Opublikowano właśnie kilka rozporządzeń zmieniających dotyczących kwestii związanych z zatrudnianiem niepełnosprawnych. Wspomniane nowelizacje wynikają z konieczności wprowadzenia określonych zapisów odnoszących się do terminów obowiązywania aktów wykonawczych. Dokonano też zmian dostosowujących krajowe regulacje do norm unijnych.

Refundacja składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych

Zmianami objęto przepisy rozp. MPIPS dnia 9 stycznia 2009 r. w sprawie refundacji składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych (Dz.U. 2019 r. poz. 1218).

W powyższym akcie wykonawczym uchylono § 14, który stanowił, że rozp. obowiązuje do dnia 30 czerwca 2021 r. Jednocześnie dodano § 13a, w myśl którego:

  • refundacja składek stanowiąca pomoc de minimis, spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis – jest udzielana do dnia 30 czerwca 2024 r.,
  • refundacja składek stanowiąca pomoc de minimis w sektorze rolnym, spełniajacą warunki określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym – jest udzielana do dnia 30 czerwca 2028 r.,
  • refundacja składek stanowiąca pomoc de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury, spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury – jest udzielana do dnia 30 czerwca 2023 r.

 

Wskazane modyfikacje legislacyjne zawarto w rozp. nowelizującym wydanym przez MRIPS dnia 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1147), które weszło w życie z dniem 29 czerwca 2021 r.

Zwrot dodatkowych kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników niepełnosprawnych

Kolejna nowela odnosi się do zapisów rozp. MPIPS z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie zwrotu dodatkowych kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1987). W rozp. tym uchylono § 20 – przepis ten stanowił, iż rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2021 r. Dodano jednocześnie § 19a, zgodnie z którym zwrot kosztów stanowiący pomoc publiczną jest udzielany do dnia 30 czerwca 2024 r.

Zmiany ujęto w rozp. nowelizującym wydanym przez MRIPS dnia 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1151); data wejścia w życie: 29 czerwca 2021 r.

Pomoc finansowa udzielana pracodawcom prowadzącym zakłady pracy chronionej ze środków PFRON

Następnym aktem wykonawczym poddanym korektom legislacyjnym jest rozp. MPIPS z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie pomocy finansowej udzielanej pracodawcom prowadzącym zakłady pracy chronionej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1975). We wskazanym rozp. uchylono § 19, który określał końcowy termin stosowania rozp. (30 czerwca 2021 r.).

Dodano równocześnie § 18a, który przewiduje, że:

  • dofinansowanie stanowiące pomoc de minimis spełniającą warunki określone w odpowiednim rozporządzeniu unijnym – jest udzielane do dnia 30 czerwca 2024 r.,
  • dofinansowanie stanowiące pomoc de minimis spełniające określone unijne warunki dla pomocy w sektorze rybołówstwa i akwakultury – jest udzielane do dnia 30 czerwca 2023 r.

 

Powyższe zmiany zostały zawarte w rozp. MRIPS z dnia 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1155), które weszło w życie z dniem 29 czerwca br.

Zwrot kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej

W ramach omawianego pakietu zmian dostosowawczych znowelizowano także rozp. MPIPS z dnia 11 marca 2011 r. w sprawie zwrotu kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej (Dz.U. z 2015 r. poz. 93). Uchylono zapis wskazujący, że rozp. obowiązuje do dnia 30 czerwca 2021 r. (§ 13). Dodano § 12a, w którym uregulowano zakres czasowy stosowania pomocy de minimis, w tym z uwzględnieniem sektorów: rolnego, rybołówstwa i akwakultury. Należy podkreślić, że regulacja w tym przypadku jest tożsama z omówionymi na początku niniejszego tekstu zmianami dotyczącymi rozp. w sprawie refundacji składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych.

Akt nowelizujący został wydany przez MRIPS dnia 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1149) i wszedł w życie z dniem 29 czerwca br.

Refundacja kosztów szkolenia pracowników niepełnosprawnych

Zmian określających horyzont czasowy stosowania przepisów dokonano również w rozp. MPIPS z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie refundacji kosztów szkolenia pracowników niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1970). We wskazanym akcie wykonawczym usunięto zatem zapis § 11, który stanowił, iż regulacje rozp. obowiązują do końca czerwca 2021 r.

Z kolei w dodanym § 10a ustalono, że refundacja stanowiąca pomoc publiczną będzie udzielana do dnia 30 czerwca 2024 r.

Rozp. nowelizujące zostało wydane przez MRIPS dnia 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1146) i weszło w życie z dniem 29 czerwca br.

Przyznanie osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo działalności w formie spółdzielni socjalnej

Analogiczne jak dotychczas przedstawione zmiany odnoszą się do postanowień rozp. MRPIPS z dnia 12 grudnia 2018 r. w sprawie przyznania osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo działalności w formie spółdzielni socjalnej (Dz.U. poz. 2342). Uchylono zatem przepis wskazujący, iż rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2021 r. oraz dodano § 11a, w którym określono zasięg czasowy stosowania pomocy de minimis, w tym w sektorze rolnym, rybołówstwa i akwakultury. Oznacza to, że środki stanowiące pomoc de minimis w rozumieniu określonych przepisów unijnych mogą być przyznawane do dnia:

  • 30 czerwca 2024 r.,
  • 30 czerwca 2028 – w przypadku pomocy w sektorze rolnym,
  • 30 czerwca 2023 r. – w odniesieniu do pomocy udzielanej w sektorze rybołówstwa i akwakultury.

 

Wskazane korekty prawne zostały wprowadzone za pośrednictwem rozp. nowelizującego – wydanego przez MRIPS w dniu 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1160). Niniejsze rozporządzenie weszło w życie z dniem 29 czerwca br.

Przyznanie spółdzielni socjalnej środków na utworzenie stanowiska pracy i finansowanie kosztów wynagrodzenia osób niepełnosprawnych

Zmianami zostały objęte zapisy rozp. MRPIPS z dnia 12 kwietnia 2019 r. w sprawie przyznania spółdzielni socjalnej środków na utworzenie stanowiska pracy i finansowanie kosztów wynagrodzenia osób niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 723).

W drodze noweli uchylono § 10 rozp., który wskazywał końcową datę obowiązywania aktu wykonawczego, tj. 30 czerwca br.

Wprowadzono jednocześnie § 9a ustanawiający terminy stosowania pomocy de minimis, w tym w sektorze rolnym, rybołówstwa i akwakultury.

Zasady wykorzystywania środków stanowiących pomoc de minimis są identyczne jak w przypadku wcześniej omówionego rozporządzenia.

Zmiany, o których mowa, przewiduje rozp. nowelizujące wydane przez MRIPS dnia 24 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1157); rozp. weszło w życie z dniem 29 czerwca br.

Zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych

Ostatnią ze zmian w pakiecie jest nowela rozp. MPIPS z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1023).

W rozp. tym uchylono § 12 (zawierał zapis, zgodnie z którym rozp. miało obowiązywać do dnia 30 czerwca 2021 r.).

Dodano § 11a, w myśl którego, wydatki ze środków funduszu rehabilitacji stanowiące pomoc de minimis mogą być ponoszone do dnia 30 czerwca 2024 r.

Powyżej wskazane korekty prawne wynikają z rozp. nowelizującego wydanego przez MRIPS dnia 28 czerwca 2021 r. (Dz.U. poz. 1171). Powołany akt zmieniający wszedł w życie z dniem 30 czerwca br.

Maciej Ofierski



Gmina, uwzględniając lokalne uwarunkowania występujące na swoim obszarze, najtrafniej jest w stanie określić przysługującą rodzicom wysokość zwrotu realnie poniesionych kosztów dowozu niepełnosprawnych dzieci do szkół – uważa resort edukacji. I pomimo krytyki wprowadzonych przed rokiem przepisów nie zamierza ich zmieniać.

Wątpliwości posłów, petycje obywateli

Zgodnie z ustawą …



Od 1 czerwca 2021 r. wzrośnie wysokość kwoty, którą pracodawcy wpłacają na konto Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Wzrost wpłaty na PFRON wynika z wyższej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, której wysokość ogłosił Prezes GUS w komunikacie z dnia 12 maja 2021 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w I kwartale 2021 r. Zgodnie z komunikatem przeciętna pensja wyniosła w tym okresie 5681,56 zł i jest wyższa w stosunku do poprzedniego kwartału o 223,58 zł.

Do wnoszenia comiesięcznych wpłat na PFRON zobowiązani są pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i równocześnie nie osiągają minimum 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, z późn. zm.) miesięczna wpłata na Fundusz stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Wyliczenie przeprowadza się według następującego wzoru:

0,4065 × PW × (ZO × 0,06 − ZN), gdzie:

0,4065 – wskaźnik ustawowy (40,65%)

PW – wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

ZO – zatrudnienie ogółem u określonego pracodawcy (które mnoży się przez wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6%)

ZN – liczbę zatrudnianych przez pracodawcę osób niepełnosprawnych

Przypominamy, że pracodawca zobowiązany jest dokonać wpłaty na PFRON w terminie do dnia 20. następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat. Również w tym terminie należy wysłać przez teletransmisję danych do PFRON stosowne deklaracje, z których będzie wynikała kwota wpłaty.

Więcej na ten temat:

Obowiązki oraz uprawnienia pracodawców związane z dokonywaniem wpłat na PFRON

B.O.



W Dzienniku Ustaw z dnia 6 maja 2021 r. pod pozycją 857 opublikowano obwieszczenie MRIPS z dnia 25.03.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst rozp. MGPIPS z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz.U. z 2018 r. poz. 2027).

W jednolitym tekście wymienionego powyżej aktu wykonawczego uwzględniono zmiany wynikające z:

  1. nowelizującego – wydanego przez MRPIPS dnia 26 marca 2020 r. (Dz.U. poz. 534),
  2. nowelizującego – wydanego przez MRIPS dnia 29 grudnia 2020 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 9).


Prezydent Andrzej Duda powołał 6 maja Radę ds. Społecznych. W ramach tej Rady stoi przed nami nie tylko dyskusja, ale i propozycja tzw. emerytury stażowej; wypracowanie tego rozwiązania będzie, mam nadzieję, dziełem tej kadencji – powiedział prezydent.

Działania nowej Rady obejmą całość kwestii dotyczących polityki społecznej, w tym problematykę osób wykluczonych społecznie, starszych, samotnych, z niepełnosprawnościami.

Rada ds. Społecznych przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej to gremium konsultacyjno-doradcze działające w ramach Narodowej Rady Rozwoju, które zajmuje się analizowaniem aktualnej sytuacji w zakresie polityki społecznej i spraw społecznych, prowadzeniem debaty strategicznej i dialogu w tym obszarze oraz opracowywaniem propozycji konkretnych rozwiązań prawno-instytucjonalnych i monitorowaniem ich realizacji. Prace Rady obejmują w szczególności przygotowywanie opinii i ekspertyz dla Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, opracowywanie założeń i projektów inicjatyw legislacyjnych oraz wspieranie działań Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej związanych z realizacją podejmowanych inicjatyw, a także formułowanie generalnych wniosków w zakresie polityki społecznej i spraw społecznych.

Na pierwszym posiedzeniu Prezydent Andrzej Duda podkreślił, że spektrum potrzeb i oczekiwań społecznych, a także wyzwań stawianych przez współczesny świat jest ogromne. – Polska rozwija się bardzo dynamicznie, ale to powoduje też zmianę mentalności pod względem wrażliwości społecznej. Zwróćmy uwagę na coraz większą dziś liczbę osób, nie tylko młodych, działających w ramach wolontariatu – powiedział.

Przypomniał, że przy okazji pandemii koronawirusa mogliśmy zaobserwować bardzo wiele form zaangażowania w pomoc potrzebującym: dostarczanie żywności i leków dla seniorów, wolontariat w punktach medycznych, aktywność żołnierzy WOT.

Jednym z pierwszych zadań, jakie staną przed Radą ds. Społecznych, będzie temat tzw. emerytur stażowych. Prezydent chce, by z jednej strony spróbować zaspokoić uzasadnione oczekiwania społeczne, a z drugiej –​ pomieścić się w możliwościach systemu emerytalnego.

źródło: Kancelaria Prezydenta



Resort uspokaja jednak: – Nie ma planów likwidacji poradni psychologiczno-pedagogicznych, to samo dotyczy przedszkoli, szkół i placówek specjalnych. Wprost przeciwnie, celem zmian jest wzmocnienie ich roli w systemie edukacji.

Opracowywana przez rząd Strategia na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami 2021–2030” budzi niepokój środowisk zaangażowanych w pracę na rzecz szkolnictwa specjalnego – zarówno nauczycieli i specjalistów, którzy na co dzień pracują z dziećmi i młodzieżą z niepełnosprawnościami, jak i rodziców i samorządowców. Pojawiają się obawy, że model „edukacja włączająca – edukacja dla wszystkich” doprowadzi do odebrania uczniom z niepełnosprawnością indywidualnego wielospecjalistycznego wsparcia, a zmiany w zakresie orzecznictwa – do wygaszenia szkolnictwa specjalnego, skoro zamiast poradni psychologiczno-pedagogicznych decyzje będą wydawane przez tzw. centra dziecka i rodziny.

Pedagodzy alarmują, że uczniowie z niepełnosprawnością, którzy obecnie mogą uczyć się w małych, kilkuosobowych grupach, nie poradzą sobie w dużych klasach. Ich zdaniem tzw. specjalistyczne centra wspierania edukacji włączającej (SCWEW), które mają zastąpić szkolnictwo specjalne, nie będą w stanie należycie zająć się uczniami z niepełnosprawnością, w szczególności osobami z niepełnosprawnością sprzężoną, z autyzmem, z afazją motoryczną. Około jedna trzecia takich osób nie uczestniczy w edukacji włączającej, tylko wybiera placówki specjalne.

MEiN zapewnia jednak, że w „Modelu edukacji dla wszystkich” nie ma planów likwidacji ani poradni psychologiczno-pedagogicznych, ani przedszkoli, szkół czy placówek specjalnych i integracyjnych. Przekonuje, że nie jest zagrożone równoległe funkcjonowanie wszystkich dostępnych form kształcenia – tak jak dotychczas będą funkcjonowały szkoły ogólnodostępne, integracyjne i specjalne oraz szkoły ogólnodostępne z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi.

Co więcej, resort planuje rozszerzyć zadania i rolę szkół specjalnych – miałyby one wspierać szkoły ogólnodostępne w lepszej organizacji działań na rzecz edukacji włączającej, na bazie już funkcjonujących w tym zakresie dobrych praktyk i dostępnych zasobów. Od września 2021 r. ma ruszyć pilotaż tych rozwiązań, tj. działalność 16 Specjalistycznych Centrów Wspierania Edukacji Włączającej. Planowane zmiany zakładają wsparcie szkół ogólnodostępnych m.in. poprzez:

  • wprowadzenie standardów zatrudnienia specjalistów w przedszkolach, szkołach i placówkach, zależnych od liczebności uczniów, ale gwarantujących obecność psychologów i pedagogów we wszystkich placówkach,
  • zwiększenie autonomii szkoły w zakresie świadczenia wsparcia poprzez zwiększenie wag subwencji oświatowej na pomoc psychologiczno-pedagogiczną,
  • współpracę placówek ogólnodostępnych i specjalnych (jedno z założeń pilotażu SCWEW) na rzecz wsparcia metodycznego i sprzętowego placówek ogólnodostępnych przy wykorzystaniu zasobów placówek specjalnych.

MEiN uspokaja, że „Model edukacji dla wszystkich” nie oznacza, że wszystkie dzieci i uczniowie z niepełnosprawnościami będą uczęszczać do szkół ogólnodostępnych. Resort zapewnia, że rodzice dzieci z niepełnosprawnościami nadal będą decydowali o tym, jakie przedszkole i szkołę wybiorą dla swojego dziecka: ogólnodostępne, integracyjne czy specjalne. Tak jak obecnie, dzieci z niepełnosprawnościami będą mogły uczęszczać do przedszkoli do 9. roku życia, jeżeli skorzystają z możliwości odroczenia obowiązku szkolnego.

Jak informuje MEiN, edukacja włączająca jest jednym z priorytetów przyjętych w „Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami 2021–2030”.

Prace nad przygotowaniem kompleksowych rozwiązań mających na celu poprawę jakości edukacji włączającej trwają już od 2017 r., ale jak zapewnia minister ma ona uwzględniać zróżnicowanie potrzeb edukacyjnych uczniów. W 2019 r. działający pod auspicjami resortu zespół ds. opracowania modelu kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi zakończył pracę nad dokumentem pn. „Model edukacji dla wszystkich”, w 2020 r. odbyły się jego konsultacje i powstała zaktualizowana wersja.

Przyjęto następujące założenia: wdrożenie opartej na modelu biopsychospołecznym oceny funkcjonalnej potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i uczniów jako podstawy do planowania i ewaluacji wsparcia skierowanego zarówno do uczniów, ich rodziców, jak i nauczycieli oraz koordynację działań międzyresortowych ukierunkowanych na udzielanie wsparcia w środowisku lokalnym. Dlatego w prace włączone zostały resorty zdrowia i rodziny, a wraz z nimi takie zagadnienia, jak zadania i systemowa rola Centrum Dziecka i Rodziny, a także kwestia dostosowania rozwiązań dotyczących orzekania o niepełnosprawności.

Wspomniane centrum byłoby instytucją międzyresortową, odpowiadającą za wspieranie dziecka i rodziny, w tym za jego włączenie w życie społeczne i rynek pracy. Miałoby zapewniać koordynację usług specjalistycznych na poziomie powiatu, korzystając z doświadczenia i potencjału poradni psychologiczno-pedagogicznych. Prace mają zakończyć się sformułowaniem szczegółowych propozycji zmian legislacyjnych oraz sposobu i terminu ich wdrażania, w tym dotyczących utworzenia centrów dziecka i rodziny, zatrudnienia ich pracowników oraz sposobów ich finansowania. A potem znów nastąpią konsultacje społeczne i dalsze uzgodnienia.

Celem działań jest zapewnienie jak najlepszych warunków do nauki i włączenia społecznego wszystkich dzieci i uczniów, w tym z niepełnosprawnościami, oraz stworzenie rodzicom, nauczycielom i specjalistom możliwości rozwoju w zakresie rozpoznawania i efektywnego reagowania na indywidualne i społeczne potrzeby swoich podopiecznych, z zachowaniem pełnego prawa każdego ucznia do uczestnictwa we wszystkich działaniach edukacyjnych – deklaruje MEiN.

Małgorzata Tabaszewska – specjalistka prawa oświatowego



Od 1 marca 2021 r. wzrośnie wysokość kwoty, którą pracodawcy wpłacają na konto Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Wzrost wpłaty na PFRON wynika z wyższej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, której wysokość ogłosił Prezes GUS w komunikacie z dnia 9 lutego 2021 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w IV kwartale 2020 r. Zgodnie z komunikatem przeciętna pensja wyniosła w tym okresie 5457,98 zł i jest wyższa w stosunku do poprzedniego kwartału o 289,05 zł.

Do wnoszenia comiesięcznych wpłat na PFRON zobowiązani są pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i równocześnie nie osiągają minimum 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, z późn. zm.) miesięczna wpłata na Fundusz stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Wyliczenie przeprowadza się według następującego wzoru:

0,4065 × PW × (ZO × 0,06 − ZN), gdzie:

0,4065 – wskaźnik ustawowy (40,65%)

PW – wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

ZO – zatrudnienie ogółem u określonego pracodawcy (które mnoży się przez wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6%)

ZN – liczbę zatrudnianych przez pracodawcę osób niepełnosprawnych

Przypominamy, że pracodawca zobowiązany jest dokonać wpłaty na PFRON w terminie do dnia 20. następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat. Również w tym terminie należy wysłać przez teletransmisję danych do PFRON stosowne deklaracje, z których będzie wynikała kwota wpłaty.

Więcej na ten temat: Obowiązki oraz uprawnienia pracodawców związane z dokonywaniem wpłat na PFRON

B.O.



Obowiązujące obecnie przepisy ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 426, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o rehabilitacji zawodowej”, nadają Prezesowi Zarządu PFRON uprawnienia kontrolne w stosunku do pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne, korzystających z różnych form dofinansowania.

Regulacje dotyczące wspomnianego zakresu przedmiotowego zostały zawarte w Rozdziale 10a ustawy o rehabilitacji zawodowej zatytułowanym „Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy”.

Kategorie wykroczeń oraz wysokość grzywien

Zgodnie z brzmieniem art. 56a ustawy o rehabilitacji zawodowej – kto nie dopełnia obowiązków składania informacji, o których mowa w art. 21 ust. 2f cyt. ustawy, lub deklaracji wskazanych w art. 49 ust. 2 tejże ustawy, podlega karze grzywny do 500 złotych. Chodzi w tym przypadku o zaniedbanie obowiązku składania przez określone podmioty informacji miesięcznych i rocznych odpowiednio o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, o zatrudnieniu i kształceniu osób niepełnosprawnych lub o działalności na rzecz osób niepełnosprawnych oraz deklaracji miesięcznych i rocznych, do złożenia których zobligowani są pracodawcy obowiązani do dokonywania wpłat na PFRON z różnych tytułów.

Wyższe kary przewidziano w art. 56b ustawy o rehabilitacji zawodowej, mianowicie ten kto:

  • udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli,
  • zgłasza nieprawdziwe dane lub udziela nieprawdziwych wyjaśnień bądź odmawia ich udzielenia

–   podlega karze grzywny do 5000 złotych.

Tryb orzekania w sprawach o wykroczenia przeciwko przepisom ustawy o rehabilitacji zawodowej

Orzekanie w sprawach o czyny wskazane w art. 56a i art. 56b ustawy o rehabilitacji zawodowej następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24.08.2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. z 2020 r. poz. 729, z późn. zm.).

Orzeczone i wyegzekwowane kary grzywien sądy przekazują bez-pośrednio na rachunek PFRON.

Maciej Ofierski



Ustawa z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 426, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą o rehabilitacji zawodowej”, nakłada na pracodawców, w tym także z sektora publicznego, określone obowiązki w stosunku do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej jako „PFRON”). Polegają one na uiszczaniu na konto PFRON wpłat, przy czym kwoty tych wpłat mogą zostać w konkretnych warunkach obniżone. Niektóre jednostki organizacyjne są ponadto – z mocy ustawy o rehabilitacji zawodowej – zwolnione z powyższych wpłat.

Pracodawcy obowiązani do wpłat na PFRON oraz wskaźniki zatrudnienia osób niepełnosprawnych

Jak stanowi art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej – pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w prze-liczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany dokonywać miesięcznych wpłat na PFRON. Do liczby pracowników, o której mowa, nie wlicza się osób niepełnosprawnych przebywających na urlopach bezpłatnych oraz osób niebędących osobami niepełnosprawnymi zatrudnionych:

  • na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,
  • przebywających na urlopie rodzicielskim,
  • przebywających na urlopach wychowawczych,
  • nieświadczących pracy w związku z odbywaniem służby wojskowej albo służby zastępczej,
  • będących uczestnikami OHP,
  • nieświadczących pracy w związku z uzyskaniem świadczenia rehabilitacyjnego,
  • przebywających na urlopach bezpłatnych, których obowiązek udzielenia określają odrębne ustawy.

Jeżeli pracodawca, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, nie zatrudnia osób niepełnosprawnych, wówczas dokonuje wpłat na PFRON za wszystkich pracowników. Jeśli natomiast wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych (pojęcie to wyjaśniono w pkt 1 nin. rozdz.) jest mniejszy niż 6%, to pracodawca uiszcza wpłatę, której wysokość uzależniona jest od liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem gwarantującym osiągnięcie 6-procen-towego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.

Wysokość wpłaty na PFRON ustala się wg zasad określonych w cytowanym już art. 21 ust. 1 ustawy rehabilitacyjnej. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu – miesięczna wpłata na PFRON to kwota stanowiąca iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia (w pkt 1 nin. rozdz. podano ustawową definicję wyrażenia „przeciętne wynagrodzenie”) i liczby pracowników (odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6%) a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 2a i 2b ustawy o rehabilitacji zawodowej, wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych:

1)  dla państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych będących jednostkami budżetowymi, zakładami budżetowymi albo gospodarstwami pomocniczymi, instytucji kultury i jednostek organizacyjnych zajmujących się statutowo ochroną dóbr kultury uznanych za pomnik historii – wynosi 6% w bieżącym roku i latach następnych,

2)  dla publicznych i niepublicznych uczelni, publicznych i niepublicznych szkół, publicznych i niepublicznych przedszkoli, publicznych i niepublicznych innych form wychowania przedszkolnego oraz placówek opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych, interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych, placówek resocjalizacyjnych, publicznych i niepublicznych żłobków, a także klubów dziecięcych – wynosi 2%.

W odniesieniu do jednostek organizacyjnych wymienionych w pkt 2 wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych oblicza się jako sumę wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych i podwojonego wskaźnika dzieci, wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy będących osobami niepełnosprawnymi i uczących się bądź studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania albo studiowania.

Wskaźnik dzieci, wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy niepełnosprawnych, o którym mowa powyżej, oznacza ich udział procentowy w liczbie ogółem odpowiednio: dzieci, wychowanków, uczniów, studentów bądź słuchaczy, wg stanu w roku ubiegłym.

Należy podkreślić, że pracodawcy wymienieni w pkt 1 i 2 na poprzedniej stronie, którzy nie osiągają wskaźników zatrudnienia osób niepełnosprawnych określonych w tych punktach, dokonują wpłat na zasadach określonych w art. 49 ustawy rehabilitacyjnej, czyli zgodnie
z regułami postępowania w tej sprawie obowiązującymi pozostałych pracodawców. Powołany przepis określa zakres stosowania do wpłat pracodawców na PFRON unormowań ustawy z dnia 29.08.1997 r.Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm.).

Stosownie do brzmienia art. 49 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej – pracodawcy dokonują wpłat na PFRON w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat, składając równocześnie Zarządowi PFRON deklaracje miesięczne i roczne poprzez teletransmisje danych w formie dokumentu elektronicznego według wzoru ustalonego, w drodze rozp., przez ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego.

Wymaga dodania, że – w myśl postanowień zawartych w art. 49 ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej – do egzekucji wpłat, o których mowa w art. 49 ust. 1 cyt. ustawy, czyli wpłat na PFRON, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17.06.1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427), z tym że tytuł wykonawczy wystawia Prezes Zarządu PFRON.

Od decyzji Prezesa Zarządu PFRON dotyczących wpłat pracodawców na Fundusz, pracodawcy przysługuje odwołanie do ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego.

Szczególny rodzaj wpłaty na PFRON

Osobie zatrudnionej, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, pracodawca jest obowiązany wydzielić albo zorganizować odpowiednie stanowisko pracy z podstawowym zapleczem socjalnym, nie później niż w okresie 3 miesięcy od daty zgłoszenia przez tę osobę gotowości przystąpienia do pracy. Zgłoszenie to powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia uznania za osobę niepełnosprawną (art. 14 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej).

Powyższego przepisu nie stosuje się, gdy wyłączną przyczyną wypadku przy pracy było naruszenie przepisów w zakresie bhp przez pracownika z jego winy lub jego stanu nietrzeźwości, które zostało udowodnione przez pracodawcę

Jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska pracy dla osoby, o której mowa w art. 14 ustawy o rehabilitacji zawodowej, obowiązany jest dokonać – w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą – wpłaty na PFRON w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika (art. 23 cyt. ustawy).

Podmioty zwolnione z obowiązku wpłat na PFRON

Z obowiązku dokonywania miesięcznych wpłat na PFRON zwolnione są następujące podmioty:

  • pracodawcy, u których wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 6%,
  • niedziałające w celu osiągnięcia zysku:
  • domy pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej,
  • zakłady opiekuńczo-lecznicze,
  • hospicja w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,
  • publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, których wyłącznym przedmiotem prowadzonej działalności jest rehabilitacja społeczna i lecznicza osób niepełnosprawnych, edukacja tych osób lub opieka nad osobami niepełnosprawnymi,
  • placówki dyplomatyczne i urzędy konsularne oraz przedstawicielstwa i misje zagraniczne,
  • pracodawcy, co do których ogłoszono upadłość.

 

Obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych

Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6% może ulec obniżeniu, jeżeli pracodawca zatrudni – oprócz innych niepełnosprawnych – także osoby, które ze względu na stan zdrowia mają szczególne trudności w wykonywaniu pracy.

W § 1 rozp. MPiPS z dn. 18.09.1998 r. w sprawie rodzajów schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz sposobu jego obniżania (Dz.U. Nr 124, poz. 820, z późn. zm.) określono rodzaje schorzeń, które w sposób szczególny utrudniają świadczenie pracy; należą do nich choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, paraplegia, tetraplegia, hemiplegia, znaczne upośledzenie widzenia (ślepota) oraz niedowidzenie, głuchota i głuchoniemota, nosicielstwo wirusa HIV oraz choroba AIDS, upośledzenie umysłowe, miastenia, późne powikłania cukrzycy.

 

Pracodawca obniża wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6% o wskaźnik ustalony wg następującego wzoru:

 

WO = (3 x ZS + 2 x US) x 100%/ZOG

 

gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:

1)   WO   –    wskaźnik obniżający,

2)   ZS     –    zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1 cyt. rozp.,

3)   US    –    zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1 cyt. rozp.,

4)   ZOG  –    zatrudnienie pracowników ogółem w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

 

W odniesieniu do jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2 na str. 2 nin. pkt, obniżenie wskaźnika zatrudnienia wynoszącego 2% następuje o wskaźnik ustalony wg poniżej zamieszczonego wzoru:

 

WOE = (3 x ZS + 2 x US) ´ 100%/ZOG + (3 x KZS + 2 x KUS) x 100%/KOG

 

gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:

1)   WOE       –       wskaźnik obniżający,

2)   ZS     –    zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1 cyt. rozp.,

3)   US    –    zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1 cyt. rozp.,

4)   ZOG –    zatrudnienie pracowników ogółem w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy,

5)   KZS –    liczba wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy, uczących się lub studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania albo studiowania, zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1 cyt. rozp.,

6)   KUS –    liczba wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy, uczących się lub studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania albo studiowania, zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1 cyt. rozp.,

7)   KOG –    liczba ogółem wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy uczących się bądź studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania lub studiowania.

Obniżenie wpłat na PFRON z tytułu zakupu usług lub produktów od podmiotów zatrudniających osoby niepełnosprawne

Obowiązkowe wpłaty na PFRON mogą ulec obniżeniu z tytułu zakupu usługi – z wyłączeniem handlu – lub produkcji odpowiednio wytworzonej lub świadczonej przez pracodawcę zatrudniającego osoby niepełnosprawne. Sposób postępowania w tym zakresie określono w art. 22 ustawy o rehabilitacji zawodowej.

Należy pamiętać, iż wpłata może ulec obniżeniu wyłącznie wówczas, gdy zakup zostanie dokonany u pracodawcy, który spełnia łącznie następujące warunki:

  • zatrudnia co najmniej 25 pracowników – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz
  • osiąga wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych – będących osobami niepełnosprawnymi zaliczonymi do znacznego stopnia niepełnosprawności lub osobami niewidomymi, psychicznie chorymi bądź upośledzonymi umysłowo albo osobami z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi lub epilepsją – zaliczonymi do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – w wysokości co najmniej 30%.

Warunkiem obniżenia wpłaty na PFRON jest terminowe uregulowanie należności za zrealizowaną produkcję lub usługę oraz otrzymanie informacji o kwocie obniżenia i udokumentowanie zakupu fakturą. Wraz z fakturą sprzedający, który spełnił warunki określone powyżej (art. 22 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej), przekazuje nabywcy, jednokrotnie w danym roku, informację o zasadach nabywania i korzystania z obniżenia wpłat, możliwości złożenia oświadczenia o rezygnacji z zamiaru korzystania z prawa do obniżenia wpłat oraz o możliwości odwołania powyższego oświadczenia.

Kwotę obniżenia ustala się zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 22 ust. 3–6 i 8–10a ustawy o rehabilitacji zawodowej.

Podmiot gospodarczy, który zamierza skorzystać z możliwości zmniejszenia obowiązkowej wpłaty na PFRON w ramach omawianej ulgi nie musi samodzielnie wyliczać kwoty obniżenia.

Informacja o wspomnianej wyżej kwocie powinna zostać przekazana nabywcy usługi lub produktu przez sprzedającego niezwłocznie po uregulowaniu należności – w terminie określonym odpowiednio na fakturze lub na poleceniu przelewu bankowego (w przypadku płatności realizowanych za pośrednictwem banku).

Obniżenie wpłaty przysługuje do wysokości 50% wpłaty na PFRON, do której obowiazany jest nabywca w danym miesiącu. Przysługująca, a niewykorzystana kwota obniżenia może być uwzględniona we wpłatach na PFRON przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, licząc od dnia uzyskania informacji o kwocie obniżenia.

Kwota obniżenia, o której mowa, stanowi iloczyn wskaźnika wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników sprzedającego zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i wskaźnika udziału przychodów.

Ponadto, kwota obniżenia nie może być wyższa niż 50% kwoty należności za zakup produktu lub usługi, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, określonej na fakturze, pomniejszonej o kwotę podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem korekt tej faktury.

Przy obliczaniu kwoty obniżenia bierze się pod uwagę wyłącznie zatrudnienie i wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub spółdzielczej umowy o pracę za miesiąc, do którego zaliczono przychody uwzględniane przy ustalaniu wskaźnika udziału przychodów. Przy obliczaniu stanu zatrudnienia i wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych bierze się pod uwagę zatrudnienie pracowników za miesiąc poprzedzający miesiąc wystawienia faktury dokumentującej dany zakup. Do ustalania stanów zatrudnienia pracowników i wskaźników, o których mowa w art. 22 ust. 1 i 5-7 ustawy o rehabilitacji zawodowej, stosuje się wyłączenia ze stanów zatrudnienia określone w art. 21 ust. 5 tej ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 10 ustawy o rehabilitacji zawodowej – sprzedający wystawia informację o kwocie obniżenia niezwłocznie po:

  • otrzymaniu odwołania oświadczenia, o którym mowa w art. 22 ust. 1a pkt 3 cyt. ustawy, nie później niż do 15. dnia następującego po miesiącu, w którym przypadał termin płatności za zakup oraz terminowym uregulowaniu należności,
  • terminowym uregulowaniu należności w przypadku nieotrzymania oświadczenia, o którym wyżej była mowa, do dnia 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przypadał termin płatności za zakup, lub w przypadku niewykonania obowiązku określonego w art. 22 ust. 1a cyt. ustawy.

Sprzedający prowadzi ponadto ewidencję wystawionych informacji o kwocie obniżenia oraz przekazuje Zarzadowi PFRON informację miesięczną o informacjach o kwocie obniżenia – w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystawił informacje.

Wzór informacji sprzedającego o kwocie obniżenia zawarto w załączniku nr 1 do rozp. MRPIPS z dnia 27.09.2018 r. w sprawie informacji dotyczących kwot obniżenia wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz ewidencji wystawionych informacji o kwocie obniżenia (Dz.U. poz. 1858).

W tym samym akcie wykonawczym określono także wzór informacji miesięcznej o informacjach o kwocie obniżenia przekazywanej przez sprzedającego Zarządowi PFRON (zał. nr 2). Powyższe informacje oznaczono odpowiednio następującymi symbolami:

  • INF-U,
  • INF-1-u.

Obecnie obowiązujące przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej (art. 22a) umożliwiają Prezesowi Zarządu PFRON przeprowadzenie kontroli u sprzedającego lub nabywcy w zakresie prawidłowości realizacji przepisu art. 22 cyt. ustawy.

Maciej Ofierski



Z początkiem 2021 roku zwiększeniu uległa kwota świadczenia pielęgnacyjnego przyznawanego opiekunom dzieci niepełnosprawnych. Nową kwotę świadczenia opublikowano w obwieszczeniu Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 4 listopada 2020 r. w sprawie wysokości świadczenia pielęgnacyjnego (M.P. poz. 1031).

W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r. świadczenie pielęgnacyjne będzie wynosić 1971 zł miesięcznie, czyli 141 zł więcej niż w 2020 roku.

Mechanizm corocznej waloryzacji świadczenia pielęgnacyjnego wprowadziła ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 559). Pierwsza waloryzacja została przeprowadzona w 2017 roku. Zgodnie z art. 17 ust. 3b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 111) waloryzacja ta polega na zwiększeniu kwoty świadczenia o wskaźnik waloryzacji.

Wskaźnikiem waloryzacji jest procentowy wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego na dzień 1 stycznia roku, w którym jest przeprowadzana waloryzacja, w stosunku do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującej w dniu 1 stycznia roku poprzedzającego rok, w którym jest przeprowadzana waloryzacja.

Wysokość świadczenia pielęgnacyjnego ustalanego w sposób określony powyżej zaokrągla się do pełnych złotych w górę. W związku z tym, że od 2021 roku minimalne wynagrodzenie zostało zwiększone z 2600 zł do kwoty 2800 zł (wzrost o 7,7%), świadczenie pielęgnacyjne również wzrosło o 7,7% – z kwoty 1830 zł do 1971 zł.

Przypominamy, że zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne przysługuje z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej:

  • matce albo ojcu,
  • opiekunowi faktycznemu dziecka,
  • osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
  • innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności

− jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

B.O.