Z dniem 18 września br. weszły w życie ważne zmiany w przepisach, które dotyczą świadczeń zwanych potocznie „emeryturami czerwcowymi”.

Powyższe zmiany zostały wprowadzone do ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 291, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o emeryturach i rentach z FUS”. Aktem nowelizującym jest natomiast ustawa z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1621), zwana dalej „nowelą”.

Zmiany od dnia 18 września 2021 roku – waloryzacja oraz emerytury „czerwcowe”

W ramach noweli zmodyfikowano zasady ustalania wysokości emerytury w II kwartale danego roku.

Zgodnie z art. 25a ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w razie obliczania wysokości emerytury w II kwartale danego roku – ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku, z uwzględnieniem art. 25a ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W cytowanym zapisie jest zawarte odesłanie do art. 25a ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który stanowi podstawę prawną stałego rozwiązania w zakresie tzw. emerytur czerwcowych. Oznacza to, że przy ustalaniu wysokości emerytury w czerwcu danego roku waloryzacji składek dokonuje się w taki sam sposób jak przy ustalaniu wysokości emerytury w maju danego roku, jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego.

Odpowiednie zastosowanie przepisu dotyczącego emerytur „czerwcowych”

Unormowania zawarte w art. 25a ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS mają zastosowanie także do ubezpieczonego, który wiek uprawniający do emerytury osiągnął po dniu 31 maja danego roku (art. 25a ust. 2b ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Do przedstawionych postanowień ustawy o emeryturach i rentach z FUS stosuje się normy przejściowe art. 17 noweli. Przepis ten stanowi, iż art. 25a ust. 2 pkt 2 oraz art. 25a ust. 2a i 2b ustawy o emeryturach i rentach z FUS mają zastosowanie do:

  1. emerytur przyznanych na wniosek zgłoszony po dniu 31 maja 2021 roku lub
  2. przyznanych na podstawie art. 24a ustawy o emeryturach i rentach z FUS

–  osobom mogącym wykazać, że wiek emerytalny ukończyły po dniu 31 maja 2021 r.

 

Regulacje, o których była wyżej mowa, stosuje się ponadto do rent rodzinnych przyznanych po osobach zmarłych po dniu 31 maja 2021 roku.

Jeżeli przyznano emeryturę lub rentę rodzinną przed dniem wejścia w życie noweli świadczenia te podlegają ponownemu przeliczeniu z uwzględnieniem art. 25a ust. 2 pkt 2 oraz ust. 2a i 2b ustawy o emeryturach i rentach z FUS w nowym brzmieniu – w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie noweli.

M.O.


ekonomia_informacje-48.jpg

W związku z dużą popularnością pracy zdalnej do resortu pracy zostało wysłane zapytanie dotyczące zmian w kodeksie pracy. Kierująca pytanie posłanka Małgorzata Niemczyk była zainteresowana głównie refundacją pracy zdalnej dla pracownika.

Interpelacja nr 26850 do prezesa Rady Ministrów w sprawie refundacji kosztów poniesionych przez pracowników przy wykonywaniu pracy zdalnej

Szanowny Panie Premierze,

pandemia koronawirusa zmieniła naszą rzeczywistość także w zakresie pracy. Jedną z większych zmian jest wprowadzenie pracy zdalnej, czyli pracy wykonywanej poza miejscem jej stałego wykonywania. Praca zdalna pozwala pracodawcy na dalszą realizację poszczególnych zadań w obrębie prowadzonej działalności gospodarczej. Pracownikowi z kolei pozwala na świadczenie pracy w swoim domu, mieszkaniu lub ewentualnie w innym miejscu.

Ministerstwo Zdrowia pracuje nad projektem, który pozwoli firmom sprawdzać, czy ich pracownicy oraz klienci są zaszczepieni przeciw COVID-19. Istnieje prawdopodobieństwo, że ustawa wpłynie na decyzje pracodawców i część pracowników będzie oddalona do pracy zdalnej. W ustawach tarczy antykryzysowej oraz innych dotyczących COVID-19 nie ma żadnych regulacji na temat tego, w jaki sposób rozliczyć koszty, które pracownik poniósł w związku ze świadczeniem pracy zdalnej.

Występują jedynie zapisy, iż pracodawca jest zobligowany do zapewnienia narzędzi, materiałów całej obsługi logistycznej pracy zdalnej. Jak zatem dokonać zwrotu ewentualnych kosztów poniesionych przez pracownika? Mówimy tu m.in. o kosztach z tytułu zużycia mediów na potrzeby świadczenia pracy zdalnej. Praca zdalna staje się rzeczywistością, wiele firm i osób nie powróci do pracy w biurach, konieczne są długotrwałe regulacje w prawie pracy dotyczące refundacji kosztów poniesionych przez pracowników.

W związku z powyższym proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Czy są planowane zmiany w ustawodawstwie o prawie pracy uwzględniające wprowadzenie przepisów dotyczących refundacji pracy zdalnej dla pracownika?
  2. W jaki sposób będzie możliwe rozliczenie refundacji dla pracowników?
  3. Czy refundacja będzie podlegała opodatkowaniu? Jeśli tak, to w jaki sposób i na podstawie jakich przepisów?
  4. Od kiedy ww. przepisy dotyczące refundacji zostaną wprowadzone? Czy będzie możliwość wprowadzenia refundacji wstecz, od początku trwania pandemii?
  5. Jeśli nie są planowane zmiany w ustawie, to proszę o odpowiedź, dlaczego nie są i kiedy nastąpi wprowadzenie ww. przepisów?

W przypadku niemożności otrzymania pełnych informacji w odpowiedzi standardowej na moją interpelację proszę o udzielenie odpowiedzi w sposób niejawny. Z odpowiedzią zapoznam się osobiście we wskazanym dniu w Kancelarii Sejmu.

Posłanka Małgorzata Niemczyk

Łódź, dnia 10 września 2021 r.

Odpowiedź na interpelację nr 26850 w sprawie refundacji kosztów poniesionych przez pracowników przy wykonywaniu pracy zdalnej

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na interpelację nr 26850 Pani Poseł na Sejm RP Małgorzaty Niemczyk z dnia 14 września br. uprzejmie przedstawiam poniższe stanowisko.

Obowiązujące przepisy dotyczące pracy zdalnej, zawarte w art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, nie regulują obowiązku pracodawcy rekompensowania pracownikom kosztów ponoszonych z tytułu pracy zdalnej (np. z uwagi na ponoszenie przez pracownika zwiększonych kosztów zużycia mediów).

Brak ww. regulacji nie oznacza jednak, że pracownik, który poniósł koszty związane z pracą zdalną nie może domagać się zwrotu tych kosztów od pracodawcy, na zasadach ogólnych. Należy bowiem podkreślić, że wszelkie koszty związane z pracą w istocie obciążają pracodawcę. Oznacza to, że pracownik, który je poniósł, ma prawo domagać się od pracodawcy rekompensaty. Prawo do określonej rekompensaty powinno być jednak udokumentowane; w tym celu pracownik powinien przedstawić pracodawcy np. rachunki potwierdzające poniesione koszty.


paragraf-2-1.jpg

W Dzienniku Ustaw z dnia 15 października 2021 r. pod pozycją 1867 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 17.09.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1725).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 21 stycznia 2021 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 353),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 16 września 2021

Przepisy przejściowe, pominięte w omawianej ustawie, wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 17 września 2021 r.

Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. określa:

  1. warunki nabywania i utraty prawa do świadczeń przedemerytalnych,
  2. zasady wypłaty i finansowania świadczeń, o których mowa w pkt 1.

Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie spełniającej warunki wskazane w art. 2 cyt. ustawy.

Prawo do wskazanego świadczenia ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w art. 7 ust. 3 i 4 omawianej ustawy. Wniosek składa się do organu rentowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania.

Decyzję w sprawie świadczenia przedemerytalnego wydaje i świadczenie to wypłaca organ rentowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej do świadczenia przedemerytalnego.

Maciej Ofierski



Barometr Ofert Pracy, przygotowywany przez Katedrę Ekonomii i Finansów WSIiZ w Rzeszowie oraz Biuro Inwestycji i Cykli Ekonomicznych, wskazujący na zmiany liczby publikowanych w Internecie ogłoszeń o zatrudnieniu wzrósł, pomimo niepokojących sygnałów epidemicznych i gospodarczych. Wartość wskaźnika po raz drugi w tym roku przebiła poziom 300 punktów i osiągnęła kolejne maksimum. Pracodawcy wciąż odczuwają niedobory pracowników.

Za największe źródło zagrożenia dla rynku pracy nadal uważamy rozwój pesymistycznego scenariusza spowodowanego rozpowszechnieniem delta koronawirusa. Wzrost liczby nowych przypadków zakażeń, obserwowany od połowy sierpnia, w konsekwencji może doprowadzić do wprowadzenia nowych działań osłonowych, co będzie miało swoje konsekwencje dla rynku pracy. Bezpośrednie zagrożenie stanowi coraz większa inflacja, w dużej mierze o przyczynach podażowych. Jest to związane z nasilającym się niedoborem niektórych surowców i zakłóceniami w łańcuchach dostaw w gospodarce międzynarodowej, co zwiększa koszty zatrudnienia. Należy także wyróżnić nowe możliwe źródło zagrożenia w postaci rozpoczynającego się kryzysu energetycznego w gospodarce międzynarodowej.

Stopa bezrobocia rejestrowanego, po wyłączeniu bezrobotnych, biorących udział wyłącznie w pracach o charakterze sezonowym, w sierpniu pozostała na poziomie sprzed miesiąca równym 5,9%.

W samym wrześniu, po wyłączeniu pracy o charakterze sezonowym, wzrost liczby internetowych ofert zatrudnienia notujemy we wszystkich województwach. Procentowo najwięcej wakatów przybyło w woj. opolskim, lubuskim oraz podkarpackim, zaś najmniej w woj. wielkopolskim, śląskim oraz kujawsko-pomorskim.

Wzrost liczby wakatów w relacji do miesiąca ubiegłego notujemy we wszystkich szerokich grupach ofert pracy. Najwięcej nowych ofert zatrudnienia pojawiło się dla absolwentów kierunków ścisłych, zaś relatywnie najmniej w grupie prac fizycznych. Za lokomotywę rynku pracy nadal uważamy zawody o relatywnie wysokim udziale pracy zdalnej, spośród których większość są to zawody związane z technologiami cyfrowymi. Dla przedstawicieli grupy nauk ścisłych, w której odsetek ofert pracy w trybie online jest największy, w relacji do początku epidemii notujemy wzrost liczby wakatów o prawie połowę. W zawodach usługowych, które okazały się wyjątkowo podatne na ograniczenia sanitarne, ze względu na niewielkie możliwości przejścia w tryb pracy zdalnej, liczba ofert pracy wzrosła w dużo mniejszym stopniu.

BIEC



Wiceminister Paweł Wdówik, Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych uczestniczył w Konferencji „30 lat PFRON – przeszłość, teraźniejszość, przyszłość”, która odbyła się w Lublinie. Podczas briefingu prasowego mówił o planach rządu, dotyczących działań na rzecz osób z niepełnosprawnościami.

Wiceminister zapowiedział powstanie narodowego programu zatrudnienia tej grupy osób. Głównym jego realizatorem będzie PFRON. Program ten ma na celu aktywizację zawodową osób z niepełnosprawnościami. Jak się okazuje, Polska ma jeden z najniższych wskaźników osób z niepełnosprawnościami zainteresowanych aktywnością zawodową. Wynosi on ok.24%, co plasuje nasz kraj na końcu państw europejskich.

W związku z tym w programie pojawią się propozycje likwidacji barier, wsparcia pracodawców, jak i wsparcia samych osób niepełnosprawnych.

A.Z. źródło: MRiPS



Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej w odpowiedzi na interpelację poselską, w ramach realizacji Strategii będzie prowadziło prace nad przygotowaniem szeregu rozwiązań, w szczególności pakietu Elastyczna i stabilna praca.

Interpelacja nr 26001 do ministra rodziny i polityki społecznej w sprawie ochrony ojców przed zwolnieniem z pracy

Szanowna Pani Minister,

zwracam się do Pani w kwestii dotyczącej Strategii Demograficznej 2040, a konkretnie chciałabym poruszyć temat ochrony ojców przed zwolnieniem.

Aktualnie z takiej ochrony może korzystać tylko kobieta. Rząd natomiast chce wprowadzić ochronę przez zwolnieniem również dla ojców, i tak zgodnie z założeniami Strategii Demograficznej 2040 ojcowie będą mieli ochronę zatrudnienia od dnia urodzenia się ich dziecka.

Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż ministerstwo dokonało w ramach tego zapisu podziału, zgodnie z którym ojcowie będący z matką dziecka z związku formalnym takie prawo do ochrony zatrudnienia otrzymają już w momencie poczęcia dziecka, ojcowie będący w związkach nieformalnych ochronę otrzymają dopiero po urodzeniu dziecka.

W opinii wielu moich rozmówców takie rozwiązanie jest dyskryminujące dla ojców będących w związku partnerskim, a w oczywisty sposób faworyzuje ojców pozostających w związkach małżeńskich.

Pani Minister w swoich wypowiedziach daje jasny sygnał i oczywisty przekaz wyjaśniający podłoże tego rozwiązania, mówiąc: „Rodzina powinna być otoczona przez państwo wsparciem. Macierzyństwo, rodzicielstwo, ale także małżeństwo jako związek mężczyzny i kobiety”.

Niemniej jednak jeśli program Strategii Demograficznej 2040 ma w swym zamyśle zwiększyć dzietność, to wprowadzanie już na starcie podziału na lepszych i gorszych , zasługujących na coś bardziej lub mniej, z pewnością mija się z celem. Dla wielu osób takie działania i propozycje „selekcji” z pewnością będą czynnikiem odstraszającym aniżeli zachęcającym.

Co ważne, okres ciąży trwającej 9 długich miesięcy to czas, w którym wydarzyć może się wiele wcześniej niezaplanowanych zdarzeń mogących skomplikować założenia Strategii Demograficznej 2040 w obszarze ochrony zwolnienia z pracy.

W związku z powyższym zwracam się z następującymi pytaniami i proszę o udzielenie na nie odpowiedzi:

  1. Czy mąż dostanie ochronę przed zwolnieniem przez całą ciążę żony, w sytuacji gdy w czasie ciąży dojdzie do rozwodu małżonków?
  2. Czy w sytuacji otrzymania wypowiedzenia oświadczenie pracownika, iż jego żona jest w ciąży, wystarczy, aby wstrzymać zwolnienie?
  3. Czy pracodawca ma prawo zażądać wyników badań potwierdzających ciążę żony pracownika wskazanego do zwolnienia?
  4. Czy w tym przypadku mamy do czynienia z przekazywaniem danych wrażliwych?
  5. Jeśli tak, to jak zgodnie z obowiązującymi przepisami zostanie rozwiązana kwestia udowodnienia ciąży żony pracownika wskazanego do zwolnienia?

Posłanka Iwona Maria Kozłowska

5 sierpnia 2021 r.

Odpowiedź na interpelację nr 26001 w sprawie ochrony ojców przed zwolnieniem z pracy

Szanowna Pani Marszałek,

odpowiadając na interpelację nr 26001 Pani Poseł Iwony Kozłowskiej w sprawie ochrony ojców przed zwolnieniem z pracy, uprzejmie informuję, że Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej w ramach realizacji Strategii będzie prowadziło prace nad przygotowaniem szeregu rozwiązań, w szczególności pakietu Elastyczna i stabilna praca.

W zakresie rozwiązań zwiększających stabilność pracy planujemy:

  • Ograniczenie możliwości zawierania umów o pracę na czas określony do maksymalnie 2 umów, na łączny czas nie przekraczający 15 miesięcy. Pierwsza umowa na okres próbny na trzy miesiące i druga umowa na 12 miesięcy.
  • Ochrona przed zwolnieniem dla obojga rodziców (obecnie z takiej ochrony korzysta matka). Propozycja zmian obejmuje:
    • Rozszerzenie przepisu i objęcie matek ochroną przez okres do roku po powrocie do pracy z urlopu macierzyńskiego lub rodzicielskiego (niezależnie od wymiaru czasu pracy).
    • Wprowadzenie ochrony dla ojców w ciągu 1. roku życia dziecka. W przypadku małżeństw ta ochrona obowiązywałaby od momentu zajścia żony w ciążę.
    • Wprowadzenie obowiązku poinformowania pracownika o uprawnieniach związanych z rodzicielstwem przy podpisaniu umowy o pracę.

W obecnej trudnej sytuacji demograficznej Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej podejmuje działania na rzecz umożliwienia rodzicom łączenia pracy zawodowej i opieki nad dziećmi oraz powrotu do pracy po przerwach związanych z rodzicielstwem. Dla wielu kobiet powrót na rynek pracy jest możliwy tylko w sytuacji, gdy wykonywana praca będzie w jakimś wymiarze elastyczna. Dlatego też wprowadzenie ochrony ojców jest tylko jedną z form umożliwienia rodzicom godzenia sfery życia zawodowego z prywatnym.

Przedstawiając powyższe muszę wejść w polemikę w zakresie przytoczonych przez Panią Poseł zasłyszanych opinii, które odwracają jedynie uwagę od istotnych celów Strategii i założeń stawianych planowanym rozwiązaniom. Oczywistym jest, że nikt nie jest dyskryminowany, a każdy z ojców będących w związku małżeńskim czy partnerskim zostanie objęty ochroną. Niemniej jednak ochrona ta, ze względu na obowiązujące rozwiązania w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym w zakresie dotyczącym ojcostwa męża matki dziecka, przy jednoczesnym braku tożsamego rozwiązania dla ojców dzieci ze związków partnerskich, z czym związany jest między innymi obowiązek alimentacyjny, nie pozwala na zastosowanie literalnie tożsamych rozwiązań.

Szanowna Pani Poseł, dziękuję za podniesienie różnych aspektów zagadnienia ochrony ojców, są one istotne i nie zostaną bez odpowiedzi, niemniej jednak na obecnym etapie prac nie można jeszcze przewidzieć szczegółowych rozwiązań, jakie zostaną wprowadzone w tym zakresie. Wierzymy, że nam wszystkim zależy na wsparciu działań na rzecz odnowy demograficznej kraju.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej
Barbara Socha

8 września 2021 r.

A.Z.; źródło: sejm.gov.pl



W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego. Jak zaliczyć świadczenia z zfśs? Czy podlegają one zajęciu?

Interpelacja nr 24620 do ministra sprawiedliwości w sprawie zajmowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postępowaniu upadłościowym konsumenckim

Szanowny Panie Ministrze,

w związku z docierającymi informacjami o różnych praktykach syndyków w postępowaniach upadłościowych osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie obejmowania do masy upadłości środków przysługujących upadłemu z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zasadne i konieczne jest zasygnalizowanie trudności w określeniu składników wchodzących w skład masy upadłości w postępowaniach konsumenckich.

Zgodnie z art. 62 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1228), dalej p. up. w skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z wyjątkami określonymi w art. 63-67a. Wskazane wyjątki dotyczą między innymi wynagrodzenia za pracę upadłego w części niepodlegającej zajęciu. Ustawodawca w przepisach Prawa upadłościowego nie wskazał, że środki przysługujące upadłemu z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (np. wczasy pod gruszą, zapomogi, refundacja wydatków na wydarzenia kulturalno-sportowe) mają być wyłączone z masy upadłości. Jednakże w praktyce spotkać można różne interpretacje i praktyki, w których syndycy obejmują w 100% środki z ZFŚS albo do masy upadłości jest przekazywana część niepodlegająca zajęciu w oparciu o art. 63 ust. 1 pkt 2 p. up. w zw. z art. 87 k.p.

W związku z powyższym zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Czy środki przysługujące upadłemu w postępowaniu upadłościowym wobec osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych powinny być zajęte przez syndyka do masy upadłości? Jeżeli tak, to czy w całości, czy w części w oparciu o art. 87 Kodeksu pracy?
  2. Czy planowane są zmiany legislacyjne, których celem jest ujednolicenie katalogu wyłączeń składników z masy upadłości, w szczególności środków z ZFŚS?

Poseł Tomasz Siemoniak

10 czerwca 2021 r.

Odpowiedź na interpelacja nr 24620 w sprawie zajmowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postępowaniu upadłościowym konsumenckim



Prezes Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) ogłosił przeciętną stopę bezrobocia w kraju oraz na obszarze powiatów według stanu na dzień 30 czerwca 2021 r.

Obwieszczenie Prezesa GUS z dnia 28 września 2021 r. zostało ogłoszone w Monitorze Polskim z dnia 30 września 2021 r. pod pozycją 889. Dane dotyczące bezrobocia na obszarze kraju publikowane w powyższym trybie stanowią oficjalną informację odnoszącą się do stopy bezrobocia zarówno w ujęciu cząstkowym (województwa i powiaty), jak i w ogólnym (cały kraj).

Należy podkreślić, że ogłoszona przez Prezesa GUS stopa bezrobocia służy do określenia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych, zgodnie z przepisem art. 73 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2021 r. poz. 1100, z późn. zm.). Stosownie do brzmienia art. 73 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a) powołanej ustawy – okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych wynosi:

  • 180 dni – dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju,
  • 365 dni – dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju.

 

Przeciętna stopa bezrobocia w kraju oraz w województwach według stanu na dzień 30 czerwca 2021 r.

 

Województwo Stopa bezrobocia
dolnośląskie 5,4
kujawsko-pomorskie 8,4
lubelskie 7,7
lubuskie 5,8
łódzkie 6,1
małopolskie 5,0
mazowieckie 5,0
opolskie 6,5
podkarpackie 8,5
podlaskie 7,5
pomorskie 5,8
śląskie 4,8
świętokrzyskie 8,0
warmińsko-mazurskie 9,3
wielkopolskie 3,5
zachodniopomorskie 7,9
Ogółem POLSKA 6,0

 

M.O.


paragraf-1-1.jpg

W Dzienniku Ustaw z dnia 4 października 2021 r. pod pozycją 1805 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 17.09.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1575), zwanej dalej „k.p.c.”.

W nowym jednolitym tekście k.p.c. uwzględniono zmiany wynikające z:

  • 11 nowelizacji uchwalonych w okresie od stycznia 2018 r. (Dz.U. poz. 398, z późn. zm.) do sierpnia 2021 r. (Dz.U. poz. 1666),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 16 września 2021 r.


W Dzienniku Ustaw z dnia 4 października 2021 r. pod pozycją 1801 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 16.09.2021 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U. z 2020 r. poz. 830).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kadr medycznych (Dz.U. poz. 2401),
  • ustawy z dnia 28 maja 2021 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1104),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 15 września 2021 r.

Jednolity tekst omawianej ustawy nie obejmuje przepisów przejściowych oraz określających terminy wejścia w życie przepisów nowelizujących – unormowania te wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 16 września 2021 r.