W dniu 21.01.2022 r. Prezes GUS ogłosił wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w IV kwartale 2021 r. Wynagrodzenie to wykorzystywane jest m.in. do ustalenia wysokości składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne.

Wynagrodzenie, o którym mowa, w IV kw. 2021 roku wyniosło 5775,25 zł i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 335,29 zł, czyli o 5,70%. W stosunku do analogicznego kwartału 2020 roku przeciętna pensja włącznie z wypłatami z zysku wzrosła o 564,53 zł, czyli 9,98%.

Wynagrodzenie za IV kw. 2021 r. jest podstawą wymiaru dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego w miesiącach styczeń-marzec 2022 r. Ile wynosi w tym okresie składka na to ubezpieczenie?

Składka na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w styczniu, lutym i marcu br. wynosi miesięcznie nie mniej niż 559,89 zł.

Dla cudzoziemców, którzy są studentami spoza UE oraz cudzoziemców, którzy są osobami duchownymi spoza UE albo osobami spoza UE odbywającymi staż adaptacyjny albo kurs języka polskiego albo kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim podstawa wymiaru składki wynosi 620 zł, a wysokość składki: 55,80 zł miesięcznie.

Dla wolontariuszy podstawa wymiaru składki wynosi 3010 zł (minimalne wynagrodzenie), a wysokość składki 270,90 zł miesięcznie.

Przypominamy, że przeciętna pensja stanowi również podstawę do obliczeń wysokości opłaty zgłoszeniowej do NFZ wnoszonej w razie przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wysokość tej opłaty określono w art. 68 ust. 8 ustawy z dn. 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.). W zależności od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym opłata dodatkowa w miesiącach styczeń-marzec br. wynosi:

  • 1244,21 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 3 miesięcy do roku,
  • 3110,52 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 1 roku do 2 lat,
  • 6221,04 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 2 lat do 5 lat,
  • 9331,56 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 5 lat do 10 lat,
  • 12 442,08 zł dla osób, które nie były ubezpieczone dłużej niż 10 lat.

oprac. B.O.



Ustalenia kontroli pokazują, że blisko jedną trzecią czasu porady lekarskiej zajmuje prowadzenie dokumentacji medycznej oraz wykonywanie czynności administracyjnych. W trakcie teleporady jest jeszcze gorzej – na samo świadczenie medyczne pozostaje jeszcze mniej, bo tylko 57 proc. czasu.

Zadania administracyjne wprowadza się często za pomocą aktów prawnych, które nie dotyczą funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Przykładem takiej regulacji jest nałożenie na lekarza podstawowej opieki zdrowotnej obowiązku wystawiania zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego, że stan zdrowia osoby, która udzieliła pełnomocnictwa do odbioru przesyłek pocztowych w placówce pocztowej, uniemożliwia lub w znacznym stopniu utrudnia osobiste odebranie pisma w placówce pocztowej.

Sytuacja taka wymaga dokonania przez Ministra Zdrowia analizy obowiązujących uregulowań prawnych pod kątem ograniczenia czasochłonności administracyjnych w placówkach leczniczych, tak aby zwiększyć efektywność leczenia pacjentów.

Istotną przyczyną znacznego obciążenia personelu medycznego czynnościami administracyjnymi jest również to, że kierujący placówkami podstawowej opieki zdrowotnej i ambulatoryjnej opieki specjalistycznej nie zapewnili pełnego wykorzystania dostępnych narzędzi, zwłaszcza informatycznych wspierających pracę personelu medycznego w wykonywaniu czynności administracyjnych.

W ogromnej większości (86%) skontrolowanych podmiotów nie wykorzystano możliwości odciążenia pracy lekarzy poprzez nadanie asystentom medycznym odpowiednich uprawnień do wystawiania e-zwolnień, e-recept i e-skierowań. Niewykorzystywana była również możliwość zlecania pielęgniarkom i położnym samodzielnej kontynuacji leczenia pacjentów, w sytuacji spełniania przez nie wymaganych kwalifikacji.

Sekretarki medyczne, rejestratorki i statystycy medyczni, mający w założeniu wspierać personel medyczny w pracy administracyjnej, zatrudniani byli w ograniczonym wymiarze. Rejestratorki medyczne stanowiły 6% zatrudnionych w skontrolowanych jednostkach, sekretarki medyczne – 0,4%, a statystycy medyczni 0,3% zatrudnionych. Rejestratorek nie zatrudniano w ogóle w 9% placówek, sekretarek medycznych w 68%, a statystyków w 73% placówek. W efekcie personel medyczny obciążony był wykonywaniem czynności administracyjnych, także sprawozdawczością oraz rejestracją pacjentów.

W 91% skontrolowanych placówek ochrony zdrowia personelowi medycznemu, zwłaszcza pielęgniarkom, ale także lekarzom powierzano obowiązki administracyjne polegające na sporządzaniu sprawozdań statystycznych oraz dotyczących realizacji umów o udzielanie świadczeń zawartych z NFZ.

Zdaniem NIK ograniczało to możliwość sprawnego i efektywnego świadczenia pomocy medycznej i świadczyło o niewłaściwym zarządzaniu personelem w placówkach ochrony zdrowia.

Podmioty medyczne miały do dyspozycji systemy informatyczne o szerokich możliwościach, które jednak nie były należycie wykorzystywane. Systemów tych nie zintegrowano z systemami do obsługi diagnostyki laboratoryjnej (w 59% skontrolowanych podmiotów) i obrazowej (82%). Nie były również bezpośrednio zasilane wynikami takich badań. Ponadto w 23% placówek ochrony zdrowia nie zapewniono także przepływu danych pomiędzy poszczególnymi ich lokalizacjami (oddziałami). Ograniczało to możliwość sprawnego uzyskiwania danych medycznych koniecznych do podejmowania decyzji w ambulatoryjnym leczeniu pacjentów.

W większości skontrolowanych podmiotów nie spełniono wszystkich wymagań lub warunków organizacyjno-technicznych do prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej, a to z powodu m.in. nieufności wobec narzędzi informatycznych, braku mobilnych urządzeń do ewidencji danych medycznych lub braku niezbędnych modułów w użytkowanych systemach informatycznych.

W połowie skontrolowanych placówek nie prowadzono elektronicznej rejestracji wizyty, zaś w 41% brakowało oprogramowania umożliwiającego wysyłkę powiadomień pacjentowi i aktualizacji statusu wizyty (w formie sms lub e-mail). Natomiast w 23% podmiotów nie wykorzystywano wszystkich zakupionych modułów i funkcjonalności systemu informatycznego, przez co praca personelu medycznego ambulatoriów nie została usprawniona.

Dokumentacja medyczna prowadzona była często w formie papierowej, co jest praktyką czasochłonną, utrudniającą dostęp do danych. Dokumentację prowadzono również hybrydowo (t.j. na papierze i w formie elektronicznej) – co wiązało się jednak z ryzykiem niespójności i niejednolitości tych samych dokumentów wytworzonych w obydwu formach. Do systemu informatycznego wprowadzane były przede wszystkim dane potrzebne do rozliczeń z NFZ.

Według opinii uzyskanej z ankiet przeprowadzonych wśród personelu medycznego skontrolowanych podmiotów systemy informatyczne wykorzystywane przy udzielaniu ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych były pomocne i intuicyjne. Większość (89%) personelu została przeszkolona w obsłudze tych systemów, a 61% ankietowanych obsługiwało je samodzielnie.

Z badań NIK wynika, że zastosowanie cyfryzacji oznacza znacznie niższą czasochłonność. Np. czas wystawiania skierowania papierowego na diagnostykę obrazową trwa przeciętnie o 33% dłużej niż w wypadku e-skierowania, na badania laboratoryjne – o prawie 26%, a skierowania do szpitala – o prawie 41%.

W okresie epidemii COVID-19 w siedmiu spośród 22 skontrolowanych placówek (32%) stwierdzono przypadki czasowego ograniczenia dostępności świadczeń poprzez zawieszenie działalności niektórych poradni i niezgodności udzielania świadczeń z przyjętym harmonogramem. W 14% podmiotów czasowo ograniczono działalność do wykonywania tylko świadczeń ratujących życie i dla pacjentów skierowanych w trybie pilnym. Jak wyjaśniono, zmiany te brały się z zaleceń NFZ w zakresie zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania epidemii koronawirusa.

Teleporada jako nowa forma świadczenia pomocy medycznej stanowiła w I półroczu 2020 r. jedną czwartą wszystkich udzielonych porad lekarskich. W porównaniu do I półrocza 2019 r. liczba porad udzielonych w skontrolowanych podmiotach leczniczych była mniejsza o 15% w POZ oraz o 26% w AOS.

Wnioski dla Ministra Zdrowia

NIK wnosi o podjęcie następujących działań (we współpracy z organizacjami reprezentującymi środowisko medyczne):

  • przeanalizowanie zakresu obowiązków administracyjnych personelu medycznego i ograniczenie ich do niezbędnego minimum;
  • przyspieszenie procesu informatyzacji oraz automatyzacji obiegu informacji w systemie ochrony zdrowia.

Kierownicy podmiotów leczniczych

Dla usprawnienia organizacji pracy w podmiotach udzielających świadczeń ambulatoryjnej opieki zdrowotnej NIK kieruje wnioski o:

  • pełne wykorzystanie możliwości narzędzi informatycznych i wdrożenie odpowiednich rozwiązań wspierających pracę personelu medycznego, w szczególności:
    • zintegrowanie wykorzystywanych systemów informatycznych z systemami laboratoryjnymi i diagnostyki obrazowej – w celu ich bezpośredniego zasilenia wynikami badań;
    • wdrożenie systemów elektronicznej rejestracji wizyt ambulatoryjnych, z możliwością wysyłki powiadomień i aktualizacji statusu wizyty (w formie e-mail lub sms) – w celu udostępnienia lekarzowi informacji o zapisanych pacjentach oraz ograniczenia liczby przypadków, kiedy pacjent zapisuje się na wizytę i o niej zapomina;
  • wprowadzenie jednolitych zasad prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej oraz wyeliminowanie nieefektywnych praktyk tworzenia tego samego dokumentu w postaci elektronicznej i papierowej, w celu zapewnienia spójności i usprawnienia obiegu informacji pomiędzy poszczególnymi jednostkami organizacyjnymi podmiotu leczniczego.

Materiały audiowizualne dla radia, TV i portali internetowych >>

Źródło: nik.gov.pl



Placówki, które będą miały lepszą jakość na trzech poziomach – klinicznym, konsumenckim i zarządczym – będą mogły liczyć na dodatkowe współczynniki podnoszące finansowanie – to główne założenia projektu ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta, który dziś zostanie przekazany do konsultacji publicznych. Wprowadzone rozwiązania mają umożliwić także utworzenie rejestru zdarzeń niepożądanych oraz wprowadzenie zasady „no fault”, czyli braku sankcji wobec personelu medycznego w związku ze zgłoszeniem zdarzenia niepożądanego.

Projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta daje możliwość zastosowania jakości jako kryterium przy finansowaniu placówek.

– Dzięki ustawie o jakości w ochronie zdrowia i bezpieczeństwie pacjenta, pieniądze wprowadzane do systemu ochrony zdrowia mają trafiać przede wszystkim do placówek, które gwarantują odpowiednią jakość świadczonych usług – podkreślił w czwartek na konferencji we Wrocławiu Adam Niedzielski, szef resortu zdrowia. – Stawiamy na umocnienie mechanizmów konkurowania jakością, ale także na obowiązek publikowania informacji o podmiotach leczniczych, bo pacjent ma prawo podejmować świadome decyzje o wyborze placówki, np. sprawdzając, jak jest zarządzana – mówił minister zdrowia.

Jak zaznaczył szef resortu zdrowia celem projektu ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta jest wdrożenie rozwiązań prawno-organizacyjnych, które w sposób kompleksowy i skoordynowany będą podnosiły jakość w ochronie zdrowia. Wejście w życie proponowanych rozwiązań jest planowane od 1 stycznia 2022 r.

Spełnienie wymagań będzie warunkiem obecności w tzw. „sieci szpitali”

Projekt ustawy zakłada również wprowadzenie wymogu autoryzacji dla szpitali w zakresie udzielania przez nie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Autoryzacji udzielać będą dyrektorzy Oddziałów Wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia, na wniosek szpitali na 5 lat. Od decyzji o odmowie udzielenia autoryzacji lub jej cofnięciu przysługiwać będzie skarga do sądu administracyjnego.

W ramach autoryzacji weryfikowane będzie spełnienie przez szpitale wymagań dla świadczeń gwarantowanych tzw. „koszykowych”. Kryteria autoryzacji i sposoby ich oceny będą określane przez ministra zdrowia w drodze rozporządzenia.

Do udzielenia autoryzacji niezbędne będzie spełnienie wszystkich kryteriów autoryzacji, z zastrzeżeniem „autoryzacji warunkowej” udzielanej przy 95% stopniu spełnienia kryteriów w okresie przejściowym. Posiadanie autoryzacji będzie warunkowało uczestnictwo szpitala w systemie podstawowego zabezpieczenia zdrowotnego tzw. „sieci szpitali”.

Sprawny i transparentny proces akredytacji

Projekt ustawy o jakości w ochronie zdrowia doprecyzowuje i uporządkowuje także proces akredytacji w szczególności w zakresie jej przebiegu, terminów i uczestników tego procesu, wprowadzenia możliwości cofnięcia akredytacji, wprowadzenie zasad dopuszczania do wykonywania i spełnienia funkcji wizytatora i koordynatora, wprowadzenia dodatkowych warunków udzielenia akredytacji (spełnienia standardów obligatoryjnych oraz uzyskania minimum 50% punktów z każdego działu standardów).

Zgodnie z projektowanymi zmianami fakultatywna, zewnętrzna ocena jakości w ochronie zdrowia dokonywana będzie przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Powstanie rejestr zdarzeń niepożądanych

Projekt zakłada również utworzenie systemu rejestrowania zdarzeń niepożądanych dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa. System będzie obligatoryjny dla szpitali, niezależnie od faktu czy korzystają ze środków publicznych czy nie. Będzie się to odbywało na dwóch poziomach:
a) wewnętrznym – prowadzonym przez szpital,
b) zewnętrznym – rejestr zdarzeń niepożądanych prowadzony przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

– Jakość wykonywanych świadczeń medycznych i bezpieczeństwo pacjentów jest dla nas najważniejsza, dlatego powstanie rejestr zdarzeń niepożądanych prowadzony przez Narodowy Fundusz Zdrowia – mówił Adam Niedzielski, minister zdrowia. – Jednocześnie chcemy zagwarantować personelowi medycznemu, że za zgłoszenie zdarzenia niepożądanego nie będzie sankcji. Doświadczenia innych krajów pokazują, że nie da się całkowicie wyeliminować zdarzeń niepożądanych w ochronie zdrowia, ale dzięki przyjęciu ustawy o jakości możemy je znacząco zredukować – dodał szef resortu.

Rejestr zdarzeń niepożądanych nie będzie jawny. Zgodnie z założeniami projektu ustawy, dane osobowe zgłaszających zdarzenia niepożądane w powiązaniu z danymi identyfikującymi konkretne zdarzenie, a także wszelkie informacje zgromadzone w ramach analizy przyczyn zdarzeń nie będą udostępniane. Szpitale w ramach raportów jakości będą publikować informację o liczbie zdarzeń niepożądanych oraz wdrożonych działaniach korygujących i naprawczych.

Brak sankcji dla personelu medycznego za zgłoszenie zdarzenia niepożądanego

Projekt przewiduje wprowadzenie braku sankcji wobec personelu medycznego w związku ze zgłoszeniem zdarzenia niepożądanego. Jednak nie będzie tożsamy z brakiem sankcji w przypadku działań na szkodę pacjenta.

Jak podkreślił szef resortu zdrowia rozwiązania w zakresie monitorowania zdarzeń niepożądanych zaproponowane w projekcie ustawy bazują na dobrych praktykach innych państw oraz wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących rozwijania systemów monitorowania zdarzeń niepożądanych.

– Model zgłaszania zdarzeń niepożądanych jest wzorowany na systemach, które od lat funkcjonują np.: w Danii, Szwecji, Norwegii czy Niemczech. Korzystając z ich doświadczeń połączono obligatoryjność zgłaszania zdarzeń niepożądanych z regulacjami o braku sankcji w związku z zgłoszeniem oraz wyraźnie określono zasady poufności danych – wskazał Minister Adam Niedzielski.

Zmiany w systemie pozasądowego rekompensowania szkód

Projekt przewiduje też wprowadzenie dwuinstancyjnego pozasądowego systemu rekompensaty szkód z tytułu zdarzeń medycznych obsługiwanego przez Rzecznika Praw Pacjenta.

Proponowane rozwiązania zakładają wprowadzenie rekompensat bez orzekania o winie, mającego na celu ustalenie czy w sprawie objętej wnioskiem doszło do zdarzenia medycznego oraz wskazanie wysokości świadczenia. Będą one wypłacane szybciej i sprawniej niż w postępowaniach przed wojewódzkimi komisjami do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych lub w postępowaniach sądowych.

Źródło: MZ



W dniu 19 lipca 2021 r. Prezes GUS ogłosił wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w II kwartale 2021 r. Wynagrodzenie to wykorzystywane jest m.in. do ustalenia wysokości składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne.

Wynagrodzenie, o którym mowa, w II kw. 2021 roku wyniosło 5775,25 zł i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 99,71 zł, czyli o 1,76%. W stosunku do analogicznego kwartału 2020 roku przeciętna pensja włącznie z wypłatami z zysku wzrosła o 526,42 zł, czyli 10,03%.

Wynagrodzenie za II kw. 2021 r. jest podstawą wymiaru dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego w miesiącach lipiec-wrzesień 2021 r. Ile wynosi w tym okresie składka na to ubezpieczenie?

Składka na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w lipcu, sierpniu i wrześniu br. wynosi miesięcznie nie mniej niż 519,77 zł.

Dla cudzoziemców, którzy są studentami spoza UE oraz cudzoziemców, którzy są osobami duchownymi spoza UE albo osobami spoza UE odbywającymi staż adaptacyjny albo kurs języka polskiego albo kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim podstawa wymiaru składki wynosi 620 zł, a wysokość składki: 55,80 zł miesięcznie.

Dla wolontariuszy podstawa wymiaru składki wynosi 2800 zł (minimalne wynagrodzenie), a wysokość składki 252,00 zł miesięcznie.

Przypominamy, że przeciętna pensja stanowi również podstawę do obliczeń wysokości opłaty zgłoszeniowej do NFZ wnoszonej w razie przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wysokość tej opłaty określono w art. 68 ust. 8 ustawy z dn. 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.). W zależności od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym opłata dodatkowa w miesiącach styczeń-marzec br. wynosi:

  • 1155,05 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 3 miesięcy do roku,
  • 2887,63 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 1 roku do 2 lat,
  • 5775,25 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 2 lat do 5 lat,
  • 8662,88 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 5 lat do 10 lat,
  • 11 550,50 zł dla osób, które nie były ubezpieczone dłużej niż 10 lat.

B.O.



W Dzienniku Ustaw pod poz. 1285 opublikowane zostało obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 czerwca 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W załączniku do obwieszczenia zamieszczono jednolity tekst ustawy z dnia z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1398), w którym uwzględnione zostały zmiany wynikające z:

  • jedenastu nowelizacji uchwalonych w okresie od października 2017 r. (Dz.U. poz. 2217 oraz z 2020 r. poz. 1493) do 30 marca 2021 r. (Dz. U. poz. 694) oraz
  • zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 23 czerwca 2021 r.

W ust. 2 obwieszczenia wymienione zostały przepisy, które pominięto w jednolitym tekście ustawy – są to głównie regulacje przejściowe oraz dotyczące innych aktów prawnych.

Ustawa reguluje kwestie dotyczące korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w tym m.in.:

  • warunki udzielania i zakres tych świadczeń,
  • zasady i tryb ich finansowania,
  • zasady i tryb kwalifikowania świadczeń opieki zdrowotnej jako świadczeń gwarantowanych,
  • zadania władz publicznych w zakresie zapewnienia równego dostępu do świadczeń,
  • zasady powszechnego – obowiązkowego i dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego, a także
  • zasady funkcjonowania, organizacji i zadań Narodowego Funduszu Zdrowia.

B.O.



W dniu 21.04.2021 r. Prezes GUS ogłosił wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w I kwartale 2021 r. Wynagrodzenie to wykorzystywane jest m.in. do ustalenia wysokości składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne.

Wynagrodzenie, o którym mowa, w I kw. 2021 roku wyniosło 5675,54 zł i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 19,03 zł, czyli o 0,34%. W stosunku do analogicznego kwartału 2020 roku przeciętna pensja włącznie z wypłatami z zysku wzrosła o 307,86 zł, czyli 5,74%.

Wynagrodzenie za I kw. 2021 r. jest podstawą wymiaru dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego w miesiącach kwiecień-czerwiec 2021 r. Ile wynosi w tym okresie składka na to ubezpieczenie?

Składka na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w kwietniu, maju i czerwcu br. wynosi miesięcznie nie mniej niż 510,80 zł.

Dla cudzoziemców, którzy są studentami spoza UE oraz cudzoziemców, którzy są osobami duchownymi spoza UE albo osobami spoza UE odbywającymi staż adaptacyjny albo kurs języka polskiego albo kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim podstawa wymiaru składki wynosi 620 zł, a wysokość składki: 55,80 zł miesięcznie.

Dla wolontariuszy podstawa wymiaru składki wynosi 2800 zł (minimalne wynagrodzenie), a wysokość składki 252,00 zł miesięcznie.

Przypominamy, że przeciętna pensja stanowi również podstawę do obliczeń wysokości opłaty zgłoszeniowej do NFZ wnoszonej w razie przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wysokość tej opłaty określono w art. 68 ust. 8 ustawy z dn. 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.). W zależności od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym opłata dodatkowa w miesiącach styczeń-marzec br. wynosi:

  • 1135,11 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 3 miesięcy do roku,
  • 2837,77 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 1 roku do 2 lat,
  • 5675,54 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 2 lat do 5 lat,
  • 8513,31 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 5 lat do 10 lat,
  • 11351,08 zł dla osób, które nie były ubezpieczone dłużej niż 10 lat.

oprac. B.O.



Na stronach Ministerstwa Finansów został zaprezentowany projekt ustawy o dodatkowych przychodach Narodowego Funduszu Zdrowia, Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków oraz utworzeniu Funduszu Wsparcia Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Obszarze Mediów – nr UD182. Projektowana ustawa ma na celu wprowadzenie do porządku prawnego składek od reklamy konwencjonalnej i internetowej.

Ustawa planowo ma wejść w życie 01.07.2021 r., a pierwszy okres rozliczeniowy rozpocznie się od dnia wejścia w życie ustawy i zakończy się 31.12.2021 r.

Według szacunków wpływy ze składki od reklam w 2022 r. mogą wynieść około 800 mln zł i mają posłużyć zapobieganiu długofalowym zdrowotnym, gospodarczym i społecznym skutkom pandemii COVID-19. Zasilą one Narodowy Fundusz Zdrowia (50% wpływów ze składek), Fundusz wsparcia Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Obszarze Mediów (35% wpływów ze składek) oraz Narodowy Fundusz Ochrony Zabytków (15% wpływów ze składek).

Ustawodawca dodatkowo argumentuje wprowadzenie składki od reklam wzorowaniem się na rozwiązaniach wprowadzonych w innych krajach w tym m.in. we Francji, w Austrii, w Grecji, na Węgrzech oraz w Indiach i Malezji.

Składka z tytułu reklamy konwencjonalnej

Według projektu ustawy, do uiszczania składki z tytułu reklamy konwencjonalnej będą obowiązani dostawcy usług medialnych, nadawcy, podmioty prowadzące kino, podmioty umieszczające reklamę na nośniku zewnętrznym reklamy oraz wydawcy, uzyskujący przychody na terytorium Polski.

Tutaj prezentujemy stanowisko MF

Składką z tytułu reklamy konwencjonalnej będą objęte przychody z tytułu:

  • nadawania reklamy w telewizji i w radiu
  • wyświetlania reklamy w kinie
  • umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy oraz
  • zamieszczania reklamy w prasie.

Podstawę obliczenia składki z tytułu reklamy konwencjonalnej stanowić będzie suma przychodów uzyskanych w roku kalendarzowym. Przychodem zaś będzie wszystko co stanowi zapłatę za usługi reklamowe (za wyjątkiem m.in. przychodów objętych składką z tytułu reklamy internetowej), pomniejszone o podatek od towarów i usług.

Obowiązek zapłaty składki z tytułu reklamy konwencjonalnej powstanie z chwilą osiągnięcia w roku kalendarzowym przychodów w wysokości:

  • 1.000.000 zł z tytułu nadawania reklamy w telewizji i w radiu, wyświetlania reklamy w kinie oraz umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy;
  • 15.000.000 zł z tytułu zamieszczania reklamy w prasie

– i dotyczy przychodów powyżej tej kwoty.

Zakładane są inne stawki składki dla reklam nadanych w telewizji i w radiu, wyświetlanych w kinie oraz umieszczanych na nośniku zewnętrznym reklamy oraz inne dla reklam zamieszczanych w prasie. Dodatkowo przewidziane są wyższe stawki składki dla towarów kwalifikowanych, czyli produktów leczniczych, suplementów diety, wyrobów medycznych i napoi z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących.

W przypadku gdy źródłem przychodów jest reklama w telewizji, radiu, kinie i na zewnętrznym nośniku reklamy (z wyjątkiem reklamy towarów kwalifikowanych) stawki składki wynoszą:

  • 7,5% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 50.000.000 zł
  • 10% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 50.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 50.000.000 zł.

W przypadku gdy źródłem przychodów jest reklama towarów kwalifikowanych w telewizji, radiu, kinie i na zewnętrznym nośniku reklamy, stawki składki wynoszą:

  • 10% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 50.000.000 zł
  • 15% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 50.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 50.000.000 zł.

W przypadku gdy źródłem przychodów jest reklama w prasie (z wyjątkiem reklamy towarów  kwalifikowanych) stawki składki wynoszą:

  • 2% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 30.000.000 zł
  • 6% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 30.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 30.000.000 zł.

W przypadku gdy źródłem przychodu jest reklama towarów kwalifikowanych  w prasie, stawki składki wynoszą:

  • 4% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 30.000.000 zł
  • 12% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 30.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 30.000.000 zł.

Składka z tytułu reklamy internetowej

Płatnikami składki od reklamy internetowej będą usługodawcy, którzy świadczą na  terytorium  Polski  reklamę internetową, jeżeli łącznie będą spełnione następujące warunki:

  • przychody usługodawcy bądź skonsolidowane przychody grupy podmiotów, do której należy usługodawca, bez względu na miejsce ich osiągnięcia, przekroczyły w roku obrotowym równowartość 750.000.000 euro
  • przychody usługodawcy bądź skonsolidowane przychody grupy podmiotów, do której należy usługodawca, z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej reklamy internetowej, przekroczyły w roku obrotowym równowartość 5.000.000 euro.

Reklamą internetową będzie usługa cyfrowa, która umożliwia usługobiorcy skierowanie reklamy do odbiorcy, w szczególności poprzez wyświetlenie lub odtworzenie w postaci materiału dźwiękowego, lub audiowizualnego na urządzeniu odbiorcy.

Reklama internetowa będzie uznawana za świadczoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w momencie odebrania reklamy odbiorca będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ocena, czy odbiorca reklamy przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, dokonywana będzie przez określenie miejsca użycia urządzenia odbiorcy, służącego do odebrania reklamy.

W przypadku kiedy nie będzie możliwe określenie miejsce użycia urządzenia odbiorcy będzie przyjmowało się, że usługi te są świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli z danych będących przedmiotem bądź częścią przedmiotu usługi będzie wynikać, że odbiorca mieszka lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podstawę wymiaru składki z tytułu reklamy internetowej będzie stanowić iloczyn uzyskanego przychodu, bez względu na miejsce jego osiągnięcia, z tytułu reklamy internetowej oraz wyrażonego w procentach udziału liczby odbiorców, zlokalizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ogólnej liczbie odbiorców reklamy internetowej świadczonych przez płatnika, bądź grupę podmiotów, do której należy płatnik. Przychodem zaś będzie wszystko co stanowi zapłatę za reklamę internetową, pomniejszone o podatek od towarów i usług i będzie uznany za uzyskany w chwili, gdy stanie się on należny.

Składka od reklamy internetowej wynosić będzie 5% podstawy wymiaru składki.

Zasady uiszczania składek z tytułu reklamy

Składki z tytułu reklamy konwencjonalnej będzie należało wpłacać:

  • za pierwsze półrocze w terminie do  lipca każdego roku
  • składkę roczną z uwzględnieniem zaliczki wpłaconej za pierwsze półroczne w terminie do  stycznia każdego roku.

Składki z tytułu reklamy internetowej będzie należało wpłacać za roczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. lutego za rok poprzedni.

Podmioty obowiązane do zapłaty składek dodatkowo, w terminach ich płatności, będą musiały składać właściwemu organowi deklaracje w sprawie składek.

Organem właściwym w sprawie składek z tytułu reklamy będzie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej.

Marcin Szczerbiński – Tax Consultant

Accace Sp. z o.o. Warszawa

www.accace.pl



W dniu 21.01.2021 r. Prezes GUS ogłosił wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w IV kwartale 2020 r. Wynagrodzenie to wykorzystywane jest m.in. do ustalenia wysokości składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne.

Wynagrodzenie, o którym mowa, w IV kw. 2020 roku wyniosło 5656,51 zł i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 284,70 zł, czyli o 5,30%. W stosunku do analogicznego kwartału 2019 roku przeciętna pensja włącznie z wypłatami z zysku wzrosła o 288,50 zł, czyli 5,37%.

Wynagrodzenie za IV kw. 2020 r. jest podstawą wymiaru dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego w miesiącach styczeń-marzec 2021 r. Ile wynosi w tym okresie składka na to ubezpieczenie?

Składka na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w styczniu, lutym i marcu br. wynosi miesięcznie nie mniej niż 509,09 zł.

Dla cudzoziemców, którzy są studentami spoza UE oraz cudzoziemców, którzy są osobami duchownymi spoza UE albo osobami spoza UE odbywającymi staż adaptacyjny albo kurs języka polskiego albo kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim podstawa wymiaru składki wynosi 620 zł, a wysokość składki: 55,80 zł miesięcznie.

Dla wolontariuszy podstawa wymiaru składki wynosi 2800 zł (minimalne wynagrodzenie), a wysokość składki 252,00 zł miesięcznie.

Przypominamy, że przeciętna pensja stanowi również podstawę do obliczeń wysokości opłaty zgłoszeniowej do NFZ wnoszonej w razie przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wysokość tej opłaty określono w art. 68 ust. 8 ustawy z dn. 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.). W zależności od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym opłata dodatkowa w miesiącach styczeń-marzec br. wynosi:

  • 1131,30 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 3 miesięcy do roku,
  • 2828,26 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 1 roku do 2 lat,
  • 5656,51 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 2 lat do 5 lat,
  • 8484,77 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 5 lat do 10 lat,
  • 11313,02 zł dla osób, które nie były ubezpieczone dłużej niż 10 lat.

oprac. B.O.



Szczególnej ostrożności wymagają dane osobowe dotyczące zdrowia, pozyskiwane m.in. w gabinecie profilaktyki zdrowotnej czy przy udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Warto wiedzieć, kto jest ich administratorem i jakie ma w tym zakresie obowiązki.

Dokumentacja medyczna wytwarzana w gabinecie pielęgniarki

Zgodnie z przepisami prawa uczniowie są …



Przebywasz poza Polską – a co jeśli zachorujesz i będziesz potrzebować opieki medycznej, a nawet hospitalizacji? Kto zwróci koszty leczenia?

Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego daje podstawę do uniknięcia dużych wydatków w razie problemów ze zdrowiem i potrzeby skorzystania z pomocy medycznej za granicą. Jednak nie wszędzie i nie w każdym wypadku EKUZ gwarantuje ochronę przed kosztami leczenia.