Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 9 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Go 188/20 (data wpływu prawomocnego orzeczenia i zwrot akt 14 września 2020 r.) stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że usługi opiekuńcze nie stanowią odpłatnych usług podlegających opodatkowaniu VAT – jest prawidłowe.
Uporządkowanie i doprecyzowanie kwestii, które dotąd budziły wątpliwości interpretacyjne lub stanowiły znaczącą barierę w przeprowadzaniu rodzinnego wywiadu środowiskowego – to najważniejsze zmiany wynikające z nowego rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej ws. rodzinnego wywiadu środowiskowego.
Rozporządzenie, jak wyjaśnia minister rodziny i polityki społecznej Marlena Maląg, zostało wydane dlatego, że konieczne było uporządkowanie i doprecyzowanie kwestii, które dotąd budziły wątpliwości interpretacyjne lub stanowiły istotną barierę w przeprowadzaniu procedury rodzinnego wywiadu środowiskowego.
– Należało również dostosować brzmienie przepisów rozporządzenia do aktualnego brzmienia ustawy o pomocy społecznej, m.in. z uwzględnieniem możliwości tworzenia centrum usług społecznych – wskazuje minister Marlena Maląg.
Najważniejsze zmiany – treść rozporządzenia
W treści rozporządzenia wskazano wprost osoby uprawnione do przeprowadzania rodzinnego wywiadu środowiskowego, czyli pracowników socjalnych zatrudnionych w ośrodkach pomocy społecznej, centrach usług społecznych i powiatowych centrach pomocy rodzinie. Doprecyzowano jednocześnie wyjątek w przypadku przebywania osoby w podmiocie leczniczym, gdy wywiad może przeprowadzić pracownik socjalny zatrudniony w tym podmiocie.
Co jeszcze?
Uproszczony i bardziej praktyczny kwestionariusz wywiadu
Główną zmianą jest tu wprowadzenie w części I Kwestionariusza rodzinnego wywiadu środowiskowego podziału na komponenty uzupełniane obligatoryjne oraz te wypełniane fakultatywnie – o czym będzie decydował pracownik socjalny w zależności od okoliczności związanych z przeprowadzaniem wywiadu. Zmiana przyczyni się do graniczenia czynności formalnych oraz usprawnienia procedur związanych z przyznawaniem wsparcia.
Wzór Kwestionariusza został również znacznie uproszczony poprzez usunięcie części wymaganych dotąd informacji, które były zbędne. To zwiększy przejrzystość informacji i skróci sam proces przeprowadzania wywiadu. Pojawiły się z kolei rubryki dotyczące istotnych informacji na temat bezpieczeństwa pracownika socjalnego podczas przeprowadzania wywiadu, co pozwoli na lepszą identyfikację zagrożeń i umożliwi sprawne reagowanie na niebezpieczne zdarzenia.
– Kwestie związane z bezpieczeństwem pracowników socjalnych, którzy nierzadko są narażeni na różnego rodzaju nieprzyjemności, a czasem sytuacje wprost zagrażające ich bezpieczeństwu, są dla nas niezwykle istotne – zapewnia minister Maląg.
Legitymacja pracownika socjalnego
Pracownicy socjalni otrzymają nową legitymację. Znacząco poprawiono estetykę dokumentu, który zyskał twardą oprawę, opatrzoną godłem RP, co korzystnie wpłynie na prestiż zawodu pracownika socjalnego i zapewni trwałość legitymacji.
MRiPS
Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej we współpracy z Głównym Inspektorem Sanitarnym zaktualizowało rekomendacje i instrukcje dla domów pomocy społecznej. Nowe wytyczne dotyczą wszystkich osób przebywających w placówkach: osób starszych, dzieci, niepełnosprawnych i chorych wymagających całodobowej opieki, a także personelu.
Zgodnie z zaktualizowanymi rekomendacjami, na terenie placówki przebywać mogą jedynie osoby niezbędne do prawidłowego funkcjonowania domu, które nie wykazują objawów zakażenia. Należy w miarę możliwości ograniczyć aktywność mieszkańców poza terenem placówki. Jednocześnie należy w miarę możliwości zapewnić mieszkańcom kontakt z rodzinami i siecią wsparcia poza placówką np. w wydzielonym do tego pomieszczeniu z zamontowaną przegrodą pleksi lub przeszkloną oraz z wykorzystaniem urządzeń komunikacyjnych. Wolontariuszom, pracownikom i innym osobom z zewnątrz należy – za ich zgodą – zmierzyć temperaturę ciała przy wejściu do budynku.
Życie zbiorowe mieszkańców DPS należy zorganizować w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko zakażenia (m.in. ewentualne spotkania powinny być organizowane w stałych i małych grupach). Podopiecznym należy zapewnić pomoc psychologiczną oraz właściwą opiekę, w tym przede wszystkim w wykonaniu zabiegów higienicznych.
W DPS należy zapewnić ciągłość usług, uwzględniając przy tym zalecenia dot. higieny i bezpieczeństwa, czyli m.in.: zapewnienie środków dezynfekcji na bazie alkoholu oraz dostępności mydła i bieżącej wody w każdym pomieszczeniu wspólnego użytku. Pracownicy, oprócz używania na co dzień osłony ust i nosa, powinni m.in. promować wśród mieszkańców zasady higieny, a także właściwej etykiety postepowania prewencyjnego oraz na bieżąco monitorować stan zdrowia osób, u których nie zdiagnozowano zakażenia.
Oprócz tego należy zapewnić ciągłość zaopatrzenia placówek w żywność, środki czystości i ochrony osobistej. Przy organizacji żywienia należy wprowadzić zasady bezpieczeństwa dla pracowników (m.in. określić odległość stanowisk pracy) oraz zwracać szczególną uwagę na utrzymanie higieny, mycia i dezynfekcji miejsca pracy, opakowań czy sztućców zgodnie z otrzymanymi wytycznymi. Z posiłków można korzystać w miejscach do tego przeznaczonych; po każdej grupie odbywa się czyszczenie blatów stołów i poręczy krzeseł.
Zgodnie z zaleceniami, w przypadku wystąpienia trudności w zapewnieniu ciągłości opieki można np. skierować kadry z placówek, których działalność została zawieszona lub ograniczona, do domów pomocy społecznej, w których występują braki kadrowe lub włączyć do pomocy wolontariuszy. Zaleca się również wprowadzenie tzw. rotacyjnego czasu pracy.
W przypadku podejrzenia u osoby przebywającej w placówce wystąpienie zakażenia wirusem zaleca się powiadomienie lekarza pierwszego kontaktu celem uzyskania teleporady, skontaktowanie się z najbliższym szpitalem zakaźnym. Można też zadzwonić na infolinię Narodowego Funduszu Zdrowia. Osobę z objawami należy odizolować od innych osób przebywających w placówce, a następnie oczekiwać przyjazdu transportu medycznego z zachowaniem reżimu sanitarnego. W przypadku wystąpienia objawów u pracownika placówki, należy odsunąć go od pracy i skontaktować się z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej.
W przypadku potwierdzonego zakażenia u mieszkańca lub personelu należy wydzielić osobne pomieszczenie, w których takie osoby będą przebywać na czas leczenia, wydzielić strefę, do której pozostali mieszkańcy i personel nie będą mieli wstępu oraz monitorować stan zdrowia izolowanych osób.
Obszar, po którym poruszał się zakażony pracownik lub mieszkaniec należy bezzwłocznie poddać gruntownemu sprzątaniu oraz dezynfekcji zgodnie z zaleceniami Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Mieszkańców DPS powracających np. ze szpitala, należy w miarę możliwości poddać testom laboratoryjnym w celu wykrycia obecności wirusa. Dodatkowo rekomendowane jest zastosowanie wobec takich osób co najmniej 10-dniowego odosobnienia od innych podopiecznych. Zaleca się również ograniczenia liczby personelu, który będzie miał kontakt z nowoprzyjętym mieszkańcem, z zachowaniem ścisłego reżimu sanitarnego.
źródło: MRiPS
Program „Rodzina 500+” to świadczenia przyznawane w 2019 roku na dzieci w rodzinach naturalnych (od 1 lipca na każde dziecko), jak również umieszczone w rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej.
Świadczeniem wychowawczym w wysokości 500 zł miesięcznie objęto w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2019 r. przeciętnie miesięcznie 3 593,4 tys. dzieci w 2 394,6 tys. rodzin naturalnych oraz w okresie od 1 lipca do 31 grudnia 2019 r. przeciętnie miesięcznie 6 070,2 tys. dzieci. Wydatki na ten cel wyniosły 30 505,2 mln zł. Z dodatków: wychowawczego, do zryczałtowanej kwoty oraz w wysokości świadczenia wychowawczego, w okresie od stycznia do grudnia 2019 r. przeciętnie miesięcznie korzystało 60,9 tys.dzieci umieszczonych w pieczy zastępczej. Wydatki na dodatki wyniosły 316,3 mln zł.
Funkcjonujący aktualnie system świadczeń rodzinnych został wprowadzony 1 maja 2004 r. Jest on systemem pozaubezpieczeniowym, finansowanym z budżetu państwa, uwzględniającym zasadę, że osobami zobowiązanymi do łożenia na utrzymanie dzieci, w pierwszej kolejności, są ich rodzice. Wśród świadczeń rodzinnych dominującą pozycję stanowią zasiłki rodzinne. Przyznanie prawa do zasiłku rodzinnego uzależnione jest m.in. od spełnienia kryterium dochodowego. Kwoty kryteriów dochodowych uprawniających do zasiłku rodzinnego, a także wysokość poszczególnych świadczeń rodzinnych są weryfikowane co 3 lata. Ostatnia weryfikacja, w wyniku której podniesiona została wysokość kwot specjalnego zasiłku opiekuńczego oraz zasiłku dla opiekuna miała miejsce 1 listopada 2018 r., natomiast zasiłku pielęgnacyjnego 1 listopada 2019 r.
W 2019 r. średnio miesięcznie 1 856,0 tys. rodzin korzystało ze świadczeń rodzinnych, o 4,6% mniej niż w 2018 r. Kwota wypłaconych z budżetu państwa świadczeń (10 280,6 mln zł) wzrosła o 2,9% w porównaniu z rokiem poprzednim (9 990,5 mln zł).
źródło: GUS
„Klient pomocy społecznej ma wydaną decyzję na usługi opiekuńcze, która określa zakres, formę i odpłatność za godzinę usługi. Klient nie reguluje należności za usługi. GOPS wszczął postępowanie z urzędu w sprawie nie wywiązywania się z odpłatności za wykonywanie usług opiekuńczych w okresie od lipca do grudnia 2017. Został przeprowadzony wywiad środowiskowy na okoliczność ustalenia dlaczego nie płaci, z wywiadu wynika, że stać go na opłatę. Czy teraz wydajemy decyzję o obowiązku zwrotu wydatków na podstawie art. 96 ust.1 ustawy o pomocy społecznej (jeżeli nie zapłaci to upomnienie i tytuł wykonawczy do urzędu skarbowego?)”
Stosownie do treści …
Obecnie wysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi 153,00 zł miesięcznie, niezależnie od dochodu na osobę w rodzinie. Kwota jest bardzo niska i została ustalona w 2006 r. Zasiłek nie został od tego czasu podwyższony ani zwaloryzowany. Świadczenie ma na celu częściowe pokrycie kosztów zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy innej osoby w związku z brakiem możliwości samodzielnego funkcjonowania.