Wskaźnik Rynku Pracy (WRP) informujący z wyprzedzeniem o przyszłych zmianach wielkości bezrobocia w lutym br. wzrósł nieznacznie (o 0,4 punktu). Zdarzyło się to po raz pierwszy od maja ubiegłego roku. Mimo to, w ujęciu absolutnym wskaźnik pozostaje na rekordowo niskim poziomie. Trudno na razie określić, czy jest to jednorazowa korekta, występująca zazwyczaj wiosną każdego roku, czy też wzrost wskaźnika świadczy o postępującym wyczerpywaniu się dalszych możliwości spadku stopy bezrobocia. Z jednej bowiem strony poprawa sytuacji epidemicznej stwarza szansę na wzrost zatrudnienia i spadek bezrobocia z jednoczesnym dryfowaniem rynku pracy w kierunku rynku pracownika. Z drugiej zaś strony, takie czynniki jak: nowy system podatkowy, rosnące koszty prowadzenia działalności gospodarczej, wzrost kosztów pracy, wyższe ceny surowców i zaległości w inwestycjach sektora prywatnego, ograniczają wzrost zatrudnienia. Dochodzą do tego czynniki geopolityczne, zwiększające niepewność, związane z agresją Rosji na Ukrainę i ewentualnym napływem ludności z terenów dotkniętych wojną.

Stopa bezrobocia rejestrowanego w styczniu bieżącego roku wyniosła 5,5% (wzrost o 0,1 punktu procentowego), zaś po wyeliminowaniu wpływu wahań sezonowych zmiana wyniosła -0,2 punktu procentowego i stopa bezrobocia wyniosła 5,2%.
Aktualnie cztery z siedmiu składowych wskaźnika oddziałują w kierunku spadku jego wartości, a w konsekwencji spadku stopy bezrobocia rejestrowanego. Wpływ jednej zmiennej jest umiarkowany, natomiast dwie zmienne dość istotnie zapowiadają wzrost wartości wskaźnika, a tym samym wzrost stopy bezrobocia.

W styczniu br. w porównaniu do grudnia ub. roku z urzędów pracy wyrejestrowało się o około 17% mniej osób, które znalazły zatrudnienie. W ujęciu absolutnym wielkość odpływu z bezrobocia do zatrudnienia była na poziomie zbliżonym do tego ze stycznia ubiegłego roku. Z drugiej strony w ujęciu miesięcznym odnotowano blisko 25% spadek liczby ofert pracy rejestrowanych w urzędach pracy. W styczniu ubiegłego roku również odnotowano istotny (blisko 20%) spadek napływu ofert pracy do urzędów pracy, tym niemniej obecnie utrzymuje się dość wysoki poziom nowych ofert zatrudnienia w ujęciu absolutnym. W styczniu bieżącego roku w urzędach pracy zarejestrowano 2,3 razy więcej nowych ofert pracy niż osób bezrobotnych znalazło zatrudnienie.

Dopełnieniem informacji o podstawowych strumieniach na rynku pracy jest liczba nowych bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy. W styczniu br. w porównaniu do grudnia w PUP zarejestrowało się o 12% więcej bezrobotnych (dla porównania rok temu w analogicznym okresie wzrost wyniósł 9%). Tym niemniej, liczba bezrobotnych w ujęciu absolutnym tylko nieznacznie przewyższa liczbę bezrobotnych, którzy wyrejestrowali się z tytułu podjęcia zatrudnienia i jest istotnie niższa niż liczba nowych ofert pracy zgłaszanych do urzędów pracy. Sytuacja taka obrazuje trudności zachodzące w procesie dopasowań pomiędzy stroną popytową i podażową.

Podstawowe strumienie na rynku pracy (odpływ i napływ bezrobotnych) wpływają na strukturę zasobu bezrobotnych. Z istotniejszych kwestii warto podkreślić utrzymującą się stabilną tendencję do zmniejszania się liczby bezrobotnych zwolnionych z przyczyn leżących po stronie zakładów pracy. W ujęciu absolutnym liczba zarejestrowanych tej kategorii bezrobotnych tylko o ok. 5% przewyższa globalne minimum odnotowane w I kw. 2020, czyli tuż przed wybuchem pandemii SAR-COV-2. Z drugiej strony, utrzymuje się systematyczny spadek wysokości agregatowej kwoty wypłaconych zasiłków dla bezrobotnych. Świadczy to o malejącym udziale osób uprawnionych do świadczenia, co wskazuje na wyższy poziom zatrudnialności osób zwolnionych w ostatnim czasie niż wśród długotrwale bezrobotnych.

Trudności w znalezieniu odpowiednich pracowników znajdują swe odzwierciedlenie nie tylko w danych nt. niezrealizowanego popytu, jakim jest liczba dostępnych ofert pracy, lecz również w prognozach formułowanych przez menedżerów przedsiębiorstw przemysłowych nt. planów zatrudnieniowych. Wśród przedsiębiorców przeważa odsetek firm negatywnie oceniających swą bieżącą sytuację i rośnie przewaga firm zamierzających w najbliższym czasie zredukować liczbę pracowników nad grupą tych firm, które planują powiększyć swoje zasoby kadrowe. Zwolnienia zapowiadają głównie firmy małe, z kolei duże przedsiębiorstwa deklarują niewielki wzrost zatrudnienia.

BIEC



W związku z ogłoszeniem kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w IV kwartale 2021 r. od 1 marca 2022 r. zmianie ulegną stawki minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników młodocianych.

Zgodnie z rozp. RM z dn. 28.05.1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U. z 2018 r. poz. 2010, ze zm.), minimalne wynagrodzenie pracowników młodocianych wynosi:

  • 5% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w 1. roku nauki,
  • 6% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w 2. roku nauki,
  • 7% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w 3. roku nauki.

Ponadto młodocianemu odbywającemu przyuczenie do wykonywania określonej pracy przysługuje nie mniej niż 4% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Przeciętna pensja w IV kwartale 2021 r. ukształtowała się na poziomie 5995,09 zł, a zatem w okresie od 01.03.2022 r. do 31.05.2022 r. kwoty minimalnego wynagrodzenia pracownika młodocianego wynoszą:

  • 299,75 zł – w 1. roku nauki,
  • 359,71 zł – w 2. roku nauki,
  • 419,66 zł – w 3. roku nauki.

Minimalną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników młodocianych stanowi kwota wynagrodzenia obliczana w stosunku procentowym do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale ogłoszonego przez Prezesa GUS.

Minimalne kwoty składek na ubezpieczenia społeczne pracowników młodocianych
od 01.03.2022 r. do 31.05.2022 r.

Podstawa wymiaru składki Ubezpieczenie Sposób finansowania
płatnik ubezpieczony
w 1. roku nauki 299,75 zł emerytalne 29,26 zł 29,26 zł
rentowe 19,48 zł 4,50 zł
chorobowe 7,34 zł
w 2. roku nauki 359,71 zł emerytalne 35,11 zł 35,11 zł
rentowe 23,38 zł 5,40 zł
chorobowe 8,81 zł
w 3. roku nauki 419,66 zł emerytalne 40,96 zł 40,96 zł
rentowe 27,28 zł 6,29 zł
chorobowe 10,28 zł

 

W powyższej tabeli nie podano kwoty składki ubezpieczenia wypadkowego – jej wysokość zależy bowiem od liczby osób zatrudnionych przez płatnika oraz posiadania wpisu do REGON, a także typu prowadzonej działalności.

B.O.



W Dzienniku Ustaw z dnia 9 lutego 2022 r. pod pozycją 329 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 09.12.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320 oraz z 2021 r. poz. 1135),
  • wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 grudnia 2020 r. sygn. akt SK 12/20 (Dz. U. poz. 2299),
  • ustawy z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 54),
  • ustawy z dnia 21 stycznia 2021 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 159),
  • ustawy z dnia 8 lipca 2021 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1598),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 8 grudnia 2021 r.

Przepisy przejściowe, techniczne oraz dotyczące innych aktów prawnych, pominięte w jednolitym tekście ustawyPrawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 9 grudnia 2021 r.



W Dzienniku Ustaw z dnia 8 lutego 2021 r. pod pozycją 318 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 09.12.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników (Dz.U. z 2021 r. poz. 425).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1535),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 8 grudnia 2021 r.

Jednolity tekst omawianej ustawy nie obejmuje art. 31 noweli z dnia 11 sierpnia 2021 r., który określa terminy wejścia w życie zmian – przepis ten został ujęty w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 9 grudnia 2021 r.



W Dzienniku Ustaw z dnia 2 lutego 2022 roku pod pozycją 243 opublikowano obwieszczenie MRiPS z dnia 17.12. 2021 r., w załączniku do którego zawarto jednolity tekst rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 lipca 2017 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1380).

W jednolitym tekście wyżej wymienionego aktu wykonawczego uwzględniono korekty wynikające z rozp. z Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 18 stycznia 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 131).


table-4385522_640.jpg

W treści niniejszego punktu przedstawiono regulacje ustawowe dotyczące dni wolnych od pracy (niedziel i świąt). Omówiono ponadto przepisy k.p. ustanawiające zakaz pracy w niedziele i święta oraz okoliczności, w których taka praca jest dopuszczalna.



W Dzienniku Ustaw z dnia 25 stycznia 2022 r. pod pozycją 168 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 17.11.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (Dz.U. z 2021 r. poz. 553).

W nowym jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o Agencji Badań Medycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1559),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 17 listopada 2021 r.

heartbeat-163709_640.jpg



W okresie obowiązkowej kwarantanny (lub izolacji w warunkach domowych) nie jest możliwe jednoczesne pobieranie przez ubezpieczonego pracownika wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego oraz wynagrodzenia za pracę wykonywaną zdalnie (bądź stacjonarnie) – wyjaśniło Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej.

Interpelacja nr 29279 do ministra rodziny i polityki społecznej w sprawie wypłacania zasiłku chorobowego podczas przebywania na kwarantannie w dni wolne od pracy

Szanowna Pani Minister!

Do mojego biura poselskiego zgłosiło się wiele osób, które w ostatnich tygodniach znajdowały się na kwarantannie z powodu otrzymanego skierowania na test na Covid-19. W momencie skierowania pracownika na test lub nałożenia na niego kwarantanny przez sanepid fakt ten automatycznie pojawia się na koncie pracodawcy w PUE. Za okres kwarantanny pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe w wysokości 80% pensji. Przepisy pozwalają co prawda na pracę podczas kwarantanny, ale w uzgodnieniu z pracodawcą. W praktyce oznacza to, że gdy na pracownika zostaje nałożona kwarantanna w dzień wolny od pracy – np. sobotę lub niedzielę, nie ma on możliwości złożyć u pracodawcy stosownego oświadczenia i dokonać uzgodnienia, że będzie wykonywał pracę podczas przebywania na kwarantannie. W związku z czym za te dni – przecież wolne od pracy – nie otrzymuje on pełnego wynagrodzenia, a jest mu wypłacany zasiłek chorobowy.

Sytuacja jest jeszcze bardziej absurdalna, gdy na osobę nakładana jest kwarantanna w momencie skierowania jej na test na przykład w sobotę, a po otrzymaniu wyniku negatywnego w niedzielę kwarantanna się kończy. W takiej sytuacji pracownik, który nie świadczy pracy w weekend, otrzyma za ten okres zasiłek chorobowy, mimo że były to dni wolne od pracy.

Proszę o wyjaśnienie: Czy Ministerstwo dostrzega absurdalność tych przepisów? Czy w związku z tym planujecie Państwo ich zmianę?

 

Posłanka Hanna Gill-Piątek

11 grudnia 2021 r.

 

Odpowiedź na interpelację nr 29279 w sprawie wypłacania zasiłku chorobowego podczas przebywania na kwarantannie w dni wolne od pracy

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na interpelację Posła na Sejm RP Pani Hanny Gill-Piątek (Polska 2050), nr: 29279, w sprawie wypłacania zasiłku chorobowego podczas przebywania na kwarantannie w dni wolne od pracy, uprzejmie przedstawiam, co następuje.

Wynagrodzenie chorobowe i/lub zasiłek chorobowy dla osób objętych m.in. obowiązkową kwarantanną lub izolacją w warunkach domowych przyznawany jest w trybie i na zasadach określonych ustawą z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1133, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą zasiłkową”.

Ustawa zasiłkowa określa zasady ustalania prawa do zasiłków, ich wysokości oraz zasady wypłaty zasiłków dla wszystkich osób podlegających ubezpieczeniu chorobowemu określonemu ustawą z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 423, z późn. zm.) – m.in. dla pracowników.

Obecnie ubezpieczeni pracownicy pomimo poddania ich obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych mają możliwość wykonywania pracy zdalnej. Ustawodawca wprowadził to szczególne uprawnienie do porządku prawnego na mocy art. 4h i art. 4ha ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095, z późn. zm.) – zwanej dalej „specustawą”.

Zatem w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych – mogą – za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć w trybie pracy zdalnej pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie.

W takiej sytuacji, pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe, ani inne świadczenie pieniężne z tytułu choroby przyznawane w trybie i na zasadach określonych w ustawie zasiłkowej. W zamian za to pracodawca jest obowiązany wypłacić pracownikowi pełne wynagrodzenie za pracę wykonaną zdalnie (w okresie trwania kwarantanny lub izolacji w warunkach domowych) tj. zgodnie z treścią art. 80 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 2020 poz. 1320, z późn. zm).

Ponadto możliwa rezygnacja przez pracownika z wykonywania pracy zdalnej w okresie nałożonej kwarantanny lub izolacji, nie powoduje utraty przez ubezpieczonego prawa do świadczeń chorobowych w wysokości 80% podstawy wymiaru zasiłku. Oznacza to, że prawo do wynagrodzenia chorobowego i/lub zasiłku chorobowego za czas obowiązkowej kwarantanny lub izolacji w warunkach domowych jest zagwarantowane ustawowo i to niezależnie od decyzji ubezpieczonego w przedmiocie podjęcia pracy w formie zdalnej.

Natomiast a contrario (na zasadzie przeciwieństwa) nie jest obowiązkiem pracownika świadczenie w ww. czasie – pracy zdalnej. Jest to jego wyłączne uprawnienie, z którego ubezpieczony pracownik może skorzystać, jednakże na warunkach określonych w wiążącej go z pracodawcą umowie o pracę i za jego zgodą. Tym samym za dni, w których pracownik świadczy pracę zdalnie – zgodnie z obowiązującym rozkładem czasu pracy – przysługuje mu pełne wynagrodzenie (zamiast świadczeń chorobowych). Innymi słowy to odpowiednie postanowienia umowy zawartej z pracodawcą albo zatrudniającym decydują o tym, czy jest możliwe świadczenie pracy zdalnej (w tym także stacjonarnej) w dniach wolnych od pracy np. w sobotę, niedzielę.

Dodatkowo, w okresie obowiązkowej kwarantanny (lub izolacji w warunkach domowych) w myśl przepisów ubezpieczeniowych nie jest możliwe jednoczesne pobieranie przez ubezpieczonego pracownika wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego oraz wynagrodzenia za pracę wykonywaną zdalnie (bądź stacjonarnie).

Wskazane powyżej przepisy ustawy zasiłkowej, Kodeksu pracy oraz specustawy są jednoznaczne i w pełni spójne oraz nie wymagają ingerencji ustawodawcy w sytuacji przedstawionej przez panią poseł.

 

Sekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej
Stanisław Szwed

Warszawa, 30 grudnia 2021 r.

źródło: sejm.gov.pl


hourglass-1703330_640.jpg

Aby zapewnić właściwe i sprawne funkcjonowanie zakładu pracy, pracodawca musi, odpowiednio do swych potrzeb, określić ramy czasowe, w zakresie których praca będzie wykonywana. Dotyczy to zakładu pracy jako całości, ale także poszczególnych jednostek organizacyjnych tego zakładu. Ponadto – w odniesieniu do niektórych pracownikówpracodawca może ustalić indywidualne zasady rozliczania czasu pracy. W każdym z wymienionych przypadków pracodawca jest obowiązany stosować przepisy Działu 6 k.p., które zawierają powszechne – co do zasady – uregulowania dotyczące czasu pracy.