Prawo międzynarodowe – Strona 2

Chodziło o ocenę zgodności z Konstytucją RP wybranych przepisów Traktatu o Unii Europejskiej – orzeczenie z dn. 07.10.2021 r., sygn. akt: K 3/21.

Trybunał Konstytucyjny po rozpoznaniu wszystkich polskich i unijnych przepisów orzekł, że:

Art. 1 akapit pierwszy i drugi w związku z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej– Dz.Urz. UE 2016 C 202, s.1.; (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/30, z późn. zm.) w zakresie, w jakim Unia Europejska ustanowiona przez równe i suwerenne państwa, tworząca „coraz ściślejszy związek między narodami Europy”, których integracja – odbywająca się na podstawie prawa unijnego oraz poprzez jego wykładnię dokonywaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – osiąga „nowy etap”, w którym:

a) organy Unii Europejskiej działają poza granicami kompetencji przekazanych przez Rzeczpospolitą Polską w traktatach,

b) Konstytucja nie jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej, mającym pierwszeństwo obowiązywania i stosowania,

c) Rzeczpospolita Polska nie może funkcjonować jako państwo suwerenne i demokratyczne

– jest niezgodny z art. 2, art. 8 i art. 90 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o UE w zakresie, w jakim – w celu zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem Unii – przyznaje sądom krajowym (sądom powszechnym, sądom administracyjnym, sądom wojskowym i Sądowi Najwyższemu) kompetencje do:

a) pomijania w procesie orzekania przepisów Konstytucji, jest niezgodny z art. 2, art. 7, art. 8 ust. 1, art. 90 ust. 1 i art. 178 ust. 1 Konstytucji,

b) orzekania na podstawie przepisów nieobowiązujących, uchylonych przez Sejm lub uznanych przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodne z Konstytucją,

– jest niezgodny z art. 2, art. 7 i art. 8 ust. 1, art. 90 ust. 1, art. 178 ust. 1 i art. 190 ust. 1 Konstytucji.

Art. 19 ust. 1 akapit drugi i art. 2 Traktatu o UE w zakresie, w jakim – w celu zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem Unii oraz zapewnienia niezawisłości sędziowskiej – przyznają sądom krajowym (sądom powszechnym, sądom administracyjnym, sądom wojskowym i Sądowi Najwyższemu) kompetencje do:

a) kontroli legalności procedury powołania sędziego, w tym badania zgodności z prawem aktu powołania sędziego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, są niezgodne z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 90 ust. 1 i art. 179 w związku z art. 144 ust. 3 pkt 17 Konstytucji,

b) kontroli legalności uchwały Krajowej Rady Sądownictwa zawierającej wniosek do Prezydenta o powołanie sędziego, są niezgodne z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 90 ust. 1 i art. 186 ust. 1 Konstytucji,

c) stwierdzania przez sąd krajowy wadliwości procesu nominacji sędziego i w jego efekcie odmowy uznania za sędziego osoby powołanej na urząd sędziowski zgodnie z art. 179 Konstytucji,

– są niezgodne z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 90 ust. 1 i art. 179 w związku z art. 144 ust. 3 pkt 17 Konstytucji.

Ponadto TK postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie. Orzeczenie zapadło większością głosów.

Źródło: Trybunał Konstytucyjny

Podstawa prawna:

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 02.04.1997 r. – Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.; ost. zm. z 2009 r. Nr 114, poz. 946.
Traktat o Unii Europejskiej z dn. 07.02.1992 r. – Dz.Urz. UE 2016 C 202, s.1.; (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/30, z późn. zm.).

oprac. \m/ \mos/

CZYTAJ DALEJ

„Czy w przypadku sprawozdań NBP do ustalenia progów należy brać pod uwagę salda rozrachunków, czy też obroty z kontrahentami z UE?”

Wprawdzie nie wynika to z treści zapytania Czytelnika, jednakże Autor mniema, że spółka akcyjna ma obowiązek przekazywania sprawozdań do Narodowego Banku Polskiego w ustawowo wskazanym terminie, gdyż spółka akcyjna spełnia …

CZYTAJ DALEJ

Regulacje w zakresie cen transferowych obejmują swoim zasięgiem coraz nowsze obszary. Zarówno strona formalna poszerzająca obowiązki dokumentacyjne, jak i strona koncepcyjna transakcji powiązanych to jedne z najszybciej rozwijających się obszarów regulacji podatkowych.

CZYTAJ DALEJ

„Jaka jest procedura i jak można załatwić wystawienie oraz złożenie w sądzie Europejskiego Nakazu Zapłaty?”

Celem wprowadzenia postępowania o wydanie europejskiego nakazu zapłaty była pomoc wierzycielom w dochodzeniu roszczeń przeciwko dłużnikom znajdującym się w innym kraju. Przepisy dotyczące europejskiego nakazu zapłaty zostały zawarte w …

CZYTAJ DALEJ

Usługi restauracyjne i dostawa towarów

Pojęcie „usług restauracyjnych i cateringowych” obejmuje dostarczanie żywności wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, mającymi na celu umożliwienie natychmiastowego spożycia tej żywności przez klienta końcowego, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego. Jeżeli klient końcowy podejmie decyzję o nieskorzystaniu z zasobów materialnych i ludzkich udostępnionych mu przez podatnika w związku z konsumpcją dostarczonej żywności, należy uznać, że z dostawą tej żywności nie wiąże się żadna usługa wspomagająca – wskazał TSUE w wyroku z dn. 22.04.2021 roku w sprawie C-703/19.

CZYTAJ DALEJ

Czy nauczyciele pracujący w polskich szkołach przy placówkach dyplomatycznych – a więc mieszkający i świadczący pracę na terenie innego kraju – mogą zostać objęci systemem ubezpieczeń społecznych w kraju pobytu, według lokalnych stawek, i tam korzystać ze świadczeń? Czy przeciwnie: obowiązkowo podlegają systemowi ubezpieczeń w Polsce, skoro są zatrudniani przez polski organ państwowy?

Przypomnijmy, że szkoły polskie przy przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych i przedstawicielstwach wojskowych RP zakłada i prowadzi minister edukacji, a zgodnie z …

CZYTAJ DALEJ

W postępowaniu przed TSUE toczącym się przy udziale Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców Trybunał wyrokiem z dn. 18.03.2021 roku potwierdził o sprzeczności z art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług (u-VAT) z przepisami Unijnymi, w zakresie jaki przepisy ustawy o VAT wykonanie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem wewnątrzwspólnotowym w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym VAT jest należny, uzależniały od wykazania należnego VAT w deklaracji podatkowej, złożonej w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Rzecznik MŚP wstąpił do postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości dotyczącego zgodności przepisu art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b) u-VAT z artykułami 167 i 178 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dn. 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz.Urz.UE L-347/1 – w zakresie dotyczącym wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

W swoim wystąpieniu skierowanym do TSUE Rzecznik wskazał, że zasada neutralności podatkowej wymaga, aby prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia podstawowych wymagań, nawet jeśli podatnik nie spełnił niektórych wymagań formalnych. Podatek ten na żadnym etapie nie powinien obciążać podatnika.

Rzecznik podkreślił, że w przypadku wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów mechanizm ich rozliczenia został skonstruowany w oparciu o równoważność podatku należnego oraz naliczonego. Mechanizm ten zakłada neutralność podatku, ponieważ kwocie podatku należnego odpowiada jednocześnie kwota podatku naliczonego wynikająca z tej samej czynności opodatkowanej. Innymi słowy ustawodawca zagwarantował realizację zasady neutralności opodatkowania poprzez rozliczenie podatku należnego oraz naliczonego wynikającego z jednej czynności opodatkowanej w ramach jednego okresu rozliczeniowego.

Zdaniem Rzecznika przepisy krajowe przedmiotową równowagę wypaczały. Powodowały, że podatnik jedynie ze względów formalnych (tj. daty/momentu ujęcia faktury w rejestrze) będzie musiał de facto ponieść dodatkowy wydatek w postaci odsetek. Ciężar ten będzie wynikał jedynie z faktu, że ze względu na wymogi formalne wprowadzone przez polskiego ustawodawcę nie będzie mógł rozliczyć podatku naliczonego oraz należnego w tym samym okresie rozliczeniowym.

Przedmiotowe wymogi zdaniem Rzecznika pozostają w sprzeczności z zasadą neutralności podatku od towarów i usług. Skoro bowiem fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny to zasada neutralności podatkowej wymaga, by prawo do odliczenia podatku naliczonego zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik nie był w stanie dochować pewnych wymogów formalnych.

W wyroku, Trybunał podzielił argumentację Rzecznika MŚP oraz Spółki i wskazał, że prawo do odliczenia jest wykonywane co do zasady w okresie, w którym podatek stał się wymagalny, może zagwarantować neutralność podatkową. Pozwala on bowiem zagwarantować, że zapłata VAT i jego odliczenie następują w tym samym okresie, tak aby podatnik został całkowicie uwolniony od ciężaru VAT należnego bądź lub zapłaconego w ramach całej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Podkreślił, że sprzeczne z tą logiką byłoby czasowe obarczenie podatnika ciężarem VAT należnego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego, tym bardziej że żadna kwota nie jest należna organom podatkowym z tytułu takiego nabycia.

W związku z tym, zdaniem TSUE stosowanie przepisów krajowych nie może uniemożliwiać w sposób automatyczny i z powodu naruszenia wymogu formalnego wykonania prawa do odliczenia VAT należnego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego w tym samym okresie co rozliczenie tej samej kwoty VAT bez uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności, a w szczególności dobrej wiary podatnika.

Trybunał podkreślił, że uregulowanie krajowe, które zakazuje w sposób systematyczny wykonywania prawa do odliczenia VAT związanego z nabyciem wewnątrzwspólnotowym w tym samym okresie, w którym ta sama kwota VAT powinna zostać rozliczona, nie przewidując uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności, a w szczególności dobrej wiary podatnika, wykracza poza to, co jest konieczne, po pierwsze, do zapewnienia prawidłowego poboru VAT, w sytuacji gdy żadna kwota VAT nie jest należna na rzecz organu podatkowego, a po drugie – do zapobiegania oszustwom podatkowym.

Mając na względzie całość powyższych rozważań TSUE wskazał, że art. 167 i 178 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, zgodnie z którymi wykonanie prawa do odliczenia VAT związanego z nabyciem wewnątrzwspólnotowym w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym VAT jest należny, jest uzależnione od wykazania należnego VAT w deklaracji podatkowej, złożonej w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

– To bardzo ważny wyrok dla polskich przedsiębiorców dokonujących nabyć wewnątrzwspólnotowych. Przepisy będące podstawą wyroku od początku budziły kontrowersje, co do ich zgodności z prawem Unii Europejskiej. Obowiązek zapłaty przez przedsiębiorcę odsetek będący skutkiem braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy pozostawał w sposób oczywisty w sprzeczności z zasadą proporcjonalności oraz neutralności podatku VAT – komentuje Paweł Chrupek, radca prawny doradca podatkowy pełnomocnik Rzecznika MŚP w postępowaniu przed TSUE.

Źródło: Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców

CZYTAJ DALEJ

– Chcemy wzmocnienia pozycji użytkownika względem dużych platform internetowych – powiedział minister Marek Zagórski podczas konferencji poświęconej unijnemu rozporządzeniu o usługach cyfrowych (Digital Services Act).

Sekretarz stanu ds. cyfryzacji wziął udział w konferencji „Digital Services Act. The new rulebook for the digital economy”, organizowanej przez Forum Europe.

Kluczowe regulacje

W spotkaniu online uczestniczyło ponad kilkaset osób, w tym odpowiedzialni za cyfryzację ministrowie z Francji i Holandii, a także przedstawiciele Komisji Europejskiej i Parlamentu Europejskiego.

Celem konferencji była wymiana poglądów na temat projektu unijnego rozporządzeniu o usługach cyfrowych (Digital Services Act). Komisja Europejska zaprezentowała go w grudniu ubiegłego roku. To ważny dokument. Zawarte w nim regulacje dotyczą każdego użytkownika internetu.

Rozporządzenie wprowadza m.in. nowe przepisy dotyczące usług cyfrowych, w tym mediów społecznościowych, platform handlu elektronicznego i innych platform internetowych działających w Unii Europejskiej.

Dotyka też kluczowych zagadnień dla rozwoju sieci, m.in. usuwania nielegalnych treści z internetu, ochrony wolności słowa, zasad moderowania treści przez platformy internetowe, reklamy online.

To dokument, który stworzy podstawy dla funkcjonowania usług świadczonych przez pośredników internetowych – małych i dużych, dzięki którym możliwy jest dostęp do treści, towarów i usług.

– DSA powinien zapewnić, że mniejsze podmioty będą mogły rozwijać działalność w ramach jednolitego rynku wewnętrznego. Dlatego popieramy zasadę proporcjonalności i stopniowanie nakładanych obowiązków w zależności od typów i wielkości dostawców. Wszystkie podmioty muszą przestrzegać określonych wymagań, jednak największe obowiązki powinny spoczywać na bardzo dużych platformach internetowych – powiedział w trakcie spotkania minister Marek Zagórski. – Bardzo duże platformy internetowe, a konkretnie serwisy społecznościowe – ze względu na swój zasięg – pełnią centralną, systemową rolę, w prowadzeniu debaty publicznej. Dlatego chcemy wzmocnienia pozycji użytkownika względem nich – dodał sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Nowe zasady

Marek Zagórski zwrócił uwagę, że zasady tworzenia i blokowania treści w internecie, obowiązki dla pośredników internetowych, nadzór regulacyjny nad moderacją treści – wszystkie te reguły muszą dawać użytkownikom realną ochronę. Muszą sprawić, że w internecie będą respektowane prawa użytkowników do wolności wypowiedzi i dostępu do informacji.

– Nie może być przyzwolenia na cenzurę ze strony największych serwisów społecznościowych. Podstawą demokracji jest otwarta debata na każdy temat. Wykluczenie kogokolwiek z możliwości korzystania z usług danej platformy może spowodować, że w efekcie prawo użytkownika i prawo do wolności wypowiedzi nie będzie w sposób realny zapewnione – powiedział sekretarz stanu ds. cyfryzacji.

Minister wskazał też kilka elementów dotyczących dużych platform, które – jego zdaniem – należy uwzględnić w negocjacjach nad DSA:

przepisy rozporządzenia powinny wprowadzać przejrzystość zasad: to co jest niedozwolone offline powinno być niedozwolone online,
większe kompetencje dla regulatora krajowego, tak aby zapewnić odpowiedni nadzór nad działalnością platform społecznościowych,
zarządzanie treścią przez duże platformy powinno uwzględniać w jak największym stopniu kontekst społeczno-kulturowy kraju użytkownika,
platforma powinna ustanowić reprezentanta prawnego w postaci przedstawiciela krajowego, czy też oddziału krajowy,
użytkownik musi mieć prawo do szybkiej ścieżki sądowej – odwołania się od decyzji platformy bezpośrednio do krajowego sądu,
większa przejrzystość funkcjonowania bardzo dużych platform internetowych,
regulaminy świadczenia usługi powinny być publikowane w zrozumiały, czytelny i przyjazny użytkownikowi sposób, we wszystkich językach urzędowych państw UE. Użytkownikom należy też zapewnić możliwość komunikowania się z usługodawcą w języku lub językach urzędowych państw, w których mieszkają,
w przypadku decyzji o usunięciu treści czy zawieszeniu konta użytkownik musi otrzymać pełną informację, dlaczego zamieszczona przez niego treść – zdaniem platformy – jest niezgodna z regulaminem lub jest nielegalna,
użytkownik powinien wiedzieć, czy decyzja w sprawie zamieszczonego przez niego wpisu była podjęta przez człowieka, czy algorytm,
platformy internetowe muszą zapewnić przejrzystą, elastyczną i przyjazną ścieżkę odwoławczą od decyzji o zablokowaniu treści czy zablokowaniu konta,
w procesie odwoławczym – gwarancja możliwości zażądania rozpatrzenia i weryfikacji sprawy przez człowieka,
platformy powinny cyklicznie publikować sprawozdania dotyczące podejmowanych działań moderacyjnych – wzory i tryb publikowania takich raportów powinny być jednolite na poziomie UE,
mocniejsze zaakcentowanie kwestii zwalczania szkodliwych treści, w tym dezinformacji.

Początek serii

– Mam nadzieję, że moje wystąpienie zapoczątkuje serię rozmów z zainteresowanymi państwami UE. W oparciu o przedstawione propozycje chcielibyśmy zbudować silny sojusz państw podobnie rozumiejących relacje użytkowników i platform. Zapraszam do tej dyskusji i współpracy – powiedział minister Marek Zagórski.

Jak dodał sekretarz stanu w KPRM – prawo świata cyfrowego jest tym silniejsze im szerszej jest stosowane. Ważny jest zatem dialog globalny.

– Dlatego już teraz zapraszam Państwa na Szczyt Cyfrowy ONZ, który w tym roku odbędzie się w Polsce – w Katowicach, na Śląsku. Pięciodniowy IGF zaczynamy 6 grudnia. Mam nadzieję, że będziemy tam wszyscy i że to spotkanie będzie kolejną okazją do rozmowy także na dzisiejszy temat – dodał Marek Zagórski.

Więcej na temat Szczytu Cyfrowego – IGF 2021 na https://www.gov.pl/igf2021

Źródło: Cyfryzacja KPRM

CZYTAJ DALEJ

Na stronach Ministerstwa Finansów został zaprezentowany projekt ustawy o dodatkowych przychodach Narodowego Funduszu Zdrowia, Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków oraz utworzeniu Funduszu Wsparcia Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Obszarze Mediów – nr UD182. Projektowana ustawa ma na celu wprowadzenie do porządku prawnego składek od reklamy konwencjonalnej i internetowej.

Ustawa planowo ma wejść w życie 01.07.2021 r., a pierwszy okres rozliczeniowy rozpocznie się od dnia wejścia w życie ustawy i zakończy się 31.12.2021 r.

Według szacunków wpływy ze składki od reklam w 2022 r. mogą wynieść około 800 mln zł i mają posłużyć zapobieganiu długofalowym zdrowotnym, gospodarczym i społecznym skutkom pandemii COVID-19. Zasilą one Narodowy Fundusz Zdrowia (50% wpływów ze składek), Fundusz wsparcia Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Obszarze Mediów (35% wpływów ze składek) oraz Narodowy Fundusz Ochrony Zabytków (15% wpływów ze składek).

Ustawodawca dodatkowo argumentuje wprowadzenie składki od reklam wzorowaniem się na rozwiązaniach wprowadzonych w innych krajach w tym m.in. we Francji, w Austrii, w Grecji, na Węgrzech oraz w Indiach i Malezji.

Składka z tytułu reklamy konwencjonalnej

Według projektu ustawy, do uiszczania składki z tytułu reklamy konwencjonalnej będą obowiązani dostawcy usług medialnych, nadawcy, podmioty prowadzące kino, podmioty umieszczające reklamę na nośniku zewnętrznym reklamy oraz wydawcy, uzyskujący przychody na terytorium Polski.

Tutaj prezentujemy stanowisko MF

Składką z tytułu reklamy konwencjonalnej będą objęte przychody z tytułu:

nadawania reklamy w telewizji i w radiu
wyświetlania reklamy w kinie
umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy oraz
zamieszczania reklamy w prasie.

Podstawę obliczenia składki z tytułu reklamy konwencjonalnej stanowić będzie suma przychodów uzyskanych w roku kalendarzowym. Przychodem zaś będzie wszystko co stanowi zapłatę za usługi reklamowe (za wyjątkiem m.in. przychodów objętych składką z tytułu reklamy internetowej), pomniejszone o podatek od towarów i usług.

Obowiązek zapłaty składki z tytułu reklamy konwencjonalnej powstanie z chwilą osiągnięcia w roku kalendarzowym przychodów w wysokości:

1.000.000 zł z tytułu nadawania reklamy w telewizji i w radiu, wyświetlania reklamy w kinie oraz umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy;
15.000.000 zł z tytułu zamieszczania reklamy w prasie

– i dotyczy przychodów powyżej tej kwoty.

Zakładane są inne stawki składki dla reklam nadanych w telewizji i w radiu, wyświetlanych w kinie oraz umieszczanych na nośniku zewnętrznym reklamy oraz inne dla reklam zamieszczanych w prasie. Dodatkowo przewidziane są wyższe stawki składki dla towarów kwalifikowanych, czyli produktów leczniczych, suplementów diety, wyrobów medycznych i napoi z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących.

W przypadku gdy źródłem przychodów jest reklama w telewizji, radiu, kinie i na zewnętrznym nośniku reklamy (z wyjątkiem reklamy towarów kwalifikowanych) stawki składki wynoszą:

7,5% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 50.000.000 zł
10% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 50.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 50.000.000 zł.

W przypadku gdy źródłem przychodów jest reklama towarów kwalifikowanych w telewizji, radiu, kinie i na zewnętrznym nośniku reklamy, stawki składki wynoszą:

10% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 50.000.000 zł
15% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 50.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 50.000.000 zł.

W przypadku gdy źródłem przychodów jest reklama w prasie (z wyjątkiem reklamy towarów kwalifikowanych) stawki składki wynoszą:

2% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 30.000.000 zł
6% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 30.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 30.000.000 zł.

W przypadku gdy źródłem przychodu jest reklama towarów kwalifikowanych w prasie, stawki składki wynoszą:

4% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 30.000.000 zł
12% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 30.000.000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 30.000.000 zł.

Składka z tytułu reklamy internetowej

Płatnikami składki od reklamy internetowej będą usługodawcy, którzy świadczą na terytorium Polski reklamę internetową, jeżeli łącznie będą spełnione następujące warunki:

przychody usługodawcy bądź skonsolidowane przychody grupy podmiotów, do której należy usługodawca, bez względu na miejsce ich osiągnięcia, przekroczyły w roku obrotowym równowartość 750.000.000 euro
przychody usługodawcy bądź skonsolidowane przychody grupy podmiotów, do której należy usługodawca, z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej reklamy internetowej, przekroczyły w roku obrotowym równowartość 5.000.000 euro.

Reklamą internetową będzie usługa cyfrowa, która umożliwia usługobiorcy skierowanie reklamy do odbiorcy, w szczególności poprzez wyświetlenie lub odtworzenie w postaci materiału dźwiękowego, lub audiowizualnego na urządzeniu odbiorcy.

Reklama internetowa będzie uznawana za świadczoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w momencie odebrania reklamy odbiorca będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ocena, czy odbiorca reklamy przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, dokonywana będzie przez określenie miejsca użycia urządzenia odbiorcy, służącego do odebrania reklamy.

W przypadku kiedy nie będzie możliwe określenie miejsce użycia urządzenia odbiorcy będzie przyjmowało się, że usługi te są świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli z danych będących przedmiotem bądź częścią przedmiotu usługi będzie wynikać, że odbiorca mieszka lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podstawę wymiaru składki z tytułu reklamy internetowej będzie stanowić iloczyn uzyskanego przychodu, bez względu na miejsce jego osiągnięcia, z tytułu reklamy internetowej oraz wyrażonego w procentach udziału liczby odbiorców, zlokalizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ogólnej liczbie odbiorców reklamy internetowej świadczonych przez płatnika, bądź grupę podmiotów, do której należy płatnik. Przychodem zaś będzie wszystko co stanowi zapłatę za reklamę internetową, pomniejszone o podatek od towarów i usług i będzie uznany za uzyskany w chwili, gdy stanie się on należny.

Składka od reklamy internetowej wynosić będzie 5% podstawy wymiaru składki.

Zasady uiszczania składek z tytułu reklamy

Składki z tytułu reklamy konwencjonalnej będzie należało wpłacać:

za pierwsze półrocze w terminie do lipca każdego roku
składkę roczną z uwzględnieniem zaliczki wpłaconej za pierwsze półroczne w terminie do stycznia każdego roku.

Składki z tytułu reklamy internetowej będzie należało wpłacać za roczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. lutego za rok poprzedni.

Podmioty obowiązane do zapłaty składek dodatkowo, w terminach ich płatności, będą musiały składać właściwemu organowi deklaracje w sprawie składek.

Organem właściwym w sprawie składek z tytułu reklamy będzie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej.

Marcin Szczerbiński – Tax Consultant

Accace Sp. z o.o. Warszawa

www.accace.pl

CZYTAJ DALEJ

„Mój współpracownik wracał z USA liniami Norvegian w czerwcu. Lot był opóźniony o ponad 5 godzin, a informacje o odlocie wysłano SMS-ami bez wyświetlenia na tablicy odlotów, komórka po północy przestała działać – nigdy nie dostał tej informacji. Nie można się było dodzwonić do linii, na miejscu niegrzeczna obsługa nie udzielała informacji. Nawet gdyby wsiadł do tego samolotu, o którego odlocie poinformowałam go ja sprawdzając to przez internet – do którego on już nie miał dostępu, to opóźnienie ponad 4 godzin spowodowało utratę kolejnych lotów. Linia wymyśla co może, żeby nie zwrócić kosztów i odszkodowania. 2 lata temu odwołali lot w dniu wylotu i też nic nam nie zwrócono za poniesione straty. Bardzo proszę o informację, co możemy zrobić? Wylot był z USA do Londynu. Był kolejny lot do Polski innymi liniami, który przepadł.”

Kwestie odszkodowania za opóźniony bądź odwołany lot w przypadku opisanym przez Czytelnika reguluje rozporządzenie WE 261/2004 z dn. 11.02.2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład, odwołania lub dużego opóźnienia lotu – Dziennik Urzędowy L 046.

Zgodnie z uregulowaniami w/w rozporządzenia, jeżeli pasażerowie przybędą do miejsca docelowego …

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts