiocie (w wersji projektu przyjętej przez Radę Ministrów i skierowanej do Sejmu RP w dniu 9 listopada 2021 r. niestety pozostało wyłączenie w zakresie art. 54 i 55 Prawa przedsiębiorców);
  2. Z kolei, w dniu 29.09.2020 r. na stronach Rządowego Centrum Legislacji zamieszczony został projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (numer w wykazie prac Rady Ministrów: UC15). Projekt ten zakładał uzupełnienie kompetencji Prezesa UOKiKu o kompetencje przewidziane rozporządzeniem nr 2017/2394 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów i uchylające rozporządzenie nr 2006/2004/WE (tzw. rozporządzenie CPC). Tym niemniej, projekt ten zakładał również wyłączenie czynności kontrolnych wykonywanych na gruncie tej regulacji spod Rozdziału 5 ustawy – Prawo przedsiębiorców, co znalazło odzwierciedlenie w krytycznych uwagach Rzecznika MŚP skierowanych do Prezesa UOKiKu w piśmie z dnia 8 października 2020 r., znak: WPL.653.2020.GG (etap konsultacji i opiniowania projektu nie został jeszcze podsumowany).
  3. Kolejnym przykładem w tym zakresie jest projekt ustawy o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz niektórych innych ustaw (numer w wykazie prac Rady Ministrów: UD142), którego wnioskodawcą jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W swojej opinii do tego projektu z dn. 23.12.2020 r., znak: WPL.976.2020.GG, Rzecznik MŚP wskazał, że uważa za zbyt daleko idące projektowane wyłączenie w tej regulacji gwarancji z art. 58 ust. 1 ustawy – Prawo przedsiębiorców, zabraniającego kontroli, gdy ma ona dotyczyć przedmiotu kontroli objętego uprzednio zakończoną kontrolą przeprowadzoną przez ten sam organ (Rzecznik MŚP pismem z 3 września 2021 r., skierowanym do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, znak: WPL.976.2020.GG, w związku z trwającymi wciąż pracami nad projektem, ponownie wskazał, że nie należy wprowadzać nadregulacji sprzecznych z przepisami Rozdziału 5 Prawa przedsiębiorców oraz zwrócił się z prośbą o ponowne przeanalizowanie podniesionego zagadnienia, a także podjęcie współpracy w celu zapobiegania kształtowania niepożądanych praktyk legislacyjnych na gruncie Konstytucji Biznesu. W wersji projektu skierowanej na Komitet Rady Ministrów do Spraw Cyfryzacji wyłączenie art. 52 ust. 1 Prawa przedsiębiorców zostało niestety zachowane.

Źródło: Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców


man-2109428_640.jpg

„Pracownik jest pomocą nauczyciela, dba m.in. o czystość na sali, przygotowuje stoliki do posiłków i sprząta po posiłkach. Przy bardzo częstej nieobecności pozostali pracownicy muszą przejmować obowiązki pracownika nieobecnego. Organ prowadzący przedszkole nie wyraził zgody na wypłatę pracownikom „godzin nadliczbowych” ponieważ pracownicy nie wykonują tych obowiązków poza godzinami swojej pracy. Specyfika pracy nie pozwala jednak na wykonywanie tych obowiązków w innym czasie .W jaki sposób można wnioskować o przyznanie premii dla pracowników wykonujących czynności za nieobecnego pracownika lub w jaki sposób zmienić składniki wynagrodzenia tak, aby część premii była ruchoma – mogła być przyznana pracownikowi, który pracował za osobę nieobecną?”