W związku z aktualną sytuacją w Ukrainie, w dniu 12 marca br. została uchwalona ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Wprowadzone przepisy stanowią rozwinięcie już istniejących regulacji, a ich celem jest ułatwienie kształcenia uczniów obywatelstwa ukraińskiego w polskich szkołach podstawowych oraz ponadpodstawowych.
Jej celem jest wskazanie, w jakim kierunku powinna rozwijać się oferta szkolnictwa branżowego. Na podstawie prognozy szkoły i organy prowadzące podejmują decyzje o uruchomieniu kształcenia w zawodach w kolejnym roku szkolnym, a te, które kształcą w zawodach szczególnie poszukiwanych na krajowym rynku pracy, otrzymują zwiększoną subwencję oświatową.
Prognoza jest podzielona na dwie części: krajową i wojewódzką. Określa ułożone alfabetycznie zapotrzebowanie na pracowników w poszczególnych zawodach, w części wojewódzkiej – zawody o istotnym lub umiarkowanym zapotrzebowaniu na wojewódzkim rynku pracy.
Prognoza krajowa zawiera …
Po opublikowaniu raportu Najwyższej Izby Kontroli wśród wielu problemów polskiej oświaty głośno zaczęto wymieniać także i ten: coraz większe braki kadrowe w szkołach i próby radzenia sobie z nimi poprzez nadmierne obciążanie nauczycieli godzinami ponadwymiarowymi, brak pomysłów na to, jak zachęcić nauczycieli do pozostania w zawodzie, a studentów do wybierania kierunków pedagogicznych.
Zauważono też problemy z dostępem do pomocy dydaktycznych, zmuszające nauczycieli do zaopatrywania się w niezbędne wyposażenie z własnej kieszeni. Resort edukacji od lat powtarza, że aby przyciągnąć do pracy w szkole młodych ludzi z odpowiednim wykształceniem, trzeba podnieść atrakcyjność zawodu nauczyciela. Związki zawodowe są jednak zdania, że proponowane przez MEiN zmiany w statusie zawodowym nauczycieli nie uzdrowią obecnej sytuacji w oświacie, a wręcz przeciwnie – przyniosą odwrotny skutek: jeszcze większy deficyt kadr.
Dnia 01.09.2021 r. weszły w życie cztery rozporządzenia wprowadzające zmiany programowe w zawodach szkolnictwa branżowego:
Zmiany w klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego oraz w programach kształcenia zostały wprowadzone na wniosek ministrów właściwych dla danych zawodów.
Pierwsza ze wskazanych par rozporządzeń dotyczy przede wszystkim dwóch zawodów:
Zmiana w zawodzie technik gazownictwa obejmuje zarówno symbole, jak i nazwy obu kwalifikacji wyodrębnionych w tym zawodzie. W celu dostosowania układu kwalifikacji do specyfiki zadań zawodowych wykonywanych przez pracowników budowy sieci i instalacji gazowych wyodrębnione zostały nowe kwalifikacje w zawodzie: BUD.28. „Organizacja i wykonywanie robót związanych z budową i eksploatacją sieci gazowych” oraz BUD.29. „Organizacja i wykonywanie robót związanych z budową i eksploatacją instalacji gazowych”. Uwzględniają one oddzielenie umiejętności związanych z budową i eksploatacją sieci gazowych od umiejętności związanych z budową i eksploatacją instalacji gazowych.
Zmiana w zakresie kształcenia w zawodzie technik spawalnictwa polega na dodaniu kolejnej „podbudowy” dla tego zawodu, którą jest kwalifikacja MEC.04. „Montaż systemów rurociągowych”, wyodrębniona w zawodzie monter systemów rurociągowych. Głównym adresatem tej zmiany są monterzy systemów rurociągowych, którzy należą do deficytowej grupy zawodowej na rynku pracy, co jednak nie przekłada się na zainteresowanie wyborem tej ścieżki kształcenia przez absolwentów szkół podstawowych. Uznano, że przyczyną braku zainteresowania nauką tego zawodu jest zamknięcie ścieżki kształcenia w systemie szkolnictwa branżowego po uzyskaniu kwalifikacji zawodowych w zawodzie monter systemów rurociągowych. Zmiana umożliwi absolwentom branżowych szkół I stopnia, którzy kształcili się w zawodzie monter systemów rurociągowych, kontynuowanie nauki w branżowej szkole II stopnia i uzyskanie dyplomu zawodowego w zawodzie technik spawalnictwa, tym bardziej że opisane w podstawach programowych efekty kształcenia dla obu zawodów, w szczególności dotyczące wykonywania prac związanych z procesem przygotowawczym rur, prefabrykacją elementów rurociągowych oraz montażem systemów rurociągowych w zakresie cięcia i spawania, wskazują na spójny profil zadań zawodowych w zakresie wiedzy i umiejętności.
W konsekwencji odpowiedniej modyfikacji uległa podstawa programowa kształcenia w zawodzie technik gazownictwa, a wraz z nią efekty kształcenia i kryteria ich weryfikacji określone dla obu ww. kwalifikacji. Określono nową, czwartą podstawę programową kształcenia w zawodzie technik spawalnictwa z wyodrębnionymi kwalifikacjami: MEC.04. „Montaż systemów rurociągowych” oraz MEC.10. „Organizacja i wykonywanie prac spawalniczych”, co umożliwi kształcenie w tym zawodzie również absolwentom branżowej szkoły I stopnia kształcącym się w zawodzie monter systemów rurociągowych. Zmianie uległa również dotychczasowa podstawa programowa kształcenia w zawodzie monter systemów rurociągowych w zakresie liczby godzin kształcenia.
Druga ze wskazanych par rozporządzeń otworzyła drogę do uruchomienia – od roku szkolnego 2021/2022 – kształcenia w czterech nowych zawodach szkolnictwa branżowego:
Dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodach technik dekarstwa, technik robotyk i technik stylista możliwe jest także prowadzenie kwalifikacyjnych kursów zawodowych i kursów umiejętności zawodowych. Natomiast w zawodzie podolog kształcenie możliwe jest wyłącznie w szkole policealnej, bez możliwości prowadzenia kwalifikacyjnych kursów zawodowych lub kursów umiejętności zawodowych.
Od roku szkolnego 2021/2022 obowiązują też zmiany w kształceniu w zawodzie opiekun medyczny. Na wniosek ministra zdrowia w miejsce dotychczasowej kwalifikacji wyodrębnionej w tym zawodzie MED.03. „Świadczenie usług pielęgnacyjno-opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej” wprowadzono kwalifikację MED.14. „Świadczenie usług medyczno-pielęgnacyjnych i opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej”, wydłużono okres nauki z jednego roku do półtora roku oraz ustalono, że kształcenie w tym zawodzie jest możliwe tylko w szkole policealnej w formie dziennej lub stacjonarnej, bez możliwości prowadzenia kształcenia na kwalifikacyjnych kursach zawodowych lub kursach umiejętności zawodowych.
Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego
MEiN wydało rozporządzenie, które wprowadza do klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego cztery nowe specjalności. To odpowiedź na potrzeby rynku pracy.
Przepisy rozporządzenia MEiN z dn. 27.01.2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych celów i zadań kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego oraz klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego (Dz.U. z 2021 r. poz. 211) zaczną obowiązywać od roku szkolnego 2021/2022.
W branży budowlanej nowym zawodem będzie technik dekarstwa, o którego wprowadzenie wnioskowało Polskie Stowarzyszenie Dekarzy, wskazując, że obecnie ścieżka edukacyjna po zakończeniu kształcenia w zawodzie dekarz nie ma kontynuacji. Po tej zmianie możliwe będzie kształcenie w zawodzie technik dekarstwa w technikum oraz w branżowej szkole II stopnia (na podbudowie zawodu dekarz). Ma to rozwiązać problem braku pracowników w branży dekarskiej, w tym wykwalifikowanej kadry średniego szczebla technicznego.
Branża elektroniczno-mechatroniczna zyska na wprowadzeniu zawodu technik robotyk, w którym kształcenie będzie się odbywało w technikum. Ta zmiana to z kolei odpowiedź na oczekiwania pracodawców związane z informatyzacją, automatyzacją i robotyzacją procesów produkcyjnych.
Nowy zawód w branży przemysłu mody to technik stylista. Będzie nauczany w technikum oraz branżowej szkole II stopnia na podbudowie zawodu krawiec. Ma przygotowywać wykwalifikowaną kadrę o interdyscyplinarnych umiejętnościach.
Ostatni z nowych zawodów – podolog – przypisany jest do branży fryzjersko-kosmetycznej. Jest wynikiem rosnącego zapotrzebowania na usługi podologiczne, spowodowanego m.in. rozwojem chorób cywilizacyjnych (cukrzyca, otyłość) oraz starzeniem się społeczeństwa, i brakiem profesjonalnej kadry mogącej zapewnić świadczenie takich zabiegów. Nauka w zawodzie podologa będzie możliwa wyłącznie w dwuletniej szkole policealnej prowadzącej kształcenie w formie dziennej lub stacjonarnej. Nie będą w tym zakresie organizowane ani kwalifikacyjne kursy zawodowe, ani kursy umiejętności zawodowych.
Natomiast w trzech pierwszych nowych zawodach – technik dekarstwa, technik stylista i technik robotyk – możliwe będzie prowadzenie kwalifikacyjnych kursów zawodowych oraz kursów umiejętności zawodowych.
Na wniosek ministra zdrowia wprowadzone zostały także zmiany w zawodzie opiekun medyczny – wynikające z potrzeby wykształcenia odpowiednio przygotowanego personelu wspierającego w zadaniach zawodowych pielęgniarki i lekarzy. Dokonano zmiany wyodrębnionej w tym zawodzie kwalifikacji ze „świadczenia usług pielęgnacyjno-opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej” na „świadczenie usług medyczno-pielęgnacyjnych i opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej”, wydłużono okres kształcenia z jednego roku do półtora roku oraz zmodyfikowano formy kształcenia w zawodzie. Będzie ono możliwe tylko w szkole policealnej prowadzącej kształcenie w formie dziennej lub stacjonarnej (bez możliwości prowadzenia kwalifikacyjnych kursów zawodowych i kursów umiejętności zawodowych).
Ostatni nabór do szkół policealnych kształcących w zawodzie opiekun medyczny, w którym wyodrębniono kwalifikację „świadczenie usług pielęgnacyjno-opiekuńczych osobie chorej i niesamodzielnej”, jest jeszcze możliwy w roku szkolnym 2020/2021. Słuchacze szkół policealnych i kwalifikacyjnych kursów zawodowych oraz uczestnicy kursów umiejętności zawodowych, którzy przed 01.09.2021 r. rozpoczną naukę w dotychczasowym zawodzie opiekun medyczny, będą kształcić się na dotychczasowych zasadach do zakończenia cyklu kształcenia.
Zmianie uległo przypisanie niektórych zawodów do resortów. Ministrem właściwym dla poszczególnych zawodów przyporządkowanych do branży górniczo-wiertniczej będzie minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin. Wyjątkami są zawód technik geolog, dla którego ministrem właściwym pozostaje minister właściwy do spraw środowiska, oraz zawody wiertacz i technik wiertnik, dla których minister właściwy do spraw gospodarki złożami kopalin jest jednym z dwóch ministrów właściwych dla tych zawodów obok ministra właściwego do spraw środowiska.
Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 15.02.2019 r. w sprawie ogólnych celów i zadań kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego oraz klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego – Dz.U. z 2019 r. poz. 316 z późn. zm.
W 2019 r. do wagi dla młodocianych pracowników zakwalifikowało się 103 tys. uczniów (wzrost o 6,4%), a w 2020 r. – 114,3 tys. uczniów (wzrost o 10,9%). W okresie tym naliczono o 43,5% więcej subwencji (2018 r. – 42,6 mln zł, 2020 r. – 61,2 mln zł) – zdaniem MEN świadczy to o rosnącej atrakcyjności tej formy kształcenia zarówno wśród uczniów, jak i wśród pracodawców partycypujących w edukacji młodocianych pracowników.
Młodociani pracownicy mogą realizować dokształcanie teoretyczne w branżowej szkole I stopnia, a kształcenie praktyczne – u pracodawcy.
Zgodnie z ramowym planem nauczania dyrektor branżowej szkoły I stopnia musi przeznaczyć na kształcenie zawodowe praktyczne co najmniej 60% godzin z kształcenia zawodowego. To oznacza, że szkoła realizuje nie więcej niż 40% godzin kształcenia zawodowego teoretycznego. Dlatego, przy naliczaniu subwencji, obowiązuje odrębna waga odnosząca się do uczniów szkół branżowych I stopnia będących młodocianymi pracownikami.
W 2019 r. wprowadzono wagę dla młodocianych pracowników objętych kształceniem zawodowym w oparciu o prognozowane zapotrzebowanie na pracowników w danym zawodzie na krajowym i wojewódzkim rynku pracy. Naliczono wtedy 2,4 mln zł subwencji, w 2020 r. było to już 5,8 mln zł.
Po raz pierwszy w 2020 r. w podziale subwencji oświatowej uwzględniono w algorytmie nową wagę na uczniów będących młodocianymi pracownikami objętych kształceniem zawodowym w zawodach szkolnictwa branżowego o szczególnym znaczeniu dla kultury i dziedzictwa narodowego W roku 2020 dla 201 uczniów naliczono 97 tys. zł subwencji oświatowej.
Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego
Minister edukacji przypomina, że dyrektor szkoły lub placówki prowadzącej kształcenie zawodowe może zorganizować zajęcia praktyczne w grupach umożliwiających zachowanie dystansu społecznego. Mogą się one odbywać w wybranych dniach tygodnia, w wymiarze nieprzekraczającym 10 godzin tygodniowo.
Praktyki zawodowe dla uczniów i słuchaczy niebędących młodocianymi pracownikami mogą odbywać się w rzeczywistych warunkach pracy, czyli u pracodawców, przy zachowaniu zasad właściwych dla zakładów pracy.
Praktyki te mogą być realizowane w wybranych dniach tygodnia w wymiarze nieprzekraczającym 10 godzin tygodniowo. Wyjątek stanowią praktyki zawodowe w zawodach morskich organizowane dla uczniów klas i semestrów programowo najwyższych, które nie podlegają ograniczeniu w zakresie dopuszczalnej liczby godzin w tygodniu.
W przypadku uczniów branżowych szkół I stopnia będących młodocianymi pracownikami, którzy mają podpisaną umowę z pracodawcą, przygotowanie zawodowe może odbywać u pracodawców tak jak dotychczas, o ile u pracodawcy nie występują zdarzenia, które ze względu na aktualną sytuację epidemiologiczną mogą zagrozić ich zdrowiu.
Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego
Ostatnia zmiana Dz.U. 2022.1966
Polscy uczniowie klas czwartych zajęli 26. miejsce w Międzynarodowym Badaniu Wyników Nauczania Matematyki i Nauk Przyrodniczych (TIMSS) 2019. W kwietniu i maju 2019 r. razem ze swoimi rówieśnikami z 57 krajów zostali zbadani pod kątem osiągnieć matematyczno-przyrodniczych. Mocną stroną naszych uczniów są elementy statystyki, odczytywanie tabel i wykresów, a w przyrodzie – stosowanie wiedzy. Najlepsze wyniki w uzyskali uczniowie z krajów i regionów azjatyckich. Wyniki krajów europejskich były wyrównane.
Wyniki badania TIMSS zaprezentował Maciej Kopeć Podsekretarz Stanu w MEN, który podkreślił, że ma ono przede wszystkim na celu sprawdzenie trzech obszarów poznawczych: wiedzę i jej stosowanie w praktyce oraz rozumowanie.
Wiceminister Maciej Kopeć podkreślił, że analizując wyniki badania należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, w jakim stopniu na ich wynik wpłynął ubiegłoroczny strajk nauczycieli, wprowadzenie nowej podstawy programowej oraz to, że udział w badaniu wzięli uczniowie, którzy swoją edukację rozpoczęli w wieku sześciu lat.
W grupie wiekowej poddanej badaniu TIMSS 2019 znaleźli się uczniowie urodzeni w 2009 r. i II połowie 2008 r. Tym samym wyraźnie wzrósł rozrzut wiekowy poddanego badaniu rocznika czwartoklasistów.
– Należy się zastanowić, na ile przyczyną obniżenia wyników TIMSS 2019 była tzw. reforma sześciolatków i czy mamy do czynienia z porażką tej reformy widoczną w tym badaniu – wskazał wiceminister Maciej Kopeć.
Nasi uczniowie lubią matematykę i przyrodę, chwalą swoich nauczycieli i rozumieją, co nauczyciel do nich mówi. Nie brakuje jednak takich, których lekcje nudzą i mają trudności z ich zrozumieniem, w szczególności matematyki. W porównaniu z chłopcami, dziewczynki są lepsze z biologii, a także w rozumowaniu i znajomości podstaw metody naukowej. Chłopcy lepiej poradzili sobie za to z geografią oraz w zadaniach fizyko-technicznych.
Polscy uczniowie zespołowo lepiej poradzili sobie w matematyce z rozumowaniem, słabiej w zadaniach wymagających wiedzy, wiadomości i znajomości arytmetyki. Mocną stroną naszych uczniów są elementy statystyki, odczytywanie tabel i wykresów, a w przyrodzie, stosowanie wiedzy. Słabsze wyniki uczniowie otrzymali z wiedzy i rozumowania, a także rozumienia zasad myślenia naukowego czy z zadań z podstaw fizyki.
Najlepsze wyniki w badaniu TIMSS 2019 uzyskali uczniowie z krajów i regionów azjatyckich. Wyniki krajów europejskich są wyrównane. Średni wynik polskich uczniów nie różni się istotnie od wyniku uczniów z 8 krajów, w tym dzieci z Niemiec, Danii, Szwecji czy Australii. Polscy uczniowie dobrze wypadli w pomiarze osiągnięć przyrodniczych (16. miejsce). Ich wynik nie różni się istotnie od wyniku 9 krajów i regionów m.in. Szwecji, Anglii, Czech, Hongkongu czy Irlandii.
W części matematycznej badania najwyższe wyniki osiągnęli uczniowie z Singapuru, Hongkongu i Korei Południowej. Na ustalonej w 1995 r skali ze średnią 500 i odchyleniem standardowym 100, średnia osiągnięć matematycznych polskich dzieci wyniosła w 2019 r. 520 punktów. Dało to Polsce 26 miejsce na 58 krajów.
Średni wynik uzyskany przez polskich czwartoklasistów był niższy od wyników czwartoklasistów w 2015 r. Różnica wyniosła ok. 15 punktów. Słabszy wynik czwartoklasistów w 2019 częściowo wyjaśniają różnice w strukturze wieku badanych uczniów.
Dobry wynik polscy czwartoklasiści uzyskali w części przyrodniczej: średni wynik wyniósł 531 punktów. Lepszy (statystycznie odróżnialny) wynik uzyskali uczniowie z 10 krajów i regionów, głównie krajów i regionów azjatyckich, a także Rosji. Wynik polskich czwartoklasistów badanych w 2019 r. był niższy o 16 pkt od wyników ich rówieśników badanych 5 lat wcześniej. Z krajów Unii Europejskiej najwyższą wiedzę i umiejętności w naukach przyrodniczych posiadają dziesięciolatkowie z Finlandii.
W Polsce i 6 innych krajach chłopcy poradzili sobie z zadaniami matematycznymi nieznacznie lepiej od dziewczynek (statystycznie istotna różnica to 8 punktów). Mimo wyższej średniej, osiągnięcia chłopców są bardziej zróżnicowane. Więcej jest chłopców, którzy osiągają bardzo słabe i bardzo dobre wyniki. Umiejętności dziewczynek są zaś bardziej wyrównane. Nie ma natomiast różnic między średnim wynikiem chłopców i dziewczynek w przyrodzie.
Zarówno w matematyce, jak i przyrodzie badanie pozwoliło zidentyfikować mocne i słabe strony uczniów, które można wykorzystać do poprawy jakości kształcenia matematycznego i przyrodniczego. W matematyce polscy uczniowie relatywnie lepiej radzili sobie z zadaniami mierzącymi rozumowanie, nieco gorzej w zadaniach wymagających wiedzy i wiadomości, w tym w zadaniach z arytmetyki.
Dzieci lepiej wykształconych rodziców osiągają wyższe wyniki. W czwartej klasie szkoły podstawowej różnica między przeciętnymi umiejętnościami ucznia mającego rodziców z wykształceniem najwyżej zasadniczym zawodowym, a ucznia, którego przynajmniej jeden rodzic ma wykształcenie wyższe, jest ogromna i wynosi aż 76 punktów w matematyce i 70 punktów w przyrodzie.
Wyniki badania pokazały także, że dzieci lepiej wykształconych rodziców wcześniej zaczynały edukację przedszkolną i uczęszczały do żłobka (badany nie była jeszcze objęty rozszerzeniem prawa do opieki przedszkolnej w wieku 3 lat). Status społeczno-ekonomiczny różnicuje częstość aktywności edukacyjnych podejmowanych przez rodziców z dziećmi w ich wczesnym dzieciństwie. Dodatkowo uczęszczanie na płatne zajęcia poza szkołą także sprzyja zwiększaniu nierówności.
Polscy uczniowie bardzo dobrze oceniają przystępność prowadzenia lekcji przez swoich nauczycieli: 91-93 proc. uważa, że ich nauczyciele dobrze tłumaczą matematykę i przyrodę. Opinie polskich czwartoklasistów o przystępności prowadzenia lekcji są nieco bardziej krytyczne niż opinie ich rówieśników z innych krajów. Ok. 20 proc. polskich czwartoklasistów przyznało np. że nie rozumie wszystkiego, co mówi nauczyciel.
Polscy czwartoklasiści lubią uczyć się matematyki i przyrody, ale znacznie mniej niż ich rówieśnicy w innych krajach. Dla 30 proc. uczniów matematyka jest nudna. Niewiele mniej uczniów, bo 22 proc. wypowiada się w ten sam sposób o przyrodzie. Co trzeci polski czwartoklasista uważa, że matematyka jest dla niego trudniejsza niż dla większości uczniów w jego klasie – w przyrodzie sądzi tak co czwarty uczeń.
TIMSS 2019
Międzynarodowe badanie TIMSS 2019 dostarcza wiedzy o zróżnicowaniu wyników, słabych czy mocnych stronach, a także uwarunkowaniach dotyczących osiągnięć oraz postawach uczniów, rodziców i nauczycieli. Badanie jest bogatym źródłem informacji do analiz metodycznych dotyczących szczegółowych problemów w zakresie edukacji matematycznej i przyrodniczej. Może być także elementem pracy z nauczycielami nad poprawą jakości edukacji.
Międzynarodowe Badanie Wyników Nauczania Matematyki i Nauk Przyrodniczych (TIMSS) to przeprowadzany co cztery lata, począwszy od 1995 r., pomiar osiągnięć szkolnych uczniów w matematyce i przyrodzie. W obecnej edycji badania TIMSS 58 krajów i regionów, w tym Polska, uczestniczyło jedynie w części obejmującej klasę czwartą. W Polsce badanie przeprowadził Instytut Badań Edukacyjnych na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej. Polska uczestniczy w badaniu po raz trzeci. W 2011 r. badano trzecioklasistów, a w latach 2015 i 2019 badanie objęło uczniów klasy czwartej.
Na świecie przebadano ponad 300 tys. czwartoklasistów z ok. 11 tys. szkół. W Polsce badanie objęło reprezentatywną próbę 4882 uczniów z 149 szkół podstawowych, rodziców uczniów, nauczycieli uczących ich matematyki i przyrody oraz dyrektorów szkół. Badanie w Polsce zrealizowano w kwietniu i maju 2019 – po zakończeniu ogólnopolskich strajków nauczycielskich, które miały miejsce w większości szkół wiosną 2019 r. Badanie objęło specyficzny i zróżnicowany wiekowo rocznik. W efekcie decyzji o posłaniu sześciolatków do szkół w roczniku tym było najwięcej w ostatnich dekadach, aż 54% sześciolatków, a także część starszych siedmiolatków, którzy nie poszli do pierwszej klasy w poprzednim roku szkolnym.
Więcej informacji o badaniu TIMSS na stronach:
www.timss2019.org i www.timss.ibe.edu.pl
Materiały:
Źródło: Ministerstwo Edukacji Narodowej
