menu trigger  menu trigger

Wzrośnie świadczenie pielęgnacyjne

Wraz z początkiem 2022 roku zwiększeniu ulegnie kwota świadczenia pielęgnacyjnego przyznawanego opiekunom dzieci niepełnosprawnych. Nową kwotę świadczenia opublikowano w obwieszczeniu Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 27 października 2021 r. w sprawie wysokości świadczenia pielęgnacyjnego w roku 2022 (M.P. poz. 1021).

W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. świadczenie pielęgnacyjne będzie wynosić 2119 zł miesięcznie, czyli 148 zł więcej niż obecnie.

Mechanizm corocznej waloryzacji świadczenia pielęgnacyjnego wprowadziła ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 559). Pierwsza waloryzacja została przeprowadzona w 2017 roku. Zgodnie z art. 17 ust. 3b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 111, z późn. zm.) waloryzacja ta polega na zwiększeniu kwoty świadczenia o wskaźnik waloryzacji.

Wskaźnikiem waloryzacji jest procentowy wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego na dzień 1 stycznia roku, w którym jest przeprowadzana waloryzacja, w stosunku do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującej w dniu 1 stycznia roku poprzedzającego rok, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.

Wysokość świadczenia pielęgnacyjnego ustalanego w sposób określony powyżej zaokrągla się do pełnych złotych w górę. W związku z tym, że od 2022 roku minimalne wynagrodzenie zostanie zwiększone z 2800 zł do kwoty 3010 zł (wzrost o 7,5%), świadczenie pielęgnacyjne również wzrośnie o 7,5% – z kwoty 1971 zł do 2119 zł.

Przypominamy, że zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne przysługuje z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej:

  • matce albo ojcu,
  • opiekunowi faktycznemu dziecka,
  • osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
  • innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności

− jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

B.O.

CZYTAJ DALEJ

Od 1 grudnia 2021 r. wyższe wpłaty na PFRON

Od 1 grudnia 2021 r. wzrośnie wysokość kwoty, którą pracodawcy wpłacają na konto Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Wzrost wpłaty na PFRON wynika z wyższej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, której wysokość ogłosił Prezes GUS w komunikacie z dnia 10 listopada 2021 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w III kwartale 2021 r. Zgodnie z komunikatem przeciętna pensja wyniosła w tym okresie 5657,30 zł i jest wyższa w stosunku do poprzedniego kwartału o 152,78 zł.

Do wnoszenia comiesięcznych wpłat na PFRON zobowiązani są pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i równocześnie nie osiągają minimum 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, z późn. zm.) miesięczna wpłata na Fundusz stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Wyliczenie przeprowadza się według następującego wzoru:

0,4065 × PW × (ZO × 0,06 − ZN), gdzie:

0,4065 – wskaźnik ustawowy (40,65%)

PW – wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

ZO – zatrudnienie ogółem u określonego pracodawcy (które mnoży się przez wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6%)

ZN – liczbę zatrudnianych przez pracodawcę osób niepełnosprawnych

Przypominamy, że pracodawca zobowiązany jest dokonać wpłaty na PFRON w terminie do dnia 20. następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat. Również w tym terminie należy wysłać przez teletransmisję danych do PFRON stosowne deklaracje, z których będzie wynikała kwota wpłaty.

Więcej na ten temat: Obowiązki oraz uprawnienia pracodawców związane z dokonywaniem wpłat na PFRON

B.O.

CZYTAJ DALEJ

Narodowy program zatrudnienia dla osób z niepełnosprawnościami

Wiceminister Paweł Wdówik, Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych uczestniczył w Konferencji „30 lat PFRON – przeszłość, teraźniejszość, przyszłość”, która odbyła się w Lublinie. Podczas briefingu prasowego mówił o planach rządu, dotyczących działań na rzecz osób z niepełnosprawnościami.

Wiceminister zapowiedział powstanie narodowego programu zatrudnienia tej grupy osób. Głównym jego realizatorem będzie PFRON. Program ten ma na celu aktywizację zawodową osób z niepełnosprawnościami. Jak się okazuje, Polska ma jeden z najniższych wskaźników osób z niepełnosprawnościami zainteresowanych aktywnością zawodową. Wynosi on ok.24%, co plasuje nasz kraj na końcu państw europejskich.

W związku z tym w programie pojawią się propozycje likwidacji barier, wsparcia pracodawców, jak i wsparcia samych osób niepełnosprawnych.

A.Z. źródło: MRiPS

CZYTAJ DALEJ

Zakład pracy chronionej

Umożliwienie realizacji prawa osób niepełnosprawnych do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym wymaga stworzenia dogodnych warunków rehabilitacji zawodowej tych osób. W tym zakresie szczególną rolę odgrywają zakłady pracy chronionej (zwane dalej „ZPChr”) będące podmiotami zapewniającymi warunki pracy chronionej.

Poniżej przedstawiono najważniejsze regulacje prawne dotyczące funkcjonowania ZPChr, określone w rozdziale 6 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 573), zwanej w dalszej części tekstu „ustawą o rehabilitacji zawodowej”.

Status pracodawcy prowadzącego ZPChr

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej – pracodawca prowadzący działalność gospodarczą przez okres 12 miesięcy, zatrudniający nie mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i osiągający wskaźniki zatrudnienia, o których mowa poniżej w pkt 1, przez okres co najmniej 6 miesięcy, uzyskuje status pracodawcy prowadzącego ZPChr, jeżeli:

1)  wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi:

  1. a) co najmniej 50%, a w tym co najmniej 20% ogółu zatrudnionych stanowią osoby zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, albo
  2. b) co najmniej 30% niewidomych lub psychicznie chorych, bądź upośledzonych umysłowo zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;

2)  obiekty i pomieszczenia użytkowane przez zakład pracy:

  1. a) odpowiadają przepisom i zasadom bhp,
  2. b) uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie przy-stosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higienicznosanitarnych i ciągów komunikacyjnych oraz spełniają wymagania dostępności do nich,

3)  jest zapewniona doraźna i specjalistyczna opieka medyczna oraz poradnictwo i usługi rehabilitacyjne;

4)  wystąpi z wnioskiem o przyznanie statusu pracodawcy prowadzącego ZPChr.

Do pracowników, o których mowa powyżej w pkt 1, zalicza się także osoby niepełnosprawne wykonujące pracę nakładczą, jeżeli ich wynagrodzenie ustalono co najmniej w wysokości:

  • najniższego wynagrodzenia – w stosunku do wykonawców, dla których praca nakładcza stanowi jedyne źródło utrzymania,
  • połowy najniższego wynagrodzenia – w stosunku do pozostałych wykonawców.

Wymiar czasu pracy wykonawców, o których mowa, oblicza się jako iloraz wysokości ustalonego wynagrodzenia i najniższego wynagrodzenia, z tym że maksymalny wymiar czasu pracy ustalony w tym trybie nie może przekraczać jednego etatu.

Przy ustalaniu liczby pracowników dla celów przewidzianych w art. 28 ustawy o rehabilitacji zawodowej stosuje się odpowiednio art. 21 ust. 5 tej ustawy. Oznacza to, że do liczby pracowników nie wlicza się – jeżeli nie są to osoby niepełnosprawne – osób, które zostały wymienione w pkt 6 nin. rozdz. na str. 1.

Okoliczności, o których mowa powyżej w pkt 2, stwierdza na wniosek pracodawcy PIP, z wyjątkiem okoliczności wskazanych w pkt 2 lit. b w stosunku do osób zatrudnionych w dozorze i ochronie mienia.

Spółdzielnia socjalna, powstała w wyniku przekształcenia spółdzielni inwalidów lub spółdzielni niewidomych mającej status pracodawcy pro-wadzącego ZPChr, uzyskuje status pracodawcy prowadzącego ZPChr, jeżeli wystąpi z wnioskiem o nadanie takiego statusu w terminie 3 miesięcy od daty wpisu tej spółdzielni do KRS.

Decyzja w sprawie przyznania statusu ZPChr

Decyzję w sprawie przyznania statusu ZPChr potwierdzającą spełnienie uprzednio wymienionych warunków, określonych w art. 28 ustawy o rehabilitacji zawodowej, wydaje wojewoda.

Wojewoda może, w drodze decyzji, zwolnić na czas określony (nie dłużej jednak niż na 6 miesięcy) prowadzącego ZPChr od warunku zatrudniania co najmniej 50% niepełnosprawnych, w tym 20% ogółu zatrudnionych stanowią osoby zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, jeżeli:

  • zatrudnia co najmniej 60% osób niepełnosprawnych oraz
  • właściwy PUP nie może skierować wymaganej liczby osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe bądź nadających się do przekwalifikowania.

Również w drodze decyzji wojewoda może zwolnić z obowiązku prowadzenia działalności gospodarczej przez okres 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie statusu ZPChr lub z obowiązku utrzymywania wskaźników zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, w okresie 6 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie statusu ZPChr pracodawcę, który:

  • przejął wraz ze wszystkimi pracownikami ZPChr w upadłości lub w likwidacji albo zagrożony likwidacją bądź upadłością, z wyłączeniem przejęcia dokonanego na podstawie przepisów k.s.h. lub ustawy z dnia 16.09.1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz.U. z 2021 r. poz. 648),
  • przejął pracowników ZPChr w związku z podziałem lub nabyciem tego zakładu bądź jego części albo w wyniku zmiany formy organizacyjno-prawnej ZPChr prowadzonego przez osobę fizyczną,
  • przejął w drodze darowizny od osoby należącej w stosunku do niego do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn ZPChr prowadzony przez jedną lub więcej osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30 ust. 2b ustawy o rehabilitacji zawodowej – wojewoda może wydać powyższą decyzję, jeżeli pracodawca:

  • utrzyma w zatrudnieniu przejętych pracowników niepełnosprawnych ZPChr w okresie roku od dnia wydania decyzji, z tym że przepisu tego nie stosuje się, jeśli umowy o pracę przejętych pracowników niepełnosprawnych uległy rozwiązaniu w przypadkach, o których mowa w art. 26b ust. 4 pkt 1–6 ustawy o rehabilitacji zawodowej, a także w przypadku wygaśnięcia umowy o pracę lub zmniejszenia wymiaru czasu pracy pracownika na jego wniosek, oraz
  • spełnia pozostałe warunki określone w art. 28 ustawy o rehabilitacji zawodowej, w dniu wystąpienia z wnioskiem o przyznanie statusu ZPChr lub udokumentowania przejęcia zakładu.

Zwolnienia z podatków oraz opłat przysługujące prowadzącemu ZPChr

Stosownie do brzmienia art. 31 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej prowadzący ZPChr spełniający warunek osiągania wskaźnika zatrudniania osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 30% niewidomych lub psychicznie chorych, albo upośledzonych umysłowo zaliczonych do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – w stosunku do tego zakładu – jest zwolniony z:

1)  podatków, z tym że z podatków od nieruchomości, rolnego i leśnego – na zasadach określonych w przepisach odrębnych, natomiast z podatku od czynności cywilnoprawnych – jeżeli czynność przez niego dokonana pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzeniem zakładu,

2)  opłat, z wyjątkiem opłaty skarbowej i opłat o charakterze sankcyjnym. Katalog opłat sankcyjnych zawarto w rozp. MF z dnia 07.07.2004 r. w sprawie wykazu opłat o charakterze sankcyjnym (Dz.U. Nr 161, poz. 1682, z późn. zm.).

Zwolnienie, o którym mowa w pkt 1, nie dotyczy podatku od gier, podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, cła, podatków dochodowych, podatku od środków transportowych.

Prowadzący ZPChr, osiągający co najmniej 30-procentowy wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych niewidomych lub psychicznie chorych albo upośledzonych umysłowo zaliczonych do znacznego bądź umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przekazuje środki uzyskane z tytułu zwolnień przewidzianych w art. 31 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej na:

  • PFRON – w wysokości 10%,
  • zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych – w wysokości 90%.

Zakładowy fundusz rehabilitacjiosób niepełnosprawnych (ZFRON)

Zgodnie z treścią art. 33 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej prowadzący ZPChr tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej „ZFRON”.

ZFRON tworzy się w szczególności:

  • ze środków uzyskanych ze zwolnień z podatków i opłat, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, przekazywanych na ZFRON w wysokości 90% na podstawie art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b cyt. ustawy,
  • z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z odrębnymi przepisami, z tym że za dzień uzyskania tych środków, uznaje się dzień wypłaty wynagrodzeń,
  • z wpływów pochodzących z zapisów i darowizn,
  • z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku ZFRON,
  • ze środków pochodzących ze zbycia środków trwałych zakupionych w ramach ZFRON, w części niezamortyzowanej.

Pracodawca prowadzący ZPChr jest obowiązany do:

  • prowadzenia ewidencji środków ZFRON,
  • prowadzenia rachunku bankowego środków ZFRON,
  • wydatkowania środków tego funduszu wyłącznie z rachunku bankowego środków ZFRON, z tym że środki funduszu mogą być wypłacane z rachunku bankowego środków ZFRON do kasy funduszu w celu ich wypłaty osobom niepełnosprawnym oraz osobom uprawnionym do pomocy indywidualnej ze środków ZFRON,
  • przekazywania środków ZFRON na rachunek tego funduszu – w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano,
  • przeznaczania co najmniej 15% środków ZFRON na indywidualne programy rehabilitacji,
  • przeznaczania co najmniej 10% środków ZFRON na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników i byłych niepracujących niepełnosprawnych pracowników tego zakładu.

Środki ZFRON są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków (art. 33 ust. 4 cyt. ustawy).

Prowadzący ZPChr może udzielać, ze środków ZFRON, pomocy niepracującym osobom niepełnosprawnym byłym pracownikom tego zakładu, na cele związane z rehabilitacją leczniczą i społeczną (art. 33 ust. 10 ustawy o rehabilitacji zawodowej). Środki ZFRON przeznaczone na wydatki, o których mowa w art. 33 ust. 4 i 10 cyt. ustawy, nieobejmują podatków od towarów i usług.

W razie niezgodnego z art. 33 ust. 4 cyt. ustawy przeznaczenia środków ZFRON, pracodawca jest obowiązany do dokonania:

  • zwrotu 100% kwoty tych środków na ZFRON oraz
  • wpłaty w wysokości 30% tych środków na ZFRON w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ujawnienie niezgodnego z cyt. ustawą przeznaczenia środków ZFRON, a także niedotrzymanie terminu przekazania środków ZFRON na rachunek tego funduszu, wynoszącego 7 dni od dnia, w którym środki te otrzymano; wpłata, o której mowa, nie obciąża ZFRON.

W przypadku likwidacji, upadłości albo wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej prowadzonego przez pracodawcę ZPChr lub utraty statusu ZPChr niewykorzystane wg stanu na dzień likwidacji, upadłości bądź utraty statusu ZPCHr środki ZFRON – podlegają niezwłocznie wpłacie do PFRON (art. 33 ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej). Przepisy art. 33 ust. 7 cyt. ustawy nie mają zastosowania, jeżeli likwidacja zakładu następuje w związku z przejęciem zakładu przez inny ZPChr lub w wyniku połączenia z takim zakładem, a niewykorzystane środki ZFRON podlegają przekazaniu w okresie do 3 miesięcy na ZFRON zakładu przejmującego likwidowany ZPChr.

Wpłacie na PFRON podlega także kwota odpowiadająca kwocie wydatkowanej ze środków ZFRON na nabycie, wytworzenie lub ulepszenie środków trwałych w związku z modernizacją zakładu, utworzeniem bądź przystosowaniem stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych, budową albo rozbudową bazy rehabilitacyjnej, wypoczynkowej i socjalnej oraz na zakup środków transportu – w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi, ustalonymi przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych na dzień zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej.

W sytuacji utraty statusu ZPChr i osiągania stanu zatrudnienia ogółem w wysokości co najmniej 15. pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz wskaźnika zatrudniania osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 25%, pracodawca zachowuje ZFRON i niewykorzystane środki tego funduszu. Do pracodawcy, o którym mowa powyżej, stosuje się przepisy art. 33 ustawy o rehabilitacji zawodowej.

Szczegółowe zasady dysponowania środkami funduszu określono w rozp. MPiPS z dnia 19.12.2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1023, ze zm.). Rodzaje wydatków, jakie mogą zostać sfinansowane z ZFRON, wskazano w § 2 ust. 1 wymienionego rozp. Oznacza to, że środki funduszu przeznacza się m.in. na następujące rodzaje wydatków:

  • wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności na:
  • zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń,
  • finansowanie robót budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu pracy chronionej, proporcjonalnie do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w tym obiekcie, pod warunkiem utrzymania w nim przewidywanego poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej 3 lat od dnia odbioru obiektu budowlanego,
  • wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu pracy chronionej;
  • finansowanie części kosztów wprowadzenia nowoczesnych technologii i prototypowych wzorów oraz programów organizacyjnych proporcjonalnie do liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy;
  • tworzenie, modernizację, remont, rozbudowę i utrzymanie bazy rehabilitacyjnej, socjalnej i wypoczynkowej, w szczególności przychodni, gabinetów fizjoterapii, internatów, hoteli i stołówek;
  • podstawową i specjalistyczną opiekę medyczną oraz poradnictwo i usługi rehabilitacyjne;
  • dodatkowe wynagrodzenie pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem migowym oraz wynagrodzenie lektorów dla pracowników niewidomych;
  • szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych;
  • dowożenie do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych;
  • zakup samochodów wyłącznie do przewozu osób niepełnosprawnych, w szczególności mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu;
  • organizację turnusów rehabilitacyjnych i usprawniających;
  • działalność sportową, rekreacyjną i turystyczną;
  • pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych;
  • indywidualne programy rehabilitacji mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych;
  • wspólne zadania pracodawców prowadzących zakłady z zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych, na których realizację pracodawcy mogą przeznaczyć do 10% środków funduszu rehabilitacji, w szczególności na tworzenie i modernizację infrastruktury rehabilitacyjno-socjalnej, przedsięwzięcia inwestycyjne oraz badania i analizy rynku pracy osób niepełnosprawnych.

Warunkiem wykorzystania funduszu jest dokonywanie wydatków z tego funduszu w sposób celowy i oszczędny, z uwzględnieniem optymalnego doboru metod i środków realizacji w stosunku do zakładanych efektów (§ 4a cyt. rozp.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 cyt. rozp. pracodawca ustala zakładowy regulamin wykorzystania środków ZFRON w uzgodnieniu z:

  • osobami, zapewniającymi doraźną i specjalistyczną opiekę medyczną, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne na rzecz niepełnosprawnych pracowników tego zakładu,
  • działającymi w zakładzie związkami zawodowymi lub, w przypadku ich braku, przedstawicielami wybranymi przez niepełnosprawnych pracowników.

Uzgodnień dokonuje się w ustalonym przez strony terminie, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia przedłożenia przez pracodawcę regulaminu do uzgodnienia. W razie braku uzgodnienia po upływie wymienionego terminu, regulamin ustala sam pracodawca.

Regulamin – niezwłocznie po jego ustaleniu – podaje się do wiadomości pracowników zakładu przez jego ogłoszenie w miejscu ogólnie dostępnym.

Warunkiem wykorzystania środków ZFRON na indywidualne programy rehabilitacji jest opracowanie programu rehabilitacji. Programy te opracowywane są przez komisje rehabilitacyjne, powoływane przez pracodawcę. Komisję tworzą osoby wskazane w § 6 ust. 3 i 5 cyt. rozp. Program rehabilitacji opracowywany jest z udziałem pracownika niepełnosprawnego, którego ten program dotyczy. Komisja rehabilitacyjna dokonuje oceny efektów realizacji programu rehabilitacji i, jeżeli zachodzi potrzeba, modyfikuje ten program oraz określa możliwości i formy dalszej rehabilitacji po zakończeniu jego realizacji.

Z kolei pomoc ze środków ZFRON dla niepracujących byłych pracowników zakładu może być udzielona na finansowanie rehabilitacji społecznej i leczniczej – w wysokości i na warunkach analogicznych jak dla pracowników pozostających w zatrudnieniu.

Należy pamiętać, że wydatki, które mogą być sfinansowane z ZFRON stanowią – w określonych warunkach pomoc de minimis, co oznacza konieczność przestrzegania procedur uznawania pomocy jako mającej charakter pomocy de minimis. W myśl § 10 cyt. rozp. pomoc de minimis nie może być udzielona, jeżeli przedsiębiorca otrzymał pomoc inną niż de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą lub tego samego projektu inwestycyjnego, a łączna kwota pomocy spowodowałaby przekroczenie dopuszczalnej intensywności pomocy określonej w przepisach mających zastosowanie przy udzielaniu pomocy publicznej innej niż de minimis.

Warunkiem uznania pomocy jako de minimis jest uzyskanie zaświadczenia wydanego przedsiębiorcy przez organ podatkowy, podmiot uprawniony do pobierania opłat na podstawie odrębnych przepisów lub inny podmiot udzielający pomocy. W celu uzyskania wspomnianego zaświadczenia przedsiębiorca przedstawia informację o dokonaniu wydatku ze środków ZFRON w ciągu 30 dni od dnia jego dokonania. Należy jednocześnie podkreślić, że nie uznaje się za dokonanie ze środków ZFRON wydatku, który został sfinansowany ze środków innych niż zgromadzone na rachunku tego funduszu prowadzonym przez pracodawcę prowadzącego ZPChr, a następnie zrefundowany ze środków funduszu rehabilitacji.

Występując o wydanie zaświadczenia, przedsiębiorca przedstawia:

  • uzyskane zaświadczenia o pomocy de minimis otrzymanej w okresie obejmującym bieżący rok kalendarzowy oraz dwa poprzedzające go lata kalendarzowe albo oświadczenie o wielkości pomocy de minimis otrzymanej w tym okresie, bądź oświadczenie o nieskorzystaniu z pomocy de minimis w tym okresie,
  • informacje o każdej pomocy innej niż de minimis, jaką otrzymał w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się oraz na dany projekt inwestycyjny, z którym związana jest pomoc de minimis.

Jak stanowi § 11 cyt. rozp., koszty rat leasingowych związane z nabyciem środków trwałych w drodze leasingu mogą być finansowane tylko w przypadku, gdy umowa leasingu skutkuje przeniesieniem własności na pracodawcę.

Wydatki ze środków funduszu rehabilitacji stanowiące pomoc de minimis mogą być ponoszone do dnia 30 czerwca 2024 r.

 

Maciej Ofierski

CZYTAJ DALEJ

Finansowanie przez PFRON działań na rzecz pracowników niepełnosprawnych

Zwrot kosztów organizacji stanowiska pracy

Zwrot kosztów adaptacji istniejącego lub tworzonego stanowiska pracy dla potrzeb osoby niepełnosprawnej regulują przepisy:

  • 26 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2021 r.  poz. 573), zwanej dalej „ustawą o rehabilitacji zawodowej” oraz
  • MPiPS z dnia 23.12.2014 r. w sprawie zwrotu dodatkowych kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1987).

Zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 1 wymienionej ustawy, pracodawca może otrzymać – na wniosek – ze środków PFRON zwrot kosztów:

1)  adaptacji pomieszczeń zakładu pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności poniesionych w związku z przystosowaniem tworzonych lub istniejących stanowisk pracy dla tych osób, stosownie do potrzeb wynikających z ich niepełnosprawności,

2)  adaptacji lub nabycia urządzeń ułatwiających osobie niepełnosprawnej wykonywanie pracy lub funkcjonowanie w zakładzie pracy,

3)  zakupu i autoryzacji oprogramowania na użytek pracowników niepełnosprawnych oraz urządzeń technologii wspomagających lub przystosowanych do potrzeb wynikających z ich niepełnosprawności,

4)  rozpoznania przez służby medycyny pracy potrzeb wskazanych w pkt 1–3.

Zwrot wskazanych wyżej kosztów dotyczy pracodawców, którzy zatrudnią osoby niepełnosprawne przez okres co najmniej 36 miesięcy.

Gdy okres zatrudnienia niepełnosprawnego będzie krótszy niż 36 miesięcy, pracodawca jest zobowiązany do zwrotu PFRON 1/36 otrzymanych środków za każdy miesiąc brakujący do upływu wspomnianego okresu (art. 26 ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej). Należy jednak pamiętać, iż minimalna kwota, jaką pracodawca powinien zwrócić, równa jest 1/6 uprzednio otrzymanej refundacji. Pracodawca dokonuje zwrotu za pośrednictwem starosty – w terminie 3 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z osobą niepełnosprawną. Pracodawca może uniknąć konieczności zwrotu, jeżeli w terminie wspomnianych 3 miesięcy zatrudni inną osobę niepełnosprawną – zarejestrowaną w PUP jako bezrobotna lub poszukująca pracy niepozostająca w zatrudnieniu, przy czym wynikająca z tego powodu przerwa nie jest wliczana do minimalnego 36-miesięcznego okresu zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Jak wynika z art. 26 ust. 2 cyt. ustawy zwrot kosztów dotyczy osób niepełnosprawnych:

  • bezrobotnych lub poszukujących pracy i niepozostających w zatrud-nieniu,
  • pozostających w zatrudnieniu u pracodawcy występującego o zwrot kosztów, z wyjątkiem przypadków, gdy przyczyną powstania niepełnosprawności w okresie zatrudnienia u tego pracodawcy było zawinione przez pracownika lub przez pracodawcę naruszenie przepisów, w tym przepisów prawa pracy.

Wymaga podkreślenia, iż wysokość kwot podlegających zwrotowi ze środków PFRON objęta jest następującymi ograniczeniami:

  • zwrot może dotyczyć wyłącznie dodatkowych kosztów pracodawcy wynikających z zatrudnienia osób niepełnosprawnych;
  • zwrot nie może przekroczyć 20-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa GUS w M.P. – za każde przystosowane stanowisko pracy niepełnosprawnego;
  • kwota zwrotu kosztów poniesionych w związku z rozpoznaniem przez służby medycyny pracy potrzeb niepełnosprawnych nie może przekraczać 15% kosztów związanych z przystosowaniem tworzonych lub istniejących stanowisk pracy do tych osób.

Każdorazowo kwota zwrotu otrzymanego przez pracodawcę wynikać będzie z podpisanej ze starostą umowy. W umowie takiej strony określą indywidualnie tę kwotę – z zachowaniem jednak wszystkich prawnych ograniczeń, opisanych powyżej.

Zwrot kosztów obejmuje kwotę podatku od towarów i usług, w stosunku do której – zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.) – podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku (§ 10 cyt. rozp.).

Pracodawca nie może otrzymać zwrotu kosztów wymienionych w art. 26 ust. 1 cyt. ustawy poniesionych przed dniem podpisania umowy ze starostą (art. 26 ust. 4 pkt 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej).

Należy również pamiętać, iż zwrot kosztów będzie uzależniony od odpowiedniego udokumentowania faktu ich rzeczywistego poniesienia.

Wniosek o zwrot składa się staroście właściwemu ze względu na miejsce zarejestrowania osoby niepełnosprawnej jako bezrobotnej albo poszukującej pracy niepozostającej w zatrudnieniu – w przypadku gdy zwrot dotyczy tej osoby albo staroście właściwemu ze względu na miejsce zatrudnienia osoby niepełnosprawnej, miejsce siedziby bądź miejsce zamieszkania pracodawcy – w pozostałych sytuacjach.

Wzór wniosku, o którym mowa, określono w załączniku do rozp. MPiPS z dnia 23.12.2014 r. (Dz.U. poz. 1987). Do wniosku dołącza się dokumentację wskazaną w § 12 ust. 1 cyt. rozp., przy czym starosta może żądać od pracodawcy przedstawienia dodatkowych dokumentów potwierdzających informacje zawarte we wniosku.

Warunkiem zwrotu kosztów jest uzyskanie pozytywnej opinii PIP, wydanej na wniosek starosty, odpowiednio o przystosowaniu lub o spełnieniu warunków bhp na stanowisku pracy lub pomieszczeniach zakładu pracy. Starosta pisemnie informuje pracodawcę o sposobie rozpatrzenia wniosku w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego i prawidłowo wypełnionego wniosku wraz z załącznikami, jednak nie wcześniej niż w dniu podjęcia uchwały przez radę powiatu dotyczącej określenia zadań, na które przeznacza się środki przekazane przez Prezesa Zarządu PFRON. W przypadku pozytywnej decyzji starosta informuje pracodawcę o rozpatrzeniu wniosku, wzywając go do negocjacji warunków umowy, które powinny się zakończyć w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

Po zakończeniu negocjacji następuje zawarcie umowy starosty z pracodawcą. Umowa taka określa wszystkie warunki refundacji kosztów adaptacyjnych. Katalog obligatoryjnych postanowień, jakie należy zawrzeć w umowie o zwrot kosztów określono w § 15 ust. 1–5 cyt. rozp.

Starosta przekazuje kwotę zwrotu kosztów na rachunek bankowy wskazany we wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania pozytywnej opinii PIP odpowiednio o przystosowaniu lub o spełnieniu warunków bhp na stanowisku pracy lub pomieszczeniach zakładu pracy oraz dokumentów wskazanych w § 18 ust. 1 pkt 2 i 3 rozp. MPiPS z dnia 23.12.2014 r. (Dz.U. poz. 1987).

Zwrot kosztów zatrudnienia pracowników pomagających pracownikowi niepełnosprawnemu w pracy

Stosownie do treści art. 26d ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, pracodawca, który zatrudnia pracownika niepełnosprawnego, może otrzymać ze środków PFRON zwrot:

  • miesięcznych kosztów zatrudnienia pracowników pomagających pracownikowi niepełnosprawnemu w pracy,
  • kosztów szkolenia tych pracowników

–   w zakresie czynności ułatwiających komunikowanie się z otoczeniem, a także czynności niemożliwych lub trudnych do samodzielnego wykonania przez pracownika niepełnosprawnego na stanowisku pracy.

Wzór na obliczenie wartości zwrotu wynika z art. 26d ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej:

 Z = G pomoc/ G pracy x W MIN

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Z    –    kwota zwrotu,

G pomoc    –    liczba godzin w miesiącu przeznaczonych wyłącznie na pomoc pracownikowi niepełnosprawnemu,

G pracy     –    liczba godzin pracy pracownika niepełnosprawnego w miesiącu,

W MIN      –    minimalne wynagrodzenie obowiązujące w grudniu roku poprzedniego.

 

Liczbę godzin przeznaczanych miesięcznie przez zatrudnionego na pomoc pracownikowi niepełnosprawnemu określa umowa zawarta pomiędzy pracodawcą a starostą – nie może ona jednak być wyższa niż liczba godzin odpowiadająca 20% liczby godzin pracy pracownika w miesiącu (art. 26d ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej).

Zwrot kosztów szkolenia pracowników pomagających pracownikowi niepełnosprawnemu w pracy obejmuje 100% kosztów szkolenia, nie więcej jednak niż równowartość kwoty najniższego wynagrodzenia.

 

Dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych

Pracodawcy zatrudniającemu osoby niepełnosprawne ujęte w ewidencji PFRON przysługuje miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń tych pracowników niepełnosprawnych. Dofinansowanie przysługuje także pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne, które osiągnęły wiek emerytalny – w okresie niezbędnym do skutecznego wypowiedzenia tym osobom umów o pracę (wyrok TK z dn. 21.03.2006 r. sygn. akt K 13/05, ogłoszony w dn. 27.03.2006 r. – Dz.U. Nr 49, poz. 359).

Miesięczne dofinansowanie nie przysługuje na pracowników zaliczonych do umiarkowanego lub lekkiego stopnia niepełnosprawności, którzy mają ustalone prawo do emerytury.

Dofinansowanie nie przysługuje pracodawcom, którzy posiadają zaległości w zobowiązaniach wobec PFRON, przekraczające ogółem kwotę 100 zł (wówczas Prezes PFRON wydaje decyzję o wstrzymaniu miesięcznego dofinansowania do czasu uregulowania zaległości przez pracodawcę. decyzja podlega wykonaniu z dniem wydania).

Liczbę zatrudnionych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy ustala się na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 i 5 ustawy o rehabilitacji zawodowej (patrz: pkt 6 nin. rozdz.), sposób obliczania wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych podano natomiast w pkt 1 tego rozdz. na str. 5.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego (dalej jako „miesięczne dofinansowanie”) przysługuje w kwocie:

  • 1950 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności,
  • 1200 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
  • 450 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Kwoty, o których wyżej mowa w art. 26a ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, którym orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję oraz niewidomych, zwiększa się o:

  • 1200 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności,
  • 900 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
  • 600 zł – w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Użyte w powyższej regulacji wyrażenie „najniższe wynagrodzenie” oznacza minimalne wynagrodzenie za pracę obowiązujące w grudniu roku poprzedniego, ustalane na podstawie odrębnych przepisów (art. 2 pkt 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej).

Kwota miesięcznego dofinansowania nie może przekroczyć 90% faktycznie i terminowo poniesionych miesięcznych kosztów płacy, a w odniesieniu do pracodawcy wykonującego działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej – 75% tych kosztów (art. 26a ust. 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej).

Przez wyrażenie „koszty płacy” należy rozumieć wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na FP i FGŚP (art. 2 pkt 4a cyt. ustawy).

Trzeba także podkreślić, iż miesięczne dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzenia pracownika w części finansowanej ze środków publicznych (art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej). Jednakże wskazanego przepisu nie stosuje się w przypadku, gdy pracodawca sfinansował wynagrodzenie pracownika:

  • ze środków publicznych z prowadzonej działalności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5,
  • z dochodów publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 3

–   ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.).

Jeżeli zatrudnienie nowych pracowników niepełnosprawnych w danym miesiącu, u pracodawcy wykonującego działalność gospodarczą, nie powoduje u tego pracodawcy wzrostu netto zatrudnienia ogółem – miesięczne dofinansowanie na nowo zatrudnionego pracownika niepełnosprawnego nie przysługuje, w razie gdy jego zatrudnienie nastąpiło wskutek rozwiązania umowy o pracę z innym pracownikiem, chyba że umowa o pracę uległa rozwiązaniu z przyczyn określonych w art. 52 § 1 pkt 1 k.p., za wypowiedzeniem złożonym przez pracownika, na mocy porozumienia stron, wskutek przejścia pracownika na rentę z tytułu niezdolności do pracy, z upływem czasu, na który została zawarta oraz
z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta.

Jeżeli nie są spełnione powyższe warunki, miesięczne dofinansowanie na nowo zatrudnionego pracownika niepełnosprawnego przysługuje w przypadku gdy jego miejsce pracy powstało w wyniku:

  • wygaśnięcia umowy o pracę,
  • zmniejszenia wymiaru czasu pracy pracownika – na jego wniosek.

 

Dofinansowanie wypłacane jest w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy pracownika niepełnosprawnego (art. 26a ust. 6 ustawy o rehabilitacji zawodowej).

W razie gdy niepełnosprawny jest zatrudniony u więcej niż 1 pracodawcy w wymiarze czasu pracy nieprzekraczającym ogółem pełnego wymiaru czasu pracy, wówczas miesięczne dofinansowanie PFRON przyznaje na tę osobę wszystkim pracodawcom, u których jest ona zatrudniona – w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy tej osoby.

Jeżeli osoba niepełnosprawna jest zatrudniona u więcej niż jednego pracodawcy w wymiarze czasu pracy przekraczającym ogółem pełny wymiar czasu pracy, miesięczne dofinansowanie przyznaje się na tę osobę w wysokości nieprzekraczającej kwoty miesięcznego dofinansowania przyznawanego na osobę zatrudnioną w pełnym wymiarze czasu pracy. Miesięczne dofinansowanie w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy tej osoby w pierwszej kolejności przyznaje się pracodawcy, który wcześniej  zatrudnił tę osobę.

Pracodawca, który korzysta z dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego jest zobowiązany składać stosowne informacje PFRON.

Zwrot kosztów szkolenia niepełnosprawnego pracownika

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, szkolenie osób niepełnosprawnych – na warunkach określonych w rozdz. 8 wymienionej ustawy – może być organizowane przez pracodawcę.

Na wniosek pracodawcy poniesione przez niego koszty szkolenia zatrudnionych osób niepełnosprawnych mogą być zrefundowane ze środków PFRON do wysokości 70% tych kosztów, nie więcej jednak niż do wysokości dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę.

Zwrotu kosztów dokonuje starosta na warunkach i w wysokości określonych w umowie zawartej z pracodawcą. Zwrotowi nie podlegają koszty poniesione przez pracodawcę przed datą podpisania umowy.

Szkolenie trwa nie dłużej niż 36 miesięcy. Pracodawcy przeprowadzający szkolenia przesyłają samorządowi województwa półroczne informacje o przebiegu szkoleń.

Szczegółowe warunki i tryb udzielania pracodawcom pomocy w formie refundacji kosztów szkolenia zatrudnionych osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 41 ustawy o rehabilitacji zawodowej, określono w rozp. MPiPS z dnia 23.12.2014 r. w sprawie refundacji kosztów szkolenia pracowników niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1970). Pracodawcom wykonującym działalność gospodarczą (przedsiębiorcom) refundacja udzielana jest zgodnie z rozp. Komisji (UE) nr 651/2014 z dn. 17.06.2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1).

Koszty poniesione w związku ze szkoleniem, które podlegają refundacji, zostały wymienione w § 2 ust. 1 powołanego rozp. MPiPS; zalicza się do nich koszty:

1) usług świadczonych przez osoby prowadzące szkolenie poniesione za godziny, podczas których prowadzą one szkolenie;

2) usług tłumacza języka migowego, tłumacza-przewodnika, lektora dla osób niewidomych lub opiekuna zatrudnionej osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności;

3) podróży osób prowadzących szkolenie, uczestników szkolenia, tłumacza języka migowego, tłumacza-przewodnika, lektora dla osób niewidomych lub opiekuna zatrudnionej osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności;

4) zakwaterowania i wyżywienia uczestników szkolenia;

5) usług doradczych;

6) obsługi administracyjno-biurowej;

7) wynajmu pomieszczeń;

8) amortyzacji wyposażenia i narzędzi, z wyłączeniem wyposażenia
i narzędzi zakupionych w ramach wsparcia ze środków publicznych w okresie siedmiu lat przed realizacją szkolenia;

9) materiałów szkoleniowych.

Należy podkreślić, że refundacja jest przeznaczona również na pokrycie wydatków obejmujących koszty płacy pracownika niepełnosprawnego za czas, w którym pracownik ten uczestniczy w szkoleniu.

Refundacja nie może przekroczyć:

  • 70% kosztów szkolenia kwalifikujących się do objęcia pomocą –
    w odniesieniu do małych i średnich przedsiębiorców,
  • 60% kosztów szkolenia kwalifikujących się do objęcia pomocą –
    w odniesieniu do dużych przedsiębiorców.

Wniosek o przyznanie refundacji składa się przed rozpoczęciem projektu szkoleniowego do starosty właściwego ze względu na miejsce siedziby pracodawcy.

Wspomniany wniosek powinien obejmować informacje i dane wyszczególnione w § 4 ust. 2 i 3 cyt. rozp. MPiPS, czyli:

  • nazwę i adres siedziby pracodawcy,
  • status prawny i podstawę działania pracodawcy, numer NIP lub PESEL pracodawcy, numer rachunku bankowego pracodawcy albo numer rachunku w SKOK,
  • wnioskowaną kwotę refundacji,
  • informację o planowanych do poniesienia kosztach szkolenia,
  • opis projektu szkoleniowego wraz z uzasadnieniem jego wyboru oraz informacją o spodziewanych skutkach jego realizacji,
  • miejsce i termin realizacji szkolenia,
  • informację o liczbie osób niepełnosprawnych, które wezmą udział w szkoleniu,
  • informację o stanie zatrudnienia ogółem, w tym osób niepełnosprawnych,
  • oświadczenie o zaleganiu lub niezaleganiu z wymagalnymi zobowiązaniami wobec PFRON.

 

Wniosek przedsiębiorcy zawiera ponadto:

  • informację o wielkości przedsiębiorcy (mały, średni, duży),
  • numer REGON przedsiębiorcy, o ile obowiązek jego nadania wynika z przepisów prawa,
  • informację o wysokości otrzymanej pomocy publicznej i pomocy de minimis lub oświadczenie o nieotrzymaniu pomocy, o których mowa w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2021 r. poz. 743), w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia refundacją.

 

Wniosek podlega sprawdzeniu – w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości starosta informuje o tym pracodawcę w ciągu 14 dni od dnia otrzymania wniosku i wzywa do ich usunięcia w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Starosta pisemnie informuje pracodawcę o sposobie rozpatrzenia wniosku w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku; w przypadku:

  • negatywnego rozpatrzenia wniosku – starosta sporządza uzasadnienie,
  • pozytywnego rozpatrzenia wniosku – starosta informuje pracodawcę o rozpatrzeniu wniosku, wzywając go do negocjacji warunków umowy. Negocjacje powinny się zakończyć się w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.

 

W okresie 14 dni od zakończenia negocjacji starosta zawiera pisemną umowę z pracodawcą. Jak wynika z postanowień § 7 ust. 2 cyt. rozp. MPiPS, powyższa umowa zawiera w szczególności:

1) termin przekazania i wysokość refundacji ustalonej w wyniku negocjacji,

2)  liczbę osób niepełnosprawnych, które zostały skierowane na szkolenie,

3)  możliwość zweryfikowania przez starostę prawidłowości wykonania warunków umowy przez wnioskodawcę,

4)  zobowiązanie wnioskodawcy do umożliwienia wykonania przez starostę czynności, o których mowa w pkt 3.

Starosta przekazuje kwotę refundacji na rachunek bankowy wskazany we wniosku w terminie 14 dni od dnia przedstawienia przez pracodawcę dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów kwalifikujących się do objęcia refundacją. Pracodawca, dokonując rozliczenia refundacji, posługuje się w szczególności danymi zawartymi we wniosku i umowie. Z kolei starosta informuje pisemnie pracodawcę o numerze referencyjnym programu pomocowego, na podstawie którego refundacja jest udzielana.

Przedsiębiorca korzystający z refundacji przechowuje dokumentację pozwalającą na sprawdzenie zgodności przyznanej pomocy z przepisami cyt. rozp. przez okres 10 lat od dnia przyznania pomocy.

Refundacja stanowiąca pomoc publiczną jest udzielana do dnia 30 czerwca 2024 r.

 

Maciej Ofierski

CZYTAJ DALEJ

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych uzyska 800 mln zł z budżetu

Nowelizacja ustawy budżetowej na 2021 r. spowoduje przekazanie dodatkowych 800 mln zł na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Rząd przyjął nowelizację ustawy budżetowej na 2021 r., która m.in. zakłada przekazanie ponad 800 mln zł na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Pieniądze te będą przeznaczone na pomoc osobom z niepełnosprawnościami. Dzięki większym funduszom możliwa będzie jeszcze wcześniejsza diagnostyka, rehabilitacja czy leczenie.

– Parę dni temu na Radzie Ministrów, na wniosek ministra Wdówika, przekazaliśmy ponad 800 mln zł na wsparcie osób niepełnosprawnych – na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, na wszystkie działania, które choć odrobinę mogą pomóc osobom pokrzywdzonym przez los. Wykazać się empatią, wyczuciem i dobrym gestem – na tym polega solidarność – potwierdził Prezes Rady Ministrów  Mateusz Morawiecki podczas spotkania w Miliczu.

KPRM

CZYTAJ DALEJ

Wyrównywanie szans osób z niepełnosprawnościami – nowy projekt MRiPS

10 września br. w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej podpisana została umowa o partnerstwie na rzecz realizacji projektu, którego celem jest opracowanie ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnościami. Otworzy to drzwi do pełnego wdrożenia Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych.

Celem projektu jest opracowanie ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnościami. To z kolei ma umożliwić pełne wdrożenie Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych.

Umowa jest początkiem bardzo ważnego etapu. Polska ratyfikowała Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych już w 2012 roku. Teraz po prawie 10 latach przystępujemy do praktycznego wdrożenia tejże konwencji poprzez stworzenie projektu ustawy – mówił w piątek wiceminister rodziny i pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Paweł Wdówik.

Jak podkreślił ustawa ma zmienić nie tylko sytuację osób z niepełnosprawnościami w Polsce, ale cały system postrzegania tej grupy obywateli, jak i miejsca tych obywateli w kraju.

Mam tę niepowtarzalną możliwość przełączania się z bycia wiceministrem na bycie osobą z niepełnosprawnością i z tej perspektywy mogę powiedzieć, że jest to ogromna nadzieja i szansa, którą mamy przed sobą, żeby stworzyć zapisy ustawowe porównywalne do tych najlepszych. Tych, które zdecydowanie kładą nacisk na prawa obywatelskie, prawa człowieka, a wszystko, co następuje potem, jest konsekwencją tego właśnie podejścia. Jest dla mnie rzeczą szalenie ważną, że w tym projekcie udało nam się zgromadzić bardzo mocnych przedstawicieli środowisk osób z niepełnosprawnościami, czyli organizacje o dużym zasięgu, o rozpoznawalnej marce i dużej renomie. A z drugiej strony mamy zupełnie niesłychany zespół badawczo-analityczny złożony z naukowców najlepszych polskich uczelni  – wskazał wiceminister Wdówik.

Głos zabrali także przedstawiciele Partnerów projektu.

Projekt będzie realizowany w Partnerstwie z:

  • Polskim Forum Osób z Niepełnosprawnościami,
  • Fundacją Instytut Rozwoju Regionalnego (z siedzibą w Krakowie),
  • Uniwersytetem Warszawskim,
  • Szkołą Główną Handlową w Warszawie,
  • Fundacją Naukową Instytut Badań Strukturalnych.

Liderem projektu jest Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w MRiPS.

Projekt przewiduje analizę faktycznej sytuacji osób z niepełnosprawnościami – przegląd i analizę wszystkich rozwiązań prawnych z zakresu wsparcia osób z niepełnosprawnościami, a także szerokie konsultacje społeczne z uwzględnieniem wszystkich zainteresowanych. To m.in. osoby z niepełnosprawnościami i ich otoczenie, organizacje pozarządowe, partnerzy społeczni oraz przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego.

Zakłada się, że projekt będzie realizowany od września 2021 do października 2023 r.

Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych

Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych przyjęta została przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych 13 grudnia 2006 r. Polska ratyfikowała ją we wrześniu 2012 r.

Ustawa o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnościami będzie zawierała regulacje związane z niepełnosprawnością, nie znajdujące się w innych aktach prawnych. Celem nowej ustawy będzie zapewnienie mechanizmów wsparcia zgodnych z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych i „operacjonalizacja” jej postanowień, wraz z odniesieniem do definicji zawartych w Konwencji.

źródło: MRiPS

CZYTAJ DALEJ

Od 1 września 2021 r. niższe wpłaty na PFRON

Od 1 września 2021 r. obniżeniu ulegnie wysokość kwoty, którą pracodawcy wpłacają na konto Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Obniżka wpłaty na PFRON wynika z niższej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, której wysokość ogłosił Prezes GUS w komunikacie z dnia 10 sierpnia 2021 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w II kwartale 2021 r. Zgodnie z komunikatem przeciętna pensja wyniosła w tym okresie 5504,52 zł i jest niższa w stosunku do poprzedniego kwartału o 177,04 zł.

Do wnoszenia comiesięcznych wpłat na PFRON zobowiązani są pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i równocześnie nie osiągają minimum 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, z późn. zm.) miesięczna wpłata na Fundusz stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Wyliczenie przeprowadza się według następującego wzoru:

0,4065 × PW × (ZO × 0,06 − ZN), gdzie:

0,4065 – wskaźnik ustawowy (40,65%)

PW – wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

ZO – zatrudnienie ogółem u określonego pracodawcy (które mnoży się przez wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6%)

ZN – liczbę zatrudnianych przez pracodawcę osób niepełnosprawnych

Przypominamy, że pracodawca zobowiązany jest dokonać wpłaty na PFRON w terminie do dnia 20. następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat. Również w tym terminie należy wysłać przez teletransmisję danych do PFRON stosowne deklaracje, z których będzie wynikała kwota wpłaty.

Więcej na ten temat: Obowiązki oraz uprawnienia pracodawców związane z dokonywaniem wpłat na PFRON

B.O.

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts