W Dzienniku Ustaw z dnia 25 listopada 2021 r. pod pozycją 2138 opublikowano obwieszczenie MZ z dnia 28.10.2021 r., w załączniku do którego został zawarty

jednolity tekst rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 września 2018 r. w sprawie orzekania o stanie zdrowia nauczyciela akademickiego na potrzeby udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia (Dz.U. poz. 1868).

W jednolitym tekście wskazanego wyżej aktu wykonawczego uwzględniono zmiany wprowadzone:

  • rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 15 października 2019 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie orzekania o stanie zdrowia nauczyciela akademickiego na potrzeby udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia (Dz.U. poz. 2117),
  • rozporządzeniem Ministra Zdrowia z  dnia 28 stycznia 2020  r. zmieniającym rozporządzenie w  sprawie orzekania o stanie zdrowia nauczyciela akademickiego na potrzeby udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia (Dz.U. poz. 214).


Polski rynek pracy odrobił straty w zatrudnieniu wynikające z kryzysu wywołanego pandemią koronawirusa. Z danych Eurostatu wynika, że w trzecim kwartale bieżącego roku pracowało o 377 tys. osób więcej niż przed rokiem. Sytuacja jest też lepsza niż w analogicznym okresie 2019 roku, czyli jeszcze przed wybuchem pandemii.

Według danych Eurostatu zatrudnienie w Polsce w III kwartale 2021 r. wzrosło już po raz trzeci – uwzględniając analogiczny kwartał minionego roku oraz okresu przed pandemiczny, a więc roku 2019.

Liczba osób pracujących w naszym kraju w III kwartale br. wyniosła ponad 16,7 mln osób – o 377 tys. więcej niż przed rokiem i o 318 tys. zatrudnionych więcej niż przed dwoma laty. Zatrudnienie wzrosło odpowiednio o 2,3 proc. oraz 1,9 proc.

Rok 2020 był trudny, zdominowany przez pandemię i wynikające z niej zamrożenie gospodarki. Dane unijnego urzędu statystycznego o zatrudnieniu wskazują jednak na odbicie na rynku pracy. Stabilną sytuację na rynku pracy w Polsce potwierdzają też dane Głównego Urzędu Statystycznego o bezrobociu, które w październiku wyniosło 5,5 proc. i osiągnęło poziom z lutego 2020 roku, czyli tuż przed pandemią – mówi minister rodziny i polityki społecznej Marlena Maląg.

Rynek pracy nadal poszukuje pracowników, pomimo trudności dla wielu branż gospodarki wynikających z ograniczeń i obostrzeń COVID-19 powstałych w roku 2020.

Polska dobrze wygląda na tle pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej. Poziom zatrudnienia w państwach UE w III kwartale 2021 roku wzrósł nieznacznie do analogicznego okresu 2019 roku o 0,1 proc, zaś w przypadku państw strefy euro zatrudnienie jest ujemne i nie powróciło do poziomu sprzed pandemii wynosząc -0,1 proc.

MRiPS



Z dniem 20 listopada 2021 roku wchodzą w życie zmiany w przepisach wykonawczych w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp), wynikające z konieczności wdrożenia regulacji prawa unijnego.

Akt prawny objęty zmianami oraz regulacje podlegające wdrożeniu

Zmianami objęto przepisy rozp. MPiPS z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. poz. 1650, z późn. zm.), zwanego dalej „rozp. w sprawie bhp”.

Z kolei aktem prawa unijnego, który podlega wdrożeniu jest dyrektywa Komisji (UE) 2019/1832 z dnia 24 października 2019 roku zmieniająca załączniki I, II i III do dyrektywy Rady 89/656/EWG w odniesieniu do dostosowań o charakterze czysto technicznym (Dz. Urz. UE L 279 z 31.10.2019, str. 35), dalej określana mianem „dyrektywy 2019/1832”.

Regulacje nowelizujące zawarto natomiast w rozp. MRiPS z dnia 4 listopada 2021 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. poz. 2088).



Od dnia 1 grudnia 2021 roku obowiązują zmiany w k.p. dotyczące kar za nieprzestrzeganie przepisów o zatrudnianiu dłużników alimentacyjnych.

Korekty legislacyjne w tym zakresie wynikają z przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie niektórych ustaw związanych ze świadczeniami na rzecz rodziny (Dz.U. poz. 1162).

Nowelizacja wynika z konieczności dostosowania przepisów k.p. do unormowań o Krajowym Rejestrze Zadłużonych (KRZ).

W ramach przepisów zmieniających nowe brzmienie nadano:

  • 281 § 2 k.p.,
  • 282 § 3 k.p.

Zmodyfikowane wyżej wskazane zapisy k.p. uwzględniają jeden z przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1909), czyli art. 2 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.



Styczeń każdego roku kalendarzowego jest okresem, w ramach którego pracodawcy tworzący zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (ZFŚS) lub wypłacający świadczenie urlopowe, powinni poinformować pracowników o zamiarze nietworzenia funduszu bądź niewypłacania świadczenia urlopowego.

Pracodawcy zatrudniający wg stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, nieobjęci u.z.p. oraz niezobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania, muszą przekazać pracownikom informacje w sprawie nietworzenia ZFŚS i niewypłacania świadczenia urlopowego.



Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień urlopu wypoczynkowego, zwany dalej „współczynnikiem urlopowym”, wyniesie w 2022 r. – w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy – 20,92.

Sposób obliczania współczynnika urlopowego został określony w rozp. MPiPS z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14, z późn. zm.).

Zgodnie z § 19 ust. 2 wymienionego aktu wykonawczego – współczynnik urlopowy oblicza się, odejmując od ogólnej liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a następnie dzieląc uzyskany wynik przez liczbę dni 12.



W Dzienniku Ustaw z dnia 27 października 2021 r. pod pozycją 1941 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu z dnia 16.09.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 623).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 784),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 15 września 2021 r.

Jednocześnie w jednolitym tekście Prawa atomowego pominięto odnośnik nr 1 oraz przepisy przejściowe zawarte w nowelizacji z dnia 30 marca 2021 r. – zapisy te wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 16 września 2021 r.



W związku z ogłoszeniem kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w III kwartale 2021 r. od 1 grudnia 2021 r. zmianie ulegną stawki minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników młodocianych.

Zgodnie z rozp. RM z dn. 28.05.1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U. z 2018 r. poz. 2010, ze zm.), minimalne wynagrodzenie pracowników młodocianych wynosi:

  • 5% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w 1. roku nauki,
  • 6% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w 2. roku nauki,
  • 7% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w 3. roku nauki.

Ponadto młodocianemu odbywającemu przyuczenie do wykonywania określonej pracy przysługuje nie mniej niż 4% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Przeciętna pensja w III kwartale 2021 r. ukształtowała się na poziomie 5657,30 zł, a zatem w okresie od 01.12.2021 r. do 28.02.2022 r. kwoty minimalnego wynagrodzenia pracownika młodocianego wynoszą:

  • 282,87 zł – w 1. roku nauki,
  • 339,44 zł – w 2. roku nauki,
  • 396,01 zł – w 3. roku nauki.

Minimalną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników młodocianych stanowi kwota wynagrodzenia obliczana w stosunku procentowym do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale ogłoszonego przez Prezesa GUS.

Minimalne kwoty składek na ubezpieczenia społeczne pracowników młodocianych
od 01.12.2021 r. do 28.02.2022 r.

Podstawa wymiaru składki Ubezpieczenie Sposób finansowania
płatnik ubezpieczony
w 1. roku nauki 282,87 zł emerytalne 27,61 zł 27,61 zł
rentowe 18,39 zł 4,24 zł
chorobowe 6,93 zł
w 2. roku nauki 339,44 zł emerytalne 33,13 zł 33,13 zł
rentowe 22,06 zł 5,09 zł
chorobowe 8,32 zł
w 3. roku nauki 396,01 zł emerytalne 38,65 zł 38,65 zł
rentowe 25,74 zł 5,94 zł
chorobowe 9,70 zł

 

W powyższej tabeli nie podano kwoty składki ubezpieczenia wypadkowego – jej wysokość zależy bowiem od liczby osób zatrudnionych przez płatnika oraz posiadania wpisu do REGON, a także typu prowadzonej działalności.

B.O.



W drugim kwartale 2021 r. osoby zatrudnione w UE w wieku 20–64 lata  przepracowały łącznie 3,0% więcej godzin w porównaniu z pierwszym kwartałem 2021 r.

Wzrost odnotowano w większości państw członkowskich. Największy wzrost wolumenu rzeczywistych godzin pracy zaobserwowano w Grecji (+18,0%). Natomiast osoby zatrudnione w sześciu państwach członkowskich przepracowały mniej godzin w pracy w drugim kwartale 2021 r.; spadek wahał się od -0,2% (w Luksemburgu) do -3,6% (w Belgii).

Informacje na temat krótkoterminowego rozwoju godzin pracy zapewniają perspektywę nakładu pracy w świetle trwającej pandemii COVID-19. Podczas tego kryzysu na rynek pracy wpłynęły ograniczenia podjęte przez państwa członkowskie UE. Niektóre z tych ograniczeń miały bezpośredni lub pośredni wpływ na liczbę godzin pracy zatrudnionych osób.

Na poziomie UE łączna liczba godzin faktycznie przepracowanych przez kobiety wzrosła nieco bardziej (+3,3 %) niż łączna liczba godzin faktycznie przepracowanych przez mężczyzn (+2,7 %). Wyższy wzrost czasu pracy kobiet niż mężczyzn znalazł odzwierciedlenie w większości państw członkowskich. Niektóre kraje wyróżniały się jednak dość wyraźną różnicą między obiema płciami. Na przykład w Grecji liczba godzin faktycznie przepracowanych przez kobiety wzrosła o 23,9%, podczas gdy godziny przepracowane przez mężczyzn wzrosły o 14,5%.

Kierunek zmiany faktycznie przepracowanych godzin był taki sam dla mężczyzn i kobiet w większości państw członkowskich, przy czym w obu przypadkach nastąpił wzrost lub spadek. Jedynymi wyjątkami były Słowenia (gdzie liczba godzin przepracowanych przez kobiety zmniejszyła się o -0,1%, w przeciwieństwie do wzrostu godzin przepracowanych przez mężczyzn o 2,0%), Luksemburg (kobiety: +0,7%, mężczyźni: -0,8%) i Bułgaria (kobiety: +0,4%, mężczyźni: -2,7%).

gr.; Eurostat