ekonomia_informacje-13.jpg

GUS opublikował dane dotyczące płacy i zatrudnienia w ubiegłym miesiącu.

Z informacji podanych przez GUS wynika, że przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w listopadzie 2020 r. było takie samo jak w poprzednim miesiącu i wyniosło 6318,9 osób. W porównaniu do listopada 2019 roku zanotowano spadek zatrudnienia o 0,2 pkt proc.

Jeśli chodzi o przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach w listopadzie 2020 r., to zanotowano wzrost wynagrodzeń o 0,5 pkt proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca. Wynagrodzenie brutto w październiku wyniosło 5458,88 zł, podczas gdy w listopadzie 2020 r. 5484,07 zł. Od początku roku zanotowano wzrost wynagrodzeń o 4,9 pkt proc.

Podobny wzrost na poziomie 4,9 pkt proc. w ujęciu rocznym zanotowano w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. Wynagrodzenie bez wypłat z zysku wyniosło w listopadzie 2020 r. 5483,93 zł, zaś w październiku wyniosło 5456,24 zł. Zatem kwota wynagrodzenia bez wypłat z zysku wzrosła w porównaniu z ubiegłym miesiącem o 0,5 pkt proc.

Należy zaznaczyć, że powyższe dane dotyczą podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w których liczba pracujących przekracza 9 osób.

GUS, oprac.: gr.


ludzie-zdj-1-3.jpg

Na koniec III kwartału 2020 r. liczba wolnych miejsc pracy w Polsce, w podmiotach gospodarki narodowej lub ich jednostkach lokalnych zatrudniających co najmniej 1 osobę, wynosiła 91,1 tys. i była większa niż w końcu II kwartału 2020 r. o 9,7 tys., tj. o 11,9%. W porównaniu z końcem III kwartału 2019 r. liczba wolnych miejsc pracy była mniejsza o 57,5 tys., tj. o 38,7%. Pod koniec III kwartału 2020 r. nieobsadzonych było 18,3 tys. nowo utworzonych miejsc pracy.

W III kwartale 2020 r. było o 16,4% mniej nowych miejsc pracy niż w analogicznym okresie roku poprzedniego. Zlikwidowano 33,3% mniej miejsc pracy niż w poprzednim kwartale oraz o 24,0% mniej niż w III kwartale 2019 r.

Badanie popytu na pracę realizowane jest metodą reprezentacyjną z częstotliwością kwartalną na formularzu Z–05. Obejmuje ono jednostki sprawozdawcze zatrudniające przynajmniej 1 osobę. Pod pojęciem jednostek sprawozdawczych rozumie się podmioty gospodarki narodowej lub ich jednostki lokalne, od których zbiera się dane statystyczne. Wyniki badania są uogólniane na populację generalną podmiotów gospodarki narodowej zatrudniających przynajmniej 1 osobę. W III kwartale 2020 r. większość z nich, bo 90,8% stanowiły jednostki sektora prywatnego. Pod względem wielkości wyrażonej liczbą pracujących przeważały jednostki, w których pracowało do 9 osób – stanowiły one 64,5%.
Podstawowe wyniki badania w III kwartale 2020 r. wskazują, że pomimo trwania epidemii sytuacja na rynku pracy poprawiła się względem poprzednich kwartałów br.

Wolne miejsca pracy

W III kwartale 2020 r. wolnymi miejscami pracy dysponowało tylko 29,4 tys. jednostek,
tj. 4,7% ogólnej ich liczby. Spośród nich zdecydowana większość, bo 82,7% należała do sektora prywatnego. Niemal połowa podmiotów dysponujących wolnymi miejscami (48,3%) należała do grupy jednostek najmniejszych – o liczbie pracujących do 9 osób.
Łącznie podmioty gospodarcze dysponowały na koniec III kwartału 2020 r. 91,1 tys. wolnych miejsc pracy. Większość, bo 72,5 tys. znajdowała się w podmiotach sektora prywatnego. W ponad połowie miejsca te oferowane były w jednostkach, w których pracowało powyżej 49 osób. W tej wielkości jednostkach było ich 48,8 tys.

Nowo utworzone miejsca pracy

W III kwartale 2020 r. w Polsce utworzono 126,4 tys. nowych miejsc pracy, tj. o 44,5 tys. (54,3%) więcej w porównaniu z II kwartałem 2020 r. Nowe miejsca pracy zostały utworzone najliczniej w grupie jednostek o liczbie pracujących do 9 osób – 47,3 tys. (37,4%) i w zbiorowości jednostek od 10 do 49 pracujących — 46,0 tys. (36,4%). Nieco mniej zostało utworzonych miejsc pracy w jednostkach powyżej 49 pracujących — 33,1 tys. (26,2%).

Zlikwidowane miejsca pracy

W III kwartale 2020 r. zlikwidowanych zostało w Polsce 62,4 tys. miejsc pracy, tj. o 31,2 tys. (33,3%) mniej niż w II kwartale 2020 r. i o 19,7 tys. (24,0%) mniej niż w analogicznym okresie 2019 r. Liczba zlikwidowanych miejsc pracy w podziale na wielkość jednostek według pracujących w III kwartale 2020 r. kształtowała się na podobnym poziomie w jednostkach do 9 osób pracujących – 20,5 tys. (32,9%) i w jednostkach powyżej 49 osób pracujących – 19,4 tys. (31,1%). Nieco więcej miejsc pracy zlikwidowano w jednostkach, w których pracowało od 10 do 49 osób – 22,4 tys. (35,9%).

źródło: GUS



W Dzienniku Ustaw z dnia 10 grudnia 2020 r. pod pozycją 2207 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu z dnia 13.11.2020 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2018 r. poz. 2177).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. poz. 1564),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 12 listopada 2020 r.

Jednolity tekst omawianej ustawy nie obejmuje art. 2-5 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r., które zawierają regulacje przejściowe oraz informację o terminie wejścia w życie tej ustawy – przepisy te wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 13 listopada 2020 r.

Ustawa z dnia 10 października 2002 r. określa mechanizm corocznego waloryzowania minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej, czyli świadczenia przysługującego osobom przyjmującym zlecenie lub świadczącym usługi na podstawie umów cywilnoprawnych. Wysokość wymienionych należności na dany rok kalendarzowy jest ogłaszana w formie urzędowej przez Prezesa Rady Ministrów albo przez Radę Ministrów – w zależności od trybu ustalenia wysokości minimalnej płacy oraz minimalnej stawki godzinowej.

W odniesieniu do roku 2021 obowiązującym jest rozp. RM z dnia 15 września 2020 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2021 r. (Dz.U. poz. 1596). Zgodnie z postanowieniami tego aktu wykonawczego – od dnia 1 stycznia 2021 r.:

  1. Minimalne wynagrodzenie za pracę – wynosi 2800 zł,
  2. Minimalna stawka godzinowa – wynosi 18,30 zł.

Warto pamiętać, że podana kwota minimalnej pensji pracowniczej odnosi się do pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy – praca na niepełny etat oznacza konieczność proporcjonalnej korekty tego wynagrodzenia.

Maciej Ofierski


mother-2605133_640.jpg

Od stycznia wracam do pracy na pełny etat. Praca odbywać się będzie zdalnie. Karmię córkę piersią. Czy przysługują mi dwie pół godzinne przerwy w pracy, gdy ta wykonywana jest zdalnie? Jeśli tak, gdzie jest to zapisane w kodeksie. Dziękuję za odpowiedź.


praca-w-biurze-firma-5.jpg

W Dzienniku Ustaw z dnia 3 grudnia 2020 r. pod pozycją 2156 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 18.11.2020 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz.U. z 2016 r. poz. 1219).

W jednolitym tekście wymienionego powyżej aktu prawnego uwzględniono zmiany wynikające z:


laptop-09-7.jpg

W związku z wprowadzeniem nowych form działań ochronnych, prócz kwarantanny, w postaci izolacji domowej, powstała luka prawna w zakresie możliwości wykonywania pracy zdalnej przez osoby objęte takimi obostrzeniami sanitarnymi. Ostatnio opublikowane zmiany w przepisach zawierają niezbędne regulacje w tym obszarze.

Przepisy adresowane do wspomnianej na wstępie grupy pracowników przewidziano w ustawie z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2157). Powołana ustawa weszła w życie z dniem 5 grudnia br. i zmienia m.in. ustawę z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 1842, z późn. zm.), będącą podstawowym aktem prawnym określającym zasady funkcjonowania w okresie epidemii.



W Dzienniku Ustaw z dnia 4 grudnia 2020 r. pod pozycją 2159 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 13.11.2020 r., w załączniku do którego został zawarty nowy jednolity tekst ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. z 2018 r. poz. 1267).

W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:

  • ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo oświatowe, ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2245, ze zm.),
  • ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz. U. poz. 1495, z późn. zm.),
  • przepisów ogłoszonych przed dniem 12 listopada 2020 r.

koronawirus-ochrona-2-1.jpg

Dotychczas obowiązujące przepisy w zakresie nakazu zasłaniania ust i nosa w przestrzeni publicznej wzbudzały liczne, uzasadnione kontrowersje, ze względu na brak właściwego umocowania ustawowego przepisów wykonawczych wprowadzających ten nakaz. Od dnia 29 listopada br., wraz z wejściem w życie odpowiedniej noweli, ten stan prawny uległ zmianie.

Z dniem 29 listopada 2020 r. weszła w życie ustawa z dnia 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. poz 2112), którą wydano m.in. w celu uporządkowania sytuacji prawnej w przedmiocie obowiązku zasłaniania ust i nosa. Rozporządzenie Rady Ministrów (RM), na podstawie którego egzekwowano ten nakaz, nie posiadało odpowiedniego upoważnienia do tego typu działań.



Z dniem 1 grudnia br. weszły w życie zmiany w przepisach wykonawczych, na podstawie których kolejne grupy cudzoziemców będą mogły podejmować zatrudnienie na terytorium RP bez konieczności uprzedniego uzyskania zezwolenia na pracę.

Odpowiednie postanowienia w tej sprawie zawiera rozp. Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii (MRPiT) z dnia 20 listopada 2020 r. (Dz.U. poz. 2081), które stanowi nowelę do podstawowego aktu prawnego, jakim jest rozp. MPIPS z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz.U. z 2018 r. poz. 2273).



Z dniem 16 grudnia br. wejdą w życie zmiany w przepisach wykonawczych określających zasady i tryb przeprowadzania badań lekarskich pracowników. Wspomniane korekty prawne mają na celu doprecyzowanie obowiązków lekarzy sprawujących profilaktyczną opiekę nad pracownikami w zakresie zlecania dodatkowych badań specjalistycznych.

Nowelizacja dotyczy przepisów rozp. MZiOS z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 2067), zaś zmiany zostały ujęte w rozp. Ministra Zdrowia z dnia 12 listopada 2020 r. (Dz.U. poz. 2131).