Już 25 maja 2018 roku wchodzą w życie nowe zasady ochrony danych osobowych.
Czy Twoja firma jest dobrze przygotowana do ochrony danych?
Powołałeś Inspektora Danych Osobowych?
Dysponujesz ewidencją osób, które mają dostęp do danych osobowych?
Już 25 maja 2018 roku wchodzą w życie nowe zasady ochrony danych osobowych.
Czy Twoja firma jest dobrze przygotowana do ochrony danych?
Powołałeś Inspektora Danych Osobowych?
Dysponujesz ewidencją osób, które mają dostęp do danych osobowych?
Przepisy art. 14 ustawy z dn. 09.07.2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. Nr 166, poz. 1608, z późn. zm.), zwanej dalej u.z.p.t., określają rolę pracodawcy użytkownika jako zwierzchnika pracownika tymczasowego oraz ustalają zakres jego praw i obowiązków.
Zgodnie z wymienioną regulacją, pracodawca użytkownik wykonuje obowiązki i korzysta z praw przysługujących pracodawcy, w granicach, w jakich jest to niezbędne do organizowania pracy z udziałem pracownika tymczasowego.
Pracodawca użytkownik zatrudniający pracownika tymczasowego:
1) jest obowiązany zapewnić pracownikowi tymczasowemu bezpieczne i higieniczne warunki pracy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy tymczasowej,
2) prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika tymczasowego w zakresie i na zasadach obowiązujących w stosunku do pracowników,
3) nie może stosować do pracownika tymczasowego przepisu art. 42 § 4 k.p. ani też powierzyć mu wykonywania pracy na rzecz i pod kierownictwem innego podmiotu.
Pracodawca użytkownik jest obowiązany informować organizację związkową reprezentatywną w rozumieniu art. 24125a k.p. o zamiarze powierzenia wykonywania pracy tymczasowej pracownikowi agencji pracy tymczasowej.
Kolejnym obowiązkiem pracodawcy użytkownika jest przekazanie organizacjom związkowym, o których była mowa, informacji określonych w art. 9 ust. 1 u.z.p.t., czyli tych dotyczących rodzaju pracy, przewidywanego okresu wykonywania pracy tymczasowej, wymagań odnoszących się do kwalifikacji niezbędnych do świadczenia tej pracy oraz wymiaru czasu pracy pracownika tymczasowego i miejsca wykonywania pracy tymczasowej. Jednocześnie pracodawca użytkownik i reprezentatywne organizacje związkowe mogą ustalić szerszy zakres informacji, które mają być przekazywane tym organizacjom związkowym.
Stosownie do brzmienia art. 23 ust. 3 u.z.p.t., pracodawca użytkownik jest obowiązany informować pracowników tymczasowych o wolnych stanowiskach pracy, na których zamierza zatrudnić pracowników. Realizacja powyższego obowiązku następuje w sposób przyjęty u danego pracodawcy użytkownika.
Przepisy zawarte w art. 18 ust. 1 u.z.p.t. dopuszczają możliwość rezygnacji pracodawcy użytkownika z wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego – jeszcze przed upływem okresu świadczenia pracy tymczasowej uzgodnionego z agencją pracy tymczasowej.
Pracodawca użytkownik zamierzający zrezygnować z wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego, zawiadamia pisemnie agencję pracy tymczasowej o przewidywanym terminie zakończenia korzystania z pracy pracownika tymczasowego, w miarę możliwości z wyprzedzeniem uwzględniającym obowiązujący strony umowy o pracę okres wypowiedzenia
Zgodnie z art. 18 ust. 3 u.z.p.t., w razie faktycznego zaprzestania wykonywania przez pracownika tymczasowego pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika z powodu:
– niestawienia się do pracy, bez usprawiedliwienia przyczyn tej nieobecności, albo
– odmowy dalszego wykonywania pracy tymczasowej na jego rzecz,
pracodawca użytkownik niezwłocznie zawiadamia agencję pracy tymczasowej o terminie i okolicznościach zaprzestania świadczenia pracy przez pracownika tymczasowego.
W takim przypadku agencja pracy tymczasowej podejmuje decyzje w zakresie trybu rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem tymczasowym.
Obowiązujący od 24.01.2010 r. nowy art. 18a u.z.p.t. określa postępowanie związane z wydawaniem przez APT pracownikowi tymczasowemu świadectwa pracy. Jest to regulacja szczególna w stosunku do ogólnie przyjętych procedur, która przewiduje, że APT wydaje pracownikowi tymczasowemu świadectwo pracy dotyczące łącznego zakończonego okresu zatrudnienia w tej agencji, objętego kolejnymi umowami o pracę, nawiązanymi w okresie nie dłuższym niż 12 kolejnych miesięcy.
Świadectwopracy wydaje się w dniu upływu 12-miesięcznego terminu. Jeżeli jednak rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę nawiązanej przed upływem 12 kolejnych miesięcy przypada po upływie wymienionego terminu, świadectwo pracy należy wydać w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia takiej umowy o pracę.
Pracodawca użytkownik ma prawo żądać od agencji pracy tymczasowej naprawienia szkody wyrządzonej mu przez pracownika tymczasowego przy wykonywaniu pracy tymczasowej.
W przypadku zaistnienia powyższych okoliczności agencja obowiązana jest do naprawienia szkody poniesionej przez pracodawcę użytkownika – na zasadach i w granicach obowiązujących pracownika zgodniez przepisami dotyczącymi odpowiedzialności materialnej pracowników zawartymi w art. 114-127 k.p.
» Zakaz dyskryminacji oraz ograniczenie dostępu do szkoleń
Pracownik tymczasowy – w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika – nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy.
» Odszkodowanie z tytułu naruszenia zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu
W razie naruszenia przez pracodawcę użytkownika w stosunku do pracownika tymczasowego zasady równego traktowania, w wyżej określonym zakresie, pracownikowi temu przysługuje prawo dochodzenia od agencji pracy tymczasowej odszkodowania w wysokości nie niższej od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Należy równocześnie dodać, że uprawdopodobnienie naruszenia zakazu dyskryminacji przez pracodawcę użytkownika należy do pracownika tymczasowego, natomiast pracodawca powinien wykazać, iż nie stosował praktyk dyskryminujących.
» Wymiar urlopu wypoczynkowego
Uprawnienia urlopowe pracownika tymczasowego określone w art. 17 u.z.p.t. należy rozpatrywać w powiązaniu z omówionymi już wcześniej w pkt 2 nin. rozdz. przepisami art. 10 tej ustawy.
Wymaga zatem przypomnienia, że agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik mogą uzgodnić wykorzystanie przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego, w całości lub w części, w okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika, ustalając jednocześnie tryb udzielenia tego urlopu.
Obowiązkiem pracodawcy użytkownika jest natomiast umożliwienie pracownikowi tymczasowemu – wykonującemu pracę tymczasową na rzecz tego pracodawcy przez 6 miesięcy lub dłużej – wykorzystania w tym okresie urlopu wypoczynkowego. W takim przypadku pracodawca użytkownik udziela czasu wolnego w wymiarze odpowiadającym przysługującemu temu pracownikowi urlopowi wypoczynkowemu.
Urlop wypoczynkowy nie przysługuje jednak za okres, za który pracownik wykorzystał urlop wypoczynkowy należny na podstawie przepisów k.p. z tytułu zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy.
» Tryb udzielania urlopu wypoczynkowego
Jak stanowi art. 17 ust. 2 u.z.p.t., urlopu wypoczynkowego udziela się pracownikowi tymczasowemu w dni, które byłyby dla niego dniami pracy, gdyby nie korzystał z tego urlopu.
» Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop
Jeżeli pracownik tymczasowy nie wykorzysta w okresie wykonywania pracy tymczasowej urlopu wypoczynkowego – wówczas agencja pracy tymczasowej wypłaci temu pracownikowi ekwiwalent pieniężny w zamian za ten urlop lub niewykorzystaną jego część (art. 17 ust. 3 u.z.p.t.).
» Zasady obliczania wynagrodzenia urlopowego oraz ekwiwalentu pieniężnego
Stosownie do treści art. 17 ust. 4 u.z.p.t., wynagrodzenie lub ekwiwalent pieniężny, które przysługują za 1 dzień urlopu wypoczynkowego ustala się dzieląc wynagrodzenie uzyskane przez pracownika tymczasowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej przez liczbę dni pracy, za które to wynagrodzenie przysługiwało.
» Prawo pracownika tymczasowego do korzystania z urządzeń socjalnych
Przez cały okres wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika pracownik tymczasowy ma prawo do korzystania z urządzeń socjalnych pracodawcy użytkownika na zasadach przewidzianych dla pozostałych pracowników zatrudnionych przez tego pracodawcę.
» Wydanie świadectwa pracy na żądanie pracownika tymczasowego
Zgodnie z obowiązującym od 24.01.2010 r. art. 18b ust. 1 u.z.p.t., pracownik tymczasowy może w każdym czasie żądać wydania przez APT świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Świadectwo pracy dotyczy okresu zatrudnienia na podstawie każdej kolejnej umowy o pracę lub łącznego okresu zatrudnienia objętymi kolejnymi umowami o pracę.
» Odesłanie do postanowień umowy w sprawach ustawowo nieuregulowanych
Mimo stosunkowo precyzyjnego określenia zakresu praw i obowiązków pracodawcy użytkownika oraz agencji pracy tymczasowej u.z.p.t. nie reguluje niektórych kwestii w odniesieniu do umownych ustaleń między stronami, dzięki czemu zarówno agencja, jak również pracodawca dysponują swobodą co do warunków realizacji wzajemnych zobowiązań. Tak właśnie należy traktować treść art. 25 u.z.p.t., zgodnie z którą prawa i obowiązki pracodawcy użytkownika oraz agencji pracy tymczasowej w zakresie nieuregulowanym w cyt. ustawie – określa zawarta między nimi umowa.
W postanowieniach art. 27 u.z.p.t. ustalono zakres przedmiotowy wykroczeń, których dopuszczenie się przez pracodawcę użytkownika lub osobę działającą w jego imieniu – podlega karze grzywny.
W konsekwencji kara grzywny przewidziana jest w przypadku gdy:
Katalog zaniechań w realizacji podstawowych obowiązków pracodawcy użytkownika zagrożonych grzywną jest znacznie szerszy, karze grzywny podlega bowiem ten, kto będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając w jego imieniu, nie wypełnia uzgodnionych na piśmie z agencją pracy tymczasowej obowiązków, w tym:
W sprawach o wykroczenia, o których była wyżej mowa, orzeka się – na podstawie wniosku inspektora pracy – w trybie określonym przepisami k.p.w.
Maciej Ofierski
Akty prawne określające zasady i tryb usprawiedliwiania nieobecności w pracy
Zbiorem przepisów rangi powszechnie obowiązującej, regulujących zasady i tryb usprawiedliwiania nieobecności w pracy, jest rozp. MPiPS z dn. 15.05.1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281, z późn. zm.).
W większych zakładach pracy odpowiednie unormowania w omawianym zakresie powinny być zawarte w u.z.p. Jeżeli u.z.p. nie precyzuje kwestii usprawiedliwiania nieobecności w pracy, to stosowne postanowienia należy zamieścić w regulaminie pracy. W przypadku gdy dany pracodawca nie jest objęty u.z.p. bądź nie jest obowiązany do utworzenia regulaminu pracy stosuje się bezpośrednio przepisy wymienionego na wstępie rozporządzenia.
Warto zaznaczyć, że przepisy k.p. zobowiązują pracodawcę, który nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy do poinformowania pracownika – za pośrednictwem pisemnej informacji o pozaumownych warunkach zatrudnienia – dodatkowo o zasadach usprawiedliwiania nieobecności w pracy.
Przyczyny usprawiedliwiające nieobecność pracownika w pracy
Zgodnie z § 1 przywołanego na początku nin. punktu rozp. – przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są:
zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy (czyli w k.p., innych ustawach i rozp., a także w wewnątrzzakładowych aktach prawnych) – które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy oraz jej świadczenie, jak również
inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy.
Obowiązki pracownika wobec pracodawcy w razie niemożności stawienia się do pracy
Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest:
z góry wiadoma lub
możliwa do przewidzenia.
Inaczej mówiąc, wszelkie znane pracownikowi okoliczności, które uniemożliwią stawienie się do pracy (np. konieczność osobistego zgłoszenia się na wezwanie organu administracyjnego lub sądowego) wymagają uprzedniego powiadomienia pracodawcy.
W przypadku gdy zaistnieją przyczyny skutkujące brakiem możliwości stawienia się do pracy (niezdolność do pracy z powodu choroby lub wypadku itp.), pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.
Niedotrzymanie powyższego dwudniowego terminu może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami uniemożliwiającymi terminowe dopełnienie przez pracownika obowiązku powiadomienia pracodawcy, a zwłaszcza obłożną chorobą pracownika połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym. Po ustaniu działania szczególnych okoliczności pracownik zawiadamia pracodawcę o przyczynie nieobecności i planowanym okresie jej trwania – nie później niż w drugim dniu od ustąpienia tych okoliczności.
Jeżeli branżowe lub zakładowe przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje:
osobiście lub przez inną osobę,
telefonicznie albo za pośrednictwem innego środka łączności bądź drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.
Dowody stanowiące podstawę usprawiedliwienia nieobecności w pracy
Powiadomienie pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy oraz o przewidywanym okresie jej trwania jest obowiązkiem pracownika odmiennym rodzajowo od obligatoryjnej czynności jaką jest usprawiedliwienie absencji w pracy. Oznacza to, iż powiadomienie pracodawcy o nieobecności dokonane zgodnie z omówionymi wcześniej przepisami nie jest równoznaczne z usprawiedliwieniem tej nieobecności.
Przepisy cyt. rozp. MPiPS z dn. 15.05.1996 r. określają katalog dokumentów, których przedłożenie pracodawcy stanowi podstawę do usprawiedliwienia nieobecności pracownika. Stosownie zatem do treści § 3 cyt. rozp. dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:
Wystawiający zaświadczenie lekarskie przekazuje ten dokument na elektroniczną skrzynkę podawczą ZUS,
Należy podkreślić, że wśród podstawowych obowiązków pracownika ustawodawca wskazał przestrzeganie regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku (art. 100 § 2 pkt 2 k.p.). W ramach tej powinności mieści się także obowiązek przestrzegania regulacji w zakresie usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Jeżeli pracownik nie zastosuje się do tych przepisów, musi się liczyć z poważnymi konsekwencjami. Potwierdzenie takiego stanu rzeczy znalazło odzwierciedlenie w sentencji wyroku SN z dn. 14.12.2000 r., zgodnie z którym nieusprawiedliwienie nieobecności w pracy stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych pomimo uprzedniego zawiadomienia pracodawcy o nieobecności i jej przyczynie (I PKN 150/00, OSNAPiUS 2002/ 15/347). Ponadto zawiadomienie pracodawcy o rozpoczęciu zaległego urlopu wypoczynkowego nie usprawiedliwia nieobecności pracownika w pracy (wyrok SN z dn. 05.12.2000 r., I PKN 121/00, Mon. Prac. 2001/15).
Maciej Ofierski