W Dzienniku Ustaw z dnia 22 lutego 2022 r. pod pozycją 437 opublikowano obwieszczenie Marszałka RP z dnia 13.01.2022 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1175).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 14 października 2021 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1997),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 13 stycznia 2022 r.

Przepisy przejściowe oraz określające termin wejścia w życie nowelizacji, pominięte w jednolitym tekście omawianej ustawy, wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 13 stycznia 2022 r.

Służba medycyny pracy została powołana w celu ochrony zdrowia pracujących przed wpływem niekorzystnych warunków środowiska pracy i sposobem jej wykonywania. Do zadań służby medycyny pracy należy także sprawowanie profilaktycznej opieki nad pracownikami. Zadania wspomnianej służby wykonują: lekarze, pielęgniarki, psycholodzy i inne osoby o kwalifikacjach zawodowych niezbędnych do wykonywania wielodyscyplinarnych zadań tej służby. Osoby realizujące zadania służby medycyny pracy przy wykonywaniu czynności zawodowych są niezależne od pracodawców, pracowników i ich przedstawicieli oraz innych podmiotów, na których zlecenie realizują zadania tej służby.

Służba medycyny pracy realizuje zadania określone w cyt. ustawie w odniesieniu do:

  • pracowników,
  • osób pozostających w stosunku służbowym,
  • osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą,
  • kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych i na kwalifikacyjne kursy zawodowe, uczniów i słuchaczy tych szkół, studentów oraz słuchaczy kwalifikacyjnych kursów zawodowych, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu lub stażu uczniowskiego są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia,
  • doktorantów, którzy w trakcie kształcenia są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia,
  • osób świadczących pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności w zakładach karnych, przebywania w aresztach śledczych lub wykonujących pracę w ramach kary ograniczenia wolności.

zxc


blood-pressure-1573037_640.jpg

W marcu 2022 r. przedsiębiorcy będą po raz pierwszy płacić składkę zdrowotną, tak jak wszyscy inni – pracownicy, emeryci, zleceniobiorcy – od dochodu.

Wychodząc naprzeciw postulatom biznesu, w sprawie zbliżenia podstawy wymiaru składki zdrowotnej do dochodu podatkowego, resort finansów wprowadził zmiany w tym zakresie.



W dniu 21.01.2022 r. Prezes GUS ogłosił wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w IV kwartale 2021 r. Wynagrodzenie to wykorzystywane jest m.in. do ustalenia wysokości składki na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne.

Wynagrodzenie, o którym mowa, w IV kw. 2021 roku wyniosło 5775,25 zł i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 335,29 zł, czyli o 5,70%. W stosunku do analogicznego kwartału 2020 roku przeciętna pensja włącznie z wypłatami z zysku wzrosła o 564,53 zł, czyli 9,98%.

Wynagrodzenie za IV kw. 2021 r. jest podstawą wymiaru dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego w miesiącach styczeń-marzec 2022 r. Ile wynosi w tym okresie składka na to ubezpieczenie?

Składka na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w styczniu, lutym i marcu br. wynosi miesięcznie nie mniej niż 559,89 zł.

Dla cudzoziemców, którzy są studentami spoza UE oraz cudzoziemców, którzy są osobami duchownymi spoza UE albo osobami spoza UE odbywającymi staż adaptacyjny albo kurs języka polskiego albo kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim podstawa wymiaru składki wynosi 620 zł, a wysokość składki: 55,80 zł miesięcznie.

Dla wolontariuszy podstawa wymiaru składki wynosi 3010 zł (minimalne wynagrodzenie), a wysokość składki 270,90 zł miesięcznie.

Przypominamy, że przeciętna pensja stanowi również podstawę do obliczeń wysokości opłaty zgłoszeniowej do NFZ wnoszonej w razie przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wysokość tej opłaty określono w art. 68 ust. 8 ustawy z dn. 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.). W zależności od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym opłata dodatkowa w miesiącach styczeń-marzec br. wynosi:

  • 1244,21 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 3 miesięcy do roku,
  • 3110,52 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 1 roku do 2 lat,
  • 6221,04 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 2 lat do 5 lat,
  • 9331,56 zł dla osób, które nie były ubezpieczone w okresie od 5 lat do 10 lat,
  • 12 442,08 zł dla osób, które nie były ubezpieczone dłużej niż 10 lat.

oprac. B.O.